Ու ողջ աշխարհն է մեզնով հիացած

[Վիշապ]

Ես օքեյ եմ․․․ էհ, կներեք, հանդուրժողական և չեզոք եմ սույն ստեղծագործության հանդեպ, թերևս հեղինակը ճիշտ է ասում, ասենք Սևակը, Չարենցը, Տերյանը, կամ Աբովյանն էլ ինքնախաբեական նացիոնալիստական տաղեր ունեն, հիմա սա էլ կարող է լինել։ Հանգավորումներն ու կառուցվածքն էլ վատը չեն։
Միակ պրոբլեմը հեղինակի ապազգային մականունն է՝ բայց եթե նկատի ունի, որ Ռոմանոի ուսանողուհի է, էդ էլ կուդվի :Ճ Համ էլ կարող ա Յոհաննեսի աչքը լու՞յս...

[Արշակ]

Ժող, բայց եկեք ընդունենք, որ խմբակային կայֆավատը բանաստեղծություն քննադատելու լավագույն ձևը չի: Էս նույն քննադատությունը առանց կայֆավատի լիներ, վստահ եմ, որ romanista–ն էլ ավելի բաց կլիներ քննադատության նկատմամբ

[Տրիբուն]

Ժող, բայց եկեք ընդունենք, որ խմբակային կայֆավատը բանաստեղծություն քննադատելու լավագույն ձևը չի: Էս նույն քննադատությունը առանց կայֆավատի լիներ, վստահ եմ, որ romanista–ն էլ ավելի բաց կլիներ քննադատության նկատմամբ

Բացառվում ա

[Շինարար]

Ժող, բայց եկեք ընդունենք, որ խմբակային կայֆավատը բանաստեղծություն քննադատելու լավագույն ձևը չի: :) Էս նույն քննադատությունը առանց կայֆավատի լիներ, վստահ եմ, որ romanista–ն էլ ավելի բաց կլիներ քննադատության նկատմամբ

Լավ դե հա: Ինքը լավ էլ գիտեր ուր էր դնում ոտանավորը, ինչ ռեակցիա էր ստանալու: Երևի հիմա լավ էլ դզում ա էս իրան:

[romanista]

Ես օքեյ եմ․․․ էհ, կներեք, հանդուրժողական և չեզոք եմ սույն ստեղծագործության հանդեպ, թերևս հեղինակը ճիշտ է ասում, ասենք Սևակը, Չարենցը, Տերյանը, կամ Աբովյանն էլ ինքնախաբեական նացիոնալիստական տաղեր ունեն, հիմա սա էլ կարող է լինել։ Հանգավորումներն ու կառուցվածքն էլ վատը չեն։
Միակ պրոբլեմը հեղինակի ապազգային մականունն է՝ բայց եթե նկատի ունի, որ Ռոմանոի ուսանողուհի է, էդ էլ կուդվի :Ճ Համ էլ կարող ա Յոհաննեսի աչքը լու՞յս...

Ես ուսանողուհի չեմ, առհասարակ -ուհի չեմ Ռոմայի երկրպագու էի մի ժամանակ, մինչև թիմը չսարքեցին բիզնես ու հիասթափվեցի, նիկնեյմը ըտեղից ա, չեմ փոխել)
Ամեն դեպքում, ստեղ քննարկում կա, ինձ պետք են կարծիքներ և գնահատականներ, ու ես մյուս գործերիցս էլ կդնեմ, կկիսվեմ: Ես պատրաստ եմ կառուցողական քննադատության, բայց մեծ մասդ ուղղակի կայֆավատ ա լինում բանաստեղծության ու որպես հեղինակ՝ ինձ վրա, արժանանալով համապատասխան ռեակցիայիս: Եկեք բարի լինենք իրար նկատմամբ ու քննարկենք նորմալ: Ամեն դեպքում էս գործը շատ ու շատ դրական, հիացական արձագանքներ ա ստացել Ակումբից դուրս, նենց որ կարծիքները տարբեր են լինում:

[Բարեկամ]

Ռոմանիստա ջան, եթե իսկապես ուզում ես անկեղծ կարծիք, ես իմը մի նախադասությամբ կամփոփեմ․ ինձ ճիշտն ասած թվում էր/է, որ դու ես կայֆավատ լինում էդ բանաստեղծությամբ։
Իսկ եթե էդպես չի ու իսկապես կառուցողական վերլուծություն ես ուզում, դա շատ երկար կլինի, բայց վստահ չեմ, որ իմաստ ունի։

[Հայկօ]

Ձևական առումով լավն ա․ հանգը՝ տեղը, ռիթմը՝ տեղը, սիրուն, չափած-ձևած: Հանգավորված պոեզիայի տիպիկ օրինակ ա:

