Սկզբում հենց էտպեսա որ կա,փոքր երեխան ,որ մանկական աստվածաշունչա կարդում տեղիցա սկսում ձևավորվելը,որ դա վատ է:Mephistopheles-ի խոսքերից
ՄԵֆ,գիտնականները ,եթե ուզեին վաղուց կապացուցեին,որ աստված չկա,ուղղակի դա կկործաներ աշխարհի կեսին:Էն ալլահապաշտների մասին էլ չեմ խոսում
Ազդում են,ազդում...Մարդու բնույթը կապ չունի:Եթե հավատացյալա,սկսումա աստծուց վախենալ ու էդ ժամանակ հաստատ իրա պատվիրանները կանի
VisTolog (28.05.2013)
Եկեք ես ըսենց մի բան ասեմ, ես հավատում եմ Աստծուն, որովհետև ունեմ իմ պատճառները, չեմ ուզում հիմա դրանք քննարկել, բայց մի քանի բան կասեմ իմ մտածածով, ոչ թե Աստված է ստեղծել մարդուն, այլ մարդիկ են ստեղծել Աստծուն, որպես իրենց դժվարությունների կողակից, չէ որ ասենք ինչ որ մի բան է լինում, ասում ես՝ «փրկիր աստված ջան»,«պաշտպանիր ինձ» կամ ասենք ինչ որ մի վատ բան ես անում, ասենք էտ վատ բանի համար քեզ ուզում են պատժեն, դու ասում ես՝ «աստված ջան խնդրում եմ պաշտպանիր ինձ, 2-րդ անգամ նույն բանը չեմ կրկնի», բայց մարդկանց մեջ քիչ մարդիկ կան որ էտ նախադասությունը ասելուց հետո էլ էտ վատ բանը չեն անում:
Իսկ ինչո՞ւ լինել վատը, եթե Աստված չկա կամ ճիշտ հակառակը ինչպես որ թեմայի վերնագիրնե:
Այս ամենը տարբեր մարդկանց մոտ ձևավորվում է տարբեր կերպ, ընդհանուր առմանբ սա գալիս է շրջապատից, շրջապատի մտածելակերպից, եթե երեխան նոր ծնվում է նա ոչ լավն է լինում ոչ էլ վատը, կամ ով ասեց որ մեր իմացած լավը դա լավն է, կամ մեր իմացած վատը դա վատն է, կարողա մեր իմացած լավը դա վատն է, իսկ մեր իմացած վատը դա լավն է: Այնպես որ կան շատ ու շատ հարցեր որոնց պատասխանը ոչ ոք չի կարող տալ:
Վերջին խմբագրող՝ ARMbrain: 28.05.2013, 13:02:
Նավի համար ավելի անվտանգ կլիներ նավահանգստում, բայց դրա համար չէ նա ստեղծված...(Գրեյս Հոպպեր)
enna (28.05.2013), Freeman (28.05.2013), Smokie (28.05.2013), Stranger_Friend (28.05.2013)
Խոսքը վատ բնույթ ու անդաստիարակ մարդու մասինա:
Մարդիկ աստծուն են դիմում անճարությունից:
enna (28.05.2013)
Համաձայն եմ,բայց էտպիսի մարդը իրենց անճար չի համարում,որովհետև աստված ունի ու կարա իրան դիմի ՝համոզված լինելով,որ կօգնի
ինչո՞ւ լինել լավը, եթե Աստված կա: Ինչո՞ւ լինել լավը: Ի՞նչու լինել::Ինչո՞ւ
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Freeman (28.05.2013), Stranger_Friend (28.05.2013)
Սենց ասեմ. եթե մեկի ձեռքերը կապված են ու ինքը չի կարողանում հասնի ջրի բաժակին, որ ջուր խմի, ինքը կսկսի աղոթել աստծուն, որ մի «հրաշք» կատարվի ու ինքը ազատ լինի, կարողանա հասնի ջրին:
բա ի՞նչ ա համարում, բանջա՞ր
A long time ago, in a galaxy far, far away...
բա ի՞նչ ա համարում բանջա՞րես ինչ իմանամ:
Նայած ինչ մարդու ...ճիշտա,աստված մարդու նամորդնիկնա ,ասել եմ ու կասեմ,ով ուզումա նեղանա
Կազանձակիս....преодолеть все преграды - нравственность, религию, родину - те табу, которые воздвиг вокруг себя бедный трусливый человек во имя своей жалкой судьбы.
Չեմ կարծում, որ ամեն մի ազնիվ, առաքինի, բարի մարդը՝ որ երբեք իրեն թույլ չի տա չարիք գործել, առաջին հերթին մտածում է Աստծո ու ահեղ դատաստանի մասին: Նա ուղղակի գիտի, որ այդպիսինն է կարգը ու չարիք գործելիս առաջին հերթին իր խղճի դեմ է մեղանչում:
Կան մարդիկ, ովքեր չեմ կարող ճշգրիտ ասել հավատու՞մ են Աստծուն, թե՞ ոչ, բայց երբեք իրենց թույլ չեն տա մեղք գործել, վատ վարվել դիմացինի հետ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Իմ բարձրացրած հարցի պատասխանի մի տարբերակ։ Հետաքրքիր ա....
Թեման բացելու նպատակը նման տարբերակներ թվարկելն էր։
Բնական բարոյականություն
Բնական բարոյականության գաղափարի հիմքը էվոլյուցիան է:
Բնական բարոյականության գաղափարի մեծ ջատագով էր Դարվինը, որի էվոլյուցիոն տեսության վրա էլ հիմնվում է այս գաղափարը:
Իր «Մարդու ծագումը» գրքում Դարվինը ենթադրում է, որ բարոյական վարքագիծը զարգացել է կենդանիների՝ էմպատիա ցուցաբերելու հակումից, բարոյականության էվոլուցիայի միջոցով: Համեմատելով մարդու և այլ կենդանիների վարքագիծը՝ նա գալիս է այն եզրահանգմանը, որ բարոյականության զգացողությունը հիմնված է տեսակի սոցիալական կյանքով ապրելու, մասնավորապես՝ ալտրուիզմի վրա: Կենդանական աշխարհում ալտրուիզմը նույնպես տարածված է և դրսևորվում է տարբեր ձևերով.
- մայրը խնամում և պաշտպանում է և՛ իր, և՛ երբեմն այլ տեսակների ձագերին,
- սոված կամ սեփական ուժերով սնունդ հայթայթել չկարողացող կենդանուն սնունդ են տալիս իր խմբի այլ անհատների,
- երբ վտանգ է սպառնում, խմբի անհատը ոչ միայն ինքն է փրկվում վտանգից, այլև նախազգուշացնում է մյուս անհատներին,
- որոշ տեսակներ (կետեր, մարդիկ և այլք) կարող են վտանգել սեփական և ամբողջ խմբի կյանքը խմբի մեկ անհատի համար,
- և այլն:
Դարվինն առաջադրում է այն միտքը, որ հաղորդակցվելու հիմքը սիմպատիան է, որը բնազդային հույզ է և հանդիպում է սոցիալական կյանքով ապրող կենդանատեսակների մեծամասնության մոտ: Վերևում թվարկված ալտրուիստական դրսևորումներն էլ Դարվինը բերում է որպես հաստատում իր ենթադրությունների:
Դարվինը եզրակացնում է, որ այս հուզական բնութագրիչը պետք է որ ի հայտ եկած լինի բնական սելեկցիայի արդյունքում: Հավանական է, որ այս բնազգային համակրանքը կենդանիների մոտ զարգացել է, որպեսզի համայնքներում կամ հասարակություններում ապրելով գոյատևելու հնարավորությունը մեծանա: Նույնը և վերաբերում է մարդկանց հանրույթներին ու խմբերին: Ինչպես Դարվինն է բացատրում, որևէ ցեղ երկար չէր գոյատևի միասնաբար, եթե սպանությունը, գողությունը և նման այլ երևույթները լինեին լայնատարած ու ընդունելի ցեղի անհատների կողմից:
Պայմանական բարոյականություն
Պայմանական բարոյականությունը ստեղծվում է հասարակական նորմերի կամ կրոնական գաղափարների հիման վրա:
Պայմանական բարոյականությունը ծնվում է տվյալ խմբի ավանդույթների և հավատալիքների, սոցիալական, կրոնական և քաղաքական մոտեցումների հիման վրա: Այն տարածաշրջանային է, ստեղծված տվյալ սոցիումի կողմից, ենթակա է փոփոխությունների և տատանվում է՝ կախված տարածաշրջանից, ժամանակից և տվյալ հասարակությունից:
Սեռականության բնագավառում սահմանափակումներն ու ազատությունները լավագույն ձևով են ներկայացնում պայմանական բարոյականությունը. աշխարհի որոշ տարածաշրջաններում և մշակույթներում, օրինակ, կանանց վարքն ու արտաքինը խստագույն ձևով կառավարվում է կրոնական իշխանությունների ու ղեկավարների կողմից: Այլ օրինակ է, երբ «ոչ ճիշտ» սեռական կողմնորոշում ունենալու համար մարդուն կարող են ենթարկել մահապատժի կամ հետապնդել տարբեր ձևերով: Եթե բնական բարոյականությունը նպաստում է տվյալ խմբի և ընդհանրապես խմբային ու սոցիալական կյանքի զարգացմանը, ապա պայմանական բարոյականությունը կարող է ինչպես նպաստել, այնպես էլ վնասել թե՛ տվյալ խմբի սոցիալական կյանքին, թե՛ տվյալ խմբում անհատների բարեկեցությանն ու կյանքին (ինչը նույնպես վնասում է ընդհանուր հասարակությանը):
Բարոյականության զարգացման մակարդակներն ըստ Լոուրենս Կոլբերգի.
Կոլբերգը հետազոտությունների և փորձերի արդյունքում կառուցել է բարոյականության զարգացման տեսություն, որտեղ առանձնացրել է զարգացման վեց փուլ, որոնցով անցնում է անհատը: Այս փուլերն իրենց հերթին խմբավորվում են երեք խմբերի մեջ.
Ա. Նախապայմանական բարոյականություն,
1. Կողմնորոշում դեպի հնազանդություն և վախ պատժվելուց
(ի՞նչ անեմ, որպեսզի խուսափեմ պատժից),
2. Կողմնորոշում դեպի եսասիրություն,
(ինձ համար ի՞նչն է լավ),
Բ. Պայմանական բարոյականություն,
3. Միջանձնային համաձայնություն և հարմարվողականություն,
(սոցիալական նորմեր, «ճշտով» առաջնորդվելու վերաբերմունք),
4. Կողմնորոշում դեպի իշխանության և սոցիալական կարգի պահպանում,
(օրենքի և կարգի բարոյականություն),
Գ. Ետպայմանական բարոյականություն,
5. Կողմնորոշում դեպի սոցիալական կապեր («պայմանագրեր»),
6. Համատիեզերական էթիկական սկզբունքներ,
(սկզբունքային գիտակցություն)
Աղբյուր՝ Հայաստանի աշխարհիկ միություն
Փաստորեն ԱՆբարոյականությունը մուտացիա է...
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Կարծում եմ սա նրանց պատկերացումներն են բարոյականության վերաբերյալ,իսկ դա չի որոշում ամբողջ աշխարհի համար:
Տիգ ջան, ոնց ուզում ես անվանի դրանից պրոցեսը չի փոխվում փոխվում ա մենակ պրոցեսի վրա կպցրած պիտակը։ Իսկ պրոցեսը ես հետևյալ կերպ եմ տեսնում.
- Ժամանակին քրիստոնեությունը բռնի կերպով պարտադրելը ու խաչակրաց արշավանքներն էին բարոյականություն, էսօր մերձավորին «սիրելն ա» բարոյականություն
- Ժամանակին 13 տարեկան աղջկան հասուն տղամարդու հետ ամուսնացնելն էր բարոյականություն, իսկ էսօր դա մանկապղծություն ա
- Ժամանակին Աստված Ադամի ու Եվայի էրեխեքին ասեց իրար սիրեք ու աճեցեք ու բազմացեք, իսկ էսօր էտ ինցեստ ա
- Էտ նույն ինցեստով զբաղվել են տարբեր աստվածներ՝ բարոյականություն թելադրողները
- Իմ համար պրոբլեմ չի տառական, մրջույն, ճանճ, մոծակ սատկացնելը, իսկ կան մարդիկ ում համար դա մեծագույն անբարոյականության շարքին ա դասվում
- և այլն
VisTolog (15.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