Դժգոհի անկյուն

**Freeman** · 14.06.2014, 12:37

Վերևի գրառման հետ կապված՝ մի քանի տարի ալկոհոլ չօգտագործել, ռեժիմով քնել՝ չհերթապահել, մի քսան օր հիշել դեղ խմելու մասին:
Լավ ա բանակ եմ գնալու, թե չէ էդ ռեժիմին հաստատ չէի հետևի

**Chuk** · 30.06.2014, 23:15

Տաքությունս էլի 7.2

Վերջն ի՞նչ ա լինելու...

հ.գ. հույս ունեմ, էս գրառմանս ոչ մեկը շնորհակալություն չի դնի

**Այբ** · 10.07.2014, 15:10

Մեր հարևաններից մեկը, կարելի է ասել, մեր տանն է ապրում՝ ուտում-խմում է, հայկական ախմախ սերիալները նայում...մի խոսքով՝ ապրում է էնպես, ինչպես իր տանը:
Ինչ անում ենք, հնարավոր չէ դրա ոտքը կտրել: Նորից հետ գնա՞մ Երևան, որ դրան էլ մեր տանը չտեսնեմ: Ահավոր կին է:

Խանութից մտնում եմ տուն, տեսնեմ մամաս վերմակով փաթաթված պառկել է երեսը դեպի պատը ու քնել: Ես էլ իմ հերթին մի ուրիշ վերմակով բացված ոտքերը ծածկեցի, և չխանգարելու համար կամաց սենյակից դուրս եկա: Սենյակի դուռը նոր էի փակել, և չէի հասցրել շրջվել՝ տեսա մորս: Մի պահ շոկի մեջ ընկա: Ախր նոր սենյակից դուրս եկա, ու դուռը փակեցի ...ձեռքս էլ դեռ դռան բռնակի վրա էր. մամաս ո՞նց հայտնվեց իմ դիմաց...
-Բա սենյակում ո՞վ է ...

Պարզ է՝ աներես հարևան Սոֆիկ տոտան:

Օ՜ֆ, ոնց եմ ներվայնանում աներես մարդկանցից: Ախր աներեսությունն էլ պիտի չափ ու սահման ունենա:

Հ.Գ. Վատ հարևան ունենալը երկրային պատիժ է:

**keyboard** · 11.07.2014, 23:33

Եթե 2 օր էլ ակումբում Մուշուն, Ռեյ Սաման ու Լիզա Գրիֆֆինը գրառում չարին, նայեք ինձանից չնեղանք:

Բողոքում եմ

**Ռեյ սամա** · 12.07.2014, 20:03

գրառում

բողոքում եմ, դժգոհ եմ, էնքան դժգոհ եմ, որ նույնիսկ կարտահայտվեմ: Հոգնել եմ նույն պրիմիտիվ սխալներով, նախանցած դարի ուսումնասիրությունների տվյալներով համալրված, ավելի շատ շիզոֆազիա, քան ուսումնական ձեռնարկ հիշեցնող քսերոքսները կարդալ: Հոգնել եմ օրվա իմ սիրած 40 րոպեին մնացած 23 ժամը սպասելով անցկացնել, իսկ հետո բավարարվել սենյակի պատուհանից հիանալով...ֆիզիկական մենակությունից եմ հոգնել, ատում եմ տունս, երբ դատարկ է: Խելապատառ զանգում են ընկերներիս, որ տեսնեմ ո՞վ կա ազատ, ո՞վ կգա...հոգնել եմ ինքս ինձ համար սահմանած ճշտերի ու սխալների համակարգից ու ինքս ինձանից թաքուն դրանք խախտելու անհաջող ու հաջողված փորձերից: Հոգնել եմ հիվանդ ստամոքսիցս, թույլ հոդերիցս ու ամբողջ օրը ցավացող ատամիցս: Ատում եմ զայրույթն ու դժգոհությունը մեջս խեղդելու, փողոցով անցնող մարդկանց հիվանդությունները նկատելու, առանց քուղերը կապելու կեդերս հագնելու սովորությունները:
Ակնոցս եմ ատում, որովհետև արդեն 15 տարի է՝ իմ ու աշխարհի միջև կանգնած է, չի էլ ամաչում...
Իսկ ամենաշատն հոգնել եմ ուրիշի երազանքի համար պայքարել...

տիեզերական հոգնություն է սա...

**Քանոն** · 13.07.2014, 22:04

մի քիչ էլ ես մռթմռթամ..
Ամառային արձակուրդա, բավականին ծանր ուս. տարուց հետո վերջապես հանգիստ... գյուղ, մաքուր օդ, ուզածիդ չափ ազատ ժամանակ, իսկական կարդալու պահ.. տաս օրա սկսել եմ 60 էջանոց ինչ-որ պիես ու դեռ 20 էջ էլ չեմ կարդացել... մարդ ոչ ուզում ա շփվի, ոչ ուզումա մարդու երես տենա, ոչ կարդա, ոչ սիրահարվի.. ոչ ուրախանա, ոչ էլ տխրի...բլին!!

**Այբ** · 04.09.2014, 10:45

Ո՜նց եմ զզվում ես խմբավորումներից:

Բան չունեմ ասելու՝ ամեն միջավայրում էլ խմբավորում կա (դպրոցում, կուրսում...էլ եսիմ ուր...)

Դա նորմալ երևույթ է. իրար հասկացող, ինչ-որ առումներով մտերմացած մարդիկ մի խումբ են կազմում: Բայց ահավոր ներվայնանում եմ, երբ էդ տարբեր խմբավորումները սկսում են բացահայտ իրար դեմ հակա բաներ անել:

Օրինակ՝ մեր կուրսում խմբավորումների «պատերազմները» սովորական բան են:

**Freeman** · 01.05.2015, 23:26

Freeman-ի խոսքերից

Վերևի գրառման հետ կապված՝ մի քանի տարի ալկոհոլ չօգտագործել, ռեժիմով քնել՝ չհերթապահել, մի քսան օր հիշել դեղ խմելու մասին:
Լավ ա բանակ եմ գնալու, թե չէ էդ ռեժիմին հաստատ չէի հետևի

էս ի՞նչ սխալ կարծիք եմ ունեցել բանակի մասին:

**Rammstein** · 14.05.2015, 17:30

Յունիբանկ, վայ քեզ բանկ ասողին:
Ինձ էլ, Ռուբիին էլ բանկային քարտ ա պետք: Ամսի 4-ին դիմեցինք յունիբանկ, տարեկան սպասարկման վարձը վճարեցինք… Ու մինչեւ էսօր սպասում ենք:

Իրանց սայտում ասվում ա, որ 5 աշխատանքային օրվա ընթացքում հաճախորդը ստանում ա իր քարտը: Էսօր, բանկ այցելելու օրը չհաշված, 8-րդ աշխատանքային օրն ա, ավելի ճիշտ` օրն էր` էս ժամին արդեն բանկը փակ ա, ու մեզնից ոչ մեկին տենց էլ չզանգեցին:

Բայց դժգոհելու գլխավոր պատճառը ոչ թե քարտի ուշացումն ա, այլ իրանց գոյություն չունեցող սպասարկումը: Մի հատ կարային զանգեին ասեին, որ ուշանում ա, կասեի` լավ, ոչինչ:

Բայց հլը դա էլ հեչ: Երեկ իրանց կայքի միջոցով շատ քաղաքակիրթ բողոք գրեցինք ամեն մեկս մեր անունից: Դեռ ոչ մի պատասխան ո՛չ մեյլով, ո՛չ հեռախոսով:
Էսօր էլ փորձեցի զանգել տվյալ մասնաճյուղ, զանգը գնում-գնում ու անջատվում էր: Զանգեցի իրանց տեղեկատվական կենտրոն, ասեցի ինչն ինչոց ա, իրանք էլ փորձեցին մասնաճյուղ զանգել, զբաղված էր: Իբր ինչ-որ հարցում ուղարկեցին, ու ասեցին, որ պատասխանը լինի, կզանգեն: Ռուբիին էլ դեռ երեկվանից պիտի զանգեն:

Արա, այ կազյոլներ, մի ամբողջ օրը քիչ ա՞ պարզելու համար, թե էդ քարտերը որ գրողի ծոցում են ու խի են ուշանում… Սան օֆ ը բիչ…

**StrangeLittleGirl** · 18.06.2015, 19:42

Ինձ մեկ-մեկ թվում ա՝ Դանիայում կամ գոնե մեր ամբիոնում մարդկանց չեն սովորացրել, թե ոնց պետք ա պրեզենտացիա սարքել: Ղեկավարս ուղարկում ա իրա սլայդները՝ ոտից գլուխ տեքստ, ես ուղարկում եմ իմը՝ կարճ կետերով սաղ ամփոփած: Ու ինձ ասում ա, որ իմ սլայդները սարքեմ նախադասություններ: Հիմա նստած ինքս ինձ հետ կռիվ եմ անում, թե ոնց առանց իրան վիրավորելու արտահայտվեմ, համ էլ անեմ էն, ինչ ուզում եմ: Մեկ-մեկ զարմանում եմ, թե էս զարգացած երկրում ինչքան բաներից անտեղյակ կարան լինեն մարդիկ: