Ի վերջո, ունենք փաստացի օրինակ, երբ պետությունը (Չինաստանը) սահմնափակել էր երեխա ունենալու քանակը։ Բնականաբար կարծում էին, որ դա ժամանակավոր և արդյունավետ միջոց է բնակչության աճը վերահսկելու, կենսամակարդակը և կրթամակարդակը բարելավելու՝ հասարակության որակը բարձրացնելու համար։
Բայց արի ու տես, որ արգելքը վերացնելուց (մեղմացնելուց) հետո ծնելիության մակարդակը շարունակեց անկում ապրել՝ նվազեց ավելի քան 10%-ով (գրում էին մինչև 15)։ Արգելքը հանեցին, բայց էլի ծնելիությունը շարունակեց նվազել։ Սրան էլ գումարած բնակչության ծերացումը, ակնհայտ է դառնում, որ շուտով (ասենք մի 100 տարուց

) Չինաստանի բնակչությունը կմնա ներկայինիս կեսը։
Երկար-բարակ չգրեմ պատճառները և վերլուծություննեը՝ Ինտերնետում շատ նյութեր կգտնեք դրանց վերաբերյալ։ Բայց փաստացի ականատես ենք լինում նշածս երևույթին՝ մարդու միջամտությունը բնական պրոցեսներին առանց երկարաժամկետ ուսումնասիրության և խորը վերլուծության, որը բերել է բացասական հետևանքի։
ԻՀԿ, լիցենզավորումը նույնպես երկարաժամկետ կտրվածքով բերելու է հասարակության համար բացասական հետևանքների։
Էջանիշներ