Ինչպե՞ս եք վերաբերվում ազգայնականությանը

[Ծլնգ]

Եթե ազգայնականությունը սենց սահմանենք, ես ոչ միայն նորմալ կվերաբերվեմ, կարող ա մի բան էլ երկու ձեռով կողմ լինեմ, քանի որ նենց տարածաշրջաններում, ոնց որ կովկասն ա, միջին արևելքն ա, կամ բալկաններն են, էս միակ լուծումն ա։ Բայց սա պրակտիկ չի ոչ թե որոշ դեպքերում, ոնց դու ես ասում, այլ որպես կանոն։ Պրակտիկ չի, քանի որ ոնց ֆռում ես, իրար հետ նույն տարածքում ապրող ազգերից մեկը միշտ ինքը իրան համարում ա դոմինանտ էթնոս։ Բացի Չեխոսլովակիա կիսվելուց, ուրիշ ոչ մի դեպք չեմ հիշում, որ տենց խաղաղ իրարից բաժանված լինեն ազգերը, ու ամեն մեկն իրա տարածքում ազգային պետություն ստեղծած լինի - միշտ կողմերցի մեկը պիտի քաքի համը հանի։

Ուզում էի հաստատ ստուգել, նոր սրան պատասխանել... Չեխոսլովակիայից բացի (որը կարելի է ասել երկու հարաբերական հավասարների բաժանում էր իրարից) երկու դեպք էլ կա, որտեղ թույլ կողմը խաղաղությամբ անջատվել ա ուժեղ կողմից, ու երկուսն էլ վիկինգոտ . Նորվեգիայի անկախացումը Շվեդիայից 1905-ին, ու Իսլանդիայի անկախացումը Դանիայից 1944-ին։ Ի դեպ վերջին դեպքում ինքնորոշման պայքարը 99 տարի էր տևել՝ առանց մի կաթիլ արյան։ Դե ու տեսնենք շոտլանդացիք, բասկերն ու կատալոնցիները ինչ են անելու... ինչպես նաև հյուսիս-իռլանդացիներն ու գիբրաալտարցիք՝ բրեքզիթից հետո։

Իսկ դոմինանտ էթնոսի մասով. իմ պատկերացմամբ դոմինանտությունը նացիոնալիզմին հակասող գաղափար ա, քանի որ ինչքան ուժ ունեմ կարծում եմ, որ ոչ ոք իրավասու չէ ուրիշներին զրկել մի իրավունքից, որն ինքն իրեն է վերապահում։