Շատերը, կարծում եմ, կզարմանան, որ նման թեմա եմ ստեղծել: Մի մասը կհամարեն, որ սա գրառում էր որևէ զվարճալի թեմայի համար, մի մասը, որ ասենք կարելի էր դնել «նորություններ դեսից-դենից»-ում և այլն:
Բայց իմ կարծիքով էնքան էլ էդպես չի:
Հավատու՞մ եմ, որ հավերժական շարժիչ է ստեղծվել. ո՛չ, չեմ հավատում ու կիսում եմ ԳԱԱ-ի կարծիքը, որն այն ընդունել է որպես անհեթեթություն:
Բայց մի՞թե ԳԱԱ-ն պետք է նման ձևակերպմամբ լուծում տա էդ հարցին: Էդ ես կարող եմ իմ դիլենտանտ վիճակով նման եզրահանգում անել, բայց ԳԱԱ-ն, ինչքան էլ իրեն անհեթեթ թվա, պետք է նորմալ ուսումնասիրի ու նորմալ պատասխանի: Ու հարցը միայն այս հավերժական շարժիչը չի, որը թվում է ակնհայտ խնդիր, հարցն էն է, որ ըստ լսածների չափազանց շատ աշխատություններ ու չափազանց շատ գիտնականներ են մեզանում արժանանում անուշադրության:
Ինչու՞ պետք է գիտնականը հասնի նրան, որ իր գյուտի քննարկման համար հացադուլ հայտարարի: Թող որ նրա գյուտը լինի սխալմունք, անհեթեթություն, բայց ինչ-որ բան ճիշտ չի:
Իսկ գուցե նույնիսկ անհեթեթություն չի՞:
Մեջբերել
Էջանիշներ