Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Շինարար]

Բաբաջանյանի արձանի հետևն էլ քանդակագործը փորագրել ա «Հիտլեր ես քու մերը»։

Նայեք վիդեոն 4:50-ից
https://youtu.be/u6C_iwrgbjM

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

պատկերացնում եմ իրանից ինչքան գոհ ա մնացել նման արվեստագիտական լուծում գտնելու պահին

[Նաիրուհի]

Իսկ ես շատ լավ հիշում էի էս բոլոր գրառումները և հուսով էի, որ դրանք պեղումների չեն ենթարկվի։

Գուգո ձյան ա, է՜

[Chuk]

Բաբաջանյանի արձանի հետևն էլ քանդակագործը փորագրել ա «Հիտլեր ես քու մերը»։

Նայեք վիդեոն 4:50-ից
https://youtu.be/u6C_iwrgbjM

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Ա՜խ արա, երեկվանից հա դրա մասին կարդում եմ, գիտեմ թե սաղ տժժում են, չէի պատկերացնի, որ լուրջ ա

[keyboard]

Էսօր Կորյունենց հետ գնացել էի էքսկուրսիա։ Իրենց դասարանի հետ փաստացի առաջին անգամ էի շփվում։ Երեխեքը շա՜տ լավն էին։ Իդեան էն էր, որ ծնողական ժողովն ու էքսկուրսիան պիտի համատեղվի։ Բայց ընդամենը 4 ծնող էինք գնացել 11 աշակերտից (դասարանում ընդհանրապես 15 հոգի էին, 4-ը բացակայում էին ընդհանրապես)։ Դասվարից էլի էի լսել ու որոշ հարցերում ինքս ականատես էի եղել, թե ծնողների մի մասն ինչքան անտարբեր են իրենց երեխաների նկատմամբ։ Մի պարզ օրինակ բերեմ։

Բացակա աղջիկներից մեկի աչքերը պիտի վիրահատեն։ Խիստ կարճատեսություն ունի, ընդ որում, մի աչքը գրեթե չի տեսնում։ Դե, գրատախտակն ինքնըստնիքյան չի տեսնում դասերի ընթացքում։ Դպրոցում համակարգիչը ուսուցման անբաժան մասն է։ Բայց այդ աղջկան ուսուցչուհին թույլ չէր տալիս համակարգչին մոտենալ։ Ուսուցչուհուն ասում եմ՝ ընթերցարանը թվային տարբերակով տվեք ծնողներին, թող մեծ տառաչափերով տպեն երեխայի համար, որ հեշտ լինի, ուսուցչուհին ասեց, որ չեն անում, ինքն է երեխայի համար դասերը խոշոր տպում բերում…

Բարձունք պիտի հաղթահարեինք։ Բարձրացանք «Կոնդի բլուր» կոչված բարձունքը (Օշականին կից)։ Դասարանում մի պոնչո տղա կա, Կորյունի ասելով՝ ամենածույլիկ աշակերտը։ Մտավոր մի քիչ հետամնաց ու շարժումների մեջ՝ անզգույշ։ Չէր կարողանում բարձրանալ, մի երկու անգամ ընկավ։ Ծնողը չկար։ Ես ձեռքս առաջարկեցի։ Պինդ բռնեց ու էլ բաց չթողեց։ Նույնիսկ հարթ տեղը ձեռքս բաց չէր թողնում։ Զգացվում էր, որ մոր սիրո կարոտ երեխա է։
Ավտոբուսի մեջ պարզեցի, որ մի աղջկա մայրիկին այսօր պիտի կեսարյան անեին ու ինքն էլ անհամապատասխան հագնված էր եկել։ Մյուս ձեռքս էլ իրեն էր պատկանում։ Էլի ջերմության պակաս էի զգում մոտը։ Մի խոսքով, ինձ լրիվ էս վիճակում էի զգում էսօր.


Հետո, արդեն հանգստի ժամին ուսուցչուհուն պատմեցի, որ երեխեքի մոտ մոր սիրո պակաս եմ նկատում։ Ուսուցչուհին հաստատեց։ Տղայի մայրը 2-3 տարի առաջ լքել էր ընտանիքը։ Տատիկն է պահում իրեն ու նրա մեծ քրոջն ու եղբորը։ Մորը զրկել են մայրական իրավունքից ու երեխային տեսնելու համար հատուկ օրեր ունի։
Աղջկա մայրը շատ բարդ հղիություն է տարել (երևի հաճախ պաթոլոգիա պառկելով), այսօր կեսարյան հատում պիտի անեին։ Բայց մինչ հղիությունն էլ մի բարի պտուղ չի եղել։ Աղջկա հայրը կենսաբանական հայրը չի, աղջկան հաճախ ծեծում են։ Աղջկա մոտ էլ խոսքի թերզարգացում կար։
Շատ տխուր իրավիճակ ա։ Հիմա ուզում եմ, որ կարողանամ հաճախ գնալ դպրոց, էդ երեխեքին տեսնեմ։ Միգուցե իրենք իմ մեջ հարազատ հոգի են տեսել։

Եկանք տուն, Կորյունն ասում ա. «Մամ, ինչի՞ էին քեզ կպած երեխեքը։ Երևի ամենասիրուն մաման էիր, դրա համա՞ր»… (Սրանից լավ կոմպլիմե՞նտ… չէ, հաստատ չկա)

Ոչ մի ձև ուղեղումս չի տեղավորվում, ասենք ո՞նց են երեխուն տալիս վճարովի դպրոց, վճարում մի աշխատավարձի չափ գումար, էքսկուրսիայի գումար, բայց նման անտարբեր վիճակում թողնում երեխուն կամ ասենք էդ կեսարյանով երեխա ունեցողը, արա 9 ամիս տանջվես, քեզ լիքը բաներից զրկես, վերջում ունեցած-չունեցածդ բացեն, որ էդ երեխուն մեջիցդ հանեն ու էդքանից հետո աղջիկ երեխուն ծեծե՞ս:
Չեմ ասի, որ ես սուրբ եմ, թեթև թաթալոշ տվել եմ, երբ իրանք ինձ խփել են, հակադարձել եմ, որ իմանան ցավում ա էլ չանեն, բայց նպատակային ծեծե՞ս:
Էն գեյերին վառողներից չկա՞, տանք սրանց վառեն:

[Շինարար]

Ավելի մեծ քան Ադրբեջան մեմը հասել ա Արաբական աշխարհ, իրանք էլ գրում են՝ ավելի մեծ ա քան Իսրայելը:

[StrangeLittleGirl]

Էնքան քիչ մարդ կա, որ կարողանում ա տեղում, կարճ ժամանակում որոշում կայացնել։ Կարող ա «թվային դարի» առանձնահատկությո՞ւն ա՝ ընտրության տարներակներն էնքան շատ են, որ մարդուն թվում ա՝ պետք ա առնվազն ինչ-որ քանակի տարբերակներ դիտարկի, մինչև ընդունելի որոշում կայացնի։ «Վաղը գնա՞նք մի քանի ժամ քայլելու» կամ «գալի՞ս ես՝ իրիկունը գնանք պաղպաղակ ուտելու»-ի նման անմեղ հարցը ակնհայտ շփոթմունքի մեջ ա գցում մարդկանց, ոչ էն ա՝ միանգամից մերժեն, ոչ էն ա՝ հենց էդպես, «հանպատրաստից» համաձայնվեն։ Իսկ, միգուցե, բնավորությա՞ն, իմպուլսիվությա՞ն հարց ա։

Մշակութային, մեկ էլ բնավորության հարց ա, կարծում եմ: Կան լիքը մարդիկ, որոնք իմպուլսիվ որոշումներից ավելի լավ են ու կան հակառակը, որ չեն կարողանում իմպուլսիվ որոշումներ կայացնել: Ես էս վերջիններից եմ: Դրա համար փորձում եմ մեկ-մեկ «նեղն ընկնել» ու իմպուլսիվ որոշումներ ամեն դեպքում կայացնել: Բարդ բան ա:

[Cassiopeia]

Գրական-ստեղծագործական նախագծերի ու կինոսանտայի շնորհիվ ակումբը ակտիվացել ա քիչ թե շատ։

[John]

Գրական-ստեղծագործական նախագծերի ու կինոսանտայի շնորհիվ ակումբը ակտիվացել ա քիչ թե շատ։

Կանխատեսումների մրցույթն էլ հեչ էլի Taurus-ը, Ծելեպորտը գրում են ընդեղ, էլ չեմ ասում Yuna-ն, որ աշունն ա գրանցվել ու էսքան ամիս սպասում էր էդ մրցույթին։

[Cassiopeia]

Ֆուտբոլը պրծնի, էդ մրցույթն էլ կպրծնի։ Իսկ մյուսները մեր ձեռքերում են

[John]

Ֆուտբոլը պրծնի, էդ մրցույթն էլ կպրծնի։ Իսկ մյուսները մեր ձեռքերում են

Ֆուտբոլը չի պրծնում, Վեր ջան ))) ասա հավես ու ժամանակ լինի կազմակերպելու, միշտ էլ ֆուտբոլ կճարվի

[StrangeLittleGirl]

Ես ճի՞շտ եմ հասկանում, որ ակումբը մի տեսակ սփյուռքի ֆորում ա դարձել: Ակտիվ անդամներից քչերն են Հայաստանում

[Tiger29]

Ես ճի՞շտ եմ հասկանում, որ ակումբը մի տեսակ սփյուռքի ֆորում ա դարձել: Ակտիվ անդամներից քչերն են Հայաստանում

Կարծում եմ հենց էդպես էլ պիտի լինի։ Նման ֆորումը ապագա կունենա միայն իրենց շնորհիվ։ Հայաստանից դուրս ապրողների համար ավելի կարևոր պիտի լինի հայ գիրն ու գրականությունը։
Հետաքրքիր կլիներ կարդալ, թե ինչ ձևով են ապրում, ինչ աշխատանքներ են կատարում, ինչպես են իրանց վերաբերվում, տարբեր խնդիրներին ինչ լուծումներ են տալիս։ Գոհ են, որ գնացել են այդ երկրներ, և այլ նման հարցերի պարզաբանումներ։

[Ուլուանա]

Կարծում եմ հենց էդպես էլ պիտի լինի։ Նման ֆորումը ապագա կունենա միայն իրենց շնորհիվ։ Հայաստանից դուրս ապրողների համար ավելի կարևոր պիտի լինի հայ գիրն ու գրականությունը։
Հետաքրքիր կլիներ կարդալ, թե ինչ ձևով են ապրում, ինչ աշխատանքներ են կատարում, ինչպես են իրանց վերաբերվում, տարբեր խնդիրներին ինչ լուծումներ են տալիս։ Գոհ են, որ գնացել են այդ երկրներ, և այլ նման հարցերի պարզաբանումներ։

Բայց ի սկզբանե տենց չի եղել։ Սկզբում 90 տոկոսից ավելը հայաստանաբնակներ էին։ Ուղղակի շատերը հետո գնացին արտասահման։ Այսինքն՝ իրականում նենց չի, որ հենց սկզբից ավելի շատ արտասահմանում ապրողներն են հետաքրքրված ու ակտիվ եղել Ակումբում։

[StrangeLittleGirl]

Կարծում եմ հենց էդպես էլ պիտի լինի։ Նման ֆորումը ապագա կունենա միայն իրենց շնորհիվ։ Հայաստանից դուրս ապրողների համար ավելի կարևոր պիտի լինի հայ գիրն ու գրականությունը։
Հետաքրքիր կլիներ կարդալ, թե ինչ ձևով են ապրում, ինչ աշխատանքներ են կատարում, ինչպես են իրանց վերաբերվում, տարբեր խնդիրներին ինչ լուծումներ են տալիս։ Գոհ են, որ գնացել են այդ երկրներ, և այլ նման հարցերի պարզաբանումներ։

Հետաքրքիր ա, թեմա բաց

Բայց ի սկզբանե տենց չի եղել։ Սկզբում 90 տոկոսից ավելը հայաստանաբնակներ էին։ Ուղղակի շատերը հետո գնացին արտասահման։ Այսինքն՝ իրականում նենց չի, որ հենց սկզբից ավելի շատ արտասահմանում ապրողներն են հետաքրքրված ու ակտիվ եղել Ակումբում։

Ահա Բայց որ նայում ես նորեկներին, հայաստանաբնակները քիչ են ու արագ պասիվանում են, դրսաբնակներն են ավելի հավեսով մնում:

[Ուլուանա]

Ահա Բայց որ նայում ես նորեկներին, հայաստանաբնակները քիչ են ու արագ պասիվանում են, դրսաբնակներն են ավելի հավեսով մնում:

Հա, կարող ա, դե, որտև ժամանակները փոխվել են հիմա. ֆորումների դարն անցել ա, սոցիալական ցանցերի դար ա, ու էսօրվա պայմաններում գուցե իրոք սփյուռքի շնորհիվ ա Ակումբը դեռ կենդանի։ Մեզ լավ զգանք մի քիչ, էլի ։