Պարագրում. քվեարկություն և քննարկում. փորձարարական ստեղծագործական մրցույթ

[StrangeLittleGirl]

Նույն երաժշտության տակ են գրվել, նույն պարից տպավորված, երևի, ռիթմն ազդել է

Ըհը, Ցպահանջն էլ կարդացի, նամակի տեքստի մեջ էր նույն ռիթմը: Բայց լուրջ, նենց հավես ա, որ սենց ա
Ինձ թվում ա` Ցպահանջի մեջ խորհրդավորությունը չափից դուրս շատ էր, բայց ընդհանուր առմամբ վատը չէր: Հնարավոր է` քվեարկեմ:

[Alphaone]

Ըհը, Ցպահանջն էլ կարդացի, նամակի տեքստի մեջ էր նույն ռիթմը: Բայց լուրջ, նենց հավես ա, որ սենց ա
Ինձ թվում ա` Ցպահանջի մեջ խորհրդավորությունը չափից դուրս շատ էր, բայց ընդհանուր առմամբ վատը չէր: Հնարավոր է` քվեարկեմ:

Ինձ էլ ամենաշատը Ցպահանջն ու Տանիքներն են դուր եկել

[ivy]

Տարբերակ 4.
Վերապրում

Հմմ...
Պատմվածքի սյուժեն փիլիսոփայացնելը իմ սիրած տեսակը չի, դրա համար քիչ կխոսեմ:
Ընդհանուր հավեսն էր, հետաքրքիր էր, որ մարդ էդ ուղղությամբ էր մտածել՝ պարը նայելիս:
Կարծում եմ, կլինեն հավանողներ:

[Դավիթ]

Ես որ կիլոմետրերով հեռու եմ սիրային մտորումներից, 3-ը իսկապես լավն էր, առաջին դեմքով գրված, համոզիչ ու հետաքրիր: Եթե ձայն չտամ, միայն նրա համար, որ պարի պահը արհեստական էր ներդրված գործի մեջ:

Թերապիստը հույս է տալիս, ասում է՝ պարելը կփրկի, իսկ ես ամեն օր հազիվ եմ անկողնուցս դուրս գալիս, վախվորած նայում հայելու մեջ, ալարում գզգզված մազերս կարգի բերել, ալարում հագնվել, ալարում ապրել: Վեր եմ ընկնում բազմոցին ու սպասում:

[ivy]

Տարբերակ 5.
Ցպահանջ

Էս տարբերակն ինձ մի քիչ զայրացրեց, անկեղծ ասած:
Կարդալիս զգում էի, որ ինչ-որ հետաքրքիր բան եմ կարդում, բայց էդ զգացումը էդպես էլ զգացում մնաց՝ առանց որևէ կարգին մտքի վերածվելու:
Այսինքն՝ ի վերջո ինչ էի կարդում, էդպես էլ չհասկացա:
Բայց կարծում եմ՝ էն դեպքը չէր, որ ավելին կար, ես չտեսա, ուղղակի էդքանն էր, ինչն ինձ համար քիչ էր՝ ամբողջական պատկեր ստանալու համար:
Հերոսի զգացողությունների ու կարդացած նամակի բովանդակության միջև անհամապատասխանություն կար: Էդպիսի հուզառատ նամակ ու ի պատասխան՝ վախեր: Միստիկա էր խառնված մեջը, ինչն իմ կարծիքով չէր կպնում ամբողջ պատկերին: Ինչպես նաև պարի մեջ ես էդ միստիկան չեմ զգացել...

[Տրիբուն]

1. Նվիրվում է Նրան, ով երբեք սահմանը չհատեց – Առավոտյան մաստուրբացիայի մասին գեղեցիկ պատմությունը չգիտես ինչի վերածվեց տրագեդիայի, որը համոզիչ դարձնելու համար իրականության տակ ենք ուզում սղացնել: «Քանի որ ընկերներն էին բրդելով ասել» տողերից հետո մտածում էի, որ պոռնոգրաֆիայի կվերածվի ու կհետաքրքրանա, բայց ..... ինչպես միշտ, սպասվող գյոզալական սեքսից սարքեցին մահացու քաղցկեղ: Չեմ քվեարկի:

