Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Chuk]

Ես էշի մեկն եմ, լուծում չեմ կարում առաջարկեմ։ Դու առաջարկի։ Կարաս համ էլ լուծես, առանց իմ կարծիքը հաշվի առնելու։

Առաջարկել եմ, պադդերժկա չի եղել:
Հիմա ես ասում եմ, որ այս պահին ձև չեմ տեսնում հենց իշխանափոխություն ապահովելու:

[Chuk]

Ապեր, դե նենց չի, որ նորություն ես ասում։ Ով դպրոցում երեխա ունի, անզեն աչքով էլ ա սա տեսնում։ Բա կկրճատվի, բա ի՞նչ կանի։ Ոչ մեկը չի ուզում երեխուն ուղարկի սահման կանսերվի բանկով պաշտպանվելու, նույնիսկ եթե կոշիկները բրենդվի են։

Ապրես: Սա որպես մի ֆիքսում:
Կարևոր ֆիքսում: Մնացածին հետո կանդրադառնամ:

[Տրիբուն]

Առաջարկել եմ, պադդերժկա չի եղել:
Հիմա ես ասում եմ, որ այս պահին ձև չեմ տեսնում հենց իշխանափոխություն ապահովելու:

Բայց Ալիևի հետ լեզու գտնելու ձև տեսնում ես։ Ապեր, զգու՞մ ես, որ տրամաբանությունը կաղում ա մի քիչ։ Մեր տգետների հետ չենք կարում լեզու գտնենք, բայց ազերի տգետի հետ գտնելու ենք։ Ալիևը Սերժիկից լավ տղայա, մեր պրոբլեմներին ըմբռնումով կմոտենա։ Որ համոզենք, կարող ա վերջում մի քիչ էլ վրից փող տա։

[Chuk]

Բայց Ալիևի հետ լեզու գտնելու ձև տեսնում ես։ Ապեր, զգու՞մ ես, որ տրամաբանությունը կաղում ա մի քիչ։ Մեր տգետների հետ չենք կարում լեզու գտնենք, բայց ազերի տգետի հետ գտնելու ենք։ Ալիևը Սերժիկից լավ տղայա, մեր պրոբլեմներին ըմբռնումով կմոտենա։ Որ համոզենք, կարող ա վերջում մի քիչ էլ վրից փող տա։

Ալիևի հետ ես որպես պետություն եմ խոսելու, դեսպանս էլ կարող ա հենց Սերժիկը լինի: Իրան հակադրվելու դեպքում պետք ա հակադրվենք ամբողջ ժողովրդով: Որպես զինանոց ունենալու ենք բանակն ու կամավորականներին, դիվանագիտական կորպուսը, Սփյուռքի ու այլ միջազգային կապերը, տարբեր ամբիոններում իմ ներկայացուցիչները և այլն:


Սերժի դեմ պայքարում դուք ինձ մենակ եք թողել, թողել եք ՀԱԿ-ի մի բուռ ժողովրդին: Մյուսները թռել ամեն մեկը մի հատ մարիոնետկա կուսակացություն, ՀԿ կամ դաշինք են կազմել, միշիկի փողերով սնվելով թերթեր ու սայտեր են պահում, աժ-ում տեղեր ապահովում:


Տարբերությունը շատ մեծ ա: Բայց կկարողանամ ես հասնել նրան, որ Ալիևի դեմ էդ ասածս ճակատը գոյանա, թե չէ, բարդ ա ասելը: Էս պահին դու էդ մերժում ես նույն ձևի, ոնց մերժել ես Սերժիկի դեմ պայքարս:

[StrangeLittleGirl]

Ուրեմն արի մի քայլ հետ գնանք ու չկտրվենք իրականությունից: Ընդամենը մի տարի առաջ, երբ սահմանադրական փոփոխությամբ իշխանություն հավերժացնելու ծրագիր էր Հայաստանում, չկարողացանք դեմն առնել: Մասնավորապես նաև էնպիսի ուժերի պատճառով, ովքեր դա կեղծ օրակարգ էին հռչակում, թուլացնելով ոչի ճակատը, իսկ հիմա «անկեղծ օրակարգերով» նետվում են ԱԺ-ում մի քանի տեղ ունենալու՝ շրջանցելով մեր առաջ ծառացած կարևորագույն խնդիրները, էդ թվում Արցախի հարցը:

Ու հասել ենք մի հանգրվանի, որ տեսանելի ապագայում իշխանափոխության շանս ոչ մեկը չի տեսնում: Եկող ԱԺ ընտրությունները դիտարկվում ա որպես իշխանության վերարտադրություն, իսկ ընդդիմադիրները լավագույն դեպքում սակավ ներկայություն ապահովեն:

Հորիզոնում չկա էն ձախ ուժը (ենթադրենք ասածներիդ համաձայն եմ), որով կազմում ես ծրագիրդ:
Փոխարենն ունենք խորացող արտագաղթ, ասել է թե մարդաթափություն:
Ունենք խորացող խնդիրներ թե տնտեսությունում, թե մյուս ոլորտներում:
Հարստահարողները շարունակում են նույն ոճով:
Սպառազինության մրցավազքում, աշխատում ենք իմացածի մասին շատ չխոսենք, բայց դե մեկ է, տակ ենք տալիս նույնիսկ խոսացածով:

էլ որն ասեմ, որ հիմա շուռ գաս ու խնդրին նայես ոչ թե վերացական, այլ կոնկրետ:

Եթե չկա իմ ասած ուժը, չի նշանակում, որ հող հանձնելով հարց ա լուծվելու: Ղարաբաղի հարցը ոնց որ գլխացավ դարձած լինի ներկայիս իշխանությունների կամ իշխանության գալով իրանց թալանը շարունակողների համար: Բա չբռնե՞ն, լուծեն հարցը թափով, որ արխային ինչ մնացել ա, էդ էլ լափեն:

Ես համարում եմ, որ սա ընդամենը քարոզչությամբ տարածված գաղափար ա: Ինչքան ադրբեջանցիներն են ասում Երևան մտնելու մասին, էնքան մենք ենք խոսում Բաքվում չայ խմելու մասին: Անգամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ա իր ելույթում ասում, որ եթե Ադրբեջանը շշկռվի, մի քանի տարածք էլ կվերցնենք:

Պատերազմական իրավիճակում նման խոսելաոճը շատ բնական ա: Ադրբեջանը կամ Թուրքիան չեն մտածում հայերին ցեղասպանելու մասին, ոչ թե որտև սիրուն աչք ունենք կամ իրանք են լավը, այլ որտև եթե տենց բան անեն, չեն մարսի: Իրանց հիմա ավելի ինտեգրվել ա պետք աշխարհին, ոչ թե հակառակը:

Արտ, քարոզչություն չի: Մենակ էն փաստը, որ Ադրբեջանն ունակ ա հինգ տարեկան երեխային ձերբակալելու, ինչ ա թե հայկական ազգանուն ունի, ահագին բան ա ասում Հայաստանի նկատմամբ իրանց տրամադրությունների մասին:

Ու պլյուս պատմությունը միլիարդ անգամ ցույց ա տվել, որ միջազգային հանրության հույսին մնալով մեզ ա վատ լինում: Ու շատ վատ ա լինում: Ցեղասպանությունը վկա: Թուրքիան ու Ադրբեջանն էլ խնդիր չունեն անելու էն, ինչ ուզում են: Էսօր Էրդողանը բացահայտ դիկտատուրայի ա անցել ու ինչ պահանջ ասես չի դնում արևմուտքի առաջ, ինչ ա թե փախստականներին պահի իրա մոտ: Ու արևմտյան խաղաղասեր հանրությունը, որ պիտի մեր խաղաղությունն էլ երաշխավորի, աչք ա փակում Էրդողանի կերած սաղ քաքերի դիմաց: Նույն ձև էլ Էրդողանի պուճուր ախպոր կերած քաքերի դիմաց աչք կփակի: Էրդողանն էլ, Ալիևն էլ, որտեղ նստում-վեր են կենում, բավական կոշտ հակահայկական հայտարարություններ են անում, բայց միջազգային հանրության տանձին չի: Որ Ադրբեջանը սկսի կրակել, էդ քո խաղաղապահներն ասելու են՝ հոպ, խաղաղություն-բան, թե՞ վեշ-մեշոկ հավաքելու են, ռադ ըլնեն, ինչպես սովորաբար անում են նման դեպքերում:

