Շինարար-ի խոսքերից
Ես ունեի վառ արտահայտված կրակայրիչագողություն, բայց հատուկ չէի անում, ուղղակի մոռանում էի, ջեբս գցում, գնում տուն: Գրչագողություն էլ ունեմ, բայց էդքան վառ արտահայտված չի, որովհետև կրակայրիչ ավելի հաճախ էի օգտագործում, գրիչ՝ հազարից մեկ: Բայց նաև նույնքան անտարբեր եմ, երբ ինձնից են վերցնում, ոչ մի կրակայրիչի կամ գրիչի հետ երբեք էմոցիոնալ կապ չեմ ունեցել, խանութում առևտուր եմ անում, վճարում ու դուրս գալիս, մեկ էլ առևտուրս հետևիցս վազացնելով բերում են, հետո նստում եմ ավտոբուս, առևտուրս թողնում մեջը, իջնում, ոչ մեկ չի բերում էլ վազացնելով, նաև՝ մի քանի զույգ ձեռնոց, գլխարկներ, ժակետ, որը ավելի քան տասը տարի հագնում էի ու գուցե թեթևակի էմոցիոնալ կապվածություն էլ ունեի, հեռախոսիս մասին էլ չասեմ, էնքան կորցրի, մինչև փչացավ, (ի դեպ, էն բոլոր մարդիկ ումից համար ունեի, էլ չունեմ:ԴԴ), ուզում եմ ասեմ՝ գող չեմ, ուղղակի ահավոր ցրված եմ, ես կասեի նույնիսկ ցվրված, ինչքան տանում եմ, հարյուր երկու էդքան՝ կորցնում: Հիմա էլ որ չեմ ծխում, էլ չեմ էլ տանում:
Մեջբերել
Դրա համար էս թեման բացեցի
, որ կորեին էլ, առանձնապես դարդ չէի անի, էլի։ Ոչ թե խոզ էի, դրա համար, այլ ուղղակի վերցնելիս հիմնականում չէին վերադարձնում, ես էլ ամաչում էի հետ ուզել, հո ամեն անգամ լավ գրիչներս չէի բաժանելու ուրիշներին, հատկապես որ ինձ համար դա նաև փողի հարց էր, ի տարբերություն շատ ուրիշների։ Դպրոցական տարիքում լավ գրիչների նկատմամբ ինչ–որ չափով ունենում էի էմոցիոնալ կապվածություն, բայց հետո չեմ հիշում, որ ունեցած լինեմ։ Հիմա էլ, չնայած նրան, որ միշտ էլ գրչի հետ գործ ունեցող մարդ եմ եղել ու հենց գրչով՝ ձեռագիր գրել էլ շատ եմ սիրում, գրիչների նկատմամբ անտարբեր եմ ընդհանուր առմամբ։ Ուրիշ բան, եթե ինչ–որ մեկից նվեր լինի, ու զուտ էդ մարդու նկատմամբ վերաբերմունքից ելնելով կամ առիթը կարևորելով՝ տվյալ գրչի նկատմամբ հատուկ վերաբերմունք ունենամ։ Բայց դե գրիչներ սովորաբար նվեր չեմ ստանում, ստացածներս էլ հիմնականում կարևորություն չունեցող տեղերից են լինում, ասենք, ինչ–որ իվենթից եկած, կամ մի բան ես առնում, հետը տվյալ ֆիրմային վերաբերող ինչ–որ գրությամբ կամ պատկերով գրիչ ա գալիս և այլն։
Էջանիշներ