Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ

[ivy]

Վերջերս ֆեյսբուքյան ընկերներիս հետ հոմսքուլինգի վերաբերյալ քննարկման էինք բռնվել: Կարծիքները հիմնականում բացասական էին:
Քանի որ թեման ահագին մարդու հետաքրքրեց, որոշեցի հարցազրույց կազմակերպել ԱՄՆ-ում ապրող մի հայ ծնողի հետ, ով հոմսքուլինգի ռեալ փորձ ունի. կրթության էդ ճանապարհն է ընտրել իր երեխայի համար:
Էստեղ կարող ենք հարցել ուղղել իրեն, որոնց էլ ընթացքում կպատասխանի՝ հատուկ էս հարցազրույցի համար բացված իր մականունից: Մերսի, Չուկ

Բայց քանի որ շատերը ծանոթ չեն տնային ուսուցման գաղափարին, նախ մի քիչ գրեմ, թե դա ինչ է իրենից ներկայացնում:
Ինչպես ցույց է տալիս անունը, կրթության տվյալ ձևն իրականանում է ոչ թե դպրոցում, այլև տանը՝ հիմնականում ծնողների կողմից: Հոմսքուլինգը որոշ երկրներում լեգալ է, որոշներում՝ ոչ:
Այն երկրներում, որտեղ լեգալ է, դա հստակ կանոնակարգված է և վերահսկվում է: ԱՄՆ-ը այդ երկրներից մեկն է:

Հոմսքուլինգ ընտրող ծնողներն իրենց ընտրությունը հաճախ մեկնաբանում են՝ բերելով տվյալ պատճառները.
-Հոմսքուլինգի դեպքում երեխան կարող է իր անհատական տեմպն ընտրել սովորելու, մինչդեռ դպրոցը բոլորից նույն տեպն է պահանջում
-Երեխան ավելի ազատ է իր ժամանակի տնօրինման հարցում
-Հետաքրքրությունները զարգացնելու ավելի մեծ հնարավորություններ կան՝ խմբակներ, սպորտ և այլն
-Ուսումը լրիվ անհատական է դառնում, մինչդեռ դպրոցում բոլորը հաճախ մի ընդհանուր կաղապարի մեջ են դրվում
-Ոչ ոք երեխային չի դնում արագ սոցիալականացվելու, ընկերներ ունենալու, որոշակի խմբին պատկանելու ճնշման տակ, դա գալիս է ավելի բնականորեն, երբ երեխան ինքն է դրան պատրաստ լինում
-Հոմսքուլինգի ժամանակ անհատականությունները ոչ մի ձևով չեն ճնշվում
-Ծնողները կարող են իրենց արժեքներն ավելի հեշտությամբ փոխանցել երեխային՝ առանց նրա մոտ դպրոցից եկած դոգմաների հետ հակասություն առաջացնելու
-Տանն ավելի ապահով է՝ դպրոցական բուլիինգը, ֆիզիկական վտանգները և այլն դուրս են մնում
-Երեխան հնարավորություն է ստանում ծնողների հետ ավելի շատ ժամանակ անցկացնելու

Կա նաև քննադատական մոտեցում հարցին՝ հատկապես կապված սոցիալիզազիայի և «իրական կյանքից կտրվելու» հետ, ինչը սակայն հոմսքուլերները համարում են հարցին լավ տեղյակ չլինելու արդյունք՝ գտնելով, որ սոցիալիզացիան չի տուժում դպրոցից դուրս, իսկ կյանքը ոչ միայն դպրոցում է «իրական»:

Մի քիչ կարող եք ինքներդ էլ քչփորել, նայել՝ ինչ նյութեր կան էս թեմային վերաբերող:

Ցանկության դեպքում, թեմայի հյուրին հարցեր ուղղելուց առաջ կարող եք նաև ձեր կարծիքն արտահայտել հոմսքուլինգի վերաբերյալ:
Բայց քանի որ թեման հենց հարցազրույցների բաժնում է, ապա կարևորը հենց հարցերն են: Իմ կարծիքով, էդ հարցերը կօգնեն նաև ավելի լավ հասկանալ կրթության տվյալ ձևը:

[Դավիթ]

Եկա ասեմ, որ շատ բացասական կարծիք ունեմ հոմսքուլինգի վերաբերյալ: Բայց դե կլսեմ դրական ապացույցները իհարկե:

[ivy]

Եկա ասեմ, որ շատ բացասական կարծիք ունեմ հոմսքուլինգի վերաբերյալ: Բայց դե կլսեմ դրական ապացույցները իհարկե:

Դավ ջան, որ հարց չտաս, չես լսի
Համ էլ մի քիչ մեկնաբանի կարծիքդ:

[Դավիթ]

Դավ ջան, որ հարց չտաս, չես լսի
Համ էլ մի քիչ մեկնաբանի կարծիքդ:

Իմ կարծիքով, երեխային շատ սխալ ա կտրել սոցիալական շփումից իր դասարանցիների հետ: Ծնողը կարող ա իհարկե դասավանդի հասարակ թվաբանություն, լեզու և այլն նախնական շրջանում, բայց երեխայի դպրոցական-սոցիալական կյանք մտնելը շատ կարևոր զարգացում ա հետագա կյանքի համար: Միակ բացառությունը կարելի ա անել այն պատանիների համար, ովքեր լրջորեն զբաղվում են սպորտով, մեկնում են տարբեր մրցույթների և ժամանակ չեն ունենում հաճախել դպրոց: Բայց դա նույնիսկ հոմսքուլինգ չի կոչվի, այլ մեկը մասնավորապես քո հետ պարապում ա մրցույթների ժամանակ:
Կոնկրետ մեր երկրում, ծայրահեղ հավատացյալ ու հակապետականական հայացքները դրդում են որոշ ծնողների երեխաներին հանել դպրոցից ու անցնել հոմսքուլինգի: ՈՒ դրա համար էլ ես շատ բացասական եմ վերաբերվում այդ երևույթին: Դպրոցը միշտ կարելի ա փոխել, տեղափոխվել ուրիշ տեղ, բայց հոմսքուլինգը լուծում չի երեխայի համար:

[Աթեիստ]

Իսկ ինչ որ համեմատական վիճակագրություն կա՞ տանը սովորածների ու դպրոցականների միջև, ասենք ԲՈւՀ ընդունվողների տոկոսային հարաբերությունը, կամ այլ հատկանիշներ։

[ivy]

Հարցեր.

Ձեր կարծիքով, հոմսքուլինգ անցած երեխան ինչ-որ բանով տարբերվո՞ւմ է դպրոց գնացած երեխաներից: Եթե հա, ինչով, եթե ոչ՝ ինչու:

Հոմսքուլինգով զբաղվող երեխաների համար ի՞նչ խմբեր կան, ի՞նչ համայնքային կյանք, մի քիչ սոցիալական կողմից պատմեք:

Ի՞նչ է պետք ծնողին լավ հոմսքուլինգ անելու համար:

Բոլոր ծնողները կարո՞ղ են դա անել: Ովքե՞ր են, որ կարող են:

Արդյոք համալսարանները բացասական դիրքորոշում չունե՞ն հոմսքուլինգ անցած դիմորդների հանդեպ:

Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ է հոմսքուլինգը շատ երկրներում արգելված:

[anslov]

Հին ժամանակներում ու ու ոչ միայն,սա շատ տարածված ձև էր հարուստների ու ազնվականների համար:
Հիշում եմ մի դեպք պատմությունից, որ հին Հռոմում մի ստրուկ փիլիսոփա կար, որը աշխատում էր շատ հարուստ մեկի տանը, որը այդ ստրուկին գնել էր աստղաբաշխական չլսված գումարով ու այդ փիլիսոփան շատ կոշտ մեթոդներով կրթում էր իր երեխաներին բոլոր դիսցիպլիններով: Ու այդ փիլիսոփան շատ ավելի մեծ կշիռ ուներ այդ Տան մեջ, քան էր իր հարուստ տերը, ով համարյա թե խոնարվում էր իր երեխաների այդ բառացիորեն թանկարժեք ուսուցչի առաջ:
Իրենց շատ առաջ, երևի ամենահանճարեղ ու անենահայտնի "հոմսքուլ" ավարտած աշակերտին եթե նայենք- Ալեքսանդր Մեծ: Իր միակ ու անփոխարինելի ուսոցիչը- Արիստոտել, ով դասավանդում էր ոչ միայն համապաասխան դիսցիպլիններ էլի շատ կոշտ մեթոդոլոգիայով, այլև ծնողները միայն "ռեցեպռով" դոստուպ ունեին իր աշակերտի մոտ:
...
Ու որ նայում ես այդ "դպրոցները" ավարտած անձանց կենսագրությունը, ապա կասկածում եմ, որ եթե նրանք ավարտեին "փաբլիկ սքուլներ" ապա իրենք կդառնային այն, ինչ որ դարձել են:
Կարծում եմ այս ձևը իդեալական է, որ աշակերտը որպես անմշակ քար հղկվում, մշակվում է անհատապես, ու դրանից հետո է միայն տեղ ունենում այդ աշակերտի սոցիալականացումը իր համապատասխան աստիճանակարգով:
Բայց հարցը այստեղ այն է, թե ո՞նց կարող է Ծնողը դառնալ ուսուչից իր երեխայի համար: Դա պրակտիկորեն կարծում եմ հնարավոր չէ: Ուսուցչելը- դա Աշխատանք է: Ինձ հայտնի չէ ոչ մի դեպք, որ որևէ հանրահայտ-հանճարեղ-պրոֆեսիոնալ մեծ հեղինակություն ունեցող մարդ "հոմսքուլ" է արել իր երեխաների համար, անգամ իր մասնագիտությունից- լինի դա երաժշտություն, նկարչություն թե մաթեմաթիկա, մանավանդ "հայ սքուլ":
Հարց:-
Ո՞նց կարող է ծնողը համատեղել ծնողական զգացմունքները, հույզերը, և պրագմատիկ, սիստեմավորված, նաև ռուտինային աշխատանքը իր սեփական երեխաների հետ:

