Հակակրոն և հակաաթեիզմ

[Արամ]

Օրինակ քարը, կամ էլեկտրականությունը, կամ լույսը, կամ եղունգը, կամ փիղը, կամ ձայնը, սիրտը, ուղեղը, արևը, քիմիական տարրերը, մոլեկուլները, ատոմները, գալակտիկաները, մոլորակները, տիեզերքը: Ամեն ինչ էլի: Բա լավ չի՞

Լավ մեկա ինձ հակառակը չի ստացվում համոզել, նույնիսկ ես ուզում եմ ինձ հակառակը համոզեմ չի ստացվում: Դրանք տենց կան, ուրիշ ձև լիներ էլի լավ էր լինելու, չլիներ չիմանաինք դրա մասին էլի լավ էր լինելու և այլն:

[Jarre]

Օրինակ քարը, կամ էլեկտրականությունը, կամ լույսը, կամ եղունգը, կամ փիղը, կամ ձայնը, սիրտը, ուղեղը, արևը, քիմիական տարրերը, մոլեկուլները, ատոմները, գալակտիկաները, մոլորակները, տիեզերքը: Ամեն ինչ էլի: Բա լավ չի՞

Արէա ջան, իմ կարծիքով լավ չի՝ կազմակերպված համարելու համար։ Բացատրեմ.
1. մահ - եթե կա Աստված, եթե ինքը ամեն ինչ կազմակերպել ա, ապա պիտի կազմակերպեր նաև մարդու մահվան հետ հաշտվելու միտքը։ Ինչքան էլ նշենք, որ մարդը համակերպված ա, մեկ ա, կա փաստ, որ մենք ահավոր մեծ սթրես ենք տանում մեր հարազատի մահվան կապակցությամբ, կամ երբ իմանում ենք, որ մենք պիտի մահանանք։

2. բնական աղետներ - լավ կազմակերպվածությունը իմ ընկալմամբ պիտի բացառեր բնական աղետների հետևանքով էտքան զոհերը։

3. կոմետաներ - Երկրագունդը և այլ մոլորակներ մշտապես կոմետաների, աստերոիդների բախման վտանգի առջև են։ Լավ կազմակերպվածությունը, պիտի որ գոնե դա բացառեր։ Եթե ընդունենք, որ բնական աղետների երկրի վրա նաև մարդու ձեռքի աշխատանքի արդյունք են, ապա երկնային մարմիններն էլ հո մարդու տիրապետության տակ չե՞ն։

Ու սենց տարբեր բնագավառներ կարելի է նշել։
Իսկ եթե ընդունենք, որ ամեն ինչը կազմակերպված է, կա մեկը ով կազմակերպել է ու էտ մեկը ամենակարող է, ուրեմն ինքը առնվազն էգոիստ, սադիստ ու հոգեկան հիվանդ անձնավորություն է, որ ունի հնարավորություն (որովհետև ամենակարող է) էտ ամեն ինչը չեզոքացնելու, բայց միլինավոր տարիներ «համբերատար» նայում ա տարբեր քաղաքակրթությունների ոչնչացումը, երեխաների մահը, աշխարհների կործանումը։

Ուրեմն եթե կազմակերպված է, ապա հարց է առաջանում արդեն էտ կազմակերպողի բարոյական կերպարի վերաբերյալ։

[Rhayader]

Jarre ջան, բնական աղետները մաստուրբացիայի հետևանքով են լինում:

[Արէա]

Արէա ջան, իմ կարծիքով լավ չի՝ կազմակերպված համարելու համար։ Բացատրեմ.
1. մահ - եթե կա Աստված, եթե ինքը ամեն ինչ կազմակերպել ա, ապա պիտի կազմակերպեր նաև մարդու մահվան հետ հաշտվելու միտքը։ Ինչքան էլ նշենք, որ մարդը համակերպված ա, մեկ ա, կա փաստ, որ մենք ահավոր մեծ սթրես ենք տանում մեր հարազատի մահվան կապակցությամբ, կամ երբ իմանում ենք, որ մենք պիտի մահանանք։

2. բնական աղետներ - լավ կազմակերպվածությունը իմ ընկալմամբ պիտի բացառեր բնական աղետների հետևանքով էտքան զոհերը։

3. կոմետաներ - Երկրագունդը և այլ մոլորակներ մշտապես կոմետաների, աստերոիդների բախման վտանգի առջև են։ Լավ կազմակերպվածությունը, պիտի որ գոնե դա բացառեր։ Եթե ընդունենք, որ բնական աղետների երկրի վրա նաև մարդու ձեռքի աշխատանքի արդյունք են, ապա երկնային մարմիններն էլ հո մարդու տիրապետության տակ չե՞ն։

Ու սենց տարբեր բնագավառներ կարելի է նշել։
Իսկ եթե ընդունենք, որ ամեն ինչը կազմակերպված է, կա մեկը ով կազմակերպել է ու էտ մեկը ամենակարող է, ուրեմն ինքը առնվազն էգոիստ, սադիստ ու հոգեկան հիվանդ անձնավորություն է, որ ունի հնարավորություն (որովհետև ամենակարող է) էտ ամեն ինչը չեզոքացնելու, բայց միլինավոր տարիներ «համբերատար» նայում ա տարբեր քաղաքակրթությունների ոչնչացումը, երեխաների մահը, աշխարհների կործանումը։

