Անվերնագիր
Սա, երևի թե, ներկայացվածներից ամենահետաքրքիր սյուժեն ուներ:
Մանրակրկիտ մտածված էր ամեն բան ու պատմության մեջ առկա էին բազմաթիվ դետալներ, որոնք, թվում է թե, ինչ-որ բան հուշելու ու պատմության տարբեր դրվագներն իրար կապելու համար էին, բայց դրանցից շատերն ուղղակի ամեն ինչ ավելի խճճելու նպատակ էին հետապնդում:
Էս վերջին հանգամանքը պատմության արժեքն ավելի էր բարձրացնում՝ ըստ իս:
Հետաքրքիր կլինի հեղինակի անունը հրապարակելուց հետո նրա տարբեր դետալների բացատրությունն իմանալ:
Պատմության ավարտին հասնելիս արդեն, համարյա թե, վստահ էի, որ հենց սրա օգտին եմ քվեարկելու:
ՈՒղղակի վերջաբանն ինձ համար բավական անհասկանալի ու խնդրահարույց մնաց:
Ո՞վ էր 7 ֆուտանոց ուռուցիկությունը:
Մա՞րդ, թե՞ հոգի («դուռն ինքն իրեն բացվեց»..):
Վենդետտայից մազապուրծ եղած Սելի՞ց էին վրեժխնդիր լինում՝ իր ընտանիքի հաշվին:
Ի՞նչ որոշում պիտի կայացներ Քեթրինն ու ինչո՞ւ էր նա անհետացել:
Ինչո՞ւ էր ծրարն ուղարկողը խնդրում այն այրել ու ինչո՞ւ պետք է հասցեատերը կատարեր այդ խնդրանքը:
Եվ, վերջապես, պենսեներով մարդը հատո՞ւկ էր Մերիին թունավորել իր սառցեկոնֆետով, թե՞ ուղղակի զուգադիպություն էր կոնֆետն ուտելուց հետո հիվանդության սկիզբը:
Մեջբերել
Էջանիշներ