Հավաքածու մրցույթ – 5. «Հոգեբանական թրիլլեր» (քվեարկություն և քննարկում)

[StrangeLittleGirl]

Դեպի լուսին - էլի կաղում էր: Հարցականներ, որ քննադատության չեն ենթարկվում. Սահակը դեղեր չէ՞ր ստանում, որ տենց կատաղած էր, էդ ո՞ր օրվանից ա քույրը մենակով աբխոդ անում, բա աժդահա սանիտարներն ու՞ր էին: Ու հա, մեկ էլ կուզեի, որ հեղինակն ականջին օղ աներ, որ հոգեբուժարանում երբեք բժիշկներ, պրոֆեսորներ և այլններ չեն հավաքվում, որովհետև իր նկարագրած հոգեբուժարանում փակված հիվանդները հիմնականում շիզոֆրենիկներ են լինում, ընդ որում՝ բավական ծանր, սովորաբար նրանք բարձրագույն կրթություն չեն ունենում (որոշ բացառություններ, իհարկե, լինում են):

[ivy]

Դեպի լուսինն եմ կարդում
Լավ էլի մարդիկ, լավ էլի Ախր եթե մի թեմայով գրում եք, եթե չեք տիրապետում էդ թեմային, կա՛մ լավ ուսումնասիրեք, կա՛մ ուղղակի մի գրեք, շատ եմ խնդրում, մի՛ գրեք: Իմ լացն էկավ էս նախադասությունից:

Բյուր, լավ էլի, դու էլ, ինչքան հոգեբուժական տեսարան ես տեսնում, վատանում ես: Սա հո դիագնոզ չի: Մարդը նկատի ունի, որ անկախ նրանից՝ ով ինչ էր, հիմա բոլորն էլ հոգեկան հիվանդ են, ու դա իրենց նման է դարձնում, միավորում է:
Մի քիչ թեթև տար, սա բժշկական գիրք չի:

[StrangeLittleGirl]

Էն շշուկներին մի կերպ դիմացա, բայց Անվերնագրին ասելու եմ:

Մի՛ արեք սենց բաներ.

Արևով թրծված լուսաբացը նվագում էր երկունքի լարայինով: Նվագում էր և փոքրիկ սրտիկի թախծալի բաբախյունը: Անձրևի կաթիլներից հյուսված անորոշ երաժշտությունը կրկին հիվանդագին տենդով էր լցնում աչքերի ծիծաղն ու տխրանքը...
Նորածին առավոտը արթնացնում էր աշխարհի պանդուխտ նոտաները. դրանք հառաչանքի կույտեր էին, մարդկային տրորված հույզերի փշրանքներ, ժպիտ, ցնորք, արցունքներ...Նորաթուխ երկնքից անթիվ աստղեր էին ընկնում, բայց դա ընդամենը մթագնած տեսիլք էր. աստղերի հետ մոլորված երազ էր կաթում կապույտից:

[Ruby Rue]

Վարունգների առաջին պարբերությունը ոնց որ ես գրած լինեի. Նորվեգիա, ֆիզիկայի խնդիրներ ու պոֆիգիստական ոճ:
Բայց շարունակեցի ու հասկացա, որ նույնիսկ մի արկղ գարեջուր խմելու դեպքում էլ սենց բան չէի գրի:
Իսկ հեղինակը շատ անլուրջ ա գրել, էքպերեմենտալ «ղըժ» ա կազմակերպել:

[StrangeLittleGirl]

Կներեք, Անվերնագիրը չկարողացա մինչև վերջ կարդալ նախ որովհետև անվերնագիր է, երկրորդ որովհետև լիքը ավելորդ բառեր կան, բայց եթե դրանք հանես, տակը բան չի մնա:

[StrangeLittleGirl]

Վարունգների առաջին պարբերությունը ոնց որ ես գրած լինեի. Նորվեգիա, ֆիզիկայի խնդիրներ ու պոֆիգիստական ոճ:
Բայց շարունակեցի ու հասկացա, որ նույնիսկ մի արկղ գարեջուր խմելու դեպքում էլ սենց բան չէի գրի:
Իսկ հեղինակը շատ անլուրջ ա գրել, էքպերեմենտալ «ղըժ» ա կազմակերպել:

Էլ մի վրայիցդ ցրի

[ivy]

Էլ մի վրայիցդ ցրի

Բյուր, անհնար ա դա Ռուբին գրած լինի, ուղղակի անհնար ա:

[Stranger_Friend]

Ես մի քիչ ուրիշ սպասելիքներ ունեի: Մոգական ռեալիզմի համեմատ ինձ թույլ թվաց.

1.Վարունգներ- Մտածում էի ի՞նչ կարելի է գրել, որ անհարմար չլինի: Հենց առաջին՝ ivy-ի մեկնաբանության հետ համաձայն եմ.

1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»
Ջահել ճուտ է գրողը, համենայնդեպս ինձ էդպես թվաց: Սիրային թեմայի մեջ ինչ-որ անհանգիստ ու լարված նոտաներ է փորձել մտցնել, վերջում էլ արդեն լրիվ ոգևորվել է, ես կասեի նույնիսկ՝ չափազանց շատ:
Վարունգի թեման, չգիտեմ, հատուկ էր էդպես արված, թե չէ, բայց ինձ մի քիչ վուլգար թվաց. կամ էլ ես եմ չափազանց «փչացած»:
Օրիգինալություն խաղալու փոխարեն էլ կարելի էր մի քիչ էնպես զարգացնել նյութը, որ իսկապես ասելու բան լիներ մեջը:
Բայց դե էս ամեն ինչն էլ ներելի է և արժանի չի խիստ դատի, եթե գրողը սկսնակ է և հետն էլ՝ թինեյջեր:

Մենակ մի բան՝ ինձ թվում է հենց արժանի է դատի այն, որ գրողը 16-17 տարեկան աղջիկ է: Ախր սա ի՞նչ թեմա է նման տարիքի համար, եթե իհարկե ենթադրությունները ճիշտ են: Ուրախանում եմ, որ քննադատում են: Ամաչում էլ եմ ասեմ ում եմ կասկածում ու ում եմ հենց առաջին տողից պատկերացրել գրողի դերում: Երանի սխալ լինեմ:

2.Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)- վրիպակներն իմ ուշադրությունը չշեղեցին: Այս ոճը սիրում եմ՝ համեմատություններ, <<մեկ, երկու, երեք>>, կրկնվող արտահայտություններ, որոնցով էլ պետք է հասկացվի ստեղծագործությունը: Այսինքն բառացի չի բացատրած, պիտի պատկերներին ուշադրություն դարձվի: Բայց հենց այդ պատկերները՝ որոնք բացահայտելու էին գործը, թույլ էին ու հենց դա էր խանգարում: Չնայած ինձ թվում է գործը հասկացել եմ: Սյուժեն կարելի էր այլ կերպ զարգացնել՝ իրական դեպքին երևակայություն տալու միտքը հետաքրքիր էր, բայց ինձ թվաց գրողի մոտ պատկերները ճիշտ վերարտադրել չի ստացվել՝ այսինքն ինքը գիտի, բայց չի կարացել այնպես գրի, որ չիմացողն էլ պատկերացնի: Սցենարը հավանեցի, բայց դե թույլ է գրած:

3.ՎերաԴԱՐՁներ- Հեղինակը փորձառու է՝ գիտի ոնց առաջին տողերից գրավի ընթերցողին: Իսկ ընթերցողին պետք է սկիզբը հասկանալի, ինչու չէ նաև սովորական ներկայացնել (սրա վրա ուշադրություն սկսեցի դարձնել մնացածի սկզբերը կարդալիս): Ընթացքն էլ պարզ էր, բայց ոչ թույլ՝ հեշտ էր կարդացվում: Մութ բան չկար, մինչև վերջի պարբերությունը, որը որ մի փոքր անակնկալի բերեց՝ <<վայ, փաստորեն սա սովորական լրագրողի հոդված չէ՞ր, այստեղ էլի բան կա՞>> ու հենց այդ անկնկալն էր, որ ինչ-որ չափով շրջեց պարզն ու հասարակը: Բայց դե առեղծված չկար, որը ես բոլորի մեջ փնտրում եմ ու հույս ունեի այս ժանրում դրանք շատ կլինեն: Հեղինակը լավ գրող է՝ հետաքրքիր գործեր կունենա, որոնք կընթերցեմ:

Ավելացում: Ամեն դեպքում Վարունգներ-ի մասին մի հատ լավ բան ասեմ՝ ագրեսիա կար, որը ես սիրում եմ:

[Ruby Rue]

Էլ մի վրայիցդ ցրի

Բյուր, անհնար ա դա Ռուբին գրած լինի, ուղղակի անհնար ա:

Ոչ պակաս դատարկացնդաբանություն էլ Ռուբին ա գրել էս անգամ: Բայց հաստատ՝ վարունգները չեն:

[Շինարար]

Հասկանում եմ Բյուր ջան, ուղղակի էդ ասողները հույսով եմ բավականին հիմնավոր բացատրություն ունեն… թե չէ ամեն ինչ էլ կարան ասեն…

Մեֆ, բայց նորմալ չի՞, որ մեկին էլ Պիկասոն դուր չգա, իրան հարազատ չլինի էդպիսի արվեստը: Իհարկե զիբիլ անվանելը արդեն շնորք չի ու էդ չհավանողների կարծիքը ահագին արժեզրկում ա, իսկ էնպես զուտ չհավանելը ինձ թվում ա լրիվ նորմալ ա:

[Ruby Rue]

Մենակ մի բան՝ ինձ թվում է հենց արժանի է դատի այն, որ գրողը 16-17 տարեկան աղջիկ է: Ախր սա ի՞նչ թեմա է նման տարիքի համար, եթե իհարկե ենթադրությունները ճիշտ են: Ուրախանում եմ, որ քննադատում են: Ամաչում էլ եմ ասեմ ում եմ կասկածում ու ում եմ հենց առաջին տողից պատկերացրել գրողի դերում: Երանի սխալ լինեմ:

Դու՞ էլ ես ինձ կասկածում:

[Mephistopheles]

Մեֆ, բայց նորմալ չի՞, որ մեկին էլ Պիկասոն դուր չգա, իրան հարազատ չլինի էդպիսի արվեստը: Իհարկե զիբիլ անվանելը արդեն շնորք չի ու էդ չհավանողների կարծիքը ահագին արժեզրկում ա, իսկ էնպես զուտ չհավանելը ինձ թվում ա լրիվ նորմալ ա:

Իհարկե կարա մարդը չհավանի Պիկասսո… դրանում տարօրինակ բան չկա ու ոչ էլ աննորմալ երևույթ ա, ուղղակի դա էնքան զուտ անձնական խանդիր ա դառնում որ բանավիճել չես կարող… իրենք չեն կարող վիճել թե ինչու Պիկասսոն լավը չի, բայց կարող են ասել "չեմ սիրում" ու քաշվել մի կողմ… բայց բացառված չ որ կգա մի մարդ որ համ էլ կապացուցի ու կվիճի… էդպիսի մարդիկ ժամանակին եղել են, բայց գնալով քչանում են…

[Stranger_Friend]

Դու՞ էլ ես ինձ կասկածում:

Ոչ: Չեմ ուզի դու լինես

[Mephistopheles]

Ժողովուրդ, ուզում եմ ինքնաբացահայտվեմ… կարա՞մ…

[ivy]

Ժողովուրդ, ուզում եմ ինքնաբացահայտվեմ… կարա՞մ…

Լավ մտածի

Ստեղծագործության հեղինակներն ինքնաբացահայտվելու իրավունք չունեն: Ինքնաբացահայտվող հեղինակի ստեղծագործությունը չի հեռացվի մրցույթից, սակայն այդ ստեղծագործության օգտին տրված ձայների 50 տոկոսը կհամարվի չեղյալ: