Վանո Սիրադեղյան 1946 -

[Varzor]

Քոնը կարող ա զուտ կարծիք ա, իմը զուտ կարծիք չի:
...
Իսկ քոնն ուղղակի կարծիք ա: Դռան տակի բամբասանքի մակարդակի:

) Մեկ էլ կասես, թե էդ որ կարծիքս է? Ոնց նայեցի, կարծիք չեմ գրել

Դե հա, բացի քեզանից էլ ով էդքան կարողություն ունի լիուրջ վերլուծություն անելու կամ փաստացի ինֆորմացիա ունենալու?

Ես մենակ մի բան կասեմ: ԻՀԿ Սիրադեղյանին "ժերտվա" տվեցին: Իսկ թե ինչու, երևի դու ինձանից լավ կիմանաս, քանզի այ էս մի գրածս հենց կարծիք է:

[Շինարար]

Ինչ խոսք, Վանոն որպես գրող ահավոր Մաթևոսյանական ա եղել, լրիվ Մաթևոսյանի ոճով է գրել մարդկային կյանքի մասին, բայց երևի շատ ավելի դաժան հենց մարդու հանդեպ, շատ ավելի անհանդուրժող, բայց դե նմանակող չի եղել: Իսկ իրա «Երկիր ցպահանջն» ու «Գյադաների ժամանակը» լրիվ ուրիշ տեսակի, ոճի ու ասելիքով գրականություն է, որի նման երևի թե չէինք ունեցել: Վանոն իր ռոմանտիզմը մինչև վերջ պահել է, եսիմ, շատ ա հարազատ ինձ:

Հենց էդ ա ինձ վանում իր գրականության մեջ: Էդ ծայրահեղ ջղայնությունը: Հրանտի հեգնանքի տակ մեծ սեր կա, Վանոյի կանայք հատկապես մի տեսակ չգիտեմ ինձ ողորմելի ներկայացված են թվում, ներքին գորովանք անգամ չկա: Ես սիրում եմ ապտակող գրականություն, բայց եսիմ երևի նախընտրության հարց ա ուզում եմ ապրումակցելու տեղ մնա: Ուրիշ օրինակ բերեմ իհարկե Վանոյի հետ անհամեմատելի ա բայց Վահրամ Սահակյանի ապտակները ինձ համար չար ու մեծամիտ ապտակներ են: Իհարկե ի տարբերություն Վահրամի Վանոն գրողական տաղանդ ունի, բայց ինձ համար ինքը երևելի գրող չի: Ամեն դեպքում նենց չի որ ես եմ գրողի մեծության չափանիշները սահմանողը: Ամենքս կարող ենք մեր մոտեցումը ունենալ:

[Chuk]

) Մեկ էլ կասես, թե էդ որ կարծիքս է? Ոնց նայեցի, կարծիք չեմ գրել

Դե հա, բացի քեզանից էլ ով էդքան կարողություն ունի լիուրջ վերլուծություն անելու կամ փաստացի ինֆորմացիա ունենալու?

Ես մենակ մի բան կասեմ: ԻՀԿ Սիրադեղյանին "ժերտվա" տվեցին: Իսկ թե ինչու, երևի դու ինձանից լավ կիմանաս, քանզի այ էս մի գրածս հենց կարծիք է:

Չէ Աշոտ ջան, բոլորն էլ կարող են, եթե թեման հետաքրքրում ա ու ուզում են ժամանակ տրամադրել։ Էնքան էլ չեմ հավատում, որ դու տենց ուսումնասիրել ես, որտև ում գիտեմ, ով թեմայի մեջ խորացել ա, եկել ա համոզման, որ շինծու քրեական գործ ա։

Նորից ֆիքսեմ, որ գնահատականը վերաբերում ա բացառապես քրեական գործին, ոչ թե Վանոյի ով լինել-չլինելուն։

Իսկ Վանոյին ժեռտվա չտվեցին, ուղղակի շան պես վախում էին իրանից ու չեզոքացնել էր պետք։

[Varzor]

Չէ Աշոտ ջան, բոլորն էլ կարող են, եթե թեման հետաքրքրում ա ու ուզում են ժամանակ տրամադրել։ Էնքան էլ չեմ հավատում, որ դու տենց ուսումնասիրել ես, որտև ում գիտեմ, ով թեմայի մեջ խորացել ա, եկել ա համոզման, որ շինծու քրեական գործ ա։

Ես ոչ թե այդքան ուսումնասիրել եմ, այլ ուղղակի համոզվել եմ էդ գործի շինծու լինելու մեջ` ինձ հայտնի ականատեսների խոսքերը վերլուծելով:

Ինքս անձամբ եմ լսել, թե ինչպես են կազմակերպել, որ "Վանոյին փախցնեն": Ահավոր զարմացած էր, երբ 2006թ. գարնանը Սիրադեղյանին պատահաբար հանդիպեցի Նոյեմբերյանի ճանապարհին` աչքերիս չէի հավատում, բայց դե ասին "սուս, դու բան չես տեսել"
Դե արի, ու էդքանից հետո մտածի, որ էդ գործը իսկականա: Ոչ մի կերպ չեմ կարողանում դրան հավատալ, չնայած գիտակցում եմ, որ Սիրադեղյանը բնավ սուրբ չի եղել:

Նորից ֆիքսեմ, որ գնահատականը վերաբերում ա բացառապես քրեական գործին, ոչ թե Վանոյի ով լինել-չլինելուն։
Իսկ Վանոյին ժեռտվա չտվեցին, ուղղակի շան պես վախում էին իրանից ու չեզոքացնել էր պետք։

Դե էն, որ վախենում էին, նորություն չես ասում: Ամոթ չլինի ասելը, բայց լուսահոգի Վազգենի հետ մենակ ինքն էր "ոչխար" ասելով խոսում: Ունց որ մի անգամ ինքը Վազգենն ասեց. բոլորից առավել հարգում և քաշվում էր Լևոնից` առաջին իսկ հանդիպումից հետո, բայց վախենում էր Վանոյից` չէր կարողանում գուշակել, թե իրականում մտքին ինչ կա:
Սիրադեղյանից վախեցող պաշտոնյաներ և իշխանավորներ ակնհայտորեն կային: Բիսեդկի մակարդակով լսել եմ, որ էդ շարքում մեկը հենց Քոչարյանն էր:
Ինձ հայտնի տվյալներով ասեմ, որ Սիրադեղյանի հետապնդման մեջ իր ուրույն տեղն ուներ ԱԱԾ-ն, ու չեմ կարող չենթադրել, որ ԱԱԾ ղեկավարը դրա մասին տեղյակ չէր, էլ չեմ ասում որ առնչություն չուներ:

Էնպես որ, ապեր, ԻՀԿ նույնպես` գործը շինծու է:
Իսկ թե ինչու սարքեցին, էդ արդեն ոնց որ դու ավելի լավ գիտես

[Chuk]

Աշոտ ջան, ոնց կարայիր իրան Նոյեմբերյանի ճամփին տեսնեի՞ր, եթե ինքը Երիտասարդականի պադզեմկում գիրք էր ծախում ու սաղ իրան տեսնում էին ։ճ

[Տրիբուն]

Աշոտ ջան, ոնց կարայիր իրան Նոյեմբերյանի ճամփին տեսնեի՞ր, եթե ինքը Երիտասարդականի պադզեմկում գիրք էր ծախում ու սաղ իրան տեսնում էին ։ճ

Հետո տեղից Աբովյանով իջնում էր Պուշկինի խաչմերուկ, մի հատ պեռաշկի էր ուտում ու գնում էր տուն:

[Ուլուանա]

Հենց էդ ա ինձ վանում իր գրականության մեջ: Էդ ծայրահեղ ջղայնությունը: Հրանտի հեգնանքի տակ մեծ սեր կա, Վանոյի կանայք հատկապես մի տեսակ չգիտեմ ինձ ողորմելի ներկայացված են թվում, ներքին գորովանք անգամ չկա: Ես սիրում եմ ապտակող գրականություն, բայց եսիմ երևի նախընտրության հարց ա ուզում եմ ապրումակցելու տեղ մնա: Ուրիշ օրինակ բերեմ իհարկե Վանոյի հետ անհամեմատելի ա բայց Վահրամ Սահակյանի ապտակները ինձ համար չար ու մեծամիտ ապտակներ են: Իհարկե ի տարբերություն Վահրամի Վանոն գրողական տաղանդ ունի, բայց ինձ համար ինքը երևելի գրող չի: Ամեն դեպքում նենց չի որ ես եմ գրողի մեծության չափանիշները սահմանողը: Ամենքս կարող ենք մեր մոտեցումը ունենալ:

Լրիվ նույն բանն էի մտածում, ոնց որ մտքերս ճշգրտությամբ շարադրած լինես: Ճիշտ ա, շատ քիչ բաներ եմ կարդացել իրենից, բայց նույնիսկ առանձին հատվածներ կարդալով էլ կարելի ա պատկերացում կազմել գրողի մտածելակերպի, վերաբերմունքի մասին: Կարդալիս ես էլ եմ նույն տպավորությունը ստացել. ի տարբերություն Մաթևոսյանի, որի ապտակի ու հեգնանքի մեջ սեր, հոգատարություն ու սրտացավություն ես զգում, Վանոյի մոտ էդ սերն ընդհանրապես չեմ զգացել, ընդհանրապես մարդու նկատմամբ սեր չկա իր մոտ, իմ կարծիքով, ցինիզմն ու մաղձը շատ ա ու ոնց որ ինքնանպատակ լինի` ջղայնությունը, չարացածությունը դուրս թափելու ու լիցքաթափվելու համար: Կանանց հետ կապված էլ լրիվ նույն զգացողություններն եմ ունեցել կարդալիս. անհարգալից ու արհամարհական վերաբերմունքն աչք էր ծակում:

Համաձայն եմ, որ գրողական տաղանդ ունի, շատ հմուտ ու դիպուկ ա գրում, բայց անձամբ ինձ համար դա քիչ ա որևէ մեկին լավ գրող համարելու համար. մարդկանց նկատմամբ սերը, որը լինելու դեպքում անպայման արտահայտվում ա ստեղծագործություններում, ոչ պակաս կարևոր գործոն ա, ըստ իս: Հետաքրքիր ա, որ նույնիսկ Վահրամ Սահակյանի հետ համեմատությունն էր մտքովս անցել էդ չարացածության ու մեծամտության առումով, մենակ թե համաձայն չեմ, որ Վահրամ Սահակյանը գրողական տաղանդ չունի. իմ կարծիքով, նա էլ ա շատ հմուտ գրում, բայց էլի նույն խնդիրն ունի` ոնց որ թե ինքն էլ մարդկանց չի սիրում. էլի մաղձը չափից դուրս շատ ա:

[Chuk]

Լրիվ նույն բանն էի մտածում, ոնց որ մտքերս ճշգրտությամբ շարադրած լինես: Ճիշտ ա, շատ քիչ բաներ եմ կարդացել իրենից, բայց նույնիսկ առանձին հատվածներ կարդալով էլ կարելի ա պատկերացում կազմել գրողի մտածելակերպի, վերաբերմունքի մասին: Կարդալիս ես էլ եմ նույն տպավորությունը ստացել. ի տարբերություն Մաթևոսյանի, որի ապտակի ու հեգնանքի մեջ սեր, հոգատարություն ու սրտացավություն ես զգում, Վանոյի մոտ էդ սերն ընդհանրապես չեմ զգացել, ընդհանրապես մարդու նկատմամբ սեր չկա իր մոտ, իմ կարծիքով, ցինիզմն ու մաղձը շատ ա ու ոնց որ ինքնանպատակ լինի` ջղայնությունը, չարացածությունը դուրս թափելու ու լիցքաթափվելու համար: Կանանց հետ կապված էլ լրիվ նույն զգացողություններն եմ ունեցել կարդալիս. անհարգալից ու արհամարհական վերաբերմունքն աչք էր ծակում:

Համաձայն եմ, որ գրողական տաղանդ ունի, շատ հմուտ ու դիպուկ ա գրում, բայց անձամբ ինձ համար դա քիչ ա որևէ մեկին լավ գրող համարելու համար. մարդկանց նկատմամբ սերը, որը լինելու դեպքում անպայման արտահայտվում ա ստեղծագործություններում, ոչ պակաս կարևոր գործոն ա, ըստ իս: Հետաքրքիր ա, որ նույնիսկ Վահրամ Սահակյանի հետ համեմատությունն էր մտքովս անցել էդ չարացածության ու մեծամտության առումով, մենակ թե համաձայն չեմ, որ Վահրամ Սահակյանը գրողական տաղանդ չունի. իմ կարծիքով, նա էլ ա շատ հմուտ գրում, բայց էլի նույն խնդիրն ունի` ոնց որ թե ինքն էլ մարդկանց չի սիրում. էլի մաղձը չափից դուրս շատ ա:

Իրա մոտ սեր շատ կա: Երկրի, հայրենիքի, մարդու նկատմամբ: Կամ կանխատրամադրված եք կարդացել, կամ չեք նկատել ))

[Ուլուանա]

Իրա մոտ սեր շատ կա: Երկրի, հայրենիքի, մարդու նկատմամբ: Կամ կանխատրամադրված եք կարդացել, կամ չեք նկատել ))

Չեմ կարծում, որովհետև հիշում եմ, որ որոշ մարդկանցից գովասանական կարծիքներ էի լսել, ու իրոք հետաքրքրել էր, թե ինչքանով դրանք կարդարանան, ու չնայած բացասական կարծիքիս` ակնկալում էի, որ գոնե որպես գրողի` կհավանեմ, հաստատ հատուկ բացասական կանխատրամադրվածությամբ չեմ կարդացել: Չեմ բացառում, որ ենթագիտակցական ինչ-որ կանխատրամադրվածություն լիներ, բայց կարդալիս որոշ բացասական զգացողություններ էնքան ուժեղ էին, որ մի քիչ անհավանական եմ համարում, թե որևէ կանխատրամադրվածություն էդտեղ կարողանար որոշիչ դեր ունենալ: Ամեն դեպքում կաշխատեմ գոնե մի գործ էլի կարդալ, ի վերջո, 12-13 տարի ա անցել, մարդ ես, կարող ա` հիմա ուրիշ կերպ ընկալեմ:

[Բարեկամ]

Մաթևոսյանի հեգնանքի մեջ դառնություն ու ցավ կա՝ սրտացավությունից ծնվող, Սիրադեղյանի հեգնանքը վերևից հնչող արհամարհանքի ու ծաղրի երանգներ ունի։

[Varzor]

Աշոտ ջան, ոնց կարայիր իրան Նոյեմբերյանի ճամփին տեսնեի՞ր, եթե ինքը Երիտասարդականի պադզեմկում գիրք էր ծախում ու սաղ իրան տեսնում էին ։ճ

Էդ արդեն հեչ կարևոր չէր` զարմանք ավել ուժեղ էր:

[Varzor]

Հետո տեղից Աբովյանով իջնում էր Պուշկինի խաչմերուկ, մի հատ պեռաշկի էր ուտում ու գնում էր տուն:

Սիրադեղյանը պեռաշկու սիրահար չի եղել...

[Chuk]

Էդ արդեն հեչ կարևոր չէր` զարմանք ավել ուժեղ էր:

Ավելի կոնկրետ ասեմ. չեմ հավատում, որ իրան տեսել ես: Հավատում եմ, որ տեսել ես ինչ-որ մեկին ու նմանացրել ես:

Չեմ հավատում մի քանի պատճառով, օրինակ.

- լիքը մարդիկ հայտարարում են որ իրան տեսել են: Չէ՞, լուրջ: Տարբեր մարդկանց նմանացրել կամ հորինել են:
- էդ ոնց ա, որ պատահական մարդիկ իրան տեսնում են, իսկ իրա մտերիմները (որոնք ընդհանուր ծանոթ են), չէ:
- կոնկրետ ինֆորմացիա ունեմ, որ ստեղ չի եղել, գիտեմ նաև իրան ոչ ստեղ հանդիպողների: ԱԱԾ-ին չասեք: Հավես չկա ))

[Շինարար]

Ավելի կոնկրետ ասեմ. չեմ հավատում, որ իրան տեսել ես: Հավատում եմ, որ տեսել ես ինչ-որ մեկին ու նմանացրել ես:

Չեմ հավատում մի քանի պատճառով, օրինակ.

- լիքը մարդիկ հայտարարում են որ իրան տեսել են: Չէ՞, լուրջ: Տարբեր մարդկանց նմանացրել կամ հորինել են:
- էդ ոնց ա, որ պատահական մարդիկ իրան տեսնում են, իսկ իրա մտերիմները (որոնք ընդհանուր ծանոթ են), չէ:
- կոնկրետ ինֆորմացիա ունեմ, որ ստեղ չի եղել, գիտեմ նաև իրան ոչ ստեղ հանդիպողների: ԱԱԾ-ին չասեք: Հավես չկա ))

Բա ասում են հենց իրա տանն էլ լռվցնում էր, Լևոնի հետ էլ կիրակի առավոտ մեկ-մեկ հայաթում նարդի են քցում

[Varzor]

Ավելի կոնկրետ ասեմ. չեմ հավատում, որ իրան տեսել ես: Հավատում եմ, որ տեսել ես ինչ-որ մեկին ու նմանացրել ես:

Չեմ հավատում մի քանի պատճառով, օրինակ.

- լիքը մարդիկ հայտարարում են որ իրան տեսել են: Չէ՞, լուրջ: Տարբեր մարդկանց նմանացրել կամ հորինել են:
- էդ ոնց ա, որ պատահական մարդիկ իրան տեսնում են, իսկ իրա մտերիմները (որոնք ընդհանուր ծանոթ են), չէ:
- կոնկրետ ինֆորմացիա ունեմ, որ ստեղ չի եղել, գիտեմ նաև իրան ոչ ստեղ հանդիպողների: ԱԱԾ-ին չասեք: Հավես չկա ))

Եղբայր, հավատալ-չհավատալը քո անձնական գործն է։ Ես ինքս էլ չէի հավատում, բայց դե էդքան նման, ու հետն էլ "պարոն Սիրադեղյան"-ով էին խոսում, վերջում էլ, թե "Տեսար հա՞ ով էր, սուս ոչ մեկի չասես․․․"։ Ես պատահական ականատես էի, բայց զրուցողները հաստատ պատահական չէին։ Մտածում եմ, որ միգուցե տարին եմ սխալ հիշում՝ 2005թ կամ 2006թ․, բանակում էի, բայց հաստատ գարնանն էր։ Ամեն դեպքում 13-14 տարի անցել է։ Էնպես, որ հաստատ կիմանամ, եթե անձամբ հարցնեմ, երբ ետ կվերադառնա և հանկարծակի հնարավորություն կլինի էդ հարցը տալու

Արխային, ստեղ որ գրել ենք, ամենայն հավանականությամբ ԱԱԾ-ն արդեն տեղյակա ։) Չնայած, ու՞մ եմ ասում

Հ․Գ․
Բա հիմա ի՞նչ ենք անելու