Մահապատիժ
Ցմահ բանտարկություն
Նախ անեծք չի, մաղթանք ա, դրանք տարբեր բաներ են, քո պատկերացումով անեծք ա, էդ քո խնդիրն ա, դու էլ ուր ես հասել ես չգիտեմ, բայց ես գործի եմ հասել ու լավ եմ։
Չգիտեմ քո միջավայրը ինչ ա ու ինչ գիտի տղամարդը որն ա անեծքը, ես անեծքը չգիտեմ որն ա։
Մնացածի մասով ես չար ու չկամ մարդ եմ, դու շատ բարի մարդ ես, արի ես քեզ չարը կամենամ, դու ինձ բարին։
Չէ որ, կարողա ես հետո ուղղվեմ, զղջամ ու հասկանամ իմ սխալը, իսկ դուք աշխարհինխ տոլերանտ ու հանդուրժողներդ վերևից կնայեք ու կասեք ով նսեմ արարած, տեսնում ես, որ մենք գիտեինք քո վերջը։
Ես քո ամեն գրառոմը կարդալուց քո փոխարեն ամաչում եմ, բայց էդ էական չի ու քեզ չեմ ասում դրա մասին։
Հա ես չար մարդ եմ, իմ մեջ չարություն կա, էն խաղաղության աղավնիին նույն պատասխանը տվել եմ, քեզ էլ եմ ասում։
Բա մարդ եմ, կարող ա չար եմ, հետո փոխվում եմ, բա դա չես հանդուրժելու՞։
Բա ինչի՞ ես խտրականութուն դնում։
Մի խոսքով Բյուր ջան, ինչ անում ու ասում եմ, տեղին եմ ասում ու ամաչելու բան չունեմ, դու ամաչի, որ կյանք խլողին շանս տալ ես ուզում, ես էլ ասում եմ, դու ես շանս տվողը, հաջորդ զոհը դու լինես, վատ բան եմ ասու՞մ, չէ վոոբշե վատ բան չեմ ասուն։
Դու պատրաստ ես չէ դրան, գիտակցում ես չէ՞ որ շանս տալը կարա ողբերգական հետևանք ունենա, ես էլ չեմ ուզում իմ կամ իմ հարազատի վրա հետևանք ունենա, թող քո վրա ունենա։
Դու գիտե՞ս, որ մարդասպանության զոհի/զոհի հարազատի ու մնացածների համար բացարձակապես մեկ ա հանցագործը մահապատժի կենթարկվի, ցմահ կնստի, թե ազատ կֆռֆռա, որովհետև զոհին հետ չես բերի:
Բայց քո էս տոնի պատճառով բանավեճն ուղղակի չի կարա շարունակվի, որովհետև փաստարկներ բերելու փոխարեն անցնում ես անձնական մակարդակի: Երբ կսովորես փաստարկել, էդ ժամանակ կխոսենք:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Ահավոր փաստարկված բան ասիր, մի սպանվածի հարազատ էլ ես եմ, դու ոնց ես իմ տեղը որոշում ես ինչ եմ ուզում կամ ինձ մեկ ա թե չէ, ու խի քո ասածը անձնական չի, իմ ասածը անձնական ա։
Սովորությանդ համաձայն ասածդ առաջ մի բրդի, իմ հետ դա չի ստացվում, չես նկատե՞լ
Ուրիշ լավ ե՞ս Բյուր ջան, եղենակը ոնց ա։
Հայաստանում բոլոր ցմահ դատապարտյալները գեղեցիկ, թախծոտ աչքերով, հուզիչ բանաստեղծություններ գրող ռոմանտիկ տղեք են, ու բոլորն էլ անմեղ։
Մահապատիժը պիտի տեղ չունենա էն հասարակությունում, որին փորձում ա ձգտել մարդկությունը, ոչ թե էն պատճառով որ կարող ա անմեղ ա (անմեղ մարդուն ցմահ բանտարկելը օք ա՞), այլ որովհետև մարդ սպանել ոչ մի դեպքում չի կարելի, բացառությամբ թերևս որպես մարդասպանության կանխման այլընտրանք չունեցող մեթոդ։
Բայց էդ անմեղ տառապյալի կերպարին վերջ տալ ա պետք։
Մի խավի համար դատապարտյալները գրավիչ են որովհետև ճիշտ ապրող տղեք են, մյուսի համար որովհետև գեղեցիկ աչքեր ունեն, ու հուզիչ տեքստեր են գրում։ Ոչ մի տարբերություն չկա։ Էն, ինչի համար դատապարտված են, երկու դեպքում էլ չի քննարկվում։
boooooooom (02.02.2017), CactuSoul (02.02.2017), Cassiopeia (02.02.2017), Chilly (02.02.2017), Chuk (02.02.2017), Enipra (03.02.2017), insider (02.02.2017), John (02.02.2017), _Հրաչ_ (02.02.2017), Աթեիստ (02.02.2017), Գաղթական (02.02.2017), Հայկօ (02.02.2017), մարդագայլուկ (02.02.2017), Մուշու (02.02.2017), Ներսես_AM (02.02.2017), Շինարար (02.02.2017), Ռուֆուս (02.02.2017), Տրիբուն (02.02.2017)
Ըստ էության, ես կողմ եմ նաև, որ ուղղվելու հնարավորություն տրվի, վաղաժամկետ ազատվելու, ասենք՝ հիսուն տարի անց, կամ եթե մի տեսակ շատ են ուղղվել, քառասուն տարի անց: Որ մարդիկ ձգտում ունենան ուղղվելու և ինքնակատարելագործվեն, բայց ոչ հինգ-վեց տարի հետո էլի: Հրաչն էր կարծեմ գրել պատժի անխուսափելության մասին, սա շատ կարևոր ա՝ կանխելու հետագա հանցագործությունները, թե չէ եթե տեսնեն, որ կարելի ա ասենք օրինակ ոչ մեկի կոնկրետ նկատի չունեմ ծառայակցին, ջահել-ջիվան տասնութ տարեկան երեխու, օջախի հույսին, սպանել ու վեց տարի անց արժանանալ հասարակության գրկաբաց ընդունելությանը, ազատվել վաղաժամկետ և այլն, էդքան ուժեղ չեն լինի զսպող մեխանիզմները:
Իհարկե լավ ա ունենալ էնպիսի հասարակություն որտեղ մարդիկ հանցանք չեն գործում, որովհետև դա վատ ա, ոչ թե որովհետև վախենում են պատժից՝ մարդու կամ Աստծու, բայց ցավոք դեռ մարդկությունը չի հասել դրան:
Փաստորեն բոլորը չեն անմեղ, մենակ նրանք, որոնք կարում են, քո ասածի պես, հուզիչ բանաստեղծություններ գրել, ու դրանք կարդացող գտնել։
Մհեր Ենոքյանն էնքան գրեց, լրագրող ա դառել, կարգին ֆան կլուբ ունի արդեն։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Փաստորեն ես սխալ եմ էլի անում, պտի հուզիչ բաներ գրեմ, բոլորին քծնեմ, լավ մաղթանքներ գրեմ, չանիծեմ(մեղա-մեղա, ասել տատուս), ու ես էլ ֆան կլուբ կունենա՞մ։
Գալիս ե՞ս մի 2 տարի նստենք, արա դե մեզ կխղճան, պետության, չէ պետության քաղաքացիները կաշխատեն մենք կապրենք։
Հավայի առավոտից իրիկուն բանում ենք, վրներս հոգս ենք վերցրել, արա լավ ա էլի, կերակրում են,շորը տալիս են, անընդհատ հաշվում են չկորես, սաղ քո հանար գժվում են, ինձ էսօրվանից գործից հանեք, ես հելնում եմ ինքնակամ դատվեմ։
Ստեղ կարևոր ու հատկանշական բան կա՝ պտի իմիտացիա անես, որ դու մարդասեր ես, հանդուրժող, բայց հենց մեկը պալիտ անի, լաչառ կնկա պես վրա տաս, հետո նայես կողքերդ մարդ չկա ու ոչ մեկ չտեսավ, խաչակնքես ու ասես էժան պրծանք, դիմակս չպատռվավ։
Հետո էլի սկսես հուզիչ բաներ գրել ու հենց չկարենաս ուզածդ մարդկանց «կերցնես», գրես որ դու էնքան բարի ես, որ չարերին ու փիսերին բան չես ասում ASTVACE KTENA U KPATJI CAR U NAXANDNERIN!!!!!!!!!!!
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