Արտ, լուրջ եմ ասում՝ ինձ համար ահավոր անիմաստ ա էս բանավեճը, որովհետև մեկ ա, ես քեզ չեմ համոզելու, դու էլ ինձ: Ինչ փաստարկ էլ բերվի, ասելու ես՝ քարոզչություն-բան: Էս բանավեճը սկսվում ու ավարտվում ա նրանով, որ դու վստահում ես խաղաղապահ ուժերին ու Ադրբեջանի ու Թուրքիայի բարի կամքին, ես՝ չէ: Թե չէ սաղս էլ խաղաղություն ենք ուզում:

[Տրիբուն]

Ալիևի հետ ես որպես պետություն եմ խոսելու, դեսպանս էլ կարող ա հենց Սերժիկը լինի: Իրան հակադրվելու դեպքում պետք ա հակադրվենք ամբողջ ժողովրդով: Որպես զինանոց ունենալու ենք բանակն ու կամավորականներին, դիվանագիտական կորպուսը, Սփյուռքի ու այլ միջազգային կապերը, տարբեր ամբիոններում իմ ներկայացուցիչները և այլն:


Սերժի դեմ պայքարում դուք ինձ մենակ եք թողել, թողել եք ՀԱԿ-ի մի բուռ ժողովրդին: Մյուսները թռել ամեն մեկը մի հատ մարիոնետկա կուսակացություն, ՀԿ կամ դաշինք են կազմել, միշիկի փողերով սնվելով թերթեր ու սայտեր են պահում, աժ-ում տեղեր ապահովում:


Տարբերությունը շատ մեծ ա: Բայց կկարողանամ ես հասնել նրան, որ Ալիևի դեմ էդ ասածս ճակատը գոյանա, թե չէ, բարդ ա ասելը: Էս պահին դու էդ մերժում ես նույն ձևի, ոնց մերժել ես Սերժիկի դեմ պայքարս:

Խույ ... Դեմագոգիա ու մուտիլովկա: Դաժե լայաղ էլ չեմ անելու խորանամ էս գրածիդ մեջ, ուր մնաց պատասխանեմ։

[Chuk]

Եթե չկա իմ ասած ուժը

Բյուր, ստեղից սկսած կռուտիտ լեվել գոդ ա գնում: Ասում եմ եթե չես փոխզիջում, ապա ինչ տարբերակով, նշում ես մենակ մի տարբերակ, ձախ ուժի իշխանության գալ: Ասում եմ հեռանկարում տենց բան չկա, ասում ես օքեյ, մեկ ա դեմ եմ փոխզիջմանը: Բա ինչի՞ն ես կողմ:

Էլի գալիս ենք ալտերանտիվին:

Ես հուշեմ քեզ ալտերնատիվները.
- Պատերազմ,
- Փոխզիջում:

Ընտրի, տեսակետդ կընդունեմ, բայց համարձակություն ունեցի բարձր ասելու, որ պատերազմն ես ընտրում:

[Տրիբուն]

Ես հուշեմ քեզ ալտերնատիվները.
- Պատերազմ,
- Փոխզիջում:

Ընտրի, տեսակետդ կընդունեմ, բայց համարձակություն ունեցի բարձր ասելու, որ պատերազմն ես ընտրում:

Կուսակցապետիցդ լավ բան չես սովորի․ Դեմագոգիա Հարցդ բացարձակ սխալ ա ձևակերպված, քանի որ․

- Պետարազմը Բյուրը չի ընտրում, պարտադրված ա
- Փոխզիջումը մի կողմի ընտրությամբ չի լինում, պետք ա առնվազն երկու կողմ

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ստեղից սկսած կռուտիտ լեվել գոդ ա գնում: Ասում եմ եթե չես փոխզիջում, ապա ինչ տարբերակով, նշում ես մենակ մի տարբերակ, ձախ ուժի իշխանության գալ: Ասում եմ հեռանկարում տենց բան չկա, ասում ես օքեյ, մեկ ա դեմ եմ փոխզիջմանը: Բա ինչի՞ն ես կողմ:

Էլի գալիս ենք ալտերանտիվին:

Ես հուշեմ քեզ ալտերնատիվները.
- Պատերազմ,
- Փոխզիջում:

Ընտրի, տեսակետդ կընդունեմ, բայց համարձակություն ունեցի բարձր ասելու, որ պատերազմն ես ընտրում:

Արտ, մանիպուլյացիա ես անում, զոռով ուզում ես համոզել, որ պատերազմի կողմնակից եմ: Կրկնում եմ՝ ես փոխզիջումը չեմ տեսնում որպես խաղաղության միջոց, էդ ա խնդիրը: Ես սենց եմ տեսնում տարբերակները.
- Սենց շարունակել (ինչը չի բացառում պատերազմը, բայց չի էլ երաշխավորում, բայց եթե անգամ պատերազմ, գոնե քչից-շատից բանակ կա, որ կարա կռվի)
- Փոխզիջում (ինչը երաշխավորում ա պատերազմը, կորուստներն էլ ավելի ծանր են լինում, որովհետև սաղ հույսներս դրած ենք լինում խաղաղապահ ուժերի վրա, որոնք առաջին վտանգի դեպքում թողնելու են, թռնեն)

Ու կարծեմ Տրիբունն ասեց էս թեմայում, որ խաղաղության համար երկու կողմ ա պետք: Ինչքան էլ մենք ասենք խաղաղություն, մյուսը կողմը դա չի ուզում, մյուս կողմը պարզ տեքստով պատերազմ ա ուզում: Ու մենակ մեր կողմից խաղաղություն հաստատելով ընդամենը նշանակում ա ջայլամային քաղաքականություն վարել մինչև սկզբում Արցախը, հետո Սյունիքը, հետո ՀՀ մնացած տարածքը համփ կանեն, մենք էլ կդառնանք անպետություն ժողովուրդ ու էրգրի մասին երգեր կերգենք:

[Տրիբուն]

Ու քանի որ, ինչպես միշտ Լևոնը ու ՀԱԿ-ը խնդրը սխալ են ձևակերպել ի սզբանե, ոնց որ երկխոսության ժամանակ էր, բնականաբար ունենալու են աջակիցների խայտառակ սահմանափակ քանակ։ Դե կներեք, բայց որպես կանոն դեգենեռատ մտքերի հետևից քիչ մարդ ա գնում Լավ մարդիկ են գնում, բարի մարդիկ են գնում, իմ կողմից սիրված ու հարգված մարդիկ են գնում, բայց սկզբնական մտքի դեգենեռատությունը դրանից չի նվազում։

Մնում ա, Չուկիտո ջան, վերջում մեղադրել բոլորին, որ ձեզ չաջակցեցին։ Պրմիտիվ մոդել ա։ Կարող ա մի երկու տարի աշխատի։ Բայց արդյունքում հանգեցնելու էտ քաղաքական ուժի վերջնական վերացման, որը ցավալի ա, քանի որ ՀԱԿ-ը ամեն դեպքում համեմատաբար առողջ քաղաքական ուժ ա, ու ափսոս ա։

[Chuk]

Կուսակցապետիցդ լավ բան չես սովորի․ Դեմագոգիա Հարցդ բացարձակ սխալ ա ձևակերպված, քանի որ․

- Պետարազմը Բյուրը չի ընտրում, պարտադրված ա
- Փոխզիջումը մի կողմի ընտրությամբ չի լինում, պետք ա առնվազն երկու կողմ

Աբրիս: Երկու կողմի ընտրությամբ: Հիմա մենք մի կողմն ենք, ասում ենք «Չէ, նիխտ, ոչ մի դեպքում, որտև Ալիևը չի ուզում»: Ու փաստացի ստացվում ա, որ մեր զրույցում չուզող կողմը դու ես, փոխանակ գնաս, նստես ու հասնես նրան, որ ինքն էլ ուզի: Պատերազմը պարտադրված ա լինում մենակ էն դեպքում, երբ էս երկրորդ փորձում ու արդյունքի չես հասնում: Իսկ քանի չես ուզում փորձել, պարտադրված չի, ընտրությունդ ա, մնացածն էլ դեմագոգիա:

[Chuk]

- Սենց շարունակել (ինչը չի բացառում պատերազմը, բայց չի էլ երաշխավորում, բայց եթե անգամ պատերազմ, գոնե քչից-շատից բանակ կա, որ կարա կռվի)

Մանիպուլյացիան հենց էս ա, որտև շարունակելը անխուսափելի բերում ա պատերազմի: Իսկ փոխզիջումը մեծ երաշխիքներ ա տալիս չբացառելու: Ու դրա փաստարկների բեր անհոդաբաշխ հակափաստարկներ Լիոնն ա բերել, մյուսներդ ուղղակի կրկնում եք «Ալիևը չի ուզում»:

Կրկնում եմ, դիցուք չի ուզում: Դու քո համար օրակարգ սարքի իրան համոզելը, իհարկե զենքդ ձեռիցդ չգցելով ու պատերազմի պատրաստելով: Էդ ա լուծումը, ուրիշ չկա, մարդկությունը չի հորինել:

Այսինքն կամ ընտրում ես գնալ փոխզիջման ու հնարավորինս խուսափել պատերազմից, կամ ընտրում ես պատերազմը: Ուրիշը չկա: Համարձակվեք ասել, որ պատերազմն եք ընտրում, ասեմ ձեր ցավն էլ տանեմ, հարգում եմ ձեր դիրքորոշումը:

[Chuk]

Ու քանի որ, ինչպես միշտ Լևոնը ու ՀԱԿ-ը խնդրը սխալ են ձևակերպել ի սզբանե, ոնց որ երկխոսության ժամանակ էր, բնականաբար ունենալու են աջակիցների խայտառակ սահմանափակ քանակ։ Դե կներեք, բայց որպես կանոն դեգենեռատ մտքերի հետևից քիչ մարդ ա գնում Լավ մարդիկ են գնում, բարի մարդիկ են գնում, իմ կողմից սիրված ու հարգված մարդիկ են գնում, բայց սկզբնական մտքի դեգենեռատությունը դրանից չի նվազում։

Մնում ա, Չուկիտո ջան, վերջում մեղադրել բոլորին, որ ձեզ չաջակցեցին։ Պրմիտիվ մոդել ա։ Կարող ա մի երկու տարի աշխատի։ Բայց արդյունքում հանգեցնելու էտ քաղաքական ուժի վերջնական վերացման, որը ցավալի ա, քանի որ ՀԱԿ-ը ամեն դեպքում համեմատաբար առողջ քաղաքական ուժ ա, ու ափսոս ա։

Հետադարձ չեմ մեղադրի, խոստանում եմ: Իսկ հիմա կփորձեմ համոզել: Այսինքն կարձանագրեմ, որ պատճառը էն ա, որ քիչ մարդ աջակցեց, բայց մեղավոր կհամարեմ ինձ, որ չեմ կարողացել ձեզ համոզել:

Ուղղակի ցավոք սրտի էս դեպքում ոչ թե ինչ-որ սերժիկի աթոռից քցելու, այլ երկրի ճակատագրի հարց ա:

[StrangeLittleGirl]

Մանիպուլյացիան հենց էս ա, որտև շարունակելը անխուսափելի բերում ա պատերազմի: Իսկ փոխզիջումը մեծ երաշխիքներ ա տալիս չբացառելու: Ու դրա փաստարկների բեր անհոդաբաշխ հակափաստարկներ Լիոնն ա բերել, մյուսներդ ուղղակի կրկնում եք «Ալիևը չի ուզում»:

Կրկնում եմ, դիցուք չի ուզում: Դու քո համար օրակարգ սարքի իրան համոզելը, իհարկե զենքդ ձեռիցդ չգցելով ու պատերազմի պատրաստելով: Էդ ա լուծումը, ուրիշ չկա, մարդկությունը չի հորինել:

Այսինքն կամ ընտրում ես գնալ փոխզիջման ու հնարավորինս խուսափել պատերազմից, կամ ընտրում ես պատերազմը: Ուրիշը չկա: Համարձակվեք ասել, որ պատերազմն եք ընտրում, ասեմ ձեր ցավն էլ տանեմ, հարգում եմ ձեր դիրքորոշումը:

Հա բայց համոզելու համար պարտադի՞ր ա տարածք հանձնելը: Թե համոզող էինք, էս քսան տարվա ընթացքում էինք համոզել: Էն ա, համոզած էլ պահում ենք, որ էս պահին բացահայտ պատերազմ չկա:

Արտ, իսկ էս վերջին նախադասությունդ ահավոր նման ա 2008-ի «ով մեզ հետ չի, դավաճան ա» արտահայտությանը: Ահավոր տհաճ ա, որովհետև իրականում մենք չենք ուզում պատերազմ, մեզ մի համոզի, թե ուզում ենք: Բայց չեմ բացառում, որ ՀԱԿ-ը հենց տենց էլ սկսելու են ներկայացնել բոլոր մարդկանց, ովքեր չեն կիսում էս տեսակետը, ոնց որ 2008-ին սաղս դավաճան էինք դառել:

[Chuk]

Հա բայց համոզելու համար պարտադի՞ր ա տարածք հանձնելը: Թե համոզող էինք, էս քսան տարվա ընթացքում էինք համոզել: Էն ա, համոզած էլ պահում ենք, որ էս պահին բացահայտ պատերազմ չկա:

Արտ, իսկ էս վերջին նախադասությունդ ահավոր նման ա 2008-ի «ով մեզ հետ չի, դավաճան ա» արտահայտությանը: Ահավոր տհաճ ա, որովհետև իրականում մենք չենք ուզում պատերազմ, մեզ մի համոզի, թե ուզում ենք: Բայց չեմ բացառում, որ ՀԱԿ-ը հենց տենց էլ սկսելու են ներկայացնել բոլոր մարդկանց, ովքեր չեն կիսում էս տեսակետը, ոնց որ 2008-ին սաղս դավաճան էինք դառել:

2008-ին չի եղել «ով մեզ հետ չի, դավաճան ա» արտահայտություն, հիմա էլ չկա: Ես ընդամենը փորձում եմ հնարավորինս հստակեցնել իրավիճակը ու հասնել նրան, որ ձեր դիրքորոշումը կազմելուց հստակ գիտակցեք դրա հետևանքը: Որպես միակ ելք պատերազմ տեսնելը ես լրիվ նորմալ եմ համարում, ոչ անմարդկային, ոչ բան: Այսինքն եթե օրինկան դու հանգում ես նրան, որ փոխզիջումով մեկ ա պատերազմ ա ստացվելու, ավելի լավ ա առանց փոխզիջման էդ տարբերակը, ես կհարգեմ էդ դիրքորոշումդ: Բայց ես ուզում եմ, որ դու հստակ հասկանաս, որ էս քաղաքականությունը հստակ բերելու ա պատերազմի ու գիտակցված ընտրություն կատարես: Հետո կփորձեմ ավելի լավ հիմնավորել, թե ինչի ա սա բերելու պատերազմի:

Իսկ տարածք հանձնելը, եթե փոխզիջման ես գնում, պարտադիր ա: Եթե չէ, իրա հետ առանց պատերազմի հարցը փակելու տարբերակ առաջարկի: Կարո՞ղ ես: Եթե կարողանաս, սիրով կընդունեմ ու կասեմ, որ հա, Բյուր, սխալվել էի, տարածքով փոխզիջումը պատերազմի միակ այլընտրանքը չի: Բայց 94-ից 22 տարի ա անցել որևէ մեկը էդպես էլ որևէ այլընտրանք չի առաջարկել: