Ի՞նչ եք կարդում հիմա...

[Շինարար]

Դու գրքերի միայն մի տեսակ գիտե՞ս:Հեչ չես լսել գիտական գրականության մասին,հը՞ն

Գիտական գրականությո՞ւն

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, էս վերջերս էս հարցը ահագին վերաիմաստավորել եմ ինձ համար: Ախր դպրոցում էլ չկարդան, էլ ե՞րբ: Հետո չեն կարդա, մինչդեռ բացի առաջին աշխարհաբար վեպը լինելուց գրքում ահագին կարևոր ինֆորմացիա կա ժամանակաշրջանի կենցաղի, մարդկային հարաբերությունների, ծեսերի, առաջին աշխարհաբար վեպը լինելու շնորհիվ նաև ժամանակի խոսակցական լեզվի, ընդունված արտահայտությունների, դիմելու ձևերի ու հազար ու մանրուքների մասին, որ պատմությունից բնականաբար չենք անցնում, բայց մեր պատմությունն ա, ու իմանալը լավ ա:

Էս առումով սկսել եմ Շիրվանզադեին էլ ահագին կարևորել, հատկապես Քաոսը, շատ կարևոր վեպ ա, գուցե ոչ լավագույն կատարմամբ, բայց ունենք էն, ինչ ունենք, իսկ մեր պատմությունը, մեր հասարակության պատմությունը ճանաչել պետք ա: Ես էլ դպրոցում քիմիա չէի սիրում, բայց երբեք մտքներով չի անցել դասատուներին հայհոյել, որ տենց են անում, որ էրեխեքը սկսում են քիմիական փորձեր անելուց զզվել:

Ուղղակի երևի ուսուցիչները պետք ա ճիշտ աշխատեն երեխաների հետ, կարևոր կետերի վրա ուշադրությունը հրավիրեն, էդ էլ երևի դպրոցական ծրագրերը թույլ չեն տալիս:

Դիանա ջան, կարդա էդ վեպը, բայց ոչ թե ամառային հանձնարարությունները կատարած լինելու համար, այլ գուցե փորձելով համեմատել էսօրվա հետ, էն ժամանակվա խոսացկությունները հիմիկվա, էն ժամանակվա խնդիրները՝ հիմիկվա, իրանց դարդուցավերը՝ մերինի հետ: Հիմա չկարդացիր, հետո էլ չես կարդալու, բայց եթե կարդացիր, հետո ինքդ կհասկանաս, թե ինչ լավ ա, որ կարդացել ես: Ես ինձ ստիպելով եմ կարդացել, գուցե ոչ մինչև վերջ, ու էսօր հիշում եմ մենակ էն, որ էնտեղ լիքը հետաքրքիր, կարևոր բան կար, որ հիմա չգիտեմ: Գուցե դեռ վերադառնամ էդ վեպին, բայց ինչ լավ կլիներ, որ դեռ դպրոցում իմանայի էն, ինչ նոր եմ իմանալու կամ եսիմ էլ կիմանա՞մ:

Շին, դու կարդացե՞լ ես
Ես չեմ կարդացել: Դպրոցական սաղ ծրագիրը կարդացել եմ, էդ ու Վարդանանքը չեմ կարդացել: Կարդացել եմ, բայց ափսոսում եմ էդ ժամանակի համար, որ վատնել եմ տենց հիմար բաներ կարդալու վրա: Հասկանու՞մ ես, որ Շիրվանզադեին ու Րաֆֆուն մի քանի ամիս հատկացնելու արդյունքում Հրանտ Մաթևոսյանին ընդամենը մի դասաժամ ա հասնում:

