Չէ, լուզեռ ... ու հարցը մենակ վերջին 5-6 տարիներին չի վերաբերվում: Մենակ լուզեռը կարար նախագահ լինելով իրան շրջապատեր մարդկանցով, որոնք իրան պիտի ստիպեին մի անգամ էլ դառնալ նախագահ, ու հետո հանեին նախագահությունից:Գալաթեա-ի խոսքերից
Չէ, լուզեռ ... ու հարցը մենակ վերջին 5-6 տարիներին չի վերաբերվում: Մենակ լուզեռը կարար նախագահ լինելով իրան շրջապատեր մարդկանցով, որոնք իրան պիտի ստիպեին մի անգամ էլ դառնալ նախագահ, ու հետո հանեին նախագահությունից:
ոբշըմ Դրիփուն ախպար… փարև…
Chuk (29.10.2013)
ապեր, մածերյալ չկա, հասկանում ե՞ս… մա-ծեր-յալ… նայի 2008-ից քանի հոգի ինչ մետամորֆոզիսի են ենթարկվել…
Ժող եկեք մի բանում համաձայնվենք, հա՞… երկիրը ժողովրդով են սարքում, կոլեկտիվ… էսի մի մարդու գործ չի… եթե էսքան մասով համաձայն եք, ինձ մի հատ վարկանիշ տվեք…
Չէ Տրիբուն ձյա: Էն ժամանակվա համար էլ՝ չէ:
Ինքն իրան էդ մարդկանցով էր շրջապատում, որտև քո ասած՝ անտաղանդ ազգ ենք, ավելի լավը չկար:
Ո՞ւմ մեղքն ա որ չկար: Էդ ուրիշ հարց ա:
Պոստ-սովետական երկրում, երբ դեռ ռայկոմի քարտուղարների ու չեկի խանութների դիրեկտըրների շորշոփը չէր անցել, ի՞նչ պայծառ կադր ընտրեր, որ հետո իր տակը չէին փորելու: Ո՞րտեղից:
Իր հետ պայքարած, ամբիոնի վրայից իր հետ հավասար գոռգռացող մարդիկ էին: Իրանց ճամփեր՝ ո՞ւմ իրա կողքը կանգնացներ:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 29.10.2013, 01:07:
Chuk (29.10.2013), Mephistopheles (29.10.2013)
ոչ ոք ինձ վարկանիշ չի տալիս, նշանակում ա համաձայն չեք հետը՞ս… երկիրը ժողովրդով չեն սարքու՞մ… Չուկ ես ասեցի վարկանիշ դու մենակ շնորհակալություն ես տալիս…
Ես համաձայն եմ, որ երկիրը ժողովրդվով են սարքում, բայց էդ ընթացքում կոռուպցիան բացառել ա պետք, նենց որ վարկանիշ չհուսաս:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
այ սենց ես անում… տավարիշ կամանդիր, ժողովրդով որ սարքես կոռուպցիան մինիմումի կհասնի արդեն… ժողովրդի ակտիվությունն ու մասնակցությունն ա որ կարա կոռուպցիան քչացնի…
վարկանիշս տուր…
արա, բայց դուք ի՜նչ մարդ եք, մինչև չասեմ չեք տա… հլա նայեք 9000-ից ավել գրառում ունեմ բայց հլա 3 հատ աստղ…
Sagittarius (29.10.2013)
Ժողովրդին մեղադրելը սխալ ա: Մեր հիմիկվա ժողովուրդից ավելի ապատիկ ու պոֆիգիստ մասսա ես վաղուց չեմ տեսել: Մառշուտկեքի համար գոռգռացողները մի կողմ՝ (ի դեպ, ես էլ էի իրանց հետ գոռգռում, ինձ մենակ առիթ տաս), մնացածին խորը ապատիա ա պատել, ու դա արվել ա շատ սիստեմատիկ ու լավ մտածված կերպով: Մարդկանց մեջքը բառիս բուն իմաստով կոտրել են:
Էլի եմ ասել, էս երկրում պետք ա հեղափոխություն սկսեր էն օրը, երբ Վահե Ավետյանին ծեծելով սպանեցին ամբողջ ազգի աչքի առաջ: Ինչ եղա՞վ: Ոչ մի զրթիկ էլ չեղավ: Մարդկանց մեջ թասիբ ու ըմբոստություն չառաջացրեց անգամ էն՝ որ իրանց հայրենակցին, ախպորը, կոլեգային շան պես սատկացրին: Ինչի՞: Որտև հասցրել են, կաթիլ առ կաթիլ հասցրել են նրան, որ սեփական մաշկից թանկը չկա: Օրվա հացից ավելի կարևոր խնդիր չկա: Հացն էլ որ վաղը զարթնենք տեսնենք՝ հատը 5000 դրամ ա դառել՝ էլի չենք բողոքի է... կվազենք խանութ, 10 հատ կառնենք, որ յոլա գնանք մինչև "կերևա ինչ կլինի": "Կերևա", ոչ թե "մենք ցույց կտանք":
Մենք սենց չենք եղել, դարձրել են... հա, մեջներս գուցե եղել ա, բայց էս լուսավոր դարում դա պետք ա վերանար, ոչ թե սենց խայտառակ արմատներ գցեր:
Լիլ, ախր ժողովրդին չենք մեղադրում: Ասում ենք, որ ժողովրդից ա կախված: Գոնե իմ համար մեղադրելն ու կապը տեսնելը իրարից տարբեր բաներ են:
Ինչ վերաբերում ա բերածդ օրինակին, եթե տենց ա, ես էլ ասում եմ, որ հեղափոխություն պետք ա անեինք ոչ թե Վահե Ավետյանին սպանելու օրը, այլ Պողոս Պողոսյանին սպանելու օրը (ուրիշ դեպքեր էլ կարելի ա նույն ձևի ասել): Բայց Պողոսից հետո էլ կար լայն տարածված կարծիք, որ ժողովուրդը խոր ապատիայի մեջ ա ու ելք չկա:
Բայց մեկ էլ ասենք 2007-2008-ին հայտնվում ա Լևոնը ու տենց շարժում ա ստեղծվում, որը հա, արդյունքի չհասավ, բայց էնքան մոտ էր, որ իշխանությունը գնաց 10 զոհ, հարյուրից ավելի քաղբանտարկյալ, լիքը քաղհալածյալ, տնտեսական հալածյալ, ու նման ուրիշ բաներ ունենալու ճանապարհով:
Էս ժողովուրդն ունակ ա, մենակ թե կիսատ չթողնի սկսածը, մենակ թե շուտ չհուսահատվի, մենակ թե ամեն ինչը մի հոգով չպայմանավորի (թեկուզ էդ մի հոգին Լևոնի պես մարդ լինի):
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Աթեիստ (29.10.2013)
Արտ, բայց եթե պայքարը սկսել ա լիդերով, ինքաբուխ, խորը դեմոկրատական, ինքնակառավարվող տարր չի, ոնց որ օրինակ՝ Occupy-ն էր, ինչի՞ պետք ա լիդերի հետ քաշվելուց հետո թափը նույնը մնա: Ո՞նց կարա լիդեր(ներ)ով սկսած պայքարը կեսից վերաիմաստավորվի, հատկապես եթե սկզբում խոսք անգամ դրա մասին չէր եղել:
Մարդը մինչև վերջ գալիս էր հետներս, իր ասելով:
Էս մի անկումից հետո էլ չենք կանգնի, արխային:
Ես չասեցի վերաիմաստավորի, ասեցի չնահանջի, չհուսահատվի, ու ամեն ինչը մի հոգով չպայմանավորի:
Լիլ, նայի, նույն շարժման մեջից լիքը մարդիկ իրականում ինքնաբխվում էին: Թեկուզ մեր Հատուկ Գունդը, որը ինքնակազմավորվեց, ակցիաներ էր անում, մարդկանց էր ոգևորում: Նենց որ ինքնաբխում հնարավոր էր:
Երկրորդ, ասածս հիմնականում նշանակում էր էն, որ եթե էս պահին ինչ-որ մի բանը չի գոհացնում, ասենք մարդկանց քանակը, չասես «էս Լևոնը չկարացավ մինչև վերջ պահի» շուռ գաս գնաս տուն: Տենցները լիքն էին ու հենց տենցներով էր, որ պայքարը մարում էր, փոխանակ մինչև վերջ կանգնելուն ու իրենց կողմից էլ փորձելուն մարդկանց ավելացնել:
Լիլ, կասեք չկարողացավ համոզել, որ մարդիկ ավելանան ու երկար դիմանան: Հա, կա տենց բան: Բայց էդ մենակ իրանով պայմանավորելը սխալ ա: Ի վերջո մենք մեզ համար պետք ա անեինք:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
դու չես մեղադրում, ես մեղադրում եմ…
բա ու՞մ մեղադրեմ… ու՞մ փեշերից գնամ կախվեմ… եվրոպացիքի՞, ռուսների՞, ամերիկացիների՞ թե Սերժի… սերժը մի հատ մարդ ա իրա թայֆով… ո՞նց կարա մի հատ թայֆա սաղ ժողովրդին սենց կոտրի… ասենք հիմա Սերժն ա, բա առա՞ջ… էս 1000 տարի ա յա սերժն ա յա ռոբն ա յա էլ Լևոնը՞… բա մե՞նք…
Ժող, նորմալ ա, որ մարտի մեկի նման դեպքից հետո ամեն ինչ առաջվա պես չի կարա լինի: Եթե մարդիկ տեսնում են, որ իրանց հետ կանգնած, ոչ մի օրենք չխախտած, ոչ մեկի նկատմամբ ագրեսիա նույնիսկ չդրսևորած քաղաքացուն գնդակահարում են սաղի աչքի առաջ, ինքը կգնա տուն ու էլի դուրս չի գա: 100 հազարից հազարը էլի դուրս կգա, 2 հազարը, 5 հազարը, 20 հազարը, բայց էլի նույն 100 հազարը դուրս չի գա գոնե մյուս օրը կամ մի ամիս հետո, դրա համար տարիներ են պետք, որը կարար լիներ 2013-ը, երբ համ իրադարձություն կար, համ բավարար չափով ժամանակ էր անցել, որ մարդկանց կամ վախը պակասած լիներ, կամ էլ վիճակն էնքան վատացած լիներ, էնքան անարդարություն տեսած լինեին, որ նորից դուրս գային, պլյուս դրան ինչ որ չափով սերունդ փոխված լիներ, չնչին, բայց էական: 15 տարեկաններ, որոնք տեղեկացված են, քաղաքականացված են, դառել են 20 տարեկան էդ հինգ տարվա մեջ ու արդեն դուրս են գալիս փողոց: Բայց էս անգամ էլ լիդեր չկար:
Բայց մարտի մեկից հետո շատ դժվար էր նորից նույն թափը հավաքել, մարդու աչքը չի կարա չվախենա, երբ իրա դեմը ցրում են կողքինի ուղեղը: Նույնիսկ էդ պահին կարա չվախենա, շոկի մեջ լինի, ընդհակառակը՝ վրա գնա, հարձակվի, հատկապես զանգվածային իրադարձության դեպքում մասսայական փսիխոզ կլինի, բայց հաջորդ օրը ամենայն հավանականությամբ վախենալու ա նույն դերում հայտնվելուց:
Նենց որ, փորձը ցույց տվեց, որ շարժումը մարեց ոչ թե 2009-ին 10 կամ 11-ին, այլ հենց 2008-ի մարտի մեկին գնդակահարելով ոչնչացրին:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