Ճիշտն ասած 2016-ին նշանակման վրա օրենքի ուժը իմ համար մի քիչ մութ ա․․․ անցումային դրույթներով այնքան էլ հասկանալի չի, թե 2016-ի ԸՕ-ն է որոշիչը, թե 2011 ԸՕ-ն, ու ինչքան գիտեմ, 2011 ԸՕ-ում «մշտապես բնակությունը» ընդհանրապես սահմանված չի, ու այդ պահանջը շատ հնարավոր է օրենքի ուժ չունենար այն ժամանակ։ Ամեն դեպքում 2016-ը արդեն անցած գնացած ա․․․
Վերջին խմբագրող՝ Ծլնգ: 26.04.2018, 23:36:
Ինչքան էի ուզում չներքաշվել ինձ համար անըմբռնելի քաղաքական անօգուտ քննարկումների մեջ:
Սոցցանցերի հերոսների "փոխհրաձգությունները" բակային նստարանները իրավմամբ սեփականաշնորհած տատիկների քննարկումներից այն կողմ չեն անցնում: Փաստորեն ամեն մեկս հմուտ դիվանագետ ենք, ամեն մեկս՝ բանիմաց վերլուծաբան: Քաղաքագետ: Էքսպերտ: Չգիտեմինչ:
Մեր բնածին հայկական չտեսությունն է խաթարիչը, թե "ժողովրդավարությունը" որպես հայհոյված տերմին անտեսելը... համենայն դեպս համատարած էյֆորիյան հասուն, գիտակից հեղափոխությունից չզատելու մեր տաղանդը առնավազն...ծափահարության է արժանի: Ու ծափահարում ենք: Փաշինյան Նիկոլը գիտակցում է պահի լրջությունը: Կարապետյան Կարենը ավելի քան գիտակցում է: Իսկ մենք ցնծում ենք պաշտոնական մասը թողնելով իրենց՝ որովհետև մեզ այլևս "թույլատրված է" բանավոր մերժել սերժերին, մերժել սերժանմաններին, ինքներս մեր համարձակությունից գոտեպնդվելով՝ մերժել մեզ դեռևս անհայտ, բայց կարծեցյալ վնասատուներին: Հայ ենք: Ու մյուսներն էլ հայ են, առնավազն՝ հայրենասեր, այլ քաղաքացիությամբ, այլ երկրներից, պաշտպանված այլ օրենքներով, որոնք չեն առարկում էթնիկական կազմերին "մերժելու" ում ուզում են: Ու մերժում են կոտրտված հայերենով, ոգևորված: Ոչինչ, որ ԶԼՄների օբյեկտիվներից դուրս՝ մերոնք են հավաքում աղբը...ամեն ցույցերից հետո՝ ուղղակիորեն և այլաբանորեն: Սա ի միջի այլոց:
Բայց ամեն օրվա վերջը՝ հետևություն ու անալիզ է և Փաշինյանի (ու անտես կորդինացնողների համար), և Կարապետյանի (ու անտես կորդինացնողների համար) :
Հայաստանի հեռավոր գյուղի բնակիչը չգիտի "իսպանական փարոսի" հայտնի անեկդոտը: Բայց գիտի Պուտինի մասին:
Բայց դրա փոխարեն ստորջրյա խութերի մասին տեղյակ են և բազմաչարչար Փաշինյանը, և մտազբաղ Կարապետյանը: Վայ նրան ով Հայաստան Նավը արկածխնդրության կտանի: Փարոսը անհրաժեշտություն չէ: Բայց... չեղած տեղը՝ ՓԱՐՈՍ Է:
Այդպիսի բաներ....
Քանի անգամ ա մեր պատմության մեջ եղել, որ երկրի ղեկավարները, իրենց աթոռը փրկելու համար, սեփական ժողովրդի վրա դրսից ուժեր են կանչել:
Յըխք արա` դավաճան բտ-ք:
Կրկնվեմ` Նիկոլին, անկախ արտահերթ ընտրությունների արդյունքից, ազգային հերոսի կոչումա պետք տալ:
Հ.Գ. Ա դե հո զոռով չի` տոչնի Մոնթենա )))
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Ծլնգ (27.04.2018)
էհ․․․ վերջին հույսն ունեի, որ Կարապետյանը գտնելու է լաբիրինթոսից ճիշտ ելքն (pun intended!) ու ունենալու է տղամարդկային (ոչ-գենդերացած) ռիսկը այդ ելքի ճամփին կանգնելու․․․ բայց բոլոր ձևերով արդարացրեց իր բրենդը՝ ոչ թե քաղաքական գործիչ է, այլ ռուսական ոճի քյալ մենեջեր
Տրիբուն (27.04.2018)
Արտահերթ ընտրություններից հետո ինքն իշխանություն կլինի, թե ոչ՝ դեռ ժամանակը ցույց կտա:
Բայց էդ սաղ մի կողմ՝ տղեն մի եքա ընդարմացած ու միակողմանի կենակցումից վաղուց արդեն հաճույք էլ չստացող ժողովուրդ արթնացրեց ու պետության, ազգի համար ամեն ինչ նոր էջից սկսելու հնարավորություն ստեղծեց:
Հիմա թե էդ հնարավորությունն ինչպես կօգտագործվի՝ իրենից չի կախված..
այսինքն՝ միայն իրենից չի կախված
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Մի բան էլ ասեմ՝ եթե ՀՀ-ում քաղաքական հասունության հաջող ընթացքը գործնականորեն կարող է բերել երկկուսակցական համակարգի ոնց ԱՄՆ-ում է՝ Հանրապետականներ ու Դեմոկրատներ։ Անգաղափար խմբակցությունները կփոշիանան, որովհետև սրանց միակ իմաստը ցնցումների ժամանակ մուտիտներ անելն է, իսկ պրիմիտիվ մուտիտների ժամանակները վայթե անցնում են։
Si vis pacem, para bellum
Անկեղծ ուզում եմ, որ Հայաստանը բազմակուսակցական լինի (ի դեպ, դա ավելի հատուկ ա պառլամենտական երկրներին. վերցրու Գերմանիա, Նիդեռլանդներ, կարծեմ նաև ՄԹ): Էդ բազմակուսակցալանության արդյունքում ոչ մի կուսակցություն չի կարողանում բացարձակ մեծամասնություն լինել ու ստիպված ա լինում մյուսների հետ լեզու գտնել: Հայաստանում էլ տենց կլիներ, եթե էս խուճուճ ընտրական օրենսգիրքը չսարքեին:
Բայց հա, գաղափարը կսկսի առաջին պլան մղվել, ու քվեարկությունն էլ ըստ սիմպատիայի չի լինի, ու դա կայֆ կլինի:
ՄԹ–ն ճիշտ ա ամենաառաջին երկրներից ա որ պառլամենտ ա ունեցել, բայց լրիվ հնադարյա համակարգ ա ու հաստատ չարժի օրինակ վերցնել։ Փաստացի երկկուսակցական համակարգ ա։ Մի քանի փոքրամասնության կառավարության օրինակը հանած երկիրը վերջին 150 տարին փոխնեփոխ կառավարել են Լեյբորիստական ու Պահպանողական կուսակցությունները։ Բայց ամենատխուրը էս ամեն ինչում իհարկե 100% մեծամասնական համակարգն ա։ Դրա արդյունքում ասենք 970 հազար ձայն հավաքած SNP–ին ունի 35 մանդատ, 164 հազար ձայն ստացած Plaid Cymru ունի 4 մանդատ, իսկ 2.4 միլլիոն ձայն ստացած լիբերալ–դեմոկրատները ընդամենը 12 մանդատ![]()
Վերջին խմբագրող՝ Ներսես_AM: 29.04.2018, 01:22:
StrangeLittleGirl (29.04.2018), Ծլնգ (29.04.2018)
Այ Վիշապ ջան, հետաքրքիր մարդ ես․․․ ԱՄՆ-ում երկկուսակցականությունը լա՞վ ա գործում։ Պառլամենտական իրականության մեջ երկկուսակցությունը ոչ միայն անհավանական է, այլ նաև անարդյունավետ է։ Համեմատության համար․ եկրկուսակցական երկպալատ խորհրդարանի քաղաքականությունը շաշկիի է նման, իսկ բազմակուսակցական պառլամենտական քաղաքականությունը պրեֆերանս է (եթե չասեմ՝ բրիջ)։ Անգաղափար տուֆտա կուսակցությունները ընտրական շեմից սահմանափակումով կջրվեն (կամ դաշինքի անդամ կդառնան՝ իրենց նեղ գիծը պահելով)։ Պառլամենտական քաղաքականությունը իսկապես շատ ավելի գաղափարներով է ուղևորվում քան երկկուսակցական բևեռացումներին տանող ուժեղ գործադիրով համակարգը։
StrangeLittleGirl (29.04.2018)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