Միջանձնային հարաբերություններ

[LisBeth]

Հետաքրքիր թեմա ես բարձրացնում։ Բայց կարծում եմ՝հարաբերություններում զարգանալն ու կրթություն ստանալով զարգանալը երկու բավական տարբեր բնագավառներ են։ Ու մարդկանց հետ շփվելով, հարաբերություններ ունենալով զարգանալուն որևէ տեսակի կրթական ծրագիր չի կարող փոխարինել։

Ու ինչ խոսք, հարաբերություններում մարդիկ նաև դեգրադացվում են։ Կախված ա հարաբերության տեսակից։ Ու կարծում եմ՝էն մարդն ա հասուն, որը կարողանում ա դրանք իրարից տարբերել, ազատվել էն հարաբերություններից, որոնք իրեն հետ են մղում, ավելի վատն են դարձնում, դեգրադացնում են, ու թողնել մենակ էն հարաբերությունները, որոնց շնորհիվ իրանք աճում են։

Հենց դա եմ փորձում հասկանալ, Բյուր։ Թե էդ որն ա էդ հարաբերոթուններում ակնկալվելիք զարգացումը։ Ինքդ էլ գիտես կա լիքը գրականություն, տարբեր թեմաներով, ու հնարավոր չի չգտնել համապատասխան գիրք, ցանկացած տեսակի զարգացում ունենալու համար։
Եթե դա ինչ որ անձնային էվոլյուցիա ա, որ տեղի ա ունենում քննադատությունների հետևանքով, ո՞նց կարելի ա տարբերել դրական ա դա թե բացասական։ Շատ հաճախ մարդիկ կարծում են, որ առողջ են դատում, ու ճիշտ են ասում, ասում են զուտ կողքինի համար լավը ուզելուվ, բայց արդյունքը կարելի ա երկակի ընկալել։ Ի՞նչ ա նշանակում աճել։ Իմ աչքին դա աճ չի, այլ կոմպրոմիս։
ՄԻ հարց էլ կա, երբ էդ ազդեցությունը անձի վրա տեղի ա ունենում ակամա, անգիտակից։ Ասենք շփման ընթացքում, ոչ անուղղակի ձևով, քննարկելով տարատեսակ թեմաներ, մարդկանց մեջ տեղի ա ունենում փոփոխություններ, որոնք ինքն էլ կարող ա չի նկատում։ Ու ինչ մեթոդներով պետք ա գնահատել էդ աճը, որ հասկանալ, արժի պահպանել էդ հարաբերությունները թե ուղարկել գրողի ծոցը։