Ժող ջան, ես շատ ուրախ եմ ձեր առողջ ապրելակերպի համար, ու եթե դա ինձ որևէ կերպ չի պարտադրվում կամ ինձ դրա հետ կապված պահանջներ չեն ներկայացվում, ես միայն երջանիկ եմ, որ դուք երջանիկ եք
Խնդիրն էն է, որ ես ինքս եմ ծայրահեղ անկանոն սնվող/ապրող։ Կարող է օրվա մեջ մի անգամ հաց ուտեմ կամ էդ էլ մոռանամ, կարող է երկու օր իրար վրա անընդհատ ծամեմ, մեղմ ասած՝ պետքս չի, թե ինչ եմ ուտում (բացի ձկնեղեն-ծովամթերքից, որի համի հետ տենց էլ յոլա չգնացի), դրա համար երբ իմ կողքին խիստ գրաֆիկով ապրող/սնվող մարդ է լինում, արդեն դժվար է, հատկապես երբ էդ մարդու հետ պիտի սնվելդ հարմարեցնես, ուտես բաներ, որ չես սիրում, իր խաթր չուտես բաներ, որոնք սիրում ես (հհա, տենց մարդիկ կան, որ պանրից զզվում են ու չեն թողնում սեղանին պանիր դրվի)։ Եթե կողքիս մարդը խիստ ռեժիմով էլ սնվի, բայց ես ստիպված չլինեմ կիսել էդ գրաֆիկը, մեկ էլ ամբողջ օրը չխոսի ուտելիքի ու իր սննդակարգի մասին, ճակատն էլ պաչեմ, թող սնվի ոնց ուզում է։
Աչքով չտամ, բախտս ահագին բերել է էդ առումով, այ որ ստիպողաբար հաց չկերցնի էլ, իդեալական կլինի։
Մեջբերել
Նաիրուհի-ի խոսքերից
Սիրում եմ ամեն ինչից քիչ-քիչ, ծխելն էլ, խմելն էլ (ես չեմ խմում), սպորտն էլ (սովորական մարզվելու մակարդակում էն առաջինները սրան չեն հակասում 
), վարսակ-չալաղաջ-կաթումածուն ուտելն էլ թող ինքը որոշի, բայց այ կալորիաներ հաշվողի հետ չեմ կարող ապրել, ոնց ուզում եք մեկնաբանեք։ Անկախ սեռից։ Ես քաոսային ապրող մարդկանց եմ սիրում, կամ գոնե ոչ ամեն ինչը չափած-ձևած, գերճշգրիտ, գերկոկիկ, գերանթերի... Եթե բժշկի ցուցումով չի, ես կգժվեմ՝ կողքիս ամեն օր մեկը կերածի գրամներն ու կալորիաները հաշվի։
։ Ես էլ քո ասածի պես կգժվեմ, եթե կողքս տենց քաոսային ապրող մեկը լինի։ Անընդհատ կփորձեմ իրան ճիշտ ուղու վրա դնել, ու սաղ օրը կկռվենք 
։ Պարզապես իմ փաթաթածը տարբերվում ա ծնողների մեծ մասի փաթաթածից, իսկ թե ում փաթաթածն ա ավելի ճիշտ՝ դու չես կարող որոշել։ Իմ կարծիքով էլ կարող ա քո ռացիոնը անիմաստ լինել, հետո՞։ Ամեն ծնող էլ իր երեխայի վրա որոշակի սահմանափակումներ ու պարտադրանքներ դնում ա՝ ուզի թե չուզի։ Պետք չի իմ արածը ներկայացնել որպես ավելի մեծ զրկանք ու սադիզմ երեխայի նկատմամբ։ Իսկ ընտրության հնարավորություն երեխաս կունենա, երբ բավականաչափ հասուն լինի ինքնուրույն որոշումներ կայացնելու համար։ Առայժմ ինքը փոքր ա դրա համար, ու ես, ինչպես ցանկացած այլ ծնող, իրավունք ունեմ իր փոխարեն որոշումներ կայացնելու, ու պարտադիր չի, որ իմ որոշումները բոլորի սրտով լինեն։
(տնից–տեղից հեռու)» մտածելակերպի կանայք, դժվար թե առողջ ապրելակերպը Հայաստանում ընդունելի դառնա։ Կամ՝ «Յա՜խք, մի օր չէի ապրի վարսակի փաթիլներ ուտող ու կալորիաներ հաշվող տղամարդու հետ»։ Ճիշտ է, ինչպե՞ս կարող է իսկական տղամարդը կալորիաներ հաշվել. չէ՞ որ դա կանանց մենաշնորհն է ու զուտ կանացի մանրախնդրություն, իսկ իսկական տղամարդը պիտի վեր լինի նման ճղճիմ բաներից ու պիտի թքած ունենա իր կերած բոլոր կալորիաների ու դրանց հետևանքով վաստակած հղիի փորի վրա։ Նա պիտի տղամարդկային արժանապատվությամբ կրի իր յոթամսական հղիի փորն ու մի երկու մետր շառավղով ծխախոտի ու ալկոհոլի հոտ բուրի (դա կոչվում է տղամարդկային հոտ, գիտեի՞ք)։ Ահա շատ հայ կանանց տղամարդու իդեալը։
Էջանիշներ