Բովանդակային առումով եթե սկսեմ քննադատել, արյան գետեր են հոսելու, մի տեսակ չեմ ուզում:

Սուշի իրոք սիրում եմ:

[romanista]

Ձևական առումով լավն ա․ հանգը՝ տեղը, ռիթմը՝ տեղը, սիրուն, չափած-ձևած: Հանգավորված պոեզիայի տիպիկ օրինակ ա:

Բովանդակային առումով եթե սկսեմ քննադատել, արյան գետեր են հոսելու, մի տեսակ չեմ ուզում:

Սուշի իրոք սիրում եմ:

Շնորհակալ եմ ադեկվատ կարծիքի համար բովանդակության պահով դրական կարծիքներ էլ են եղել, հեն ա՝ բացասական էլ: Մարդու, ընթերցողի, համոզմունքների խնդիր ա, մարդ կա, սիրում ա կարդալ իր ազգի մասին մենակ լավը, մարդ կա՝ ավելի օբյեկտիվ ա) էս գործը սենց ստացվեց)
Ամփոփելով, պետք ա նշեմ, որ ամեն դեպքում բանաստեղծությունը աննկատ չմնաց ու ուշադրության արժանացավ, նույնիսկ բացասական, իսկ դա արդեն ևս մեկ պատճառ էր բանաստեղծության գոյություն ունենալու համար)

[Sambitbaba]

Ես ուսանողուհի չեմ, առհասարակ -ուհի չեմ Ռոմայի երկրպագու էի մի ժամանակ, մինչև թիմը չսարքեցին բիզնես ու հիասթափվեցի, նիկնեյմը ըտեղից ա, չեմ փոխել)
Ամեն դեպքում, ստեղ քննարկում կա, ինձ պետք են կարծիքներ և գնահատականներ, ու ես մյուս գործերիցս էլ կդնեմ, կկիսվեմ: Ես պատրաստ եմ կառուցողական քննադատության, բայց մեծ մասդ ուղղակի կայֆավատ ա լինում բանաստեղծության ու որպես հեղինակ՝ ինձ վրա, արժանանալով համապատասխան ռեակցիայիս: Եկեք բարի լինենք իրար նկատմամբ ու քննարկենք նորմալ: Ամեն դեպքում էս գործը շատ ու շատ դրական, հիացական արձագանքներ ա ստացել Ակումբից դուրս, նենց որ կարծիքները տարբեր են լինում:

Իրոք, Ռոմանիստա ջան...

Կառուցվածքային առումով, դե հանգերը, բան, - ստացված գործ է: Բայց եթե այդպես նայենք հարցին, հեռախոսի գիրքը կարելի է աշխարհի ամենաստացված հանգավոր ստեղծագործությունը համարել: Հարցը հանգերը չեն, այլ, տվածդ մտքերի գաղափարական իմաստը: Այս առումով...

Քննադատությունները...

Հասկանում եմ սուշի չես սիրում (կատակում եմ), բայց ուզում եմ ձենի ուսմունքից մի բան ասել (դե, ձեն-բուդդիզմի մասին գիտես երևի):
Ձենի շատ ուսուցիչներ մահակներ ունեին: Ու երբ աշակերտն ուսուցչին ինչ-որ բան էր հարցնում, նա մահակով հարվածում էր աշակերտին:
Իսկ սովորաբար ինչպես էր աշակերտը սովորում ուսուցչից. ուսուցիչն ապրում էր իր կյանքով, իսկ աշակերտն ուղղակի միշտ ուսուցչի կողքին էր ու իր եզրակացություններն էր անում:

Ասածս այն է, որ էդ կատակները, քո բանաստեղծության վրա, քեզ վրա, հետո նույնիսկ էդ թեմայով իրար վրա հենց մեր պատասխանն են քո հարցերին, եղբայրս: Ավելի լավ է դու դրանցից քո սեփական եզրակացություններն արա ու հաճախ, համարյա միշտ, կյանքի այլ պարագաներում էլ, դա շատ ավելի քիչ ցավալի է, քան իրականությունը դեմքիդ շպրտելը: Վերջիվերջո էս ամեն ինչը քեզ օգհնելու է ավելի ճիշտ նայելու այն ամենին, ինչը հիմա քեզ թվում է, որ վերջ, դրանից ավելի ճիշտ ոչինչ չի կարող լինել:
Ի վերջո դու հասկացիր, որ քո վրա ղժժալու համար չի, որ մարդիկ իրենց բան ու գործը թողած, իրենց համար ավելի հետաքրքիր թեմաները թողած, եկել քեզ պատասխանում են, քո ստեղծագործությունը կարդում են, հենա Ծլնգն էնքան ա կարդացել, տռուբկից արդեն բուղ ա դուրս գալիս...
Էս ամենի պատճառը առաջին հերթին քեզ օգտակար լինելու ցանկությունն է, հավատա:
Ու եթե դու տեսնում ես, որ մենք դրանից հաճույք են ստանում, դու պետք է հասկանաս նաև, որ մենք այդ հաճույքը ավելի շատ ստանում ենք հենց քեզ օգտակար լինելու ցանկությունից, այլ ոչ թե քո ստեղծագործությունից: Ու եթե դու հասկանաս ի վերջո, որ դա է ամենակարևորը քեզ համար այս պահին, ինքդ էլ կսկսես մեզ հետ ստանալ այդ հաճույքը: Ու դա կբերի քեզ նրան, որ դու մեզանից նեղանալու փոխարեն շնորհակալ կլինես մեզ:
Եվ այդ ժամանակ դու կհասնես ամենակարևորին: Դու կսկսես վերագտնահատել, վերարժեքավորել քո ստեղծագործությունները:

Կարծում եմ, սա է ամենակարևորը քեզ համար, իսկ մնացածը՝ սրան հասնելու ճանապարհն է ուղղակի: Ընդունիր դա և գնահատիր:

[Sambitbaba]

Հա, բատոնո Ծլնգ, ես քո լեզվաբանական (ստուգաբանական, գրականագիտական... մի խոսքով) գիտելիքներից վախենում եմ, բայց մեկ է, բորշին չկպնես:

Համ էլ արիգոտո վարկանիշի համար:

[Տրիբուն]

Ես ուսանողուհի չեմ, առհասարակ -ուհի չեմ Ռոմայի երկրպագու էի մի ժամանակ, մինչև թիմը չսարքեցին բիզնես ու հիասթափվեցի, նիկնեյմը ըտեղից ա, չեմ փոխել)
Ամեն դեպքում, ստեղ քննարկում կա, ինձ պետք են կարծիքներ և գնահատականներ, ու ես մյուս գործերիցս էլ կդնեմ, կկիսվեմ: Ես պատրաստ եմ կառուցողական քննադատության, բայց մեծ մասդ ուղղակի կայֆավատ ա լինում բանաստեղծության ու որպես հեղինակ՝ ինձ վրա, արժանանալով համապատասխան ռեակցիայիս: Եկեք բարի լինենք իրար նկատմամբ ու քննարկենք նորմալ: Ամեն դեպքում էս գործը շատ ու շատ դրական, հիացական արձագանքներ ա ստացել Ակումբից դուրս, նենց որ կարծիքները տարբեր են լինում:

Ընկեր, դու ո՞նց կարաս Ռոմայի երկրպագու լինես։ Դու պիտի սաղ կյանքդ Արարատ 73 երկրպագես Փաստորեն կեղծավորություն ես անում նաև, որ ընթերցողիդ համոզում ես ղափամա ուտել, իսկ ինքդ պիցա-պաստա ես սաղ օրը խեղդում։

Հայկօ-ն արդեն ասեց, որ զուտ հանգավորված պոեզիայի տեսանկյունից հնարավոր ա ամեն ինչ շատ էլ սիրուն ա ստացվել։ Նու, արի չչափազանցնեք, հիացական արձագանք բան-ման, բայց կուտվի։

Իսկ բովանդակային առումով, ընկեր, քննարկելու նյութ չկա։ Քանի որ, հայրենասիրությունը կոնտրաստային կոնտեքստում քննակողը (սուշի vs ղափամա, քոչարի vs տանգո, Արարատ vs Կիլիմանջարո՝ վեհության պահով ու vs Ջոմոլունգմա՝ բարձրությամբ, լողացած, թրաշված մարտունեցի vs անլվա արաբ) հաստատ չի ընդունելու որևէ տեսակի բովանդակային քննադատություն, քանի որ ցանցակաց փաստարկի դեմ բերվելույա տապոռ հակափաստարկ․ հայրենսիրություն vs օտարամոլություն, ու սրա դեմ լոմից բեթար խաղ չի լինելու։

[romanista]

Հետաքրքիր ա, որ ես հայկական թիմերից հենց Արարատի երկրպագու եմ չէ, հիացականի պահով հո չեմ խաբում, լիքը մարդ հենց տենց էլ արձագանքել ա, որ հիացած ա, հիմա մարդ կա, որ հայրենասիրությունն ու սրտահուզությունը հավանել ա էս գործի, բայց քանի որ անընդհատ կոնկրետ բառերի մասին ա խոսք գնում էս գործի մեջից, կոնկրետանամ՝

Փնթի արաբը, այրող պարսիկն ու վայրագ հոռոմը ներկայացվել են որպես կոնկրետ ժամանակաշրջանի հայ ազգի թշնամիների կերպարներ, որնց լծի տակից հայը կարողացել ա դուրս գալ, ու եթե մարդիկ ստեղ գործը կարդացել են մի քանի անգամ, դա պետք ա տեսնեին, հենց առաջին կարդալուց, իսկ մարդիկ ստեղ ռասիզմ են տեսնում, ու ինձ ռասիստ սարքում, լուրջ չի մի քիչ) լավ ա թուրքի անուն չէի տվել փաստորեն)
Ղափաման ու սուշին՝ դա հենց ցխյտուն համեմատությունն էր այն բանի, որ հայը մոռանում ա նաև ազգային խոհանոցը, փաստ՝ մարդիկ ստեղ անգամ ասում էին՝ չգիտեն ղափաման ինչ տեսք ունի, թե կյանքում չեն կերել, կամ նման մի բան, իսկ դուք էլի կպնում եք կոնկրետ ճաշատեսակի անվանումներից: Հիմա կարող էր ղափամայի տեղը լիներ հարիսա, իսկ սուշիի տեղը տակո, էականը միտքն ա, որ խոհանոցն էլ ա մոռացվում, ոչ թե թե ինչ ճաշատեսակներ են մեջբերված:
Դուք կարդացել եք, երրորդ դասարանցու նման ձեզ բացել են սուշին ու ղափաման, անգամ անհանդուրժողականության նոտաներ եք տեսել, առանց ընկալելու, թե, օրինակ, պարսիկին որ ժամանակաշրջանում և ինչի համար ա հեղինակը անվանել այրող, ու էդքանից հետո որոշել եք հարձակվել) կառուցողական որոշակի քննարկում կար ասենք Հայկօի հետ:
Ես ձեզ հիմա ասում եմ, թե ինչի են կոնկրետ բառեր ու արտահայտություններ օգտագործված ստեղ, կարող ա ասենք հիմա կարդալուց ղափամայի ու սուշիի տողին հասնելուց բացելու տեղը հասկանաք միտքը որն էր)

Ի դեպ, հարևան թեմայում տեղադրել եմ մեկ այլ բանաստեղծություն, որտեղ օգտագործված են «պոռնիկ», «ջեբ», «ջոջ», «փինաչի» և այլ բառեր, հուսով եմ, էդ մեկը կարեալուց հանկարծ չեք դառնա լեզվի տեսչության աշխատողներ

[Varzor]

Տո լավ էլ ճիշտ է գրել փնթի արաբի մասին։

Բայց ղափամայի մասով այդքան էլ համամիտ չեմ։ Վսհա՞տ ենք, որ հայկական ուտելիք է։ Ես որ վստահ չեմ, քանի որ տանել չեմ կարողանում։ Իսկ էդ շատ լուրջ արգումենտ է՝ ինչ ինձ դուր չի գալիս և իմ քիմքին հաճո չէ, դա հայկական չէ, օտար է և որոշ դեպքերում նույնիսկ պիղծ (չղջիկի ականջը կանչի)։

Իսկ նա, որ չի ընդունի այս գրածս՝ հայ չէ։ Կորչեն բոլորը բացի հայերից, իսկ եթե ոչ՝ մենք հայերովս կկորչենք։

Հ․Գ․

Բայ էսօր ոչ էլ խմել եմ

[Quyr Qery]

Ես առավել քան վստահ եմ, որ էս բանաստեղծությունով հիացած են շատերը, եթե ոչ ակումբից դուրս կարդացողների 90%-ը՝ հիացած բառիս բուն իմաստով:
Ու էդ ա էլի, շատ տխուր ա մեր վիճակը:

[boooooooom]

Ես մի քիչ մտածեցի, ու կարծում եմ, որ բացի ասելիքի ճիշտ կամ սխալ լինելուց, ասելու ձևն էլ ա կարևոր։ Ինձ թվում ա (ես տենց եմ նկատել), որ ընթերցողը ավելի շատ սիրում ա դժվար հասկացվող, երկիմաատ (բազմիմաստ) տողեր ընդգրնող, մի տեսակ "կոդավորված", "թաքնված բանալիներ" պարունակող նյութեր կարդալ, էն որ մի քանի օր փորձում ես հասկանալ ասելիքը։ Իսկ սենց պարզ, պիտի մանկական գրականությունը գրվի. ավելի հասուն տարիքի համար դա կարա ձանձրալի լինի։
romanista, սա ծաղր չի, սա կարծիք ա, որ եթե հաշվի առնես, միգուցե հետագա գրածներդ էլ ավելի լավը լինեն։
Դու էս "ստեղծում" քո երկրպագուներին։ Եթե գլխաքանակն ես կարևորում, սենց դա կապահովես, բայց եթե որակ էլ ես ուզում, մտածի աաելիքդ ավելի հետաքրքիր "մատուցելու" (նաև աաելիքիդ) մասին։