Ռայ ջան, էդքան թարախ ինչի՞դ է պետք... Ախր ստացվում է, որ ութ տարի անընդմեջ թարախ ես հավաքում. "Ստատիստիկան վարում եմ երևի Ակումբի հիմնադրման օրվանից: " Սրանից էլ թունդ թարա՞խ... Ինչի՞դ է պետք: Թարախի մասին հիշե՞լն է ավելի հավես, թե՞ մոռանալը:Rhayader-ի խոսքերից
Տեսմի երկու թթու խոսք, թարախը սկսում է դուրս գալ:
Իսկ փորձե՞լ ես մի լավ բանի ստատիստիկա վարել: Թող նույնիսկ հարյուր անգամ քիչ լինեն լավ բաները: Բայց հազար անգամ ավել քեզ կջերմացնեին...
Կներես, որ քիթս խոթեցի, բայց քանի խոթել եմ, թեմայի մասին էլ կարծիքս ասեմ:
Ապամտերմանալ = ինքնաոչնչանալ:
Երևի թե իմաստ չէր լինի ամեն պատահած ծանոթի հետ ապամտերմանալ: Ապամտերմանալն, ինձ թվում է, ավելի կարևոր հասկացություն է, քան պատահական ծանոթությունները, և հավանաբար ոչ մի իմաստ չկա դրանց վրա այդքան կենտրոնանալու:
Ապամտերմանալ հնարավոր է երևի միայն շատ մոտիկ մարդու հետ: Թանկագին մարդու հետ: Էն, որ անունն է. եղբորից մոտիկ ընկեր/քրոջից մոտիկ ընկերուհի և նման կարևորություններ: Նա, ում հետ կիսվել ես ամեն ինչում, նրան ես հանձնել այնպիսի գաղտնիքներ, որոնք եղբորդ անգամ չես վստահել, կամ քրոջդ հետ անգամ չես կիսվել...
Եվ այդ պատճառով է, որ այդպիսի մարդու հետ ապամտերմանաը շատ է վտանգավոր: Երբ ապամտերմանում ես նրա հետր, նա քեզ համար ատոմային ռումբի պես մի բան է դառնում, նա կարող է քեզ պայթեցնել աշխարհի առջև, շաղակրատելով աշխարհի առջև քո գաղտնիքներն ու արժեքները: Իսկ Աստված ոչ անի, եթե մեկի մասին մի վատ բան ես ասել նրան...
Անիմաստ է ապամտերմանալը և... վտանգավոր:
Մեջբերել
Էջանիշներ