Տղա՞, թե՞ աղջիկ

[John]

Ու ընդհանրապես` ի՞նչ մի խտրականություն եք դնում, ի: Իսկ ո՞վ ասեց, որ ծնվելուց երեխու սեռը պարզ ա լինում, հլը մի հատ էլ ուզում եք, թե ինչ սեռի ծնվի: Մարդը կծնվի, ժամանակի ընթացքում սեռ ձեռք կբերի, իսկ թե էդ ձեռք բերելուց որը կընտրի` կարծում եմ ծնողների դերն ա մեծ` ինչ երեխա երազում են ունենան, թո'ղ էդ ոգով դաստիարակեն, էդ էլ կդառնա, ի՞նչ խնդիր կա:

[ivy]

Աղջիկ ու միայն աղջիկ
Բնությունն էլ իմ ցանկությանն ընդառաջ գնաց. երևի ինքն էլ հասկանում, որ ինձ աղջիկ բալիկ կսազի:

[Աթեիստ]

Դե, Վերան արդեն գրեց, որ սկզբից աղջիկ էի ուզում, բայց հիմա որ երկուսն էլ աչքիս առաջ են, զարմանում եմ, թե ո՞նց կարող եմ իրանց համեմատել։ Իրանք ամեն մեկը մի անհատականություն են, անկախ սեռից։ Էս մեկը շատ հանգիստ ա, դրա վրա ես ուրախանում, մյուսը սնդիկ ա՝ դրա ։)
Զարմանում ես, թե ոնց կարաս երկուսի լրիվ իրարից տարբեր խասյաթներից նույնքան հաճույք ստանալ ։)
Կարճ ասած՝ երեխեն զակատ արած երջանկություն ա, անսեռ։
Այ որ մեծացա՜վ ... (դրանից արդեն տեղյակ չեմ)։

[Անվերնագիր]

Ինչ ուզում ա լինի, մենակ թե հետո ՀՀԿ-ական չլնի

[keyboard]

Վեր, էս ինչ լավ թեմա ես բացել, մերսի:

Քվեարկել եմ երկուսն էլ, չնայած, որ ճիշտն ասեմ, սեռի կարևորությունը զուտ` յազվա, ավելի ճիշտ կլինի ասել, զզվելի "բարեկամների" ամեն անգամ չուզենալով հանդիպելուց "բա երբ եք տղա ունենում" հարցից ճնշման ահավոր մեծ տատանում ու արյունը գլխիս տալու նոպաներից խուսափելու համար եմ դիտարկում: Չնայած որ Աստված կամենա, տղա էլ ունենամ լավ կլինի, ասել Արտակի, որ կարողանամ "վայելել" էդ տարբերություններն ու զակատ արած բացելը:
Գայուշն ու Էլինան սարերի տարբերություն ունեն բնավորություններով ու հեչ կապ չունի, որ երկուսն էլ աղջիկ են, երկուսն էլ մարդ են ու երկուսին էլ սիրում ենք, սիրել ասածը քիչ ա էս դեպքում:
Համ էլ ասել եմ մինչև հինգ աղջիկ չունենամ, տղա ունեցող չկա:
Վեր ջան, ճիշտն ասած շատ ուրախացա, որ իմացա բալիկ եք ունենալու, մի տեսակ դաժե ոգևորվեցի, ուղղակի դեռ շուտ ա, մի քիչ էլ սպասենք
Մի խոսքով, առողջ բալիկներ ունենանք` տղա կլինեն, աղջիկ կլինեն, միևնույնն ա, բոլորի համար էլ կյանք ենք տալու ու բոլորին էլ սիրելու ենք
Աստված պահի բոլորի բալիկներին:

[Ռուֆուս]

Առաջ միգուցե կպատասխանեի, որ սեռը կարևոր չէ, կարևորը թող առողջ լինի Բայց եղբորս երկու հրաշք դստրիկներից հետո հիմա մենակ աղջիկ եմ ուզում

[Arpine]

Ուզում եմ հասկանալ, ինչո՞ւ են հայ պապաների մեծամասնությունը գերադասում տղա երեխա ունենալ։

Եթե չեք նայել «Բավական» դոկումենտալ ֆիլմը, Հայաստանում սելեկտիվ աբորտնեի մասին է, նայեք անպայման:






Հ.Գ. ինետում ֆիլմը չգտա, հավանաբար չկա դեռ:

[Alphaone]

Եթե աղջիկ ծնվի, տխրես, այ էդ չի կարելի, որովհետև կարևորը երեխայի դեպքում իսկսկանից առողջ լինելն ա, էդ ուղղակի խոսք չի, որ ասում են երեխեն երեխա ա )
Իսկ եթե ուղղակի գերադասում ես տղա ունենալը, էդ ինձ թվում ա նորմալ ա, բոլորն էլ ինչ-որ բանի նաապատվություն տալիս են, սկսած, ասենք, երեխայի մազերի գույնից:

Հա, ես շեկլիկ տղա եմ ուզում Իսկ եթե լուրջ, ես ընդհանրապես պեդոֆոբ եմ, էրեխեքն ինչ-որ ֆանտաստիկ ձևով ձգվում են դեպի ինձ, բայց ես իրենցից մի տեսակ խուսափում եմ, քանի որ ահավոր անճարակ ու իրենցից էլ ավելի անօգնական եմ զգում, երբ մի 4-5 երեխա թափվում են գլխիս, մանավանդ աղջիկ երեխա, իսկ տղա երեխաների դեպքում, գոնե իրենց խաղերն ինձ համար հետաքրքիր են ու ես հաստատ ավելի լավ մամա տղայի համար կլինեմ, քան աղջկա, էս դեպքում նախասիրությունը ոչ թե քմահաճույքի հարց է, այլ՝ ախր լավ գիտեմ ինչ անկապ տիպն եմ

[Mephistopheles]

Իրականաում բոլորս էլ տղա ենք ուզում բայց ինչ-ինչ պատճառներով չենք խոստովանում… էն որ քվեարկել են "միևնույնն է" կամ "երկուսն էլ" հիմնականում տղա են ուզում, բայց չեն ասում… նույնիսկ աղջիկ ուզողների մեջ կան մարդիկ որոնք իննադու են աղջիկ ուզում…

[ivy]

Ուզում եմ հասկանալ, ինչո՞ւ են հայ պապաների մեծամասնությունը գերադասում տղա երեխա ունենալ։

Մենակ հայ տղամարդիկ չեն. սա շատ հատուկ է արևելյան երկրներին, որտեղ հասարակության կողմից գենդերային դերերը խիստ տարանջատված են: Էդ երկրներում մարդիկ նախընտրում են տղա ունենալ, որովհետև տղան պոտենցիալ «տուն պահող է», մեծացող ծնողների մասին հոգ տանող, նրանց հետ նույն օջախը կիսող. սա Եվրոպա չի, որ բոլոր ծերերը հոժարակամ գնան ծերանոց, էստեղ հույսը մեծ մասամբ տղայի վրա է:
Իսկ աղջիկը, կոպիտ ասած, դիտվում է՝ որպես մեկը, ով հեռանալու է, ուրիշ տանը երեխաներ ունենա ու նրանցով զբաղվի: Այսպիսով՝ ծնողների ապավենը մնում է տղան:
Նաև շատ տղամարդիկ ուզում են տղա ունենալ, որ իրենց դրած գործը շարունակի, եղածին տեր կանգնի: Ու դե վերջում գալիս է նաև տոհմի անվան հարցը. տղան այսպես ասած «շարունակում է» տոհմածառը՝ իր հետ տանելով հոր ազգանունը, մինչդեռ աղջիկը միանում է ուրիշի տոհմածառին:
Ու սա արդեն ամուր նստած է, ես կասեի՝ արմատավորված, էս երկներում ապրող մարդկանց աշխարհընկալման ու անգամ կոլեկտիվ անգիտակցականի մեջ:

Հայաստանում դեռ էդքան ծայրահեղ չի վիճակը:
Օրինակ՝ Աֆղանստանում ու Պակիստանում շատ տարածված է «բաչա պոշ» երևույթը. էն ընտանիքները, որտեղ միայն աղջիկներ են ծնվել, ծնողներն իրենց դուստրերից մեկին կամ անգամ մի քանիսին արտաքնապես ու հագուկապով կերպարանափոխում, դարձնում են տղա: Ու նրանք սկսում են ապրել իսկական տղայի կյանքով, ինչը ծնողների գործը շատ հեշտացնում է, որովհետև այդ երկրներում կանայք սահմանափակ իրավունքներ ունեն:
Այդ «տղաներն» իրավունք են ստանում հանգիստ դպրոց հաճախել, լինել էնպիսի տեղերում, որտեղ կանանց մուտքն արգելվում է, օգնել հորը աշխատավայրում (ասենք՝ առևտրի տաղավարում կամ արհեստագործության մեջ):
Էդ ամենը տևում է մինչև դեռահասություն, երբ այլևս հնարավոր չի թաքցնել երեխայի իրական սեռը: Դրանից հետո էդ երեխաները վերադառնում են իրենց իրական սեռին՝ հետ ստանալով իրենց իգական անունն ու դրանից հետո շատ արագ ամունանում, լքում են հայրական տունը: Թե ինչ հոգեկան վիճակների միջով են անցնում էդ երեխեքը՝ տարբեր սեռերի կյանքով ապրելու հետևանքով, չեմ էլ ուզում պատկերացնել:

Իսկ օրինակ՝ Հնդկաստանում մինչ օրս օրենքով արգելված է հղիության ընթացքում երեխայի սեռը պարզելը, որովհետև աղջիկների մեծ մասը դրա արդյունքում զրկվում է ծնվելու հնարավորությունից: Եվ դա զարմանալի էլ չի. Հնդկաստանում աղջիկները լքում են հայրական տունը՝ իրենց հետ մեծ ու թանկ օժիտ տանելով. հաճախ հենց անմիջականորեն մեծ գումար է վճարվում փեսայի ընտանիքին: Դեռ չհաշված էն, որ հարսանիքի (սովորաբար՝ 500-1000 հոգիանոց) ամբողջ ծախսն էլ աղջկա ընտանիքն է հոգում: Միջին կամ ցածր խավի շատ ընտանքիների համար դա էդքան էլ հեշտ բան չի: Իսկ եթե մի քանի աղջիկ կա ընտանիքում, արդեն լրիվ տնաքանդություն է լինում:

Էնպես որ, պատճառները շատ են ու մենակ հայերի մոտ չեն:

[Աթեիստ]

Էնպես որ, պատճառները շատ են ու մենակ հայերի մոտ չեն:

Փաստորեն, իրականում պատճառը մեկն ա. մի կողմ դնենք տրամաբանությունը, զգացմունքներն ու մարդկությունը, քանի դեռ կան ազգային (հիմնականում՝ աննննասուն) ադաթները։
Վառ օրինակ, երբ ազգայինը դեմ է գնում մարդկային, բարոյականին։
Փեսու կողմից անբարոյականություն ա մարդուն սարքել մուրացկան, ինչա թե մարդը մի քանի աղջիկ ունի։ (Հնդկաստան)
Սկեսուրի կողմից անբարոյականություն ա հարսի վրա բոչկա գլորելն ու ընտանիք քանդելը, ինչա թե իրա տղեն մի հատ Y քրոմոսոմ չի կարում փոխանցի։ (Հայաստան)
Պետության կողմից անբարոյականություն ա աղջկան զրկել ուսում ստանալու հնարավորությունից։ (Աֆղանստան, Պակիստան)

[Ռուֆուս]

Ես գնացի հնդկուհու հետ ամուսնանալու Միլիոնատեր եմ դառնալու, միլիոնատե՜ր

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ես էլ մի ժամանակ մենակ աղջիկ էի ուզում, բայց ինչ մոտ բոլոր ազգականներն ու անգամ հարազատ քույրս աղջիկ ունեցան ու ամեն ամիս մի 7-8 աղջիկ աչքերիս առաջ ֆրֆրում են, ես արդեն գյորլաֆոբիա ունեմ, էնպես որ մի փոխող էլ կա

Արխային, իմ շրջապատում էլ են սաղ աղջրիկ էրեխեք: Քրոջս երկու էրեխեքն էլ աղջիկ են, մոտիկ ընկերուհուս երկրորդն էլ: Ու դա նույնիսկ ավելի ա մեծացնում աղջիկ ունենալու ցանկությունը: Ինչ վերաբերում ա առողջ-ոչ առողջին, անկեղծ ասած ինձ համար տղա ունենալը հավասարազոր ա հիվանդ երեխա ունենալուն, այ էդքան չեմ ուզում:

[Mephistopheles]

Արխային, իմ շրջապատում էլ են սաղ աղջրիկ էրեխեք: Քրոջս երկու էրեխեքն էլ աղջիկ են, մոտիկ ընկերուհուս երկրորդն էլ: Ու դա նույնիսկ ավելի ա մեծացնում աղջիկ ունենալու ցանկությունը: Ինչ վերաբերում ա առողջ-ոչ առողջին, անկեղծ ասած ինձ համար տղա ունենալը հավասարազոր ա հիվանդ երեխա ունենալուն, այ էդքան չեմ ուզում:

Բյուր, դու էլ մի ուրիշ ծայրահեղություն ես… անկեղծ ասած դու էն մյուս՝ "ավանդական" տեսակից հետ չես մնում…

[merishok975]

ճիշտն ասած որոշ ժամանակ առաջ ես աղջիկ էի սիրում, բայց հիմա չգիտեմ ինչի տղա էլ եմ սիրում, երկուսն էլ լաավն են :Դ