Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Շինարար]

Ուզում եմ 13 տարեկան լինել
էսքան նշածներից մի 3-4 բան հազիվ կարդացած լինեմ (


Հ.Գ.
Գիտեմ, որ ամոթ ա, ուղղակի չդիմացա, գրեցի Դեպրեսվել եմ


Հ.Հ.Գ.
Ինձ բացի «քիչ կարդա»-ից ուրիշ բան խորհուրդ տվող չի եղել գրքերի հարցում, նույնիսկ դպրոցում Ձեռքիս տակ ինչ անկապ ու անհայտ գիրք ընկնում էր, էդ էի կարդում

Թխի գա Չնայած 3-4-ից ավել բան ա համընկնում իմ ձեռքի տակ ընկածների հետ, բայց ընդհանրապես ես էլ նույն դառը ճակատագրին արժանացել ձեռքի տակ ընկնելու ու քիչ կարդա-ի առումով, բայց իմ լացը էն ժամանակ էր գալիս, ոչ թե հիմա

[keyboard]

Բյու՛ր, բայց ինչի՞ անհույս, ի՞նչ ա պետք անել, որ հույս լինի:

Հ.Գ. Չթողեց վարգանիշեմ սրիգան:

Օֆ-Օֆ

Բյուր, դու սպանել ես քո մեջ այդ սիրահարվածությունը, վե՞րջ, կորավ այլևս այդ անհույս ցնորքը...

Հ.Գ. Որ ասում եմ էսօր իմ օրը չի....

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, դու սպանել ես քո մեջ այդ սիրահարվածությունը, վե՞րջ, կորավ այլևս այդ անհույս ցնորքը...

Հ.Գ. Որ ասում եմ էսօր իմ օրը չի....

մեռա ես: դու մինչև հիմա չե՞ս ջոկել, որ էդ գրառման մեջ ամեն ակումբցի իրա անունն էր տեսնում, ես էլ ապրիլի մեկ էի նշում

[keyboard]

մեռա ես: դու մինչև հիմա չե՞ս ջոկել, որ էդ գրառման մեջ ամեն ակումբցի իրա անունն էր տեսնում, ես էլ ապրիլի մեկ էի նշում

Էէէէ, հիմա էլ ես մեռա, որտև դու իմ կատակը չհասկացար


Հ.Գ.

[StrangeLittleGirl]

Էէէէ, հիմա էլ ես մեռա, որտև դու իմ կատակը չհասկացար


Հ.Գ.

սուս, էսօր ես պաշտոնապես անտրամ եմ

[keyboard]

սուս, էսօր ես պաշտոնապես անտրամ եմ

Քոռանամ
Էհ բախտակից ընկեր, Հայաստան ե՞ս, գնա՞նք լագելու

Էսի էն սիրո խոստովանության հանդիպման հրավեր չի հա

[Ներսես_AM]

․․․
Օրինակ ակումբում կան գրանցված անդամներ, ովքեր ակտիվ են, հանդիպումների են գնում, բոլորից ու ամեն ինչից տեղյակ են, բավականին գրառումներ ունեն, սակայն խոսում են միայն ըստ անհրաժեշտության ու լռում են շատ հաճախ։ Էդ տեսակի մարդկանց հետ ինձ շատ անհարմար ա, ես վախենում եմ էդ տեսակի մարդկանցից, ովքեր երկար չափ ու ձև են անում, հետո մի նախադասություն ասում կամ գրում, ու նենց չի, որ իմ շատախոսության մեջ ես խոսքի արժեքը կորցրել եմ կամ չեմ գնահատում ուրիշի խոսքը, ավելին, ես էդ բոլոր խոսքերին շատ մեծ կարևորություն եմ տալիս, ու բոլոր ասելիքներիս վրա էլ մտածում եմ, գոնե մի քանի վայրկյան բայց յուրաքանչյուր լռելուս համար շատ ավելի երկար եմ մտածում ու շատ ավելի կարևոր եմ համարում էդ լռելը, ու երբ կան շրջակայքում մարդիկ, ովքեր շատ ավելի լռում են, քան խոսում, իրենցից ինչ-որ թաքնված վտանգ եմ զգում։

Ինձնից վախում են

Հ․Գ․ Էսքան կարճ պատասխանն էլ ա վախենալու՞‎։

[Ուլուանա]

Ինձնից վախում են

Հ․Գ․ Էսքան կարճ պատասխանն էլ ա վախենալու՞‎։

Վայ, ես էլ որ կարդացի Դայանայի գրառումը, ուզում էի էստեղ մեջբերել ու գրել՝ տեսնես ես է՞լ եմ մտնում էդ մարդկանց մեջ ։ Տեսնես՝ քանի՞ մարդ ա իր վրա վերցրել ։ Հատկապես որ տակի շնորհակալություններն էլ տեսա, մտածեցի՝ փաստորեն, ինչքան շատ մարդիկ են իմ մասին էդ ձևի մտածում ։

[Ambrosine]

Ուզում եմ 13 տարեկան լինել
էսքան նշածներից մի 3-4 բան հազիվ կարդացած լինեմ (


Հ.Գ.
Գիտեմ, որ ամոթ ա, ուղղակի չդիմացա, գրեցի Դեպրեսվել եմ


Հ.Հ.Գ.
Ինձ բացի «քիչ կարդա»-ից ուրիշ բան խորհուրդ տվող չի եղել գրքերի հարցում, նույնիսկ դպրոցում Ձեռքիս տակ ինչ անկապ ու անհայտ գիրք ընկնում էր, էդ էի կարդում

Ինձ թեման հետաքրքրեց` համեմատելու համար: Ես էլ այս գրքերից շատերը չեմ կարդացել: Մենք տանը մանկական գրքեր չունեինք: Հարևանինն էլ լրիվ մանկական էր. ամբողջը կարդացի` մինչև 3-րդ դասարան, հետո ձանձրանում էի էդ հեքիաթային թեմաներից: 9-10 տարեկանից ես արդեն հայ պատմավեպերն էի գիշեր-ցերեկ կարդում, դետեկտիվ, ու միանգամից անցա գիտականին: Էդ էլ մի բան չի: Հիմա ես գեղարվեստական գիրք չեմ կարողանում կարդալ. անընդհատ անունների վրա եմ ուշադրություն դարձնում, փորձում եմ բնակավայրերի անունները հիշել, որոնք շատ հաճախ հորինված են լինում, ու հիշելը ինձ ոչինչ չի տալու, փորձում եմ այս կամ այն դեպքի հետևանքները կանխատեսել. գժանոց: Նորմալ մարդը ամեն տարիքում պետք է կարդա համապատասխան գրականություն: Դպրոցում գոնե պետք է ուղղորդեն: Չեմ հիշում` որ դասարան էի, որոշել էի սովետական կանաչ հանրագիտարանները կարդալ. առաջին հատորի մի քանի էջից հետո հասկացա, որ` աննպատակ կարդալը նպատակամղված չկարդալ է: Բայց նաև գտնում եմ, որ էդ տարիքից "ծանր" գրքերը կարդալը ստիպում է "մեծանալ", աշխարհին այլ կերպ նայել, իրերը այլ կերպ վերլուծել: Ու հետո ես առաջնայնությունը միշտ տվել եմ հայկական ստեղծագործություններին: Անգամ մեր հեքիաթները խորն են, ուսուցանող: Բայց ամեն մարդ իր ճաշակով է ընտրում` ինչ կարդա: Ես որ գոհ եմ. ինձ երբեք չեմ պատկերացրել Կարմիր գլխարկի մասին մտորելիս, փոխարենը շաաատ կարևոր դեմքեր ու դեպքեր կան` մտածմունքի թեմա դառնալու պատվին արժանի:

հ.գ. Հեչ էլ մի դեպրեսվի, Կակտուս ջան :

[Dayana]

Ինձնից վախում են

Հ․Գ․ Էսքան կարճ պատասխանն էլ ա վախենալու՞‎։

Վայ, ես էլ որ կարդացի Դայանայի գրառումը, ուզում էի էստեղ մեջբերել ու գրել՝ տեսնես ես է՞լ եմ մտնում էդ մարդկանց մեջ ։ Տեսնես՝ քանի՞ մարդ ա իր վրա վերցրել ։ Հատկապես որ տակի շնորհակալություններն էլ տեսա, մտածեցի՝ փաստորեն, ինչքան շատ մարդիկ են իմ մասին էդ ձևի մտածում ։

Ներս, Ան, դուք էնքան էլ իմ նկարագրած կատեգորիայում չեք:

[Ներսես_AM]

Ներս, Ան, դուք էնքան էլ իմ նկարագրած կատեգորիայում չեք:

հլը մի հատ էլ կարդա գրածդ, լրիվ իմ մասին ա

[Ուլուանա]

Ներս, Ան, դուք էնքան էլ իմ նկարագրած կատեգորիայում չեք:

Այսինքն՝ լրիվ էդ կատեգորիայի մեջ չենք տեղավորվում, բայց նենց մի ոտով մեջն ենք, չէ՞ ։

[Ուլուանա]

հլը մի հատ էլ կարդա գրածդ, լրիվ իմ մասին ա

Ես չէի ասի, թե իմ մասին ա, երևի մենակ չափել–ձևելու պահն ա իմ մասին, էն էլ դա հիմնականում գրավոր խոսքին ա վերաբերում, բանավորում էդքան չափել–ձևելու ժամանակ չի լինում. ես էլ էդքան արագաշարժ, ավելի ճիշտ՝ արագամիտ չեմ, մեղմ ասած ։ Բայց դե փաստ ա, որ Ակումբում հայտնի եմ խոսքս միշտ չափել–ձևելով, նենց որ չէի զարմանա, եթե ինձ էլ նկատի ունեցած լիներ։

