Տղա՞, թե՞ աղջիկ

[StrangeLittleGirl]

Երեխա չունենք ու չգիտենք էդ ինչ ա, դրա համար ենք սենց մեծ-մեծ խոսում

Իրա ասածին ուշադրություն մի դարձրու չտեսա՞ր մի քանի էջ էն կողմ նենց հավեսով տրոլինգ արեց, ուղղակի բարեբախտաբար ոչ ոք տոն չտվեց:

Մարի, ախր ո՞նց կարելի ա սիրել, չեմ հասկանում:

[Վոլտերա]

Իրա ասածին ուշադրություն մի դարձրու չտեսա՞ր մի քանի էջ էն կողմ նենց հավեսով տրոլինգ արեց, ուղղակի բարեբախտաբար ոչ ոք տոն չտվեց:

Մարի, ախր ո՞նց կարելի ա սիրել, չեմ հասկանում:

Ախր ոնց ասեմ: Սենց բռնում ու սիրում ես

[Ուլուանա]

Ան, արխային, ես տղաների մեծ տեսակին չեմ սիրում, հենց դրա համար տղա էրեխեքին էլ չեմ սիրում, որովհետև իրանք մի օր մեծանալու են

Գիտեմ, գրառումն անելիս ուզում էի գրել՝ Բյուր, դու կարող ես չգրել, քոնը պարզ ա ։ Բայց չեմ կարծում, թե մյուսների դեպքում էլ ա նույն պատճառը գործում։ Ինձ թվում ա՝ դու արտակարգ դեպք ես ։

[Նաիրուհի]

Գիտեմ, գրառումն անելիս ուզում էի գրել՝ Բյուր, դու կարող ես չգրել, քոնը պարզ ա ։ Բայց չեմ կարծում, թե մյուսների դեպքում էլ ա նույն պատճառը գործում։ Ինձ թվում ա՝ դու արտակարգ դեպք ես ։

Ես էլ եմ արտակարգ դեպք , նաև դրա համար եմ աղջիկ ուզում, բայց դե Բյուրի չափ ծայրահեղական չեմ

[Ուլուանա]

Վա՜յ, բա ես ոնց չեմ սիրում էդ լաչառ ու հիստերիկ աղջիկներին, որ սաղ օր լացում են, իրանց «ճղում» են, գիշեր-ցերեկ: Բա որ երթուղայինում կամ ավոտոբուսում են սկսում ձենները գցել, ուզում ես բռնես դուրս գցես ավտոբուսից: Բա որ դրանք մեծանան... չեմ էլ ուզում պատկերացնեմ ինչ կլնեն:

Եթե քեզ թվում ա, թե էդ տարիքում տղա երեխաներն աղջիկ երեխաներից թեկուզ մի պուճուր պակաս են լացում, ուրեմն դու սարսափելի մոլորության մեջ ես ։

[ivy]

Ժող, բայց ես նենց չեմ պատկերացնում, թե ոնց ա հնարավոր կոնկրետ սեռի երեխա սիրել մենակ։ Լուրջ, ամեն անգամ տենց բան լսելիս ոնց որ գլխիս կափարիչը թռնի։ Օրինակ, ի՞նչ ա նշանակում աղջիկ երեխա կամ տղա երեխա չսիրել։ Այսինքն՝ ինձ համար դժվար ա պատկերացնել, թե ոնց են էդ նույն սեռի մեծին սիրում, բայց երեխային՝ չէ։ Այ էդ չեմ հասկանում։ Ինչ պատճառ մտածում եմ, չափից դուրս կենցաղային ու հաշվարկային ա թվում։ Չեմ բացառում, որ ինչ–որ պատճառներ ուղղակի մտքովս չեն անցնում, էդ դեպքում ասեք, իմանանք, եթե գաղտնիք չի։

Էս հարցը բոլոր նրանց էր ուղղված, ովքեր հստակ ասել են, թե որ սեռի երեխա կուզենային ունենա՞լ, թե՞ կոնկրետ մարդկանց, ովքեր ասել են, որ ինչ-որ սեռի երեխա չեն սիրում (ուշադիր չեմ հետևում բոլոր գրառումներին, չգիտեմ՝ ով է ասել): Մի խոսքով, ես էլ պատասխանեմ, որովհետև գրել էի՝ միայն աղջիկ երեխա եմ ուզում:
Բացարձակապես նկատի չունեի, թե տղա երեխա չեմ սիրում. ես երկու սեռի երեխաներին էլ շատ եմ սիրում: Բայց ինքս միայն աղջիկ բալիկ եմ ուզում, ոովհետև ինձ տղայի մամա հեչ չեմ պատկերացնում:
Դե փոքր ժամանակ մեծ չի տարբերությունը, բայց հետո իրենք մեծանում են՝ դպրոց, դեռահասություն, պատանեկություն, ու ամեն տարիք իր նախասիրւթյուններն ու վարքն է բերում, որոնք հաճախ գենդերով են պայմանավորված: Այ ես չեմ պատկերացնում՝ ոնց եմ էդ ճանապարհը տղայի հետ անցնելու, ճիշտն ասած, ոչ էլ ուզում եմ պատկերացնել:
Գուցե եթե եղբայր ունենայի, վերաբերմունքս ուրիշ լիներ. էդ ամեն ինչն արդեն մի անգամ իմ աչքի առաջ անցած լիներ:
Բայց ես քույր ունեմ, որն ինձնից հինգ տարով փոքր է, ու ես իր մեծանալու բոլոր փուլերը լավ հիշում եմ: Միշտ էլ հոգ եմ տարել իր համար՝ որպես պստոյի, ու որ աղջիկ էի ուզում, նույնն էի պատկերացնում: Ճիշտ է լրիվ նույնը չի, բայց զգացմունքները քրոջս ու Սոնյայի հանդեպ շատ նման են
Ու եթե մի օր որոշեմ մի բալիկ էլ ունենալ, կուզենայի, որ նա էլ աղջիկ լիներ, որ էդ երկուսին նվիրեի քույր լինելու ու քույր ունենալու հրաշքը:
Եթե տղա ունենայի, հաստատ համոզված եմ՝ վերաբերմունքս քիչ-քիչ կփոխվեր: Բայց հիմա էսպիսին է իմ դիրքորոշումը

[Cassiopeia]

Մի ընկերուհի ունեմ, ունի տղա և աղջիկ։ Բայց մինչև աղջկա ծնվելը չէր ուզում աղջիկ ունենալ։ Հիմա էլ ասում է, որ տղա լիներ, լավ կլիներ։ Ասում է աղջիկ ունենամ, որ իմ նման տուժած լինի՞, իմ նման ցավեր քաշի... Ոչ մի կերպ չկարողացա հասկանալ իրեն։

[ivy]

Մի ընկերուհի ունեմ, ունի տղա և աղջիկ։ Բայց մինչև աղջկա ծնվելը չէր ուզում աղջիկ ունենալ։ Հիմա էլ ասում է, որ տղա լիներ, լավ կլիներ։ Ասում է աղջիկ ունենամ, որ իմ նման տուժած լինի՞, իմ նման ցավեր քաշի... Ոչ մի կերպ չկարողացա հասկանալ իրեն։

Վեր, մենք էլ տարրական դպրոցում մի էդպիսի ուսուցչուհի ունեինք, տղաներին ասում էր. «Աղջիկներին մի նեղացրենք, իրենք տեղից արդեն դժբախտ են, որ կին են ծնվել»: Ու ամեն առիթով հա կրկնում էր, որ մենք տեղից դժբախտ ենք, որ աղջիկ ենք:
Հիշում եմ մամայիս ռեակցիան, որ պատմեցի իրեն...
Թե ոնց կարելի է էդ տարիքի երեխաներին նման բան ասել. էրեխեքին ակամայից իրենց անձնական պրոբլեմների զոհն են սարքում

Չգիտեմ՝ էդ մարդիկ ինչի են իրենց սեռից էդպես տուժած: Ինձ համար կին լինելուց լավ բան չկա, հուսով եմ՝ տղամարդիկ էլ իրենց սեռի մասին են նույն կարծիքին

[laro]

Ճիշտ ա, իմ տարիքը չի էդ մասին պլաններ կազմելու, բայց այնուամենայնիվ արտահայտվեմ: Իմ համար երեխան մնում ա երեխա, անկախ սեռից Ամեն մեկն իր տեղն ունի , ո՞նց կարելի ա համեմատել: Բացարձակ կապ չունի, ոչ առաջնեկի, ոչ էլ մնացած երեխաների սեռը. կարևորը առողջ բալիկներ լինեն: Սիրում եմ տանը չորս երեխա Երկու աղջիկ, երկու տղա, որ աղջիկը և՛ քույր ունենա, և՛ եղբայր ու հակառակը
հ.գ Ընդհանրապես երեխաներին շատ եմ սիրում, անկեղծ ասած կոպիտ եմ սիրում, միսիկները պոկելով, խուտուտ տալով....«պատերով եմ տալիս» Բայց դե էդպես սիրում եմ սկսած տենց ութ ամսականից, էն որ բլբլում աաա Ավելի փոքրերից մի քիչ վախենում եմ

[Mephistopheles]

Ինչ ցանես այն էլ կհնձես…

[Նաիրուհի]

Մի ընկերուհի ունեմ, ունի տղա և աղջիկ։ Բայց մինչև աղջկա ծնվելը չէր ուզում աղջիկ ունենալ։ Հիմա էլ ասում է, որ տղա լիներ, լավ կլիներ։ Ասում է աղջիկ ունենամ, որ իմ նման տուժած լինի՞, իմ նման ցավեր քաշի... Ոչ մի կերպ չկարողացա հասկանալ իրեն։

Վեր ջան, ժամանակին ես էլ էի էդպես մտածում, դրա համար լավ եմ հասկանում ընկերուհուդ։ Ես սարսափում էի էն մտքից, որ կարող է աղջիկ ունենամ, ու հանկարծ ինքն էլ նենց բաների միջով անցնի, որ ես եմ ապրել, ու ես էդ մասին չիմանամ, ոնց որ ես եմ կարողացել իմ մամայից թաքցնել։ Միտքը, որ երեխայիս հետ կարող է ինչ-որ բան լինել, ու ես չեմ կարողանալու պաշտպանել, հեռու պահել նրան էդ ամենից, անտանելի էր։ Մինչև մի օր մի տղա, լսելով, թե ինչեր եմ մտածում, ասաց, որ ընդհակառակը, պիտի աղջիկ ունենամ, որ իմ չվայելած երջանիկ մանկությունն էլ իմ փոխարեն ապրի։

Մինչև էդ ես էլ էի ուզում տղա ծնված լինել, նրանց նման ազատություն ունենալ։ Էդ օրվանից սկսեցի փորձել այլ տեսանկյունից նայել իմ սեռին, հասկանալ, որ կին լինելն ունի բոլոր առավելությունները՝ միաժամանակ զերծ լինելով տղամարդկանց բնորոշ լիքը տհաճ բաներից։ Ու ինքս իմ սեռի հետ հաշտվելու ընթացքում հասկացա, որ արդեն չեմ վախենում աղջիկ ունենալուց, քանի որ գիտեմ՝ ինչպես հնարավորինս անվտանգ դարձնել նրա կյանքը, ինչպես դաստիարակել, ինչ արժեքներով առաջնորդվել։

Եթե իմ կյանքում մի օր չհայտնվեր այդ ամենասովորական մարդը՝ ես էլ երևի դեռ կանիծեի իմ սեռն ու աղջիկների թիվը ևս մեկով չավելացնելու վախից երեխա ունենալու մասին չէի էլ երազի։

Ընկերուհուդ դեպքում գուցե բավական ուշ է, բայց անհնար չէ, կարելի է փորձել աշխատել մտածելակերպը, մոտեցումները փոխելու ուղղությամբ։