Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ

[Mephistopheles]

Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

ոնց հասկանում եմ, արդեն ուսուցիչ/մանկավարժ հասկացությունն էլ ա վերանում... էլ մանկավարժական մասնագիտություն պետք չի, մաման սաղ կանի...

[Նաիրուհի]

Հոմսքուլինգին էս ֆիլմը (վերջաբանը հանած) շատ դուր կգա Բայց ինձ հենց վերջաբանի շնորհիվ է ավելի դուր գալիս։

Captain Fantastic

[homeschooling]

Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Տգեղ ո՞ւմ/ինչի՞ նկատմամբ։ Ես բանավեճի դեմ չեմ, արե՛ք։ Ցավոք, ես ինքս ոչ դրա ժամանակըը ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ու իմաստն էլ շատ չեմ տեսնում, քանի որ գտնում եմ, որ քանի դեռ ծնողը ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ վնասվածքներ չի հասցնում իր երեխային, իրավասու է ինքն ընտրել իր երեխաների կրթության ձևն ու միջոցը։ Նաև, քանի որ տնային կրթությունը շատ ինդիվիդուալ է, «ընդհանուր գաղափարի» մասին խոսելը անշնորհակալ գործ է։ Ու եթե հարգում ենք ծնողի իրավունքը երեխայի կրթության ընտրության մեջ ու զերծ ենք մնում ընդհանուր գաղափարական զրույցներից, ապա հանգում ենք հարց-ու-պատասխան ֆորմատին։ Բայց դե, նորից, բանավիճեք ցանկացողների հետ։ Եթե այս կամ այն կողմը հարցեր կունենա իրական փորձ ունեցող մարդուն, ուրախությամբ կպատասխանեմ դրանց։

[homeschooling]

Հոմսքուլինգին էս ֆիլմը (վերջաբանը հանած) շատ դուր կգա Բայց ինձ հենց վերջաբանի շնորհիվ է ավելի դուր գալիս։

Captain Fantastic

Այդ ֆիլմին լավ ծանոթ եմ։ Առաջին դրվագը բացարձակ չի համապատասխանում հետագա ընտանիքի կերպարին, վերջնամասն էլ անհեթեթություն է։ Բայց միջնամասը գլուխգործոց է. բոլորն էլ դերերը խաղում են հիանալի, երկխոսությունները չտեսնված են, ընտանիքի կերպարն էլ՝ արտակարգ զարգացված։ Մի քանի տարբեր հոումսքուլրների հետ քննարկել եմ ֆիլմը, բոլորն էլ միանշանակ վերջավորությունը տրամաբանությունից դուրս ես գտել։

[anslov]

Տգեղ ո՞ւմ/ինչի՞ նկատմամբ։ Ես բանավեճի դեմ չեմ, արե՛ք։ Ցավոք, ես ինքս ոչ դրա ժամանակըը ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ու իմաստն էլ շատ չեմ տեսնում, քանի որ գտնում եմ, որ քանի դեռ ծնողը ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ վնասվածքներ չի հասցնում իր երեխային, իրավասու է ինքն ընտրել իր երեխաների կրթության ձևն ու միջոցը։

Կուզեի քիչ-մը զարգացնել ձեր ասածը ու նշել, որ զուտ տեսականորեն - երեխայի հետ ցանկացած մարդու կողմից ցանկացած շփում, դա վնաս է հասցնում ցանկացած երեխայի: Այսինքն, "պրոֆեսիոնալը ապացուցողը" կարող է տեսականորեն ապացուցել որ ծնողի/հարևանի/բարեկամի/... ցանկացած քայլ, միտք, պատկեր, ... վնաս տվեց երեխային: Էսպես ասած ցանկություն լինի ու ... մի քիչ էլ ինտեռնետի տրաֆիկ: Ինչ "վիճակագրություն" ասես որ չես կարող նկարել էկրանին

