Տգեղ կլինի Ձեր նկատմամբ: Որովհետև ակամա բանավեճը կլինի Ձեր հետ: Կստացվի, որ դուք եկել եք ուղղակի պատմելու ձեր ընտրության մասին, իսկ ես ու ուրիշները նստել ու համոզում ենք, որ սխալ բան եք արել: Բայց իրականում իմ ասելիքում ձեր դեպքը բացակայում է: Նորից ու նորից ուզում եմ ընդգծել, որ առանձին դեպքերում հոմսքուլինգը կարող է շատ ավելի լավ լինել երեխայի համար, քան ընդհանուրը: Ու ես լիահույս եմ, որ ձեր դեպքը էդ լավ դեպքերից է:homeschooling-ի խոսքերից
Բայց ես չեմ կարող խոսել զուտ ձեր դեպքից ու համարել որ ամեն ինչ կանաչ, գեղեցիկ, սիրուն, փարթամ, հաճելի է: Իմ վերաբերմունքը վերաբերում է ընդհանուր երևույթին, ու ես չեմ կարող կտրվել ընդհանուրից, մանավանդ որ ձեր գրառումները դեռ միայն ապացուցում են, որ ընդհանուրի մասին իմ պատկերացումը ճիշտ է:
Տեսեք, ընդամենը մի քանի բառ փոխանակեցինք հոմսքուլինգն ընտրելուց կրոնական ֆակտորի մասին: Ձեր դեպքում հավանաբար այդ ֆակտորը չի եղել ու դուք անկեղծ հավատում եք, որ դեպքերի մեծ մասում այն դեր չունի: Արդյունքում դուք նայում եք հետազոտությունը, դրանից ֆիլտրում միայն ձեր այդ տեսակետը հիմնավորող ֆակտրը, ու կտրում, շպրտում եք մի կողմ հետազոտության մյուս հատվածը, մեզ էլ որպես անհերքելի ճշմարտություն ներկայացնում, որ միայն 20 տոկոսն է կրոնական պատճառով ընտրում: Կրկնում եմ, ձեր իսկ բերած հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ ավելի քան 60 տոկոսի դեպքում կրոնական ֆակտրը չափազանց մեծ նշանակություն ունի: Դուք ասում եք, որ որպես առաջնային ընդամենը 16 տոկոսն է նշել: Իհարկե, որովհետև առաջնային նպատակ առանձնացնելը շատ բարդ է: Երբ ձեզ այս թեմայում նույն հարցը տվեցին, դուք պատասխանեցիք «որովհետև ունեմ այդ հնարավորությունը»: Դա պատասխան չէ, դա պատճառ չէ: Պատճառները բազմաթիվ են ու դուք ինքներդ շատ մեծ դժվարությամբ կառանձնացնեք առաջնային պատճառը, որտև պատճառների համախումբ է, որ բերել է ձեզ այդ որոշմանը: Ձեր դեպքում կարող է պատճառներից որևէ մեկը կրոնականը չի եղել: Իսկ այ վաթսուն տոկոսից ավելիի դեպքերում եղել է կարևոր պատճառներից մեկը, իսկ 16 տոկոսի դեպքում էն աստիճանի կարևոր, որ առանց տատանվելու որպես առաջնային են նշել, էդ էն դեպքում, որ մնացած առաջնային պատճառներն էլ շատ չեն տարբերվում տոկոսայինով: Հասկանու՞մ եք, ինչ լրջագույն հետազոտական տվյալ աչքի առաջ ունենալով անտեսում եք: Սա ընդամենը մի հարցն ա:
Դուք անընդհատ նշում եք, որ հոմսքուլերների վիճակագրությամբ զբաղվելը անշնորհակալ գործ է: Ճիշտ եք: Ու պատկերացնու՞մ եք, թե դա ինչ սարսափելի ա: Այսինքն փաստացի բացակայում ա ամբողջական պատկերը, թե ինչ հետևանքների ա բերում հոմսքուլինգը: Օքեյ, գիտենք մի քանի պուպուշ դեպքի մասին, գիտենք նաև մի քանի անասուն դեպքի մասին, գաղափարի կրողները պուպուշների մասին ինֆոն են տարածում, հակառակորդները՝ անասունի մասին: Իսկ արդյունքում իրական պատկեր ոչ մեկս չի տեսնում, չկա, որտև հոմսքուլերների վիճակագրությամբ զբաղվելն անշնորհակալ գործ է: Ինքներդ շփվել ու հանդիպել եք դեպքերի, որ դուր են գալիս, լավն է: Ու՞: Իսկ մնացածը: Պատից այն կո՞ղմը:
Օքեյ: Գիտենք դեպքեր, որ էս ու էն հոմսքուլերները մեծ հաջողության են հասել, էդ մասին հպարտ հայտարարում են: Իսկ ընդհանուր դպրոց գնացողների նման դեպքերը քի՞չ են, թե մինիմում 20 անգամ ավելի շատ: 20 անգամ, որտև հանրակրթական դպրոց գնացողներն էլ են 20 անգամ ավելի շատ:
Ծնողի իրավունքը հարգելը, ժամանակակից աշխարհում, շատ բարդ բան է: Շատ դեպքերում պետք է չհարգել: Օրինակ որտև կտտցրած ա, ու չի ուզում իրա հիվանդ երեխային բուժի: Քաղաքակրթության էս փուլում հասել ենք նրան, որ շատ իրավունքներ ու պարտականություններ օրենքով ենք սահմանում, որպեսզի կտտցրած դեպքերի դեմն առնենք:
Եկեք ճիշտ հասկանանք իրար. եթե իմ երկրի օրենքները ու իմ ֆինանսական միջոցները ներեն, բացառված չի, որ ես էլ ընտրեմ հոմսքուլինգը, վստահ լինելով իմ վրա, իմանալով, որ ես շատ ավելին կարող եմ տալ զավակիս, կազմակերպելով այնպես, որ որևէ բանի պակաս չունենա: Բայց եթե օրենքը ինձ թույլատրում է դա անել, ուրեմն թույլատրում է նաև կտտցրածներին, իսկ ինքը իր երեխային կարող է տալ էն, ինչը ժամանակակից աշխարհի պատկերացումներով երեխայի իրավունքների բռնի ոտնահարում է: Ու փաստացի չկա վերահսկողության ճկուն մեխանիզմներ: Բառադի վիճակ ա: Էս դեպքում իմ նման մտածողները ասում են ջհանդամ, թող իմ երեխեն էլ սովորական դպրոց գնա, բայց չվտանգեմ մի ուրիշ երեխայի՝ կտտցրած ծնողի պատճառով:
Սա ա հիմնական փիլիսոփայությունը, որի մասին ուզում եմ խոսել, առանց դետալների մեջ մտնելու:
Մեջբերել
Էջանիշներ