Լիլ ջան, վերջին հաշվով ասենք իմ համար մեկ ա, թե քանի մութ կողմ ունի էս պատմությունը. Մենակ մի շիզոֆռենիկի արած ա, թե՞ սաղ պոլկով են եղել, ռուս ա եղել, թե՞ հրեա մասոններ են եղել, սպանության կենցաղային մոտիվ կա, թե՞ արմևտյան մութ ուժերի աշխարհաքաղաքական խարդավանք ա, որին զոհ են գնում հայ և ռուս եղբայր ժողովուրդները: Մենք ոչ քրեագետներ ենք, որ դատաբժիշկներ ենք, ոչ էլ առավել ևս համաշխարհային քաղաքականության գիգանտներ (բացի Մեֆից), որ էս հարցերին պատասխան փնտրենք ու տանք: Փաստը էն ա, որ կան դաժանաբար սպանված ՀՀ քաղաքացիներ ու կա կասկածյալ, որը ռուսների մոտ ա: Ու էս պարագայում մեր համար մի հարց կարա լինի. մենք որպես ազգ, մեր իշխանությունով, ընդդիմությունով, ժողովրդով, ունե՞նք մի գրամ կենդանի ինքնասիրության ու ինքնապաշտպանության իմունիտետ, թե՞ լրիվ դուրս գրելու վիճակ ա մոտներս: Հարցը նույնիսկ էն չի ռուսները ի վերջո մեզ կտան կասկածյալին, թե՞ ոչ: Հարցը էն ա, մենք ի վիճակի ենք որոշակի քայլեր ձեռնարկել, որ մեզ տան կասկածյալին, թե՞ ոչ: Էտ քայլերը կլինեն պաշտոնական միջնորդություն, քաղաքական կոշտ հայտարարություն, կազմակերպված միտինգ, դաժե որոշակի դոզյաով բռնություն, ինչ ուզում են լինեն, բայց քայելր, որոնք ցույց կտան, որ մենք որպես գործոն գոյություն ունենք, լրիվ չենք մեռել:Գալաթեա-ի խոսքերից
Բայց ոնց տեսնում ես, հազար հոգի գյումրեցի մի քիչ բողոքի ստանդարտ երգ-պար-աղոթքից դուրս ձայն բարձրացրեց, ալամ հայոց քաղաքական դաշտը հրաժարական տվեց Գյումրիից - աման հանդարտեցրեք կրքերը, որ հայ ռուսական բարեկամության գլխին քար չքցենք, աման Պուծինը կջղայնանա, քոռանամ ես, գազը հեսա կթանկացնեն, սուս մնացեք, հեսա մեզ կթողնեն թուրքերի դեմը մեն մենակ՝ իրանց ավտոմատներով, որոնք իրանց ասելով վեց պատրոնից ավել չեն կրակում, փչանում են, անցնում են շտիկնոժերին:
Մեջբերել
Էջանիշներ