Կինոսանտա 2

[Ռուֆուս]

Աաա Ռուֆ, առաջին մարդն ես, ով էդ կինոն քֆռտել ա ուզում կլինի՞ հիմիկվանից սկսես, հետաքրքիր ա

Էս էն եզակի կինոներից էր, որ ֆիլմի վերջում արդեն չէի էլ հիշում, թե սկզբում ինչ էր կատարվում: Նայելուց հետո էլ կատարյալ ամնեզիա էր մոտս, մենակ հիշում եմ, որ վերին աստիճանի զզվելի, գարշելի, քաքոտ ֆիլմ էր ու ափսոս էր ժամանակս, որ ծախսեցի դրա վրա: Պլյուս մեջը Radiohead-ի Creep-ը կար, ինչը Radiohead-ի ամենաչսիրածս երգերից մեկն ա:

Ու կինոն ահավոր վատն ա, նույնիսկ հումորը ոչ թե էն որակյալ բրիտանական հումորն էր, այլ Մարիամի ասած տախտակ ոչ ծիծաղելի հումոր էր:

[Micke]

Լրիվ համաձայն եմ Ռուֆուսի հետ։ Անկապ, ոչ ծիծաղելի ու տախտակ ֆիլմա։

[Վոլտերա]

Էս էն եզակի կինոներից էր, որ ֆիլմի վերջում արդեն չէի էլ հիշում, թե սկզբում ինչ էր կատարվում: Նայելուց հետո էլ կատարյալ ամնեզիա էր մոտս, մենակ հիշում եմ, որ վերին աստիճանի զզվելի, գարշելի, քաքոտ ֆիլմ էր ու ափսոս էր ժամանակս, որ ծախսեցի դրա վրա: Պլյուս մեջը Radiohead-ի Creep-ը կար, ինչը Radiohead-ի ամենաչսիրածս երգերից մեկն ա:

Ու կինոն ահավոր վատն ա, նույնիսկ հումորը ոչ թե էն որակյալ բրիտանական հումորն էր, այլ Մարիամի ասած տախտակ ոչ ծիծաղելի հումոր էր:

Չէ ես տենց ծայրահեղ գնահատական չէի տա, բայց մեկ ա էդ ֆիլմի ու հատկապես գլխավոր հերոսի համար ցնդվող մարդկանց չեմ հասկանում մինչև այսօր, մանավանդ որ շատ-շատ են իրենք

[Ռուֆուս]

Չէ ես տենց ծայրահեղ գնահատական չէի տա, բայց մեկ ա էդ ֆիլմի ու հատկապես գլխավոր հերոսի համար ցնդվող մարդկանց չեմ հասկանում մինչև այսօր, մանավանդ որ շատ-շատ են իրենք

ՖԲ-ում ընկերներիս մեծ մասը պաշտում ա Filth-ը, իսկ ես կասկածում էի, որ իմ մոտ ինչ-որ մի բան էն չի

[Cassiopeia]

Արտակին բաժին ընկած «Memories of mureder» ֆիլմը ես էլ նայեցի ինքնըստինքյան։
Արտակի նշած կորեական ղըժ-բըժը հա ասում էր գնա քնի, իսկ ֆիլմի սցենարը բազկաթոռին կպած էր պահում, ինչքան էլ որ քունս տաներ։

[մարիօ]

Էս էն եզակի կինոներից էր, որ ֆիլմի վերջում արդեն չէի էլ հիշում, թե սկզբում ինչ էր կատարվում: Նայելուց հետո էլ կատարյալ ամնեզիա էր մոտս, մենակ հիշում եմ, որ վերին աստիճանի զզվելի, գարշելի, քաքոտ ֆիլմ էր ու ափսոս էր ժամանակս, որ ծախսեցի դրա վրա: Պլյուս մեջը Radiohead-ի Creep-ը կար, ինչը Radiohead-ի ամենաչսիրածս երգերից մեկն ա:

Ու կինոն ահավոր վատն ա, նույնիսկ հումորը ոչ թե էն որակյալ բրիտանական հումորն էր, այլ Մարիամի ասած տախտակ ոչ ծիծաղելի հումոր էր:

Ես սիրում եմ Ֆիլթը, ահագին շուտ եմ նայել, որ մանրամասն հիշեմ, թե ինչի համար եմ սիրում, բայց մեկ ա սիրում եմ։ Ի դեպ՝ շատ հայտնի գրքի հիման վրա ա նկարված, Իրվին Ուելշն ա գրել։ Ճիշտն ասած գլխավոր դերակատարի նկատմամբ էդ ֆանատիզմի պատճառը ես էլ չեմ հասկանում, բայց էն, որ իմ աշխարհի ամենասիրելի սաունթրեքը էս ֆիլմում ա, էդ փաստ ա։ Հումո՞ր, էս ֆիլմու՞մ․ Ռուֆ, կարողա՞ ուրիշ բաներ ենք նայել, վղղալու կինո ա, ի՞նչ հումոր

[Անվերնագիր]

Ո՞վ ա վաբշե էտ կինոն ուղղարկել, ու ո՞ւմ ա վաբշե էտ կինոն բաժին հասել

[մարիօ]

Ո՞վ ա վաբշե էտ կինոն ուղղարկել, ու ո՞ւմ ա վաբշե էտ կինոն բաժին հասել

Ուղարկելը չգիտեմ, բայց նայելու ա Նիկեան
Նիկի՜, արձագանքի։

[Նիկեա]

Ուղարկելը չգիտեմ, բայց նայելու ա Նիկեան
Նիկի՜, արձագանքի։

Նայել եմ, բայց կլինի՞ էսօր քննությունս տամ, հետո արձագանքեմ
չէ, լավ, մի երկու բառով ասեմ: Ես չափազանց, չափազանց քիչ կինոներ եմ նայել ու եթե ինձանով մնար հազիվ թե նայեի… կամ կարող ա նայեի, եսիմ:
Ոչ շատ տպավորված եմ, ոչ էլ շատ չտպավորված:Ֆիլմը նայելը «տևել» ա հինգ բաժակ թեյ, մի քիչ շատ ա, բայց էդ պայմանավորված էր նաև իմ հիվանդ լինելու հանգամաքով: Չեմ հիշում որ ձանձրացած լինեմ ընթացքում, ոչ էլ րոպեն մեկ նայում էի թե ինչքան ա մնացել վերջանալուն, բայց ոչ էլ սրտատրոփ սպասում էի թե հետո ինչ ա լինելու հետո, վերջը չհաշված… Եսիմ, նորմալ կինո էր էլի, ոչ քֆրտելու, ոչ էլ պաշտելու, համենայն դեպս ինձ համար:

[LisBeth]

Воспоминания об убийстве (Salinui chueok) - 2003

Մի հատ նորմալ լինք տվեք նայեմ էլի էս ֆիլմը:

[Cassiopeia]

Մի հատ նորմալ լինք տվեք նայեմ էլի էս ֆիլմը:

http://kinokong.net/19269-vospominan...stve-2003.html

[Yellow Raven]

Էլլիի պատմությունը / About Elly / Darbareye Elly



Ֆիլմը Իրանի արտադրության է՝ 2009 թվականի: Ռեժիսյորի ու դերասանների մասին դժվար թե լսած լինեք, եթե իրանական ֆիլմերի մեծ սիրահար չեք։ Անձամբ ես նույնիսկ չեմ հիշում երբևիցե ինչ-որ պարսկական ֆիլմ նայած լինեմ (երևի մենակ «Քամու հետևից վազողը», որը ամբողջությամբ պարսկական չի), նենց որ հոգեպես տրամարդվել էր պետք։
Ֆիլմի սկիզբը ողողվածա իսլամական կոլորիտով, պատմումա երեք ընտանիքի մասին, ովքեր որոշում են ուիքենդն անցկացնել ծովափին՝ Գերմանիայից ժամանած իրենց ընկերոջ հետ։ Ընտանիքներից մեկի մայրը որոշում է իր հետ տանել նաև իրենց երեխաներից մեկի դայակին՝ վերը նշված ընկերոջ հետ ծանոթացնելու համար։ Սյուժեի մասին էլ ավել բան չեմ ասի, որ ավելի հետաքրքիր լինի նայողների համար։ Ֆիլմի մոտավորապես 40-50-րդ րոպեին տեղիա ունենում իրադարձություն, որը փոխումա ֆիլմի հետագա ընթացքը 90 աստիճանով։ Էն ամեն ինչը, ինչ տեսնում ենք մինչև էդ պահը, կարելիա ասել միանգամից հօդսա ցնդում ու ֆիլմն ավելի շատ վերածվումա հոգեբանական դրամա-թրիլլերի։

Պլյուսները՝ ֆիլմը մինչև վերջ լարվածա պահում, շատ լավ ցույցա տալիս մարդկանց միջև հարաբերությունները կրիտիկական պահերին, ինչին նաև օգնումա էն բանը, որ վերոնշյալ իրադարձությունը չի տեղի ունենում միանգամից, այլ տեղիա ունենում ֆիլմի կեսերում։ Ու հենց դրա շնորհիվ էլ շատ լավ կոնտրաստա ստեղծվում «մինչև իրադարձությունը» ու «իրադարձությունից հետո» ստեղծված տրամադրությունների մեջ։ Դերասանական խաղը չեմ կարա ասեմ փայլուն էր, բայց նորմալ մակարդակի վրա էր։ Մի քիչ կաղում էր իմ համար Սեպիդեյի դերասանը, բայց քանի որ իրա դերը երևի ամենաբարդերից էր ֆիլմում, աչք կփակենք դրա վրա։

Մինուսները՝ ֆիլմի ստեղծողները փորձել են որոշակի առումով կրկնօրինակել հոլիվուդյան հոգեբանական դրամաների որոշ կետեր, ինչի պատճառով ֆիլմը մի քիչ շեղվումա իրանական բարքերից ու մի պահ տպավորությունա ստեղծվում վերջում, որ իրականում դիտում ես հոլիվուդյան ֆիլմ, ուղղակի կանայք չադրայով են չգիտես ինչի Հնարավորա էդ Իրանի մասին իմ ստերեոտիպերի արդյունքնա, բայց ես եվրոպա-ամերիկյան շունչ զգացի՝ թե խոսակցությունների, թե տրամաբանության մեջ։
Մյուս կողմից էլ, շատ հաճելի էր տեսնել նման իրանական արտադրության ֆիլմ։

Ընդհանուր առմամբ, ֆիլմը դուրս եկավ բավականին։ Զարմանալիա, որ լինելով հոգեբանական դրամաների մեծ սիրահար, մինչև էս մատս չէր կպել էս ֆիլմին։ 8/10։

[Ռուֆուս]

Մինուսները՝ ֆիլմի ստեղծողները փորձել են որոշակի առումով կրկնօրինակել հոլիվուդյան հոգեբանական դրամաների որոշ կետեր, ինչի պատճառով ֆիլմը մի քիչ շեղվումա իրանական բարքերից ու մի պահ տպավորությունա ստեղծվում վերջում, որ իրականում դիտում ես հոլիվուդյան ֆիլմ, ուղղակի կանայք չադրայով են չգիտես ինչի Հնարավորա էդ Իրանի մասին իմ ստերեոտիպերի արդյունքնա, բայց ես եվրոպա-ամերիկյան շունչ զգացի՝ թե խոսակցությունների, թե տրամաբանության մեջ։
Մյուս կողմից էլ, շատ հաճելի էր տեսնել նման իրանական արտադրության ֆիլմ։

Էս առումով համաձայն չեմ հետդ, էդ քո ստերետիպների արդյունքն ա: Պետք է հաշվի առնես նաև ֆիլմի հերոսների սոցիալական կարգավիճակը (բոլորը միջին խավի ներկայացուցիչներ են) ու մեզ մոտ ստերեոտիպներ կան, որ բոլոր իրանցիները նույն ձևի են խիստ պահպանողական ու իսլամական տրադիցիաներին հետևող, այնինչ իրանցիների միջին խավը շատ ավելի պրոգրեսիվ ու արևմտամետ ա, քան հայերը: Էս կոնտրաստը ավելի լավ ա երևում նույն ռեժիսորի ավելի հայտնի ֆիլմում՝ A Separation-ում, որտեղ գլխավոր հերոսներից մի քանիսը միջին խավի ներկայացուցիչներ էին ու գրեթե եվրոպական/արևմտյան մտածելակերպ ունեին, իսկ մյուսները՝ ցածր խավի ներկայացուցիչներ էին ու շատ պահպանողական էին ու շարժվում էին իսլամական օրենքներով:

Իսկ էս ֆիլմը ահավոր շատ եմ սիրում, ինձ շատ հետաքրքիր էր սկզբի 50 րոպեն, որովհետև էնքան նմանություններ կային իրանական ու հայկական բարքերի միջև: Ասենք եթե գլխաշորերը հանեինք ու Կասպից ծովից տեղափոխեինք Սևան, կարող ա հայկական ֆիլմի տեղ անցներ: Դերասանական կազմը իմ կարծիքով արտակարգ լավն էր, Սեպիդեն էլ էր լավ խաղում, բայց երևի իր կերպարի բացասական հատկանիշներն էին մեղավոր, որ չէր սիրվում:

Սյուժեն վերին աստիճանի գրագետ ու լավ էր գրված, մինչև վերջ լարված պահում էր, նույնիսկ էն որ վերջում անորոշ ձևով վերջացավ, ու ավելի շատ հարցեր առաջացրեց

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

դիահերձարանում իրոք Էլլի՞ն էր, թե՞ չէ

: Ու շատ նման էր Անտոնիոնիի L'Avventura ֆիլմին, չնայած L'Avventura-ն էնքան ձանձրալի ա, որ ոչ մեկին խորհուրդ չեմ տա նայել:

Մեկ էլ եթե սա նայել եք ու հավանել եք, անպայման խորհուրդ կտամ նույն ռեժիսորի A Separation-ը նայել, իրանական առաջին ֆիլմն է, որ Օսկար է շահել: Երաշխավորում եմ, որ վերջում կլացեք:

[Վոլտերա]

Ինձ բաժին ընկած ֆիլմը The Kite Runner-ն է, նայել եմ, կարծիք ավելի ուշ կգրեմ: Ուզում եմ էս ցանկի բոլոր չնայած ֆիլմերը հերթով նայել, նոր:

[մարիօ]

About Elly-ն ես էլ եմ նայել, ահագին ստացված ֆիլմ էր, ես էլ իրանական ոչ մի ֆիլմ մինչ էս նայած չկայի, բայց էդ իրականությունը լրիվ այլ կերպ էի պատկերացնում, մի տեսակ հեչ ոնց որ նման չլիներ մուսուլմանական հասարակության ու ջահելությանը․ ես ավելի խիստ եմ պատկերացնում իրենց օրենքներն ու բարքերը, իսկ էս կինոյում երևի մի քիչ ավելի թեթև ա ներկայացված իրանական ընտանիքի պատկերը։ Բայց ընդհանուր լարվածության մեջ պահող ֆիլմ ա, մինչև վերջի պահն էլ չես հասկանում, թե ինչ ա կատարվել ու կատարվում։ Չնայած կերպարներ կային, որ ահավոր տապոռ էին ու ազդում էին վրաս, իսկ Սեպիդեն ինձ դուր ա եկել, ամենաշատ դուր եկած կերպարն էր ու չէի ասի, որ վատ էր խաղում։ Այ իրա ամուսինը ազդում էր վրես։