Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Alphaone]

Այբ, փաստորեն մենակ ես եմ, որ գրառում եմ անում էն ժամանակ, երբ էդ ակումբցու մասին ուզում եմ խոսել, թե չէ լիքը եղել ա, ահավոր ուզել եմ կարծիք լսել, բայց քանի որ վերևինի մասին առանձնապես ասելու բան չեմ ունեցել, կամ ՊՄ արդեն ասել եմ, գրառում չեմ անում

[Ուլուանա]

Այբ, փաստորեն մենակ ես եմ, որ գրառում եմ անում էն ժամանակ, երբ էդ ակումբցու մասին ուզում եմ խոսել, թե չէ լիքը եղել ա, ահավոր ուզել եմ կարծիք լսել, բայց քանի որ վերևինի մասին առանձնապես ասելու բան չեմ ունեցել, կամ ՊՄ արդեն ասել եմ, գրառում չեմ անում

Իյա, ո՞նց ես մենակ դու, քեզնից առաջ արածս գրառումը չտեսա՞ր ։

[Այբ]

Մի բան պիտի խոստովանեմ: Ես այս թեմայից վախենում եմ: Ինչի՞ համար: Նրա համար, որ հենց մտնում եմ( ուշ-ուշ եմ մտնում) անպայման իմ գրառումը պիտի մեջբերված լինի:
Վատ բանով չհասկանաք: Եթե ուզում եք, մեջբերեք: Ուղղակի ինչ-որ հատուկ մագիա լինի, հենց մտնում եմ...

[Ուլուանա]

Մի բան պիտի խոստովանեմ: Ես այս թեմայից վախենում եմ: Ինչի՞ համար: Նրա համար, որ հենց մտնում եմ( ուշ-ուշ եմ մտնում) անպայման իմ գրառումը պիտի մեջբերված լինի:
Վատ բանով չհասկանաք: Եթե ուզում եք, մեջբերեք: Ուղղակի ինչ-որ հատուկ մագիա լինի, հենց մտնում եմ...

Վայ ։
Բայց էդ լավ ա. Մեֆի ասած՝ սատկած վիճակից հանում ես Ակումբը ։

[Այբ]

Համոզված եմ, որ ոչ միայն մենակ դու չես, այլև մեծ մասը հենց տենց էլ անում են՝ գրում են էն ժամանակ, երբ իրենց մասին կարծիք են ուզում լսել, նույնիսկ եթե վերևինի մասին ասելիք առանձնապես չունեն։ Բայց, իմ համեստ կարծիքով, ավելի հետաքրքիր կլիներ, եթե ուրիշի մասին ասելիք ունենալը դրդեր գրառում անելուն, ոչ թե հակառակը։

ի դեպ, էդ «բնականաբար»–ի պահն էլ չեմ հասկանում։ Իսկ ո՞վ ասեց, որ մենակ սիրելիների մասին են կարծիք գրում էդ թեմայում։ Ես, օրինակ, կարծիք գրում եմ թե՛ սիրելի, թե՛ առանձնապես ոչ սիրելի ու թե՛ էնպիսի ակումբցիների մասին, որոնց նկատմամբ հատուկ վերաբերմունք չունեմ։ Այսինքն՝ վերաբերմունքս չի որոշում՝ գրեմ, թե չգրեմ։ Եթե ասելիք ունենում եմ տվյալ ակումբցու մասին, գրում եմ։ Կարող ա շատ սիրելի լինի, բայց էդ պահին նոր բան չունենամ իր մասին ասելու, չգրեմ, կարող ա սիրելի չլինի, բայց բան ունենամ ասելու, գրեմ։ Ճիշտ ա, շատ վատ բաներ չեմ գրի ամեն դեպքում, որ մարդը վատ չզգա, բայց կարելի ա նաև չեզոք կամ կոնկրետ հատկանիշների մասին գրել՝ առանց անձնական վերաբերմունքդ բացահայտելու։ Նկատի չունեմ, թե սա ա միակ ճիշտ ձևը, բայց կարծում եմ՝ շատ ավելի հետաքրքիր ա կարդալ ինֆորմատիվ դիտարկումներ՝ համեմված կամ չհամեմված հույզերով, քան զուտ էմոցիոնալ ու լրիվ անձնական վերաբերմունքի վրա հիմնված գրառումներ։ Վերջիններս սովորաբար միայն հասցեատիրոջ համար են հետաքրքիր կարդացվում։ Իհարկե, ուրիշ բան, եթե հենց միայն հասցեատիրոջ համար էլ գրվում են։ Էդ էլ ա տարբերակ։

Ակումբցիների հետ շփվում եմ միայն վիրտուալ ճանապարհով: Չի ստացվել, որ հանդիպումներին գնամ: Կարծիքս էլ ձևավորվել է վիրտուալ տիրույթում և ում հետ էլ շփվել եմ, վատ տպավորություն չունեմ, շատերին եմ սիրում: «Բնականաբար» ասելով էլ, ի նկատի ունեմ հենց այն, որ ում ճանաչել եմ, սիրում եմ:
Եթե ինչ-որ մեկի մասին էլ գրում եմ, ուրեմն հենց էնպես չեմ գրում, ասելիք պիտի ունենամ հաստատ:

[Ուլուանա]

Ակումբցիների հետ շփվում եմ միայն վիրտուալ ճանապարհով: Չի ստացվել, որ հանդիպումներին գնամ: Կարծիքս էլ ձևավորվել է վիրտուալ տիրույթում և ում հետ էլ շփվել եմ, վատ տպավորություն չունեմ, շատերին եմ սիրում: «Բնականաբար» ասելով էլ, ի նկատի ունեմ հենց այն, որ ում ճանաչել եմ, սիրում եմ:
Եթե ինչ-որ մեկի մասին էլ գրում եմ, ուրեմն հենց էնպես չեմ գրում, ասելիք պիտի ունենամ հաստատ:

Դե ես ընդհանրապես երևույթի մասին էի ասում, չգիտեմ (այսինքն՝ էս պահին չեմ հիշում)՝ կոնկրետ դու ոնց ես գրառում անում էնտեղ։ Ամեն դեպքում քիչ չեն էն ակումբցիները, որոնց գրառումները կարդալիս ակնհայտ ա, որ մարդը բացարձակապես ասելու բան չի ունեցել իր վերևինի մասին, էնքան որ մի բան տեղում բստրել ա, որ իր մասին կարծիք գրեն։

[Այբ]

Վայ ։
Բայց էդ լավ ա. Մեֆի ասած՝ սատկած վիճակից հանում ես Ակումբը ։

Բայց մեկ է՝ վախենում եմ այս թեմայից:

[Ուլուանա]

Բայց մեկ է՝ վախենում եմ այս թեմայից:

Դե, ի՞նչ ասեմ։ Վախենում ես՝ մի մտի ։ Ուզու՞մ ես՝ ամեն անգամ քո գրառումները մեջբերելու դեպքում քեզ նամակով տեղեկացնենք, որ իմանաս, էլ իզուր չմտնես, վախենաս ։

[Այբ]

Դե, ի՞նչ ասեմ։ Վախենում ես՝ մի մտի ։ Ուզու՞մ ես՝ ամեն անգամ քո գրառումները մեջբերելու դեպքում քեզ նամակով տեղեկացնենք, որ իմանաս, էլ իզուր չմտնես, վախենաս ։

Բայց նամակի պահը դուրս եկավ
Չմոռանաք
Հ.Գ. Փաստորեն, հիմա էլ սկսելու եմ նամակներիցս վախենալ:

[Alphaone]

Նորից տեսա, Անուկ, ուղղակի կեսը նոր տեղ հասավ

[StrangeLittleGirl]

Համոզված եմ, որ ոչ միայն մենակ դու չես, այլև մեծ մասը հենց տենց էլ անում են՝ գրում են էն ժամանակ, երբ իրենց մասին կարծիք են ուզում լսել, նույնիսկ եթե վերևինի մասին ասելիք առանձնապես չունեն։ Բայց, իմ համեստ կարծիքով, ավելի հետաքրքիր կլիներ, եթե ուրիշի մասին ասելիք ունենալը դրդեր գրառում անելուն, ոչ թե հակառակը։

ի դեպ, էդ «բնականաբար»–ի պահն էլ չեմ հասկանում։ Իսկ ո՞վ ասեց, որ մենակ սիրելիների մասին են կարծիք գրում էդ թեմայում։ Ես, օրինակ, կարծիք գրում եմ թե՛ սիրելի, թե՛ առանձնապես ոչ սիրելի ու թե՛ էնպիսի ակումբցիների մասին, որոնց նկատմամբ հատուկ վերաբերմունք չունեմ։ Այսինքն՝ վերաբերմունքս չի որոշում՝ գրեմ, թե չգրեմ։ Եթե ասելիք ունենում եմ տվյալ ակումբցու մասին, գրում եմ։ Կարող ա շատ սիրելի լինի, բայց էդ պահին նոր բան չունենամ իր մասին ասելու, չգրեմ, կարող ա սիրելի չլինի, բայց բան ունենամ ասելու, գրեմ։ Ճիշտ ա, շատ վատ բաներ չեմ գրի ամեն դեպքում, որ մարդը վատ չզգա, բայց կարելի ա նաև չեզոք կամ կոնկրետ հատկանիշների մասին գրել՝ առանց անձնական վերաբերմունքդ բացահայտելու։ Նկատի չունեմ, թե սա ա միակ ճիշտ ձևը, բայց կարծում եմ՝ շատ ավելի հետաքրքիր ա կարդալ ինֆորմատիվ դիտարկումներ՝ համեմված կամ չհամեմված հույզերով, քան զուտ էմոցիոնալ ու լրիվ անձնական վերաբերմունքի վրա հիմնված գրառումներ։ Վերջիններս սովորաբար միայն հասցեատիրոջ համար են հետաքրքիր կարդացվում։ Իհարկե, ուրիշ բան, եթե հենց միայն հասցեատիրոջ համար էլ գրվում են։ Էդ էլ ա տարբերակ։

լավ հիշացրեցիք, թռա թեմային հարություն տալու

[Ուլուանա]

Մնաց տաս ու կես ժամ… Աաաա, ու ոնց եմ գզելու, ոնց եմ գզելու….

Իմ տեղն էլ մի լավ կգզես ։

[Ռուֆուս]

Իմ տեղն էլ մի լավ կգզես ։

Հաա, անպայման Մի ամիս ա օրերն էի հաշվում մինչև էս օրը

[Dayana]

Իմ տեղն էլ մի լավ կգզես ։

Իմ էլ

[Ռուֆուս]

Լավ, քո տեղն էլ ու վերջ, հաջորդիվ գզելները միայն փողով