Կոնկրետ Վերք Հայաստանին... երբ դա անցնում էինք, բարեբախտաբար մեր ախմախ հայերենի դասատուն բացակայում էր, մի ուրիշ, ավելի կարգին դասատու էր փոխարինում, որը չնայած ավելի խիստ էր ու ստիպում էր, որ իր աշակերտները բոլոր գրքերը կարդան, կոնկրետ Վերքի մասին ասաց, որ պարտադիր չէ կարդանք, որովհետև, միևնույն է, շատ գրականագետներ էլ չեն կարդացել, բայց պիտի իմանանք ինչու և ինչպես գրվեց այն: Իսկ էդ հարցերին պատասխանելու համար պարտադիր էր մենակ առաջաբանը կարդալը, ինչը և գոնե ես արեցի: Հասկանու՞մ ես, որ չարժե էրեխեքին չարչարել էնպիսի գրքերով, որոնք մեծերն էլ չեն կարողանում կարդալ: Եթե ծանոթացնել ա պետք, պետք ա լուծումներ գտնել, ինչպես էդ դասատուն գտել էր: Ու ընդհանրապես, ես շարունակում եմ էն կարծիքին մնալ, որ գրողներին նվիրված դասաժամերը խիստ սխալ կերպով են բաշխված: Ավելի կարևոր գրողներին ավելի քիչ ժամանակ ա հատկացվում, իսկ անկապներին՝ ամիսներ:

[Շինարար]

Շին, դու կարդացե՞լ ես

Քանի որ առանց գրառումս կարդալու պատասխանել ես, հրաժարվում եմ այս թեմայով հետագա զրույցից

[StrangeLittleGirl]

Քանի որ առանց գրառումս կարդալու պատասխանել ես, հրաժարվում եմ այս թեմայով հետագա զրույցից

Գժվե՞լ ես, կարդացել եմ գրառումդ Չեմ կարդացել Վերք Հայաստանին, ոչ թե քո գրառումը:

[Նաիրուհի]

Շին, դու կարդացե՞լ ես

Ես կարդացել եմ։ Հաճույքով եմ կարդացել։ Տասներորոդ դասարանում։ Համալսարանում էլ։ Մինչև վերջ։ Չեմ փոշմանել։ Կարող է մի անգամ էլ կարդամ։ Բայց համաձայն եմ, որ ամեն մարդու բան չի, ու ես էդ վեպի հանդեպ էնքան յուրահատուկ վերաբերմունք ունեմ, որ չեմ էլ ուզենա՝ ամեն մեկը կարդա ու սկսի քլնգել։ Թող գոնե առանց կարդալու, ուրիշից լսածներով կամ իրենց ենթադրածներով քլնգեն։

Իսկ էս թեմա մտա, որ ասեմ՝


1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա-Daniel Keyes-Flowers for Algernon

2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա-Հայկօն լրիվ սերիալի անձնակազմի նման է պահում իրեն, երկրորդ եթերաշրջան է մոգոնել, իսկ ես էլ չեմ կարողանում սպասել։

3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը)-Progris riport 1 martch 3.
Dr Strauss says I shoud rite down what I think and remembir and evrey thing
that happins to me from now on.

4. Ո՞ր էջն եք հասել-Նոր եմ սկսել, երևի 4-րդ կամ 5-րդ։

5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա-Շատ ավելի հեշտ է կարդացվում, քան սպասում էի։ Ինձ սյուժեից ավելի գրելու ձևն է դուր գալիս։

[enna]

1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա - Ֆրիդրիխ Նիցշե - <<Այսպես խոսեց Զրադաշտը>>
2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա - Նիցշեի Աստվածաշնչին ծանոթանալու համար
3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում - Երբ զրադաշտը երեսուն տարեկան էր ՝թողեց իր հայրենիքն ու հայրենի լիճը և գնաց լեռներ:

4. Ո՞ր էջն եք հասել - 28

5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա - Բավականին խորն է,միանգամից չես կարող իմաստը հասկանալ:Ավերտելուց հետո որոշ ժամանակ անց նորից կանդրադառնամ:

[StrangeLittleGirl]

մի խոսքով, սա իմ նոր վերաիմաստավորված կարծիքն ա, Հրանտ դպրոցից հետո էլ կկարդան, իսկ Շիրվանզադե ու Աբովյան` էլ չէ, իսկ Րաֆֆի գուցե և կարելի ա էդքան շատ չկարդալ, պատմավեպերը կարելի ա հանել, ավելի շատ վերջին դասարններում պատմիչների վրա կենտրոնա

Քանի որ ուզում եմ քննարկումը հրապարակային շարունակվի, նորից էստեղ եմ բերում թեման: Եթե մոդերները թեմայից դուրս կհամարեն, թող առանձնացնեն էս գրառումները, բայց խնդրում եմ՝ թեմայից դուրսի թեմա չտանել:

Շին, հասկանու՞մ ես՝ եթե դու դպրոցականին Աբովյանով ու Շիրվանզադեով խաբես, ինքը էլ կյանքում չի ուզենա կարդալ, կմտածի՝ գրականությունն էդ ա որ կա: Չնայած ի՞նչ եմ ասում, մեր դասարանի պակաս ինտելեկտուալ մասսան Քաոսը լավ էլ սիրում էր:

Ու հա, Րաֆֆիով համը շատ ա հանվում: Կարելի ա Սամվելն ու Կայծերն ընդհանրապես հանել ծրագրից, թողնել Խենթը, կարելի ա Խաչագողն ու Ոսկե աքաղաղն էլ մտցնել, պուճուր բաներ են: Պատմիչներն ընդհանրապես պետք ա հանել գրականության ծրագրից, կարելի ա պատմությունից անցնել:

Շին, ախր դու հիմա ես վերաիմաստավորել քեզ համար, բայց չես փորձում պատկերացնել, թե ով ա դպրոցականը, ով ա բարձր դասարանի աշակերտը ու ինչ ա դպրոցն ընդհանրապես: Դպրոցում էսօր ամեն կերպ սպանում են սովորելու ցանկությունը: Խաչատուր Աբովյան ու պատմիչներ կարդալով է՛լ ավելի ա սպանվում էդ ցանկությունը: Կասես՝ կարևոր ա, բայց ամեն կարևոր բան չի, որ պետք ա դպրոցում սովորել: Ավելին՝ ես կասեի, որ շատ, շա՜տ ավելի կարևոր ա համաշխարհային գրականություն իմանալ, նույնիսկ եթե դա արվելու ա հայ գրականության ժամերը քչացնելու հաշվին, որովհետև համաշխարհայինը համեմատության հնարավորություն ա տալիս, հնարավորություն ա տալիս հասկանալու, որ Նար-Դոսի Ես և նա-ն հեչ էլ վերջը չէ:

[Շինարար]

1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:

Ջորջ Մարտին "Գահերի խաղը":

2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա։

Ակումբն ստիպեց: Բոլորը գիտեն, բոլորը խոսում են, բոլորը քննարկում են, բոլորը հահոյում են:

3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):

-Հետ դառնանք,- պնդեց Գարեդը, հենց որ մութն սկսեց ընկնել: -Վայրենիները մեռած են: (կներեք անկապ թարգմանության համար):

4. Ո՞ր էջն եք հասել։

Ռուֆուսի ուղարկած տարբերակով` 83:

5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա։

Ամենամեծ հիմարություններից մեկն եմ անում, որ կարելի էր` ամառ օրով տարվել 5 հսկա հատորներից բաղկացած գրքով: Պետք ա հնարավորինս արագ կարդալ, պրծնել էս ցավից:

[Շինարար]

Շին, հասկանու՞մ ես՝ եթե դու դպրոցականին Աբովյանով ու Շիրվանզադեով խաբես, ինքը էլ կյանքում չի ուզենա կարդալ, կմտածի՝ գրականությունն էդ ա որ կա: Չնայած ի՞նչ եմ ասում, մեր դասարանի պակաս ինտելեկտուալ մասսան Քաոսը լավ էլ սիրում էր:

Բյուր, ես մանրամասն գրել եմ վերը, չեմ ուզում կրկնել նույնը: Դպրոցական ընթերցանությունը ու հաճելի ընթերցանությունը տարբեր բաներ են, դպրոցում կարդացած գրականությունը որոշակի գիտելիքներ ձեռք բերելու համար ա: Թե ինչ գիտելիքներ, վերը գրել եմ: Էնպես չի, որ ես հիացած եմ մեր դպրոցական ծրագրով, բայց ամեն դեպքում թե Աբովյանը, թե Շիրվանզադեն շատ կարևոր են, որովհետև դպրոցից հետո մենք երբեք էլ լայեղ չենք անում կարդալ Շիրվանզադե, իսկ էնտեղ լիքը կարևոր ինֆորմացիա կա, որ մենք գիտենք, որովհետև դպրոցում անցել ենք Քաոսը: Բյուր ջան, նախորդ գրածիս համառոտագրությունն ա, ինչ ասեմ, սրանից դուրս նոր հիմնավորում չունեմ: Ես մի բան գիտեմ կարդացող մարդը դպրոցում կարդում ա էն բոլոր գործերը, որոնց կարդալը մեր ասելով սպանում ա ընթերցանության ցանկությունը, իսկ դպրոցից հետո էլի շարունակում ա կարդալ, կարդալու սեր չունեցողն էլ ոչ էն ժամանակ ա կարդում, ոչ էլ հետո:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ես մանրամասն գրել եմ վերը, չեմ ուզում կրկնել նույնը: Դպրոցական ընթերցանությունը ու հաճելի ընթերցանությունը տարբեր բաներ են, դպրոցում կարդացած գրականությունը որոշակի գիտելիքներ ձեռք բերելու համար ա: Թե ինչ գիտելիքներ, վերը գրել եմ: Էնպես չի, որ ես հիացած եմ մեր դպրոցական ծրագրով, բայց ամեն դեպքում թե Աբովյանը, թե Շիրվանզադեն շատ կարևոր են, որովհետև դպրոցից հետո մենք երբեք էլ լայեղ չենք անում կարդալ Շիրվանզադե, իսկ էնտեղ լիքը կարևոր ինֆորմացիա կա, որ մենք գիտենք, որովհետև դպրոցում անցել ենք Քաոսը: Բյուր ջան, նախորդ գրածիս համառոտագրությունն ա, ինչ ասեմ, սրանից դուրս նոր հիմնավորում չունեմ: Ես մի բան գիտեմ կարդացող մարդը դպրոցում կարդում ա էն բոլոր գործերը, որոնց կարդալը մեր ասելով սպանում ա ընթերցանության ցանկությունը, իսկ դպրոցից հետո էլի շարունակում ա կարդալ, կարդալու սեր չունեցողն էլ ոչ էն ժամանակ ա կարդում, ոչ էլ հետո:

Շին, հասկանում եմ ինչ ես ասում: Բայց պե՞տք ա էդ ինֆորմացիան կամ եթե պետք ա, դա ստանալու ուրիշ ձև չկա՞: Շատ սխալ ես անում, որ հաճելի ու պարտադիր ընթերցանությունն իրարից առանձնացնում ես: Դա մեր ամբողջ կրթական համակարգի թերությունն ա: Կարևորության, պարտադիրի հետևից ընկնելով մոռանում են, որ ուսումը պետք ա նաև հաճելի պրոցես լինի: Արդյունքում՝ ստացվում ա մենակ խելացիների վրա կենտրոնացած համակարգ, էդ սաղ գրքերը կարդում են մենակ խելացիները (սա որպես պայմանական տերմին ընդունի, կուզես կրծող ասա, ինչ կուզես, ասա), իսկ էն միջին աշակերտը դուրս ա մնում, որովհետև պրոցեսից հաճույք չի ստանում: Ի դեպ, խելացին էլ հաճույք չի ստանում, ուղղակի իրա համար շատ կարևոր ա «գերազանց» ստանալը կամ ուրիշ մոտիվներ ունի դրանք կարդալու: Չի բացառվում, որ մի երկու հոգի էլ հաճույք ստանա դրանից: Հա ինչ, ես էլ եռանկյունաչափական խնդիր լուծելիս էի հաճույք ստանում, բայց հո գիտեմ, որ դա աշխարհի գերագույն հաճույքներից չի բոլորի համար:

Դու ասում ես՝ եթե էդ ժամանակ չկարդա, էլ չի էլ կարդա: Բայց ինչի՞ կարդա է: Հիմա որ ես Քաոսը կարդացել եմ, մի բան փոխվե՞լ ա: Մենակ հասկացել եմ, որ Շիրվանզադեն ապուշ գրող ա: Ուրիշ ոչինչ չի տվել էդ գիրքը:

Ու մեկ էլ՝ չարաչար սխալվում ես, լիքը մարդիկ կան, որ սամվելներից ու վարդանանքներից հետո թարգել են կարդալը: Հետագայում շատ ուշ են հայտնաբերել, որ կարդալը կայֆ բան ա, ուղղակի դպրոցում սխալ ուղու վրա են դրել: Ի դեպ, մեր դասարանում էլ տենց դեպքեր կային, բայց դե իրանք գոնե դպրոցական տարիներին խելքի էկան, երբ պատահաբար Կոմս Մոնտե Քրիստոն ձեռքներն ընկավ:

[LisBeth]

1.Բրետ Իստոն Էլլիս – psyco vs Պալանիկ Choke.
2.Առաջինը գուշակիր ինքդ շարքից ա, երկրորդն էլ Պալանիկ ուսումնասիրելու գործընթացի մեջ ա մտնում։
3.Choke –ը հակագովազդով ա սկսվում, իբր, գործ չունես, քեզ նեղություն մի տուր, մի քանի էջից դու էլ չես ուզենա շարունակես, ավելի լավ ա գնա բժիշկ դառի ևն, ու ամեն ինչ ճիշտ ա ասում։ psyco – ինչ որ բան զսպվածության ու բարեկամության մասին, շատ դիպուկ։
4.Չեմ նայում, դեռ սկզբներում եմ երևի, չէ, Choke –ը մի քիչ առաջ եմ։
5.Պալանիկի 4–րդ գործն ա որ կարդում եմ, կարծիքս անփոփոխ ա, ամեն մարդու համար չի, բայց ով իրան սիրում ա դա եթե չասեմ հիմնական ա, կասեմ երկարատև ա, կլանող ա գրում, որ սկսում ես պետք ա կարդաս, կարդաս, ու անընդհատ մի նոր բան մոգոնում ա։
Psyco-ի մասին շատ դրական կարծիքներ եմ լսել, որոնք մեծամասամբ կիսում եմ։ Ֆիլմը մինչև վերջ չեմ նայել, համեմատության համար սկիզբը նայեցի, ավելի "թեթև" էր, ասեմ ինչի, որովհետև, արա, դե էդ բրենդբերի անուններն էնքան շատ ա, գլուխդ ֆռում ա, առավել ևս որ դրանց մեծ մասը անծանոթ են։ Ես կերա էսինչը, հագա Էսինչը, ոռս սրբեցի էսինչ զուգարանի թղթով։
Վերջն են, երկուսն էլ։

Հ.Գ. սրանք պետք ա ներառվի դպրոցական ծրագրի մեջ, լրիվ ուսուցողական բնույթի գրականություն ա

[StrangeLittleGirl]

1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:
Շելլի - Ֆրանկենշտայն (կամ երևի անգլերեն Ֆրանկենստեյն)

2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա։

Կուրսերայի ջանը սաղ, ես դեռ հույս ունեմ, որ էդ դասընթացը հաղթահարելու եմ

3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):

TO Mrs. Saville, England

You will rejoice to hear that no disaster has accompanied the commencement of an enterprise which you have regarded with such evil forebodings. I arrived here yesterday, and my first task is to assure my dear sister of my welfare and increasing confidence in the success of my undertaking.

4. Ո՞ր էջն եք հասել։

Հենց նոր եմ սկսել:

5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա։

Ի՞նչ կարծիք, նոր եմ սկսել Բայց դե հաշվի առնելով էս ծրագրում ընդգրկված գրականությունը պիտի ասեմ, որ հաստատ էլի մի քանի գիշեր վախից չեմ քնելու:

[Diana99]

Շատ բուռն քննարկում ստացվեց իմ պատճառով

[Անվերնագիր]

1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:

Ուխտագնացություն դեպի երկիր (Ժողովածու)


2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա։

Շատ հարզատ մարդու գրադարանն էի փորփրում ու պատահական աչքս դիպավ աչքի բոցին,
ու ձեռքերս մեկնեցի


3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):

Եթե աստղերը գիշերային երկնքում առկայծեին միայն հազար տարին մեկ անգամ, որպիսի՜ ջերմ հավատով կհամակվեին մարդիկ՝ սերնդեսերունդ պահպանելով հիշողությունը աստծո քաղաքի մասին:
Էմերսոն



4. Ո՞ր էջն եք հասել։

Արդեն վերջացրել եմ


5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա։

Այզեկ Ազիմով
Եվ եղավ խավար- Մի քանի ժամից կիջնի խավար ամբոխջ մոլորակով մեկ, և այդ խավարից մարդիկ կխելագարվեն, մի՞թե չի կարող օգնել գիտություն, իսկ պաշտպանմունքը՞: Ժողովածուի թերևս լավագույն ստեղծագորոծությունը, դուրս շատ էկավ: Հիշում եմ, որ գրքի ինչ որ հատված հետ համաձայն չէի, բայց հիմա չեմ հիշում, թե որ:

Անսպասելի հաղթանակ- Երկիր մոլորակի բնակչությունը ռոբոտներ է ուղարկում նոր հայտնաբերված մոլորակի քաղաքակրթությունը ուսումնասիրելու համար: Ռոբոտներին սպասվում է շատ հետաքրքիր ուսումնասիրություն: Լավ խնդալու պատմություն ա,հավեսն էր

Քլիֆորդ Սայմակ

Գյուղի խենթը- Տղան շատ անսպասելիորեն իր մոտ հայտնաբերում է գերբնական կարողություներ, սկզբում նա վրեժ է լուծում իր թշնամիներից, իսկ հետո հասկանում է, որ այդ կարողությունները կարելի է ավելի խելամտորեն օգտագործել...: Ցնդած բան ա, բայց ես ինչո՞ւ գիտեյի, որ գերբանական կարողություններ ունենալը մենակ քաղաքում ապրողներին ա բնորոշ, :

Սարքիր ինքդ- Գորդոն Նայթ ասես նստած լիներ ասեղների վրա. նա անհամբեր սպասում էր հինգժամյա աշխատանքային օրվա ավարտին, որ շուտ տուն սլանար: Հենց այսօր պետք է ստանար «« Սարքիր ինքդ»» ընկերությունը պատվիրած կոմպլեկտը և անհամաբեր ուզում էր գործի անցնել: Բայց Նայթը ստանում է ուրիշ բան, ուրիշ ավելի ՀԶՈՐ մի բան: Էս էլ ժողովածուի լավագույններից էր:
Սիրունիկը- Մի քանի տիեզերագնացներ ««Սիրունիկ»» անունով տիեզերանավի հետ բարձրանում ա են տիեզերք:Տիեզերքում շատ անսպասելիորեն տիեզերագնացները հայտնաբերում են, որ Սիրունիկը այդքան էլ սովորական տիեզերանավ չէ: Ցնդած պատմությունա : Ընդհանրապես Քլիֆորդ Սայմակը ինձ համար մեծ բացահայտում էր, արժի իր գործերին ավելի շուշուտ անրադառնալ:
Հարի Հարիսոն

Վարպետը- Սյուժեն էտքան լավ չեմ հիշում , ինչ որ մողեսների մասին էր,

Ոստիկան ռոբոտը- տոշնի համանուն կինոն ա, ուղղակի ստեղ համ սյուժեն ա լավը, համ էլ գործողություննրը կատարվում են այլ մոլորակում:

Ռեյ Բրեդբերի

Մայն ու աղջիկը- շատ կարճ պատմություն երիտասարդի ու արդեն պատկառելի տարիք ունեցող կնոջ մասին- Լրիվ Բրեդբերի ոճով, շատ լավն էր, ««Dandelion Wine»»-ին էլ մի քիչ նման

Ռոբերտ Յանգ
Հարբած հողը- Մարսերեն առաջին գիտաֆանտաստիկ պատմվածքն է, որ հասել է երկիր, և, բացի այն, որ ունի ինքնուրույն արժեք, դա կարդալուց հետո կարելի է անել մի շարք հետաքրքիր եզրակացություններ.
1.Մարսեցիները շատ նման են մեզ
2.Նրանց քաղաքակրթությունը շատ նման է մեր քաղաքակրթությանը
3. Ինչպես Երկրի ֆանտաստ գրողներն են օգտագործում մեր հասարակության արատները պատկերելու համար, այնպես էլ Մարսի գրողներն եմ օգտագորոծում Երկիրը, որպեսզի պատկերեն իրենց հասարակության արատները
4.վ այդ արատների պատկերումը չափազանցրել են ինչպես մարսի այնպես էլ Երկրի ֆանտաստ գրողներըմ և մարսեցի որոշ գրողներ սկսել են պարոդիաներ գրել իրենց կոլեգաներին
5. այս պատմվածքը վերաբերվում է վերջին կետին Հատված գրքից) :

Մեխանիկական թզենու տերևը - դուրս չեկավ: Ինչ-որ աղջակա մասին ա, ով վերջում գտնում ա իր սիրուն

Ռոբերտ Շեքլի

Ուխտագնացություն դեպի երկիր: Այլ մոլորակից գլխավոր հերոսը գալիս է Երկիր, որպեսզի գտնի միակ ու անկրկնելի սերը, սակայն Երկրում էլ էն լավ ժամանակները չեն. էտքան էլ լավը չեր

Ռիչարդ Ուորմսեր

Պան Սատիրուս. - Պան Սատիրուս անունով շիմպանզեին Ամերիկան ուղեծիր է արձակում, սկզբում ամեն ինչ հաջող է ընթանում, բայց երկրորդ աստիճանը ազատվելուց հետո տիեզերանավը կատարում է չնախատեսված շարժումներ և արևելքի փոխարեն շարժվում է դեպի Արևմուտք: Հետագայում պարզվում է նաև, որ Պանը երկնքում շարժվել է լույսի արագությունից ավելի արագ: Եվ այս ամենի համար Պանը պետք է պատասխան տա Ամերիկայի իշխանություններին: Սկզբից ինձ թվում էր որ «« Կապիկների մոլորակի»»-ի նման ինչ որ բան կլինի...սենց էլ վատը չէր, ուղղակի իմ կարծիքով սյուժեն կարելի էր ավելի սուր ներկայացնել

[Շինարար]

1. Ի՞նչ եք կարդում հիմա:

Ջորջ Մարտին "Արքաների բախումը" ("Երբ բախվում են արքաները" ):

2. Ինչու՞ որոշեցիք կարդալ հենց դա։

"Գահերի խաղն" ու Ձվիկի պատմվածքներն ավարտեցի, սրա հերթն ա:

3. Գիրքն ինչպե՞ս է սկսվում (առաջին նախադասությունը):

Առավոտ ծեգին գիսաստղի հետագծի նկարագրության մասին նախադասություն ա՝ հագեցած արյան հետ համեմատությամբ:

4. Ո՞ր էջն եք հասել։

Ռուֆուսի ուղարկած տարբերակով` 66:

5. Ձեր կարծիքը մինչև հիմա։

Չնայած կերպարները շատ են, ու որ չխառնեմ, նոր կերպարներ հանդիպելիս դիմում եմ վիքիի օգնությանը, երբեմն պարզում, որ էդ կերպարին էս վերջերս էլի եմ հանդիպել, այսինքն ընդհանուր սյուժետային գծերն արդեն պարզ են, էլ չեմ ասում, որ սերիալն էլ եմ նայել, բայց էդ ամենի հետ կլանված կարդում եմ: Ոնց զգացել եմ, մեծ մասամբ սաղ Դաեներիսին են բալետ անում, բայց ես հեչ համաձայն չեմ, որ ինքը գա ու գրավի գահը, այ բանը, էստեղ իրար վիզ են կրծում, իրար մորթում, պայքարում, մեկ էլ գիտեմ ոչ որտեղից իրա վիշապներով գա ամեն ինչին տեր կանգնի՞: Մի խոսքով, էդ աստիճան տարել ա գիրքը ինձ