Առաջին կուրսում էքատրաօրդինար կուրսեցի ունեինք, հետո տեղափոխեց դիվանագիտական: Եթե դիվանագետ լինի ու պետական խնդիրըները լուծի նույն մեթոդներով, ինչ՝ անձնական, պատրաստվենք պատերազմի...
Իրիկունը քայլում է, ինչ-որ մեկը հետևից դանդաղ վարում է մեքենան՝ բարձր երաժշտություն, քրքջոց մեքենայի միջից: Ուշադրություն չի դարձնում, մեքենայից իջնում են երկու կիսահարբած նեանդերտալացիներ, ճանապարհը փակում: Շրջանցում է, էլի շարունակում ճանապարհը: Էլի են հետապնդում, վերցնում է ճանապարհին պատհած առաջին բավական խոշոր քարը՝ թրխկ-շրխկ, մեքենայի դիմապակին էլ չկա: Սրանք կատաղած վազում են դուրս, ընթացքում հայտնվում է երկրորդ քարը՝
- Հիմա որոշեք թե որ մեկիդ գլուխն եմ առաջինը ջարդում:
Մի պահ վարանում են, հետո նստում մեքենան, հեռանում:
Դրանից հետո երևի մի քանի շաբաթ էլ ոչ մեկի նման գռեհիկ ձևով չէին հետապնդում:
Բայց դե հետո էլի չտեսների դինաստիան իր գոյության մասին ազդարարեց...
Մեջբերել
Էջանիշներ