Ռիփ, անգլերենն ու հայերենն էդ առումով ահագին տարբեր են: Հայերենին էդ ձևը բնորոշ չի: Անգլերենը անալիտիկ լեզու ա, ու վերջավորությունների բացակայությամբ պայմանավորված` անգլերենում տարածված ա մի խոսքի մասի` որպես այլ խոսքի մասերի կիրառությունը, որը կարգավորվում ա համապատասխան շարադասությամբ: Իսկ հայերենին դա բնորոշ չի, քանի որ դրա կարիքն էլ առանձնապես չկա. էդ հարցերը լուծվում են հոլովման, խոնարհման ու ածանցման միջոցով:ivy-ի խոսքերից
Ան, հասկանում եմ լեզվազգացողական մակարդակում տարբեր լինելու մասին ասածդ «գիշեր-ցերեկ»-ի հետ կապված, բայց նման դեպքերում փոխանակ ասելու` գիշեր-ցերեկ աշխատանք ունի, կարելի ա պարզապես ասել` գիշեր-ցերեկ աշխատում ա, հեչ պարտադիր չի լեզվի կանոնները խախտել, որ ուզածդ համուհոտը պահպանվի: Վերջիվերջո, էդ կանոնները ձևի համար չեն, չէ՞, եթե կան, ուրեմն պետք ա պահպանվեն, ոչ թե ով որ ուղղությամբ ուզի` ծռի ու կիրառի: Հա, հայերենը ճկուն ա, բայց կան կառույցներ, կազմության ձևեր, որոնք հայերենին բնորոշ չեն. էլի եմ ասում. ճկունը չի նշանակում, որ կարելի ա անվերջ ու կամայականորեն ճկել: Հայերենի ճկունությունը տվյալ դեպքում դրսևորվում ա նրանով, որ կարելի ա այլ ձևերով արտահայտել ուզածդ իմաստը` չխախտելով լեզվի կանոնները: Հա, համաձայն եմ, որ լեզուն զարգանում ա, ու կարող ա և նենց պատահել, որ մի օր ինչ-որ մակբայ դառնա ածական, թեև, ինչպես արդեն ասեցի, ես չեմ կարողանում մտաբերել նման գոնե մի դեպք, բայց համարենք, որ հնարավոր ա: Բայց էստեղ կարևորն էն ա, թե ոնց ա դա տեղի ունենում: Նման երևույթները, իմ իմանալով, երկու ձևով կարող են տեղի ունենալ. մեկն էն ա, երբ ինչ-որ նորաստեղծ բառ, բառակապակցություն և այլն սկսում ա բանավոր խոսքում օգտագործվել (հաճախ պատահաբար կամ սխալմամբ), քիչ-քիչ տարածում ա գտնում, ու որոշ ժամանակ անց արդեն էնքան բնական ա հնչում, որ արդեն ինքնաբերաբար մտնում ա լեզվի մեջ, այսինքն` ինքն իր ճանապարհը հարթում ա դեպի օրինական կարգավիճակ, այսպես ասած: Մյուս ձևն էլ էն ա, երբ որևէ հայտնի գրող կամ թեկուզ ոչ գրող ինչ-որ առիթով գործածում ա կոնկրետ նորամուծություն, ու դա արդեն սկսում ա շրջանառվել ու էլի որոշ ժամանակ անց համարվում ընդունելի ու ճիշտ: Տվյալ դեպքում մենք էդ իրավիճակներից ոչ մեկը չունենք: Մենք չենք կարող լեզվի կանոններին ակնհայտորեն հակասող արտահայտությունը հանկարծ վերցնել ու խցկել լեզու: Մեկը իմ ականջին էդ արտահայտությունն ահավոր սխալ, արհեստական ու խորթ ա հնչում, ոչ հայերեն: Սա պարզապես ինչ-որ նոր բառ չի, որ ասես` սովոր չենք ուղղակի, ինչպես, օրինակ, «ռեսպուբլիկայի» փոխարեն «հանրապետություն» բառն էր ժամանակին կամ թեկուզ համեմատաբար նոր`«կայք», «համակարգիչ» բառերը:
Մեջբերել
Էջանիշներ