Ուրեմն եթե կազմակերպված է, ապա հարց է առաջանում արդեն էտ կազմակերպողի բարոյական կերպարի վերաբերյալ։

Իսկ ո՞վ ասեց, որ էս ամեն ինչը մարդու համար է կազմակերպած:
Ավելին, ամենայն հանավանականությամբ էս ամեն ինչը բոլորովին էլ մարդու համար չի կազմակերպած
Ինչո՞վ ա տարբերվում մարդու մահն ու երկնաքարի ոչնչացումը մոլորակին բախվելիս, մեծ հաշվով ոչ մի բանով, էլի

[Արամ]

Իսկ ո՞վ ասեց, որ էս ամեն ինչը մարդու համար է կազմակերպած:
Ավելին, ամենայն հանավանականությամբ էս ամեն ինչը բոլորովին էլ մարդու համար չի կազմակերպած
Ինչո՞վ ա տարբերվում մարդու մահն ու երկնաքարի ոչնչացումը մոլորակին բախվելիս, մեծ հաշվով ոչ մի բանով, էլի

Չնայած գաղափար ա հա, ո՞վ ա ասել, որ մարդու համար ա էս ամեն ինչը, միգուցե 7-րդ հարթությունում գտնվող երևույթների համար ա...:

Հ.Գ. Սարկազմ չի:

[Rhayader]

Իսկ ո՞վ ասեց, որ էս ամեն ինչը մարդու համար է կազմակերպած:
Ավելին, ամենայն հանավանականությամբ էս ամեն ինչը բոլորովին էլ մարդու համար չի կազմակերպած
Ինչո՞վ ա տարբերվում մարդու մահն ու երկնաքարի ոչնչացումը մոլորակին բախվելիս, մեծ հաշվով ոչ մի բանով, էլի

Նրանով, որ մարդը, լինելով սուբյեկտիվ-պերսեպտիվ արարած, դա կընկալի ու կիմաստավորի, իսկ երկնաքարը՝ չէ: Տարբերություն հասկացությունը զուտ մարդկային նորմ ա:

[Rhayader]

Այլ կերպ ասած, աստված ասելով սովորաբար պատկերացնում են սուբյեկտիվ-պերսեպտիվ արարած, որը մատերիալ աշխարհի վրա ազդելու ավելի մեծ ու ավելի իռացիոնալ հնարավորություններ ունի, քան մարդը: Ինչը, առավել փոքր մասշտաբով, բնութագրում ա ֆանտաստիկ ոլորտի գրական հերոսներին: Ավելի պարզ ասած, աստվածների մեջ մարդը պատկերում ա էն, ինչ ինքը կուզեր, բայց չի կարող: Համեմատելի ա իմպոտենտի սեքսուալ ֆանտազիաների հետ:

[Արէա]

Նրանով, որ մարդը, լինելով սուբյեկտիվ-պերսեպտիվ արարած, դա կընկալի ու կիմաստավորի, իսկ երկնաքարը՝ չէ: Տարբերություն հասկացությունը զուտ մարդկային նորմ ա:

Է, թող ընկալի ու իմաստավորի, ի՞նչ ա փոխվելու:
Միլիարդավոր տարիներ տիեզերքը գոյություն ունի, ու էլի միլիարդավոր տարիներ գոյություն ունենալու ա: Մի երկու վայրկյան էլ թող մի քանի հոգի ինչ-որ բան իմաստավորի, կամ չէ: Մեծ հաշվով որևէ բան չի փոխվելու դրանից:

[Rhayader]

Է, թող ընկալի ու իմաստավորի, ի՞նչ ա փոխվելու:
Միլիարդավոր տարիներ տիեզերքը գոյություն ունի, ու էլի միլիարդավոր տարիներ գոյություն ունենալու ա: Մի երկու վայրկյան էլ թող մի քանի հոգի ինչ-որ բան իմաստավորի, կամ չէ: Մեծ հաշվով որևէ բան չի փոխվելու դրանից:

Ու՞մ համար: Տիեզերքի համար չի փոխվի: Փոփոխության գաղափարն էլ ա մարդկային նորմ, ի միջի այլոց: Տիեզերքի համար ոչ մի բան չի կարող փոխվել ընդհանրապես: Իսկ քանի որ մարդն ի վիճակի ա ստեղծել փոփոխության գաղափար, ու ընկալել էդ փոփոխությունը, փոփոխությունը կարելի ա դիտարկել մենակ մարդու տեսանկյունից:

[Արամ]

Նրանով, որ մարդը, լինելով սուբյեկտիվ-պերսեպտիվ արարած, դա կընկալի ու կիմաստավորի, իսկ երկնաքարը՝ չէ: Տարբերություն հասկացությունը զուտ մարդկային նորմ ա:

Rhayader ինձ չես կարա ապացուցես, որ երկնաքարը դա չի ընկալի ու չի իմաստավորի:

[Արէա]

Ու՞մ համար: Տիեզերքի համար չի փոխվի: Փոփոխության գաղափարն էլ ա մարդկային նորմ, ի միջի այլոց: Տիեզերքի համար ոչ մի բան չի կարող փոխվել ընդհանրապես: Իսկ քանի որ մարդն ի վիճակի ա ստեղծել փոփոխության գաղափար, ու ընկալել էդ փոփոխությունը, փոփոխությունը կարելի ա դիտարկել մենակ մարդու տեսանկյունից:

Կամ, ավելի ճիշտ կլինի. փոփոխությունը մենք կարող ենք դիտարկել մենակ մարդու տեսանկյունից: Եթե փորձենք, շատ փորձենք վերանալ զուտ մարդկային մտածողությունից, պիտի տեսնենք, որ մարդը ու երկնաքարը շատ բաներով չեն տարբերվում իրարից, թերևս միայն կառուցվածքի բարդությամբ:

Տիեզերքի համար ոչ մի բան չի կարող փոխվել ընդհանրապես:

Տիեզերքի համար կարա փոխվի նյութի ձևը, կարա փոխվի էն օրենքները որոնցով նյութի մասնիկները փոխազդում են միյանց վրա: Սա տիեզերքի համար էլ կլինի փոփոխություն: Մարդու մահը ի՞նչ:

[Rhayader]

Կամ, ավելի ճիշտ կլինի. փոփոխությունը մենք կարող ենք դիտարկել մենակ մարդու տեսանկյունից: Եթե փորձենք, շատ փորձենք վերանալ զուտ մարդկային մտածողությունից, պիտի տեսնենք, որ մարդը ու երկնաքարը շատ բաներով չեն տարբերվում իրարից, թերևս միայն կառուցվածքի բարդությամբ:

Քանի դեռ ապացույց չկա, որ երկնաքարն ապրում ա ինտելեկտուալ կյանքով, Օկկամի ածելու սկզբունքը ենթադրում ա, որ ինքն ինտելեկտուալ կյանքով չի ապրում, քանի դեռ դրա օգտին ապացույցներ չհայտնվեն:

[Rhayader]

Rhayader ինձ չես կարա ապացուցես, որ երկնաքարը դա չի ընկալի ու չի իմաստավորի:

Նայի նախորդ պոստը, ես կարիք չունեմ ապացուցել, որովհետև պնդում չեմ կատարում: Քո բերած բոլոր փաստարկները հանգելու են «Ռասսելի թեյամանին», որը փաստարկման սխալ ձևերից մեկն ա ու էլի ես վերջում ճիշտ եմ դուրս գալու ապ, բանավեճի արվեստն ու մաթեմատիկական տրամաբանությունը ես որպես առարկաներ եմ անցել, ես կարամ ապացուցեմ թե՛ ուղղակիորեն (Օկկամի ածելի), թե՛ քո՝ հակառակ պնդումը ժխտելով (Ռասսելի թեյաման))

[Արէա]

Քանի դեռ ապացույց չկա, որ երկնաքարն ապրում ա ինտելեկտուալ կյանքով, Օկկամի ածելու սկզբունքը ենթադրում ա, որ ինքն ինտելեկտուալ կյանքով չի ապրում, քանի դեռ դրա օգտին ապացույցներ չհայտնվեն:

Ես երբևէ չեմ ասել, որ երկնաքարն ապրում է ինտելեկտուալ կյանքով:

Ես ասում եմ. տիեզերքում առկա նյութը և այն օրենքները որոնցով այդ նյութի մասնիկները փոխազդում են միմյանց հետ, չափից շատ իդեալական ու կազմակերպված են, որպեսզի դրանց գոյությունը բացատրվի զուտ հաջորդական պատահականություների արդյունքով:

Էն մնացածը՝ մարդու մահ, երկնաքարի զգացմունքներ, յոթերորդ չափողականություն, բան, ես չեմ ասել

[Արամ]

Նայի նախորդ պոստը, ես կարիք չունեմ ապացուցել, որովհետև պնդում չեմ կատարում: Քո բերած բոլոր փաստարկները հանգելու են «Ռասսելի թեյամանին», որը փաստարկման սխալ ձևերից մեկն ա ու էլի ես վերջում ճիշտ եմ դուրս գալու ապ, բանավեճի արվեստն ու մաթեմատիկական տրամաբանությունը ես որպես առարկաներ եմ անցել, ես կարամ ապացուցեմ թե՛ ուղղակիորեն (Օկկամի ածելի), թե՛ քո՝ հակառակ պնդումը ժխտելով (Ռասսելի թեյաման))

Ռայդեռ ջան ավելի ուսուցողական ինձ համար: Հիմա ես սենց եմ մտածում, քանի դեռ ինչ որ բան ապացուցված չէ, չենք կարող պնդել, որ դա տենց ա, հիմա մենք ոչ կարանք պնդենք, որ երկնաքարը չի զգում, ոչ էլ կարանք պնդենք, որ զգում ա: Հիմա, ի՞նչ: Պնդում կատարել ես`

իսկ երկնաքարը՝ չէ