[Dayana]

հլը մի հատ էլ կարդա գրածդ, լրիվ իմ մասին ա

Ներս, քեզ նենց եմ կարոտել, որ մի քիչ էլ համոզես, կհամաձայնվեմ ու կսկսեմ լացելը

Ես չէի ասի, թե իմ մասին ա, երևի մենակ չափել–ձևելու պահն ա իմ մասին, էն էլ դա հիմնականում գրավոր խոսքին ա վերաբերում, բանավորում էդքան չափել–ձևելու ժամանակ չի լինում. ես էլ էդքան արագաշարժ, ավելի ճիշտ՝ արագամիտ չեմ, մեղմ ասած ։ Բայց դե փաստ ա, որ Ակումբում հայտնի եմ խոսքս միշտ չափել–ձևելով, նենց որ չէի զարմանա, եթե ինձ էլ նկատի ունեցած լիներ։

Ան, իմ չափանիշներով, դու կարգին շատախոս ես, նենց որ հաստատ քո մասին չի խոսքս, ու առհասարակ, ոչ մի կոնկրետ մարդու մասին էլ չի, ընդհանուր ա, նույնիսկ ակումբից էլ կարող ա դուրս գալ, մի հարմար առիթով, կամ մի հարմար ժամի կգրեմ էդ մասին, թե ինձ ինչ աստիճան ա զարմացնում ու զայրացնում, երբ մարդիկ ինչ-որ միջավայրում լինում են ավելի երկար քան 3 ժամ ու ոչ մի բառ չեն ասում, և դեռ ավելին, ինչքան եսակենտրոնացած (եթե կարելի ա տենց ասել) են լինում, որ հեչ անհարմար չեն զգում, ուղղակի ազատ ունկնդրի պես սուս ու փուս լսում են, ոնց որ ձայնագրիչը, ուղղակի ժամանակ առ ժամանակ ինչ-որ ձայնարկություն են արձակում կամ ժպտում, կամ էլ հեռախոսով ՍՄՍ գրում ինչ-որ մեկի:
Ըհը, փաստորեն չսպասեցի հարմար պահի, լրիվ ասեցի

[Ուլուանա]

Ներս, քեզ նենց եմ կարոտել, որ մի քիչ էլ համոզես, կհամաձայնվեմ ու կսկսեմ լացելը


Ան, իմ չափանիշներով, դու կարգին շատախոս ես, նենց որ հաստատ քո մասին չի խոսքս, ու առհասարակ, ոչ մի կոնկրետ մարդու մասին էլ չի, ընդհանուր ա, նույնիսկ ակումբից էլ կարող ա դուրս գալ, մի հարմար առիթով, կամ մի հարմար ժամի կգրեմ էդ մասին, թե ինձ ինչ աստիճան ա զարմացնում ու զայրացնում, երբ մարդիկ ինչ-որ միջավայրում լինում են ավելի երկար քան 3 ժամ ու ոչ մի բառ չեն ասում, և դեռ ավելին, ինչքան եսակենտրոնացած (եթե կարելի ա տենց ասել) են լինում, որ հեչ անհարմար չեն զգում, ուղղակի ազատ ունկնդրի պես սուս ու փուս լսում են, ոնց որ ձայնագրիչը, ուղղակի ժամանակ առ ժամանակ ինչ-որ ձայնարկություն են արձակում կամ ժպտում, կամ էլ հեռախոսով ՍՄՍ գրում ինչ-որ մեկի:
Ըհը, փաստորեն չսպասեցի հարմար պահի, լրիվ ասեցի

Հա, ես էլ եմ ինքս ինձ շատախոս համարում։ Բայց որոշ դեպքերում կարող եմ լրիվ քո նկարագրածից էլ լինել՝ զուտ ամաչելու պատճառով ։ Ու ես միակը չեմ էդպիսին, նենց որ շատ մի զայրացի տենց մարդկանցից։ Չգիտեմ, ես որ դա երբեք եսակենտրոնացածության նշան չէի համարի։ Եսակենտրոնությունն իմ պատկերացմամբ ուրիշ նշաններով ա դրսևորվում, որոնց մեջ քչախոսությունը հազվադեպ ա մտնում ։ Ակումբից, օրինակ, Չուկը, Հայկոն (Աբելյան) կարող են ժամերով նստել հանդիպմանը ու տենց էլ ոչ մի բառ չասել կամ էդ ասածիդ պես մի երկու բառ ամբողջ ընթացքում արտաբերել, բայց իրանք հաստատ քո ասած վախենալու դեպքերից չեն, էլի (դու էլ գիտես)։ Ու էլի կան էդպիսիք, ուղղակի էս պահին էդ երկուսը մտքիս եկան ։