Ասածս էն է, որ գոյություն ունի Օրենք: Իրավական ու Բարոյական:
Իրավական օրենքի հետ ամեն ինչ հնարավորինս պարզ է: Հոմսքուլինգը ԱՄՆ-ում թույլատրված է:
Բարոյական օրենքը նույնպես ոչ մի արգելք չի դնում դրա վրա: Կոնկրետ ԱՄՆ-ի դեպքում քրիստոնեական ազգերի մոտ հաստատ: Մյուս կրոնների ազգերի համար բան չեմ կարող ասել, քանի որ չգիտեմ:
Աթեիստները նույնպես դա չեն արգելում:
Ազգային մասով:Հայերիս մոտ կարծեմ ոչ մի բայորական նորմ չկա, որ արգելի հոմսքուլինգը:
/կարող է սխալվում եմ, և կա՞ ինչ որ բարոյական նորմ, որ արգելում է հոմսքուլիգը՞՞՞ /

Մնացածը- երեխայի տարրական դասարաններում ծնողի հնարավորության, ցանկության, համոզմունքի և այլ անձնական հատկանիշների հարց:
Մոտավորապես այնպես, ինչպես , թե ծնողը ինչ երաժշտություն է միացնում տանը, երբ երեխան նորածին է, կամ էլ ինչ հեքիաթներ է կարդում- Անդերսենի՞, Գրիմ եղբայրների, Թումանյանի, թե վետնամական ժողովրդական, թե բոլորը միասին ու հերթով...
Ուրեմն ծնողի ընտրության հարց է, որ դպրոցն է տանում երեխային:
Թող ոչ մեկը չապացուցի, որ կոնկրետ էս դեպքում ինքը ավելի "Ճիշտ" ծնող է, քան մի այլ Օրինական տարբերակ ընտրածը: Հակառակ դեպքում սա նման է մարդու վրա "կեղտ բռնելուն":

Կարելի է իհարկե քննարկել կոֆեի սեղանի շուրջը, թե կոնկրետ Ձեր երեխայի համար Տերյան դպրոցն է ավելի լավը, թե Բլեյանի...
Կամ էլ, եթե մոտիկից ծանոթ ես ու անձամբ շփվել ես, ապա հեղինակավոր կարծիք ասել, թե կոնկրետ Ձեր երեխայի համար ԱՄՆ-ում հոմսքուլն է նախապատվելի թե փաբլիք սքուլը, թե վճարովին...:

Իսկ եթե մոտիկից ծանոթ չես ու անձամբ չես առընչվել ԱՄՆ-ի պետականորեն ճանաչված կառույցի-հոմսքուլի հետ, ապա ճիշտ կլինի ավելի "փափուկ", "զգույշ", "հեռվից", "մի քայլանի նախադասությամբ" արտահայտել սեփական ռեակցիան այդ կառույցին: Մանավանդ որ ըստ "ավանդական պոստսովետական ավանդական մտքերի փոխանակման" այդ "ռեակցիան" սովորաբար երկորդ նախադասությունից "ռեակցիոն" հարձակման է վերածվում: Անգամ այսպիսի "չեզոք" թեմաներում ,երբ որ մարդը պատմում է Իր Օրինական կյանքի սեփական փորձից:

[homeschooling]

Հարցազրույցից տպավորություններովս կիսվեմ, կարելի ա չէ՞։
Համ ուզում եմ շարունակել հարցեր տալ ձեզ, բայց ավելի չեմ ուզում։ Ասեմ ինչի։

Ֆանատիզմը ցանկացած բնագավառում, առանց բացառության ցանկացած, անընդունելի բան ա ինձ համար։
Դուք սիրուն ու սենց հիմնավոր բոլոր հարցերին պատասխանում եք, բայց ձեր մեջ չի խոսում հանրակրթությանը ալտերնատիվ գտած մարդը։ Ֆանատիկի պես եք խոսում։ Անվերապահորեն ջախջախելով դպրոցը, առանց մի գրամ կասկածելու, որ կարող ա հանկարծ սխալ եք անում։ Ի վերջո, իմ առաջին հարցին պատասխաննեցիք, որ զոռով եք երեխուն դպրոցից հանել։ Որտև դուք որոշել եք, որ իրան էնտեղ լավ չի, դո՛ւք, ոչ թե ինքը։ Դա արդեն հերիք ա, որ ես կյանքում մտքովս անգամ չանցկացնեմ հոմսքուլ անելու իմ երեխուն։

Ձեզ հաջողություն եմ մաղթում ձեր բռնած գործում։

Չէի պատրաստվում պատասխանել ձեր գրառմանը, քանի որ առկա էին դիտավորյալ խեղաթյուրումներ (զոռով դպրոցից հանելու մասին խոսք չկար, և դպրոց տալը նույն բառերով էի որակավորել՝ պատրաստել, ինչ դպրոցից հանելը. այդ ո՞նց է որ մի անգամ չասվեց թե երեխու կամքին հակառակ ինչու «զոռով» դպրոց տվեցիք), բայց բլոգային ֆիդիս մեջ հնում կարդացածս մի կարծիք-հոդվածի հղում հայտնվեց, որոշեցի կիսվել։ Նախ՝ կոնտեքստը. չնայած որ երեխային դպրոց տալը մեր ընտանիքի համար ավելի անտրամաբանական էր, քան սպասելի, ու հոումսքուլինգը ընտրել ենք ոչ թե որպես դպրոցից փախուստ, այլ որպես մեր ընտանիքի համար անկասկածելիորոն ավելի համապատասխան երեխաների կրթության ձև, միևնույն է կար պատճառ, որ դպրոցից երեխուն հանեցինք հենց այդ ժամանակ, և ոչ թե, ասենք, մի երկու տարի անց։ Ու դա էր՝ 5 տարեկան երեխաների 6.5-ժամանոց դպրոցական օրվա ընթացքում ոչ մի րոպե չկարգավորված ժամանակ (unstructured time) չունենալը։ Դե իսկ հիմա հոդվածը՝ https://www.newscientist.com/article...tart-at-age-7/

[homeschooling]

Կուզեի քիչ-մը զարգացնել ձեր ասածը ու նշել, որ զուտ տեսականորեն - երեխայի հետ ցանկացած մարդու կողմից ցանկացած շփում, դա վնաս է հասցնում ցանկացած երեխայի: Այսինքն, "պրոֆեսիոնալը ապացուցողը" կարող է տեսականորեն ապացուցել որ ծնողի/հարևանի/բարեկամի/... ցանկացած քայլ, միտք, պատկեր, ... վնաս տվեց երեխային: Էսպես ասած ցանկություն լինի ու ... մի քիչ էլ ինտեռնետի տրաֆիկ: Ինչ "վիճակագրություն" ասես որ չես կարող նկարել էկրանին

Խոսքս վնասվածքների իրավական սահմանման մասին էր (physical harm, emotional abuse)։ Այնպես որ դժվար թե «պրոֆեսիոնալ ապացուցողը» կարողանա որևէ բան ապացուցել իրավական դաշտում, եթե ընտրած գործիքը դեմագոգիկ զրույցներն են։

Մնացածի առումով. anslov ջան, իրենց են ծիծաղելի դրության մեջ դնում։ Ես ամենևին էլ դեմ չեմ։ Ինչպես սկզբից գրել էի, ես ոչ ոքու ոչինչ ապացուցելու ցանկություն չունեմ։ Թե մարդ կարողանում է տարբերակել իրական տեղեկատվական արժեք ունեցող նյութը աղմուկից, իր հետևությունները կանի։ Դե իսկ ով էլ չի կարում, երևիթե իր իսկ կարծրատիպերով սահմանափակված է, ու դժվար թե այս թեման որևէ նոր բան իրեն հաղորթի։

[Ուլուանա]

Մոդերատորական. թեման փակվում է, քանի որ դուրս է եկել հարցազրույցի ֆորմատից ու սադրանքների աղբյուրի վերածվել։ Ցանկության դեպքում կարելի է «Կրթություն» բաժնում առանձին թեմա բացել քննարկման համար՝ առանց կոնկրետ անձանց կպչելու։

[Chuk]

Հարևան՝ «Կրթություն» բաժնում բացվել է նոր թեմա: Ստորև ներկայացնում եմ բացման առաջնորդող գրառումը.

Այս թեման ստեղծվել է «Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ» թեմայից առաջացած 60 գրառումների հիման վրա: Ինչպես ցույց տվեց վերոնշյալ թեմայում քննարկումները, կա հարցը համակողմանի քննարկելու կարիք ու ցանկություն: Հարցազրույցի թեմայում այն շեղում էր բուն թեմայի ֆորմատն ու որոշ դեպքերում ակամա անձնականացվում հարցազրույցի տվողի հետ, մինչդեռ վերջինս ունի սեփական ընտրություն կատարելու իրավունքը՝ չհակասելով իր երկրի օրենքներին:

Մեզնից յուրաքանչյուրի հարցի հետ կապված կարծիքները չեն առնչվում տվյալ հարցազրույց տվողին, դրանք ավելի գլոբալ են, ընդհանուր երևույթի ու մոտեցումների նկատմամբ կարծիքներ են:

Ինչպես երևի գիտեք homeschooling մականունը (հաշիվը) ստեղծվել էր հատուկ այդ հարցազրույցի համար, տեխնիկապես սահմանափակելով ակումբում վերջինիս մուտքը միայն «Ակումբի անցուդարձ» բաժնում: Ներկայումս ես հանում եմ այդ սահմանափակումը, homeschooling-ն իրավունք ունի մասնակցել բոլոր բաժինները քննարկումներին, այդ թվում, լիահույս եմ, որ կմասնակցի այս թեմայի քննարկումներին: Իր մասնակցությունն արժեքավոր կլինի, քանի որ քննարկման բացառիկներից է, ով անմիջական շփում ունի տնային կրթության հետ, շատ դեպքերում հարցին ավելի տեղեկացված է, քան այլոք, ինչն իհարկե չի նշանակում, որ իր կարծիքներ ու մոտեցումները աներկբա ճշմարտություն են:

Համոզված եմ, որ քննարկումը կշարունակվի քաղաքակիրթ, առանց անձնական վիրավորանքների:

Սա հաշվի առնելով.

Մոդերատորական. այս թեման վերաբացվում է, այստեղ ակումբցիները կարող են շարունակել հարցեր ուղղել homeschooling-ն ընտրած ու ակումբին հարցազրույցների բաժինը հյուրընկալած մասնակցին, ստանալ պատասխաններ: Ընդհանուր ոճի քննարկումները խնդրում եմ կատարել նորաբաց «Homeschooling (տնային կրթություն). դրական և բացասական կողմերը» թեմայում:

[ivy]

Չգիտեմ՝ հյուրը դեռ էս կողմերում է, թե չէ, բայց եթե հայտնվի, կուզեի մի քիչ պատմեր իր մասին: Երևի շատերին հետաքրքիր կլինի իմանալ, թե մեր հոմսքուլերը նախ հայր է, թե մայր, ինչ տարիքի է, ինչ կրթություն ունի, ինչ մասնագիտություն ու ինչ բնագավառում է աշխատում:
Եթե շատ անձնական են հարցերը, կարող ենք բաց թողնել:
Ուղղակի մտածեցի էսքան շուխուռներից հետո արդեն ժամանակն է «մոտիկից ծանոթանալ» ու ընդհանրապես դու-ի անցնել

[homeschooling]

Շնորհակալություն սահմանափակումները հանելու համար։ Շոյված եմ, բայց, ցավոք սրտի, ոչ ժամանակ ունեմ, ոչ էլ շատ մեծ ցանկություն պոլեմիկայի մեջ մտնելու։ Բուռն վեճերը ինձ ոչ մի բանով չհուշեցին, թե բանավիճող կողմերը որևէ ջանք են գործադրել թեմայի շուրջ հավելյալ տեղեկություններ ու գիտելիքներ հայցելուն մինչև պոլեմիկայի մեջ մտնելը (ինչը ինքնըստինքյան գիտելիքների ծարավի պակաս է ցուցադրում)։ Բայց մեծ զվարճանքով կշարունակեմ ընթերցել այդ պոլեմիկան։ Քանի որ այս թեմայի ուսումնասիրության շուրջ բավական ժամանակ եմ ծավալել, բանավիճող կողմերից և ոչ մեկի արգումենտները (կամ դրանց պակասը) անակնկալ չէին, բայց իսկապես մեծ զվարճանքի աղբյուր եղան։ Դասական գիտ-ֆանտաստիկայի սիրահարների համար. զգացողություններս ինչ-որ չափով հիշեցնում էին մի դրվագ Սայմակի «Immigrant» պատմվածքից, որտեղ տելեպատիկ ունակություններով օժտված այլմոլորակայինները հաճույքով դիտում էին մարդկանց ֆուտբոլի խաղը՝ զվարճանալով հակարակորդների միմյանց խափելու փորձերից (տելեպատիկ ունակությունների հետևանքով այդ քաղաքակրթության մեջ ոչ մի մրցակցային սպորտաձև գոյություն չուներ)։ Ի դեպ, այլ առումով էլ շատ դիպուկ պատմվածք է այս թեմայի համար, խորհուրդ եմ տալիս կարդալ։ (քարկոծել սիրողներին՝ ես ոչ տելեպատիկ եմ, ոչ էլ մեծամիտ, սա միմիայն ասոցիացիա էր)։

Իսկ հիմա բուն թեմայով. բանավեճերի մեջ մի քանի գծեր երևան եկան, որոնց ուզում եմ անդրադառնալ։

Գիտելիքների տիրապետման մեծամտության առումով.
Շատ հետաքրքրաշարժ էր այն հանգամանքը, որ հենց նույն մասնակիցները, ովքեր ինձ մեծամիտ էին համարում այդ արտահայտությանս համար նաև կարծում էին, թե տնային կրթությունը չի կարող դպրոցական կրթության նման համակարգված գիտելիքներ տալ։ Այ բալամ, բա որ ձեր դպրոցները ձեզ այդքան համակարգված գիտելիքներ են տվել, ինչո՞ւ չունեք վստահություն, որ այդ գիտելիքները կկարողանաք ուրիշներին փոխանցել։ Չստացվե՞ց որ ձեր դպրոցը ձախողել է ձեզ այդ համակարգված գիտելիքներ ձեռք բերելու գործում։

Արշակը արդեն մի տեղ ասաց, որ մի ամբողջ տարվա դասընթացը երկու օրվա մեջ սովորել էր։ Սա լիովին համապատասխանում է իմ փորձին։ Ավելին, այդ դասընթացների արհեստական սահմանափակումները ինձ երբեք էլ չէին բավարարում, ու հավելյալ նյութեր էի փնտրում, որ հասկանամ թե այդ ամբողջ դասընթացի իմաստը ինչումն էր։ Ասածս է. գիտելիքների ծարավ ունեցող մարդու համար դպրոցական ծրագիրը խաղ ու պար է։ Իսկ եթե մարդը դպրոցից հետո էլ պահպանել ու զարգացրել է գիտելիքների նկատմամբ իր սերը, այդ դպրոցական ծրագիրը մի քանի տարի անց դառնում է ինչ-որ չափով «մանկական թոթովանք»։

Երեխաների մեկուսացման առումով.
ԱՄՆ-ում (ու շատ ու շատ այլ տեղեր) կա մասնավոր դպրոցների համակարգ։ Ու եթե ֆունդամենտալ քրիստոնյաները կամ մորմոնները ու այլ բացառող դավանանքների տեր մարդիկ ուզենան իրենց երեխաներին կրթել այդ միջավայրում, շատ հեշտ կարող են համապատասխան դպրոցներ բացել՝ տնային կրթություն դրա համար հեչ էլ հարկավոր չէ։ Իսկ չարթեր դպրոցների (charter school) համակարգի կայացմամբ դա կարելի է նույնիսկ այնպես անել, որ պետությունը (հարկատուները) այդ դպրության ծախսերը հոգան։ Չեմ ժխտում, որ որոշ ծնողներ կարող են երեխաներին վնասակար մեկուսացման ենթարկել հոումսքուլինգի անվան տակ, բայց սա եթե կատարվում էլ է, շատ հազվադեպ է։ Ու նույնիսկ եթե տնային կրթությունը արգելվի օրենքով, սա չի դադարելու. եթե երեխան չի գրանցվում դպրոցական համակարգում, շատ դժվար է պետական մարմիններին այդ երեխուն «հայտնաբերել», համենայն դեպս՝ ԱՄՆ-ում։

Բայց էականը նրանում է, որ շատ ու շատ հոումսքուլրներ այդ ուղին ընտրում են, որպեսզի իրենց երեխաները չմեկուսացվեն հասարակությունից հարկադիր հանրակրթական դպրոցներում, որտեղ ամբողջ շփումը ու մտքերի փոխանակումը կատարվում է միմիայն այդ նեղ աշխարհագրական վայրում ապրող միևնույն տարիքակիցների մի պատահական խմբի ու մի քանի ուսուցիչների միջև։ Հասարակությունը բազմատարիք է, բազմաշերտ է, բազմավայր է, և այլն... հարկադիր հանրակրթական դպրոցը ուզենա էլ չի կարող այդպիսի հասարակության համար լավ փորձադաշտ հանդիսանալ։

Բոլոր դպրոցներին հայհոյելը.
Կարծես թե այսպիսի կարծիքներ արտահայտողները դպրոցի կրթական արժեքներին էին հենց անդրադառնում պաշտպանելով իրենց համար ընդունելի դպրոցը։ Ես ոչ մի հարկադիր հանրակրթական հաստատություն չեմ համարում իմ երեխաներին սազական, հենց միայն այն պատճառով, որ սրանք մեկուսացնում են երեխաներին ընդհանուր հասարակությունից ու մի քանի ժամ պահում են փակաղակի տակ։ Ու այդ ժամերը կառավորող «մեծերի» ընտրության մեջ ծնողները ոչ միայն չեն մասնակցում, այլ շատ դեպքերում ուսուցիչները և իրենց կիրառած մեթոդիակն ընտրվում են քաղաքական ճնշումների ներքո (գործոններից են՝ պրոֆ-միությունները, ուսուցիչների կրթությունը ապահովող ինդուստրիան և այլն) ու հազվադեպ են ուղղորդվում երեխաների շահերով։ Իհարկե կան որոշ արտաքուստ դպրոց հիշեցնող կազմակերպությունների մոդելներ, որոնք ավելի ընդունելի կլինեին, եթե լինեին հասանելի։ Օրինակ Admission ֆիլմում ներկայացված Quest դպրոցը ասպիսիններից է։ Բայց, նորից, ես ոչ մեկին ոչինչ չեմ քարոզում. եթե դուք գտնում եք ձեր երեխայի դպրոցը ձեզ սազական, флаг вам в руки!

Ապադպրություն, ոչ-դպրություն և այլն (deschooling, unschooling...).
Նախ, այդ գաղափարները պետք չէ միմյանց հետ խառնել։ Երկրորդն էլ, այդ երկու գաղափարներն էլ ունեն երկար պատմություն, ու գործի են դրվել ինձնից շատ ավելի բանիմաց մարդկանց կողմից (unschooling-ը John Holt-ի ներմուծությունն է, իսկ deschooling-ը՝ Ivan Illich-ի)։ Ու մեկ համացանցային որոնմամբ կարելի էր հասկանալ, որ այդ եզրերի ձեր ընկալումը չի համապատասխանում գաղափարների էությանը։ Թե պնդում եք, որ դպրոցը չի սանձել ձեր գիտելիքների նկատմամբ ծարավը (որպես օրինակ բերելով նեղ մասնագիտական ձեր նվաճումները ու նույնիսկ չանդրադառնալով մնացած բոլոր բնագավառների նկատմամբ ձեր տածած ծարավի նկարագրությանը), գոնե հետևողական եղեք, ու մի երկու րոպե ծախսեք մի փոքր հավելյալ գիտելիքներ ձեռք բերելու վրա։

Տնային կրթությունը իր մեթոդիկայով, «ուսուցիչներով» և կրթական գործընթացով լրիվ տարբերվում է հանրակրթական դպրոցներինից։ Ապա ինչո՞ւ է այդքան զարմանալի, որ երեխային հարկավոր է որոշ ժամանակահատված հանրակրթական նիստ-ու-կացից սթափվելու համար։ Արդեն նշվել էր, որ ծնողը դժվար թե կարողանա տանը լինել ուսուցիչ հանրակրթական դպրության իմաստով, ու եթե ծնողը փորձում է այդպիսին դառնալ ու շարունակել հանրակրթական դպրությունը իր բոլոր մեթոդիկաներով ու գործընթացներով տնային պայմաններում, սովորաբար դա շատ շուտ հանգեցնում է փակուղու։ Ուրեմն, երեխային պետք է տալ հնարավորություն հասկանալու, որ գիտելիքների ձեռք բերման համար անհրաժեշտ չի ուսուցչի հեղինակությունը կամ կրթության նեղ ծրագրումը ու հաճախակի ստուգողական աշխատանքները։ Կոպիտ ասած, այն ինչ գործում է դպրոցում, չի գործում տնային կրթության մեջ, ու դպրոցական սովորություններից հրաժարվել է պետք ենթագիտակցական մակարդակով։ Սա ամենևին էլ չի նշանակում, թե դպրոցները դեբիլացնում են երեխաներին։ Բայց մասսայական հանրակրթության ապահովման համար ահնրաժեշտ են որոշակի դիսցիպլինար ու գործընթացային պայմանավորվածություններ, որոնք հանգեցնում են որոշ համապատասխան (ըստ իս, անբնական) նույնացումների. գիտելիքների ձեռք բերումը՝ ինստիտուցիոնալ կրթության, ուսանումը՝ ուսուցման (դասավանդման), գիտելիքները՝ դպրոցական առարկայական ծրագրին, սովորելու գործընթացը՝ հանձնարարված տնայինները անելուն, և այլն։ Ու շատ դժվար է (գրեթե անհնարին) երեխայի հետ տանը աշխատելը, քանի դեռ մոտը այս պայմանավորվածությունները կարծրացած վիճակում են։ Այս կոնտեքստում, գիտելիքների ծարավի վերահայտնաբերումը վերաբերվում էր հենց այս նույնացումներից սթափվելուն։

Social engineering ենք փորձում իրականացնել
Այս մեկը կլիներ ծիծաղալու, եթե չլիներ գռեհիկի մակարդակի կարճատես հայացք. հարկադիր հանրակրթական համակարգից ավելի մաշտաբային ու հասարակության բոլոր շերտերը ներթափանցող social engineering-ի օրինակ մարդկությունը դեռ չի տեսել։

Սրանցից զատ
Կշարունակեմ չբեռնված հարցերին պատասխանել, եթե դեռ կա դրանք լսելու հետաքրքրությունը։

[homeschooling]

Չգիտեմ՝ հյուրը դեռ էս կողմերում է, թե չէ, բայց եթե հայտնվի, կուզեի մի քիչ պատմեր իր մասին: Երևի շատերին հետաքրքիր կլինի իմանալ, թե մեր հոմսքուլերը նախ հայր է, թե մայր, ինչ տարիքի է, ինչ կրթություն ունի, ինչ մասնագիտություն ու ինչ բնագավառում է աշխատում:
Եթե շատ անձնական են հարցերը, կարող ենք բաց թողնել:
Ուղղակի մտածեցի էսքան շուխուռներից հետո արդեն ժամանակն է «մոտիկից ծանոթանալ» ու ընդհանրապես դու-ի անցնել

Շատ անձնականով կիսվելու ցանկություն չունեմ, ինչպես նաև չեմ համարում, որ մարդու «դիպլոմները» (կամ դրանց բացակայություն) որևէ կերպով ցուցադրում են նրա բանիմացությունը կամ գիտելիքների մակարդակը։ Աշխատանքիս բնագավառից կասեմ միայն այն, որ լիցենզավորված ուսուցիչ չեմ։

[Chuk]

Ֆանտաստիկ ա, փորձում ես թեման հավասարակշռել, սառեցնել, անձնական հարթության հատվածը հանել, բերել վիճակի, որ վիրավորանքներ չլինեն, հաջորդ պահին մտնում է հարցազրույց տվողը, ու բոլոր հակառակ տեսակետը կրողներին մեղադրում մեծամտության մեջ, հարցին ինֆորմացված չլինելու ու ինֆորմացվել չփորձելու մեջ, հայտարարում, որ կարդալու է մեր գրածներն ու զվարճանա:

Ափսոսում եմ հարցազրույցի վրա ծախսածս ժամանակը:

Իսկ հարևան թեմայում դեռ կքննարկենք: Բարեբախտաբար ակումբում շատ են հավասարակշռված քննարկողները, տրամաբանողներն ու այլոք: Ինքս մինչ հիմա չեմ ասել, բայց որոշակի հանգամանքների բերումով շատ լավ ուսումնասիրել ու ուսումնասիրում եմ հոմսքուլինգը, ու կարծում, որ հարցի շուրջ քննարկելու շատ բան կա: Իհարկե առանց մեր վրա վերից ծիծաղողների:

[homeschooling]

Ֆանտաստիկ ա, փորձում ես թեման հավասարակշռել, սառեցնել, անձնական հարթության հատվածը հանել, բերել վիճակի, որ վիրավորանքներ չլինեն, հաջորդ պահին մտնում է հարցազրույց տվողը, ու բոլոր հակառակ տեսակետը կրողներին մեղադրում մեծամտության մեջ, հարցին ինֆորմացված չլինելու ու ինֆորմացվել չփորձելու մեջ, հայտարարում, որ կարդալու է մեր գրածներն ու զվարճանա:

Ափսոսում եմ հարցազրույցի վրա ծախսածս ժամանակը:

Իսկ հարևան թեմայում դեռ կքննարկենք: Բարեբախտաբար ակումբում շատ են հավասարակշռված քննարկողները, տրամաբանողներն ու այլոք: Ինքս մինչ հիմա չեմ ասել, բայց որոշակի հանգամանքների բերումով շատ լավ ուսումնասիրել ու ուսումնասիրում եմ հոմսքուլինգը, ու կարծում, որ հարցի շուրջ քննարկելու շատ բան կա: Իհարկե առանց մեր վրա վերից ծիծաղողների:

Այ Chuk ջան, ինչ վատ բան կա նրա մեջ, որ ուրիշները զվարճանում են նաև ձեր գրածներից։ Հո դա չի փոխում ձեր աշխարհահայացքը։ Բայց դե այդ բանավեճում ինձնից բացի լիքը ուրիշ զվարճացողներ կային, որոշները նաև իմ գրածների վրա։ Բա հո չենք հավեքվելու սուք անենք թե միմյանցից տարբեր ենք։

[Chuk]

Այ Chuk ջան, ինչ վատ բան կա նրա մեջ, որ ուրիշները զվարճանում են նաև ձեր գրածներից։ Հո դա չի փոխում ձեր աշխարհահայացքը։ Բայց դե այդ բանավեճում ինձնից բացի լիքը ուրիշ զվարճացողներ կային, որոշները նաև իմ գրածների վրա։ Բա հո չենք հավեքվելու սուք անենք թե միմյանցից տարբեր ենք։

Իմ աշխարհայացքը, հանգիստ եղիր, չի փոխվում: Ընդամենը քո նկատմամբ վերաբերմունքն է արմատանում, հստականում, պարզեցվում