Դիտարկում 2. Տեսնել-վերլուծել

[Շինարար]

Մեֆ, դու շատ ես վիզուալի վրա շեշտը դնում: Հասկանալի ա, ճարտարապետ ես, բայց գրականության մեջ մենակ վիզուալի վրա ֆիքսվելը տասնիններորդ դար ա:

Իհարկե հագուստն առանձնացնում ա մարդուն, կերպար ա սարքում, բայց եթե հեղինակը չի ֆիքսել, ուրեմն առանձնապես հետաքրքիր բան չկա հագուստի մեջ կամ բան չի ասում: Կամ էլ կարող ա ուշադրություն չի դարձրել, քո հարցերն օգնում են, որ ուշադրություն դարձնի: Կամ էլ կարող ա չի նկատել, հազար ու մի բան կա: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ վիզուալի վրա շատ ես ֆիքսվում: Օրինակ առաջին դիտարկման դեպքում ինձ հետաքրքիր ա՝ դրսում ինչ եղանակ էր: Հավանաբար քամի էր, եթե ջարդած հովանոց կար:

Կոժից կուրտկան կաֆեի ներսի մարդը չէ՞ր:

Բյուր, լրիվ ճիշտ ես, ասենք՝ հաստատ չեմ հիշում Գոդոյում ոնց էր, բայց ոնց որ նույնիսկ տարիքները, արտաքինները որևէ կերպ հետաքրքիր չեն, Կերպարանափոխությունում՝ մինչև ուտիճ դառնալը, և այլն: Բայց քննարկման իմաստն էն չի՞, որ ամենքդ ձեր հետաքրքրող պահն ասեք, հետո հեղինակը որոշի՝ ինչ ա իրան պետք, ինչ չի պետք:

Անհնարին բան ասեմ՝, բայց հեղինակին բացահայտելու առումով ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ դիտարկողը չիմանար, որ ինքը դիտարկում ա, հետո գար, ասենք՝ նույն տեղից նույն խումբը գար, ու ամենքը իր տեսածը նկարագրեր Բայց դե դա գրական խաղ չէր լինի, այլ ասենք հոգեբանության ոլորտի ինչ-որ գիտափորձ