2. Ներսում – «Բայց Մաքսը չէր թողնում: Դո՞ւրս էր եկել: Իրականում մի ոտքով մնացել էր ներսում»: Ոտքո՞վ Անոգդոտ հիշեցի – Զույգը սեքսով ա զբաղվում: Տղեն հարցնում ա. «Մտա՞», աղջիկը. «Չէ», տղեն «Ներսում չե՞մ», աղջիկը «չէ», տղեն. «բայց դրսում էլ չեմ»:

Պատմվածք ոչ մի բանի մասին: Հեղինակը փորձել ա մի երկու գեղարվեստական տողով ոչինչից պատմվածք սարքի, բայց բան դուրս չի եկել. «Մեջը լցրեց աչքերից թափվող կայծակը. թող մի քիչ կծու լիներ» ; «Մաքսի սիրած ուտելիքը սարքեց՝ մեջն աչքերից թափվող սեր խառնելով: Թող մի քիչ էլ քաղցր լիներ»: Պահ-պահ-պահ, երևի երկար ա մտածել սա գրելուց: Բայց մի կամ երկու իբր սիրուն նախադասությունով պատմվածք չես սարքի: Չեմ քվեարկի:

3. Վախեր –Մրցույթը փորձարարական ա, բայց ամեն դեպքում թեմատիկ ա: Գրողն ընել ա սար ու ձոր: Ոնց որ ուզում ա մի բան ասի, բայց բան չի ասում: Մեկ հղի ա, մեկ հղի չի, մեկ առավոտից իրիկուն աշխատում ա, մեկ սաղ օրը տունը վեր ընգած վախենում ա, որ հեսա կգա, կամ չի գա, կամ կգա ու չի գնա, կամ էլ կգնա ու էլ չի գա: Քարկապ, կարճ ասած: Գրողը սրա մասին երկար ա մտածել, ու առիթ էր ման գալիս որ մեզ հրամցնի իրա գրածը, ու առը քեզ առիթ – մրցույթ պարային թեմատիկայով, որտեղ կարելի ա թեմայի հետ կապ չունեցող մտքերի կույտը ներկայացնել ընթերցասեր հանրության գնահատականին: Գրողը լավ գրել գիտի, բայց սրա օգտին չեմ քվեարկի: Սրտիս ուզածը չի գրել:

4. Վերապրում – Վայ, էս ի՜նչ լավն էր: Լավ պատմվածք ոչ մի բանի մասին: Կամ կարող ա ազատությա՞ն մասին: Կարող ա: Գրողը ինքը կիմանա ինչի մասին էր: Բայց առաջին երեք դեպրեսիվ գործերից հետո, դեմքիս վերջապես ժպիտ հայտնվեց: Սրա օգտին կարելի ա քվեարկել:

5. Ցպահանջ – Մամա՛ ջան: Էս գիշերվա հազարին կարելի ա մարդկանց սենց վախեցնել: Պատմվածքի անունը պիտի լիներ «Գյոռնափշտիկ»: Գրողը հին գրող ա – ոճից ա զգացվում: Բայց էլի գրել ա ոչ մի բանի մասին: Մրցույթի թեման էլ փաթեթավորել ու դրել ա ցպահանջ դարակում: Չեմ քվեարկի:

6. Ժպտացող տանիքներ – էս Րաֆֆիի հացադուլը Ակումբի վրա ահավոր դեպրեսիվ ազդեցություն ա թողնում: Թեման որ կարդացի, մտածում էի լիքը հաճելի, ուրախ, տրամադրությունը բարձրացնող պատմվածքներ ենք կարդալու: Էս պահի դրությամբ արդեն ուզում եմ վալերյանկա խմեմ: Էս պատմվածքն էլ մնացածի նման – յարաբ պատմվածք ոչինչի մասին: Փորձում եմ հասկանալ, թե գրողն ինչ ա ուզում ասի, բայց բան չի ստացվում: Սոֆին ոնց որ կոմպլեքսներ ունի: Ինվալի՞դ ա: Թոմի դերն ինչու՞մն ա: Սոֆիի երևակայական ընկե՞րն ա: Աղջկա մոտ раздвоение личности ա՞: Չեմ քվեարկի:

Գովազդային ընդմիջում – Ժողովու՛րդ, գրողնե՛ր, ձեր մեջ ոչ մի ուրախ զվարթ, երջանիկ, արևոտ, պայծառ պահ չկա՞: Էս ինչ մի հատ դեպրեսիվ մթնոլորտ ա: Մեր դարդերը քիչ են, մի հատ էլ դուք եք սաղիս դեպրեսում: Չուկ, սրանից հետո ընդունում ես մենակ խմած վախտ գրած պատմվածքները, հատկապես եթե թեման նենց սիրուն, ուրախ ու կրքոտ բանի բանի մասին ա, ոնց որ պարն ա:

7. Աննան միայն սիրել գիտեր – Գովազդային ընդմիջումը չօգնեց: Էս պահի դրությամբ էս էն պատմվածքն ա, որի մասին պիտի ասեմ, որ գրողը պիտի զբաղվի ցանկացած այլ բանով, բացի գրելուց: Բացի նրանից, որ գրածը թեմայի հետ կապ չուներ, իրա վերնագրի հետ էլ կապ չուներ: Ռուսաստան խոպան գնացած ու հետ չեկած ամուսնու, դաժան-գեղցի սկեսուրի, անտեր մնացած կնգա ու երեխու մասին մի հատ գրվածք: Գոնե վերջում սաղով մի հատ տուշ տային ու պարեին, ասեինք թեմայի մեջ էր մնացել գրողը: Չեմ քվեարկի, ու խորհուրդ կտամ գրողին էլ մրցույթներին չմասնակցել:

8. Զրոն – Որ սկսեցի կարդալ, ուզում էի ասել «Փառքդ շատ Տեր Աստված»: Հասա կեսին, ու արդեն վալերյանկան չի օգնում, երևի գինու շիշը բացեմ: Ոնց կարելի էր սենց լավ սկսել պատմությունը, ու կեսից սենց քաք մեջ անել ամեն ինչ (հազար ներողություն, լավ ա քաղաքականության բաժնում չենք, հայհոյանքի համար չեն տուգանում): Պատմությունը սկսվում ներկայացմանը պատրաստվելու ու հետո ներկայացման բավականին գեղեցիկ տեսարանով: Աղջիկը դահլիճում փնտրում ա իրա սպասած միակ երկրպագուին: Սապսում ես հետաքրքիր, գեղեցի, կրքոտ շարունակությունը, ու առը քեզ .... Ալեքսը սիրում ա ուրիշին, պարուհին ծերանում ա ու կույս-կույս մեռնում ա՝ Ալեսքին սրտի մեջ: Էս գրողն էլ լավ գրել գիտի, բայց սրա օգտին էլ չեմ քվեարկի: Էլի Սրտիս ուզածը չի:


Լուրեր Հ1-ով: Վերջը գոնե մի հատ happy end կարդալու ենք, թե՞ չէ: Ընկել եք անտիհոլիվուդյան սինդրոմի մեջ: Ոչ մի պատմություն պիտի լավ չվերջանա: Еперный театр !!!!! Սպասում եմ, որ մնացած պատմություններում պիտի ավտովթար լինի, սիրած տղան պիտի մեռնի կամ սաղ կյանքը ինվալիդ մնա, ու Շամշյանի նկարները պիտի լինեն վթարի վայրից:

9. Լիզայի ձայները – StrangeLittleGirl-ն ա գրել: Պատմվածք ա: Լավ ա գրած: Գրողը գրել գիտի, ու լավ ա գրում: Բայց դե արդեն իսկականից հորսսսսսս արև, էլի: Եթե պատմության վերջում ոչ մեկը չի մեռնում ու չի դժբախտանում, սաղ կյանքը կույս չի մնում, ուրեմն պիտի անպայման շիզոֆռենիկի լինի՞: Պարը սե՞նց զգացմունքներ ա ձեր մեջ առաջացնում: Տանջալամիշ եղանք էլի: Բյուր, առանց նեղանալու, ցենտր գրել ես, բայց չեմ քվեարկելու սրա օգտին, քանի որ մրցույթից սպասումներս չի արդարացրել:

10. Կաղապար. Նոել Լարետ – Օբանա: Ոնց որ հաղթողն էս ա լինելու, հա՞: Լավ չեմ հասկանում ինչի մասին ա գրած, գրական ճաշակս դավաճանեց, բայց հզոր ա գրած: Գրել ա Գալոն: Մդա: Ուզածս գործը չի, բայց անետրը լավ ա գրած, է: Եթե սրա օգտին չքվեարկեմ էլ, մեկա հաղթելույա:

Մի անգամ էլ եմ էս մեկը կարդում: Մի բան, որ գրեթե չեմ անում:

Բլին, իսկականից ախր լավ ա գրած: Նկարագրականը հզոր ա, կպնելու տեղ չկա - ЕМАЕ: Մեր մեջ ասած սյուժեն էլի չեմ ընբռնել, բայց արդեն կարևոր չի: Կարող ա սյուժե չկա էլ: Էս էն դեպքն ա, որ էնքան լավ ա գրած, որ ուզում եմ գրածս հետ վերցնել, որ ուզածս չի: Թաքնված հզոր կիրք կա գրողի մեջ: Պարը ուղղակի չեմ տեսնում, բայց տողերի մեջ կարդում եմ: «Դու գիտես պստո ջան» արտահայտությունը ուրիշ տեղ ա տանում, ու իմ հիշելով Գալոյինը չի: Բայց եթե Գալոն էլ չի գրել, գրողը Գալոյի մակարդակին ա ձգում: Առանց մի գրամ մտածելու կքվեարկեի սրա օգտին:

11. Խորհրդավորություն – Գրողը տարիքով փոքր ա, գրելու տեխնիկա չունի, համ էլ ուղղագրությանը պիտի ուշադրություն դարձնի (Այլ ընտրանք, Արմինեյին ...): Բայց պատմություն էր ստացվել: Պարզ էր, հասարակ էր, մանկական էր, բայց պատմություն էր – դաժան ու դեպրեսիվ բառերի ու մտքերի լուծ չէր, որոնք եթե շարահյուսորեն ճիշտ ես իրար կողք դասավորում, ու մի քիչ էլ համեմում ես սիրուն հայերեն բառերով ու բառակապակցություններով, ապա պատմություն ա դառնում: Սրա օգտին կարելի ա խրխուսական քվեարկել: Պոտենցիալ կա: Կմեծանա ավելի լավ կգրի:

Ամփոփում – Դեռ չեմ քվերակում: Մի քիչ էլ կմտածեմ: Որպես կանոն մի գործի օգտին եմ քվերակում: Մտածում էի էս անգամ խրախուսական երկու ոչ էնքան ուժեղ գործերի օգտին քկվեարկեմ (4 ու 11), բայց 10-ը, սաղ խաղաքարտերը խառնեց: Ամեն դեպքում, անտերը գրական մրցույց ա, շաշկի չի, որ խրախուսական մրցանակներ բաժանենք: Չգիտեմ:

[ivy]

Տարբերակ 6.
Ժպտացող տանիքներ

Ահա թե ինչ կլիներ Կարլսոնի հետ, եթե նա Մալիշի փոխարեն կնոջ ձեռք ընկներ
Էնպես հեզ ու եթերային սկսվեց, ես արդեն պատրաստվում էի հանգիստ ժպտալով արագ կարդալ, անցնել առաջ:
Բայց առաջին հատվածի վերջերից զգացի, որ էստեղ մենակ եթերայնություն չի: Հատկապես երկրորդ մասի կտրուկ անցումն էր անսպասելի:
Երկու հերոսներն էլ փաստորեն մենակ էին, բայց մեկը՝ լուսավոր, մեկը՝ մռայլ, կոնտրաստի վրա շեշտ կար: Նաև էն էր անսպասելի, որ էդպիսի գործերում ի վերջո պարզվում է, որ հա, «էն մեկը» իրականում աչքին էր երևում, հորինված էր, բայց էստեղ հակառակն էղավ: Նա ոչ միայն «կար», այլ դեռ մի հատ էլ ինքն իր ձեռքով ավարտեց պատմությունը:
Հետաքրքիր էր:
Պարը մեջն էր: