Բյուր, մերսի թեմայի համար
Կունդերայից միաժամանակ սկսեցի երկու բան կարդալ` «Էության անտանելի թեթևություն»–ը ու էսսեների հավաքածու էր մի հատ տարբեր թեմաներով։ Էսսեներն ավելի արագ էի կարդում, բայց դուրս մի տեսակ չեկան, մտածում եմ, որ ավելի լավ կանի էսսեներ չգրի Կունդերան, որովհետև սրանց հետ համեմատած «Էության անտանելի թեթևություն»–ը շա՜տ լավն էր ու շատ դուրս եկավ, դանդաղ էի կարդում, որ ուշ վերջանա։ Շատ զգացմունքային գիրք էր, սիրուն էր գրված ու հավես ոճով, պատկերացնում եմ, թե բնօրինակն ինչքան սիրուն կլինի։ Հետո ժամանակ ու հերթ հասնի Կունդերային էլի անպայման կկարդամ։
Մեկ էլ` Կունդերան երևի վերնագրեր ընտրելու վարպետ ա, ուրիշ ոչ մի գրողի մոտ էսքան սիրուն վերնագրեր չեմ տեսել, սրտին կպնող վերնագրեր են, որ միանգամից հետաքրքրություն են առաջացնում, ուզում ես անպայման կարդաս։ Ապրի ինքը

Էջանիշներ