[homeschooling]

Իսկ ինչ որ համեմատական վիճակագրություն կա՞ տանը սովորածների ու դպրոցականների միջև, ասենք ԲՈւՀ ընդունվողների տոկոսային հարաբերությունը, կամ այլ հատկանիշներ։

Ինչպես արդեն նշեցի, հումսքուլրների վիճակագրությամբ զբաղվելը անշնորհակալ գործ է, գոնե միայն այն պատճառով, որ հոումսքուլրները նախընտրում են լինել off the grid։ Ինձ հայտնի քիչ թե շատ լուրջ քանակական հետազոտությունները հոումսքուլերների մասին հիմնականում անդրադառնում են սոցիալական հմտությունների ձևավորման հարցին (արդյո՞ք տանը կրթվող երեխաները ունեն սոցիալական հմտությունների պակաս) և միաձայն հերքում են այդ միֆը։

Հարցը նաև բարդացված է նրանով, որ հոումսքուլինքով զբաղվող ընտանիքները սովորաբար ֆինանսապես ապահովված են ու բարձր կրթության մակարդակ ունեն և պատրաստ են երեխաների մեջ ջանք ու ժամանակ ներդնել։ Եվ այս ընտանիքների երեխաները ամենայն հավանականությամբ և՛ բուհեր կընդունվեն, և՛ կյանքում հաջողակ կլինեն անկախ նրանից տանն են կրթված թե ոչ։ Կան միջադեպային փաստեր (anecdotal evidence), ըստ որոնց տանը կրթվողները միջինից ավելի հաջողակ են ակադեմիական ոլորտում, և որ բուհերի ընդունելության կոմիտեները «սիրում» են հոումսքուլրներին։ Բայց, իհարկե, սրանք ոչ մի գիտական նշանակություն չեն կրում։

[homeschooling]

Իմ կարծիքով, երեխային շատ սխալ ա կտրել սոցիալական շփումից իր դասարանցիների հետ: Ծնողը կարող ա իհարկե դասավանդի հասարակ թվաբանություն, լեզու և այլն նախնական շրջանում, բայց երեխայի դպրոցական-սոցիալական կյանք մտնելը շատ կարևոր զարգացում ա հետագա կյանքի համար: Միակ բացառությունը կարելի ա անել այն պատանիների համար, ովքեր լրջորեն զբաղվում են սպորտով, մեկնում են տարբեր մրցույթների և ժամանակ չեն ունենում հաճախել դպրոց: Բայց դա նույնիսկ հոմսքուլինգ չի կոչվի, այլ մեկը մասնավորապես քո հետ պարապում ա մրցույթների ժամանակ:
Կոնկրետ մեր երկրում, ծայրահեղ հավատացյալ ու հակապետականական հայացքները դրդում են որոշ ծնողների երեխաներին հանել դպրոցից ու անցնել հոմսքուլինգի: ՈՒ դրա համար էլ ես շատ բացասական եմ վերաբերվում այդ երևույթին: Դպրոցը միշտ կարելի ա փոխել, տեղափոխվել ուրիշ տեղ, բայց հոմսքուլինգը լուծում չի երեխայի համար:

Հարց չկար այս գրառման մեջ, բայց ուզում եմ ուղղել որոշ սխալ պնդումները։ Կոնկրետ ԱՄՆ-ում շատ ու շատ հոումսքուլրներ ո՛չ հավատացյալ են, ո՛չ էլ հակապետական հայացքներ ունեն։ Այո՛, ժամանակակից տնային դպրության իրավունքների համար պայքարի ու սկզբնական կազմավորման փուլում ահագին աղմուկ հանողները հենց կրոնական պատճառներով էին ուզում երեխաներին դպրոցներից հեռու պահել (ի դեպ այս շարժման կարկառուն դեմքերից մեկը հայ էր՝ Ռուսաս Ռշտունի) պետական կառույցներն էլ փորձում էին սրանց ներկայացնել որպես ֆունդամենտալ հակապետական գործոններ։ Սրա պատճառով էլ հոումսքուլինգի մասին լայն կարծիքները նույնացնում են այն աղանդականության հետ։

Հումսքուլրների մասին վիճակագրություն հավաքելը բավականին բարդ և անշնորհակալ գործ է, բայց իմ տեսած վիճակագրական մի քանի աղբյուրների հիման վրա «կրոնական ուսման» ապահովումը ԱՄՆ-ում որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ նշում են բոլոր հոումսքուլրների մոտ 20%։ Եվ այս բաժինը տարեց տարի պակասում է։

Սոցիալական և այլ հարցերը շատ ավելի երկար քննարկում եմ պահանջում և ուրախ կլինեմ սրանց անդրադառնալ հարցերի դեպքում։

[Chuk]

Հումսքուլրների մասին վիճակագրություն հավաքելը բավականին բարդ և անշնորհակալ գործ է, բայց իմ տեսած վիճակագրական մի քանի աղբյուրների հիման վրա «կրոնական ուսման» ապահովումը ԱՄՆ-ում որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ նշում են բոլոր հոումսքուլրների մոտ 20%։ Եվ այս բաժինը տարեց տարի պակասում է։

Խնդրում եմ ցույց տալ հետազոտության, վիճակագրության աղբյուրը: Նոր հետաքրքրության համար մի քիչ նավարկեցի ինտերնետում ու տարբեր տեղերում հանդիպեցի տվյալների, որ կրոնական պատճառներով հոմսքուլինգ ընտրողները ընդհանուրի հոմսքուլերների 60 տոկոսից ավելին են: Իհարկե էնպես չի, որ վստահելի աղբյուրներ եմ գտել ու ուրախ կլինեմ եթե հավատ ներշնչող աղբյուրներով հերքեք այս տվյալը ու ապացուցեք 20 տոկոսինը (որն ինքնին մեծ թիվ եմ համարում, ու պատճառ, որ հոմսքուլինգն օրենքով արգելվի):

[Գալաթեա]

Հարց։
Ձեր երեխան կո՞ղմ է եղել գաղափարին հենց սկզբից, թե՞ ստիպված եք եղել համոզել։

[ivy]

Երևի սկզբից սկսենք:

Ինչո՞ւ եք ընտրել հոմսքուլինգը:

[homeschooling]

Երևի սկզբից սկսենք:

Ինչո՞ւ եք ընտրել հոմսքուլինգը:

Կարճ պատասխանը կլինի՝ որևհետև ունենք այդ հնարավորությունը։

Տնային կրթությամբ սկսել եմ հետաքրքրվել բավականին վաղուց՝ երեխաների ծնունդից էլ առաջ։ Ու սկզբից էլ մոտս կասկած չի եղել, որ սա երեխաների կրթության լավագույն մոտեցումն է։ Սակայն հասկանալի էր նաև, որ ընդհանուր առմամբ բարդ նախաձեռնություն է, ու ոչ բոլորը (ընտանիքները) ունեն տնային կրթության իրականացման հնարավորությունը։

Թեմայի վերնամասում նշված բոլոր դրական կողմերն էլ հաշվի են առնվել այս ընտրությունը կատարելիս։ Բայց բոլոր արտաքուստ երևացող առավելությունների ստեղնային պատճառներից մեկը այն է, որ իմ համոզմամբ տնային կրթությունը ու ծնողների դերը դրանում շատ ավելի լավ են երեխային պատրաստում հետագա կյանքին (տալիս գիտելիքներ, հասունություն, աշխարհահայացքի ձևավորում և այլն)։ Կան շատ ուրիշ մանր-մունր դրդապատճառներ էլ, բայց սկզբունքայինը նա է, որ ոչ մեկիս մեջ գոնե մի գրամ կասկած չկա, որ երեխաների համար սա շատ ավելի լավ է քան դպրոց հաճախելը։

[homeschooling]

Հարց։
Ձեր երեխան կո՞ղմ է եղել գաղափարին հենց սկզբից, թե՞ ստիպված եք եղել համոզել։

Այնքան չենք համոզել, ինչքան պատրաստել ենք։ Բայց ավելի կոնկրետ, եղել է հետևյալ հաջորդականությամբ. պատրաստել դպրոցին -> պատրաստել դպրոցից դուրս գալուն -> դպրոց վերադառնալը օգտագործել որպես կատակով սպառնալիք չարությունների դեպքում։ Բայց, ո՛չ, ինքը չէր ուզում դպրոցից դուրս գալ հանելու պահին։

[Chuk]

Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk