Ոճրագործն ազատության մեջ. Ռամիլ Սաֆարովն արտահանձնվել է Ադրբեջանին

[Աթեիստ]

Ես թքած ունեմ էն «հանրային շահի» վրա, որը պտի օգտագործվի ժողովրդին ու հակառակ կարծիք ունեցողներին լռեցնելու համար։
Իմ համար նորմալ հասարակությունն ավելի կարևոր հանրային շահ ա։

Սաղ դիկտատորները տենց «պետական ու հանրային շահերով» են երկիրն իրանց բռում պահում։

Եթե ինչ որ սաֆարովի համար պետք ա հային չթողնեն խոսի, թքած ունեմ սաֆարովի վրա. ինքը ադրբեջանում ազատ ֆռֆռացող ու ազգային հողի վրա շեղված ոչ առաջինն ա, ոչ էլ վերջինը։

[keyboard]

Չէ, արի չանենք տենց ու ընդհանրապես, առաջարկդ տարօրինակ ա, ես քո մասին այլ կարծիքի եմ

Երբ որ մեր ադեկվատներն ու իրանց ադեկվատները իրանց երկրներում կլինեն եղանակ ստեղծող, էդ ժամանակ հնարավոր կլինի կոնֆլիկտը կարգավորել առանց կացնի ու հանգիստ ապրել:

Իսկ, եթե չես ուզում կոտորվես, առաջին հերթին ոչ թե պետք ա թշնամուդ հայհոյես (հայհոյելը վատ չի, բայց խելամիտ սահմաններում), այլ սեփական երկիրդ ուժեղացնես ու բանակդ հզորացնես: Բանակային մի սպանությունը՝ երբ հայը հայ ա սպանում տասնապատիկ մեծ վնաս ա հասցնում մեր անվտանգությանը, քան սաֆարովների ողջ գերդաստանը միասին՝ եթե այդպիսին գոյություն ունի: Ու էս աղմուկը համաչափ չի կատարվածին: Որովհետև աղմուկ լինում ա էն թեմայով, որով որ ուզում են երկրի իշխանությունները, ոչ թե էն թեմայով, որը մենք կարևոր ենք համարում:

Բագ ջան, առաջարկս զուտ վերացական բնույթիա, հիմնված նրա վրա, որ ադրբեջանում էլ կան ադեկվատ մարդիկ:
Լրիվ ճիշտ ես ասում Բագ` "երբ որ", գիտես? հոգնել եմ, զզվել եմ, էլ չեմ ուզում էդ "երբ որ"-ին սպասեմ, ասեմ ավելին, տենց բան չի լինում, դա անիրական երազանքա:
Ճիշտա, պիտի երկիրը հզորացնենք ու բանակը հզորացնենք, իսկ հզորանալու համար գիտես ինչ ա պետք Բագ, դուխ տալ, ԴՈՒԽ, էդ դուխ տալը նմանատիպ փթիր հոդվածներ գրելով չի, դու պատկերացնում ես? բանակում ծառայող 18 ամյա գյուղացի տղան, որ մանուկ հասակից հողի գործա արել, ինքը կարդումա էդ հոդվածը, դու կարաս պատկերացնես էդ զինվորի հոգեվիճակը, էն բանից հետո,երբ ինքը ամբողջ հոգով հավատումա, որ պոստին կանգնածա, որ սաֆարովները հանկարծ չհաբռգեն:
Հիմա էսքանից հետո, որ էդ զինվորը կոտրվեց, ինքը արդեն վսյո, էլ չի կարա լինի նախկին զինվորը, նախկին թեկուզ շատ չափազանցրած բայց հայրենասերը:
Բոլոր երկրներում, բոլոր բանակներում էլ լինում են նմանատիպ դեպքեր, ընդունում եմ, որ դա ավելի մեծ վտանգա, բայց Բագ ջան կներես, համամտությունդ էս դեպքերի համար չի, քանզի սաֆարովը դա արելա մենակ նրա համար, որ հայի ա սպանել, իսկ բանակային սպանությունները տարբեր դրդապատճառներ ունեն:
Մի գրառման մեջ կարդացի, կարծեմ Արտակն էր գրել, որ զինվորը պոստում սպանել էր 2 քնած զինվորի, էդ գիտես ինչիցա, որ մարդուն ստորացնում են, հասցնում են էն վիճակի, որ մարդը գնումա էդ քայիլին ու սրանց տարբերությունը զգալիա ու մենակ էն, որ հայա սպանվել թշնամու կողմից դա պետքա լինի հարցի հիմքը:
Ճիշտ ես, ռեստորանում լսվումա էն երգը, որը որ պատվիրումա շատ փող ունեցողը, բայց էս պարագայում, դա հաստատ ժողովրդին էլ ա օգուտ, քանի որ առիթա համախմբվելու հզորանալու, իսկ մենք դրա փոխարեն պառակտվում ենք, մենք` հսիստերկներս և դուք` ադեկվատներդ:
Չէ ախպեր, տենց հարցը չի լուծվելու, էս էն հարցնա, որ մարդասիրականաքաղաքականաբարոյականա ինստիտուցիոնալ մոտեցումներախառը ատյաններն ու կառույցները չեն օգնելու, սա մեր` իմ ու քո լուխելու հարցնա:

[Արէա]

Եթե ինչ որ սաֆարովի համար պետք ա հային չթողնեն խոսի, թքած ունեմ սաֆարովի վրա. ինքը ադրբեջանում ազատ ֆռֆռացող ու ազգային հողի վրա շեղված ոչ առաջինն ա, ոչ էլ վերջինը։

Ապեր ախր շատ եք չափազանցնում: Ուրեմն ով ինչ էշություն ուզում ա ասի, ոչ մեկը ձեն չհանի ինչ ա մարդը իրավունք ունի կարծիք հայտնի՞: Է թող հայտնի, ես էլ ասում եմ որ ստորություն ա իրա արածը: Թող էլի հայտնի, էլի կասեմ: Ոչ ոք չի բռնանում, ծայրահեղությունների հետևից մի ընկեք:

[davidus]

Ես թքած ունեմ էն «հանրային շահի» վրա, որը պտի օգտագործվի ժողովրդին ու հակառակ կարծիք ունեցողներին լռեցնելու համար։
Իմ համար նորմալ հասարակությունն ավելի կարևոր հանրային շահ ա։

Եթե դու հիմա ապացուցես ինձ, որ որ էն, ինչ հիմա անում են մերոնք, մեր բոլորիս շահերից չի բխում, խոստանում եմ հոդվածիդ գրառմանը անկեղծ դրական վարկանիշ տալ։

[Աթեիստ]

Այսինքն ե՞ս պիտի ցույց տամ, որ ԳԱԱ-ի էշ հայտարարությունից ու մարդկանց հիստերիայից ու դրոշ վառելուց ոչ մի բան չշահեցի, ու չեմ կարծում, թե հասարակությունն ինչ որ բա շահեց։ Չեղած բանը չեմ էլ կարա ցույց տամ։

[davidus]

Այսինքն ե՞ս պիտի ցույց տամ, որ ԳԱԱ-ի էշ հայտարարությունից ու մարդկանց հիստերիայից ու դրոշ վառելուց ոչ մի բան չշահեցի, ու չեմ կարծում, թե հասարակությունն ինչ որ բա շահեց։ Չեղած բանը չեմ էլ կարա ցույց տամ։

Ես գիտեի մենք լուրջ բաներից ենք խոսում։

[Chuk]

Բայց ես կարդացել եմ քո գրառումները։ Դու ասում ես որ Հայաստանը պիտի վաղուց կանխատեսեր սա և քայլեր ձեռնարկեր (պիտի խնդիրը բարձրաձայներ, բլա բլա բլա) անկախ պաշտոնական հավաստիացումներից։ Ու` «Կհասնեի՞նք արդյունքի: Դժվար է ասել:»։ Այսինքն Հայաստանը պիտի հիսթերիան վաղուց սարքեր ու սարքեր հիմնվելով մեր ԱԱԾ–ի տվյալների վրա, ու մեր ԱԱԾ–ն էլ եթե լավ աշխատեր, մի երեք տարի (խոսքի) առաջ կհաստատեր որ հեսա Սաֆարովին էքստրադիցիա են անելու, խոսացած ա, փողը տված ա։ Հիմա ինքդ քեզ հարց տուր, ենթադրենք քո ասածները ռացիոնալ են (ես խիստ կասկածում եմ), ու Հայաստանը որ ասենք ժամանակին հիսթերիա սարքեր ու Սաֆարովը մնար բանտում, Հայաստանը դրանից ինչ–որ օգուտ կստանա՞ր քաղաքականապես։ Այսինքն քեզ համար շատ ավելի կարևոր է, որ Սաֆարովը պատժվեր, քան թե Հայաստանի դիրքերը պնդանային թեկուզ Սաֆարովին ազատելու գնով, հա՞։ Օրինակ ես կարծում եմ, որ լավ բան է տեղի ունեցել քաղաքական տեսակետից։ Ադրբեջանցիք բացահայտ մի անգամ էլ ասեցին իրենք ով են, իսկ հայերը մի քիչ էլ զգոնացան։ Իհարկե որոշները չէ, բայց էլի ոչինչ։ Ու նաև ուրիշ բան տեղի ունեցավ, որ եզի համառությամբ չենք ուզում նկատել։ Աշխարհը մեծ հաշվով թքած ուներ։ Մի քանի հայտարարությունները ոչ մի բան չփոխեցին։ Ճի՞շտ ա։ Դա նշանակում է, որ վաղը եթե Ադրբեջանը հարձակվի Հայաստանի վրա, էլի սաղ աշխարհը նույն ձև կարող է թքած ունենալ (սկզբունքորեն այլ կերպ այս պահին ես չեմ էլ պատկերացնում)։ Ու էլի մի երկու կոշտ հայտարարությունները բան չեն փոխի։ Այս փաստերը պետք է ոմանք ականջներին օղ անեն ու հասկանան վերջապես, որ միջազգային հանրություն, ստրասբուրգ–մրասբուրգների վրա պետք չի էդքան հույս դնել ու հղվել–մղվել։ ՆԱՏՈ–ն պատրաստ չի, որ զորքերը մտցնի Անդրկովկաս, ուստի ձենները կտրած կսպասեն։ Ռուսաստանը առիթից կօգտվի ու ևս մի քանի պարտիա փտած զենք զինամթերք կնաղդի երկու հարիֆների վրա։
Իսկ դու առհասարակ, որ քաղաքականության բաժնում կարծիք ես արտահայտում, ու՞մ շահերը նկատի ունես, Հայաստանի՞, թե՞ Սերժի դեմ պայքարողների։ Ես քո այլ գրածներին, որտեղ դու կատարվածը համեմատում ես Հարսնաքարի դեպքի հետ ու դնում նույն հարթության մեջ, ես բացատրում եմ, որ սա լրիվ այլ խնդիր է, դու նորից եզն ես առաջ բրդում։ Հիմա էլ դու կարծիք ես արտահայտում ու այդ դեպքը համարում ես պարզապես օրենքի խախտում, իրավունքի ոտնահարում, այքինքն Ադրբեջանի կողմից հային սպանողին պաշտոնապես խրախուսելը դա օրենքի խախտում է, մենք պետք է դիմենք միջազգային դատարան և գնանք սահմանադրական ճանապարհով... Շատ ուժեղ, սթափ և ռացիոնալ է, մոտավորապես ինչպես ՀԱԿ–ի ռացիոնալ պայքարը, որը ինչպես տեսնում ենք, բերեց փայլուն հաղթանակի։ Հիմա Նիկոլն ա Արշակ Սադոյանը, էն էլ ձենը դուրս չի գալիս։

1. Ես խոսում էի խնդիրն օրակարգում պահելու, այլ ոչ թե հիստերիա բարձրացնելու անհրաժեշտության մասին: Խնդիրն օրակարգում պահելով
1.ա) Գուցե հնարավոր կլիներ կանխել կատարվածը,
1.բ) Կանխել չկարողանալու դեպքում մեր խոսքն ավելի ազդեցիկ, տեղին ու ուժեղ կլիներ: Ընդ որում խոսքը, ոչ թե հիստերիան:

2. «Այսինքն քեզ համար շատ ավելի կարևոր է, որ Սաֆարովը պատժվեր, քան թե Հայաստանի դիրքերը պնդանային թեկուզ Սաֆարովին ազատելու գնով, հա՞» քո այս միտքը, որը միակ ասողը չես, պետք է անվանեմ, կներես իհարկե, բայց ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ: Դե արի ուրեմն հուսանք, որ ասենք ադրբեջանցիք հրադադարը կխախտեն ու մի հատ հայկական գյուղ կոչնչացնեն՝ մայր ու մանուկով: Դրանից էլ ավելի մեր դիրքերը կպդանա: Օրինակը ծայրահեղացրի, որպեսզի հասկանաս, թե ինչ հիմարություն ես ասում: Մենք չպետք է հուսանք, որ վատ բան լինի, որ դրանից օգուտ քաղենք: Գուցե նաև հրամայես ուրախանա՞նք, որ 2004-ին Սաֆարովի Գուրգենին սպանել ա. «Վա՜յ, էս ի՜նչ լավ բան ա եղել, որ չլիներ, հիմա կոզրեր չէինք ունենա»: Կրկնվեմ՝ հիմարություն: Այլ հարց, որ եթե չես կարողանում դեմն առնել, ապա պարտավոր ես օգտագործել: Բայց նորից կրկնեմ՝ եթե չես կարողանում դեմն առնել, իսկ դեմն առնել փորձելը անհրաժեշտություն է:

3. Քո պնդումները, որ դեպքերը պետք չի կապել հարսնաքարի դեպքերի հետ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԱՆԳՐԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ են, ջայլամային քաղաքանություն ու ուրիշ ոչինչ: Դեպքերը կապված են ի սկզբանե, որովհետև նույն այս Սաֆարովի արտահանձումը չկանխածը նույն նրանք են, ովքեր չեն դատապարտել Հայաստանում սպային սպանածին, սրանք նույն այն մարդիկ են, ովքեր իրականում թքած ունեն հայ, հայ սպայի, հայ զինվորի պատվի ու կյանքի վրա: Ու ակնհայտ է, որ նման մարդիկ երբ խնդիրը բարձրաձայնում են, առաջին հերթին ունեն այլ խնդիրներ, որոնք մեր ունեցած խնդիրների հետ կապ չունեն: Մասնավորապես նրանց խնդիրներից մեկն այս պահին դիվիդենտներն շահելն ու հասարակության ուշադրությունն իրենց վրայից շեղելն է, կտերով մեզ հարիֆցնելն է:

4. Ես հետապնդում եմ միայն իմ ու իմ երկրի շահերը ու ի տարբերություն ոմանց իմ համոզմունքներն ու գաղափարները չեմ փոխում ամեն պատեհ առիթով: Եթե ես այս հարցում սենց եմ մտածում, ապա քո կողմից նվազագույնն անազնվություն է փորձել դա ցույց տալ իբրև «Սերժի դեմ պայքարողների» շահեր: Իմ շահերը Սերժի դեմ պայքարողների շահերի հետ համընկնում է զուտ այնքանով, որ Սերժի դեմ պայքարողների մի ստվար զանգվածը նույնպես հետապնդում են երկրի ու իրենց արժանապատիվ կյանքի շահերը: Իսկ թե դու ու՞մ շահերն ես հետապնդում՝ թողնում եմ քեզ:

[keyboard]

Ես թքած ունեմ էն «հանրային շահի» վրա, որը պտի օգտագործվի ժողովրդին ու հակառակ կարծիք ունեցողներին լռեցնելու համար։
Իմ համար նորմալ հասարակությունն ավելի կարևոր հանրային շահ ա։

Սաղ դիկտատորները տենց «պետական ու հանրային շահերով» են երկիրն իրանց բռում պահում։

Եթե ինչ որ սաֆարովի համար պետք ա հային չթողնեն խոսի, թքած ունեմ սաֆարովի վրա. ինքը ադրբեջանում ազատ ֆռֆռացող ու ազգային հողի վրա շեղված ոչ առաջինն ա, ոչ էլ վերջինը։

Արտ, ով չի թողում խոսի, փառք Աստծո, նենց հոդվածա գրել,նենց խոսացողներ կան, պակասը չունենք:
Էս դեպքում հանրային շահ կանվանվի թե հանրային շահութահարկ, միակ միջոցը էս առիթից օգտվելու դայա:
Ոչ թե չկայացած ոմն լրագրող փորձի էս առիթն օգտագործի իր իս սեփական շահի համար:

[Վիշապ]

1. Ես խոսում էի խնդիրն օրակարգում պահելու, այլ ոչ թե հիստերիա բարձրացնելու անհրաժեշտության մասին: Խնդիրն օրակարգում պահելով
1.ա) Գուցե հնարավոր կլիներ կանխել կատարվածը,
1.բ) Կանխել չկարողանալու դեպքում մեր խոսքն ավելի ազդեցիկ, տեղին ու ուժեղ կլիներ: Ընդ որում խոսքը, ոչ թե հիստերիան:

Էապես պատկերացնում ե՞ս «ավելի ազդեցիկ, ուժեղ» խոսքը։ Ինչ ծանոթ բառեր են... «Հուժկու դադար», «կուռ պայքար»...

2. «Այսինքն քեզ համար շատ ավելի կարևոր է, որ Սաֆարովը պատժվեր, քան թե Հայաստանի դիրքերը պնդանային թեկուզ Սաֆարովին ազատելու գնով, հա՞» քո այս միտքը, որը միակ ասողը չես, պետք է անվանեմ, կներես իհարկե, բայց ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ: Դե արի ուրեմն հուսանք, որ ասենք ադրբեջանցիք հրադադարը կխախտեն ու մի հատ հայկական գյուղ կոչնչացնեն՝ մայր ու մանուկով: Դրանից էլ ավելի մեր դիրքերը կպդանա: Օրինակը ծայրահեղացրի, որպեսզի հասկանաս, թե ինչ հիմարություն ես ասում: Մենք չպետք է հուսանք, որ վատ բան լինի, որ դրանից օգուտ քաղենք: Գուցե նաև հրամայես ուրախանա՞նք, որ 2004-ին Սաֆարովի Գուրգենին սպանել ա. «Վա՜յ, էս ի՜նչ լավ բան ա եղել, որ չլիներ, հիմա կոզրեր չէինք ունենա»: Կրկնվեմ՝ հիմարություն: Այլ հարց, որ եթե չես կարողանում դեմն առնել, ապա պարտավոր ես օգտագործել: Բայց նորից կրկնեմ՝ եթե չես կարողանում դեմն առնել, իսկ դեմն առնել փորձելը անհրաժեշտություն է:

Դժվարանում եմ կողմնորոշվել, դասական դեմագոգիա է, թե ցաքուցրիվ մտքեր։ Նախ «ավելի ազդեցիկ, ուժեղ» խոսքով դու չես կարող վերակենդանացնել Գուրգենին կամ հետ բերել անցյալը։ Իսկ այս «կատարվածը» քեզ կօգնի, որ դիրքերդ ամրապնդես ու հույսդ եվրոպաների վրա չդնես, որ ադրբեջանցիք հայկական գյուղեր չոչնչացնեն։ Ինձ թվում է, շատ մեծ ուղեղ պետք չի սա հասկանալու համար։

3. Քո պնդումները, որ դեպքերը պետք չի կապել հարսնաքարի դեպքերի հետ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԱՆԳՐԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ են, ջայլամային քաղաքանություն ու ուրիշ ոչինչ: Դեպքերը կապված են ի սկզբանե, որովհետև նույն այս Սաֆարովի արտահանձումը չկանխածը նույն նրանք են, ովքեր չեն դատապարտել Հայաստանում սպային սպանածին, սրանք նույն այն մարդիկ են, ովքեր իրականում թքած ունեն հայ, հայ սպայի, հայ զինվորի պատվի ու կյանքի վրա: Ու ակնհայտ է, որ նման մարդիկ երբ խնդիրը բարձրաձայնում են, առաջին հերթին ունեն այլ խնդիրներ, որոնք մեր ունեցած խնդիրների հետ կապ չունեն: Մասնավորապես նրանց խնդիրներից մեկն այս պահին դիվիդենտներն շահելն ու հասարակության ուշադրությունն իրենց վրայից շեղելն է, կտերով մեզ հարիֆցնելն է:

Մի հատ կասե՞ս, թե ով չի դատապարտել Հարսնաքարի դեպքը, որ իմանամ, թե ով կարող էր կանխել Սաֆարովի դեպքը։ Իսկ Հարսնաքարի դեպքը պետք չէ՞ր կանխատեսել ու կանխել։ Ինչու՞ Հարսանաքարի դեպքը պետք էր դատապարտել կատարվելուց հետո, իսկ Սաֆարովի դեպքը պետք էր կանխել։ Ոչ մի ռացիոնալիզմ չեմ տեսնում ասածիդ մեջ։

4. Ես հետապնդում եմ միայն իմ ու իմ երկրի շահերը ու ի տարբերություն ոմանց իմ համոզմունքներն ու գաղափարները չեմ փոխում ամեն պատեհ առիթով: Եթե ես այս հարցում սենց եմ մտածում, ապա քո կողմից նվազագույնն անազնվություն է փորձել դա ցույց տալ իբրև «Սերժի դեմ պայքարողների» շահեր: Իմ շահերը Սերժի դեմ պայքարողների շահերի հետ համընկնում է զուտ այնքանով, որ Սերժի դեմ պայքարողների մի ստվար զանգվածը նույնպես հետապնդում են երկրի ու իրենց արժանապատիվ կյանքի շահերը: Իսկ թե դու ու՞մ շահերն ես հետապնդում՝ թողնում եմ քեզ:

Համոզմուքներն ու գաղափարները կայուն պահելը մի երևելի արժանիք չի, մանավանդ որ մարդս սխալական է, իսկ որոշ համոզմունքներ կամ գաղափարներ կարող են ժամանակի ընթացքում հնանալ ու բորբոսնել։ Ժամանակի ընթացքում շահերն էլ են փոխվում։ Կարևոր է, որ գաղափարներն ու համոզմունքները տվյալ պահին համապատասխանեն նպատակներին ու շահերին, հակառակ դեպքում բորշչի համը դուրս ա գալիս։

[Chuk]

Վիշ, նախ արձանագրեմ, որ որևէ գրածիս չես պատասխանել, ավելի շուտ պատասխանելու պատրանք ես ստեղծել:

Էապես պատկերացնում ե՞ս «ավելի ազդեցիկ, ուժեղ» խոսքը։ Ինչ ծանոթ բառեր են... «Հուժկու դադար», «կուռ պայքար»...

Երբ խնդիրն արդեն իսկ դառած լիներ օրակարգային, Հունգարիան վստահեցրած լիներ (խաբած լիներ) ոչ թե մեր ԱԳՆ-ին, այլև այլ տարբեր կառույցների, Ադրբեջանը հավաստացրած լիներ (խաբած լիներ), որ չի ներելու ոչ միայն Հունգարիային, այլև այլ տարբեր կառույցների, էն ժամանակ, հուսով եմ, կհասկանայիր, թե խոսքդ ինչով է ավելի ազդեցիկ:

Դժվարանում եմ կողմնորոշվել, դասական դեմագոգիա է, թե ցաքուցրիվ մտքեր։ Նախ «ավելի ազդեցիկ, ուժեղ» խոսքով դու չես կարող վերակենդանացնել Գուրգենին կամ հետ բերել անցյալը։ Իսկ այս «կատարվածը» քեզ կօգնի, որ դիրքերդ ամրապնդես ու հույսդ եվրոպաների վրա չդնես, որ ադրբեջանցիք հայկական գյուղեր չոչնչացնեն։ Ինձ թվում է, շատ մեծ ուղեղ պետք չի սա հասկանալու համար։

Այո՛, քո կողմից դասական դեմագոգիա է, որովհետև խոսք չի գնացել Գուրգենին վերականդենացնելու մասին, այլ խոսք է գնացել այն հրճվանքի մասին, որով ընդունվել է կատարվածը (հրճվանք բառն իմ կողմից):

Մի հատ կասե՞ս, թե ով չի դատապարտել Հարսնաքարի դեպքը, որ իմանամ, թե ով կարող էր կանխել Սաֆարովի դեպքը։ Իսկ Հարսնաքարի դեպքը պետք չէ՞ր կանխատեսել ու կանխել։ Ինչու՞ Հարսանաքարի դեպքը պետք էր դատապարտել կատարվելուց հետո, իսկ Սաֆարովի դեպքը պետք էր կանխել։ Ոչ մի ռացիոնալիզմ չեմ տեսնում ասածիդ մեջ։

Կանխվե՞ր: Ո՞նց կանխվեր Հարսնաքարի դեպքը, նախօրոք իմանային ու գնային Ռուբոյի հետ բանակցելու՞: Նորից դեմագոգիա ես անում: Իսկ Սաֆարովին հանձնելու մասին տեղյակ էին, եթե չէին՝ պարտավոր էին լինել մեր ԱԳՆ-ն ու ԱԾ-ն: Ո՞վ չի դատապարտել. ըստ էության նախագահդ, որովհետև եթե էսօր Նեմեցը որպես կասկածյալ ներգրավված չէ գործին, էդ նշանակում ա պադդերշկա ամենաբարձր մակարդկաով:

Համոզմուքներն ու գաղափարները կայուն պահելը մի երևելի արժանիք չի, մանավանդ որ մարդս սխալական է, իսկ որոշ համոզմունքներ կամ գաղափարներ կարող են ժամանակի ընթացքում հնանալ ու բորբոսնել։ Ժամանակի ընթացքում շահերն էլ են փոխվում։ Կարևոր է, որ գաղափարներն ու համոզմունքները տվյալ պահին համապատասխանեն նպատակներին ու շահերին, հակառակ դեպքում բորշչի համը դուրս ա գալիս։

Կրկին ու կրկին խոսքերի խեղաթյուրում ու դեմագոգիա: Ի գիտություն քեզ համոզմունքներն ու գաղափարները միշտ կայուն պահելը ու ամեն պատետ առիթով փոխելը տարբեր հասկացություններ են: Եթե կուզես հայերենի դասընթաց կազմակերպեմ ու բացատրեմ, թե ինչ է նշանակում «ամեն պատեհ առիթը» ու նաև բացատրեմ թե ովքեր են ամեն պատեհ առիթով փոխում:



Վիշ, քանի որ ասելիքդ արդեն սպառվել է, արի ես լինեմ նախաձեռնողը ու քեզ ասեմ՝ դավայ դասվիդանիա: Հոգնեցի քո հետ «բանավեճից»:

[Վիշապ]

Դասվիադանիա ապեր։ Ես էլ ավելացնելու չունեմ։

[Mephistopheles]

Ապեր, երբ մարդկանց սգի, նեղսրտության, ուրախության, ոգևորվածության պահին մեկը, չգիտես ինչու, իր պարտքն է համարում մի հատ երեսներին ճպցնի սաղի անցյալը (վախտ ե՞ս գտել, այ քո հոր աստծուն մեռնեմ), ես դա ստորություն եմ համարում, դուք ուզում եք կարծիք արտահայտելու ազատություն անվանեք, բայց իրականում փոգրոգություն ու քինախառը թեթևամտություն ա: Որովհետև ամեն ինչ իր ժամանակն ունի, ու իր ասելու ձևն ունի:

Իսկ ե՞րբ ա ժամանակը Արէա ջան… ադրբեջանցին կարում ա ասի ժամանակին մենք չէ՞… կակ ռազ հենց հիմա ա ժամանակը…

ճշմարտությումը լոմկա արե՞ց… լավ չի որ մենք մեր մասին ճշմարտությունը չենք ուզում իմանալ ու դեռ ուզում ենք թաքցնել…

Ի դեպ իրա գրածը կարծիք չի, փաստ ա… կարա՞ս հերքի…

[keyboard]

Իսկ ե՞րբ ա ժամանակը Արէա ջան… ադրբեջանցին կարում ա ասի ժամանակին մենք չէ՞… կակ ռազ հենց հիմա ա ժամանակը…

ճշմարտությումը լոմկա արե՞ց… լավ չի որ մենք մեր մասին ճշմարտությունը չենք ուզում իմանալ ու դեռ ուզում ենք թաքցնել…

Ի դեպ իրա գրածը կարծիք չի, փաստ ա… կարա՞ս հերքի…

Գրածդ մոտս մի դրվագ հիշեցրեց, երբ հարևանի երեխեն իմ աղջկան ասում էր, որ իրանց մեքենան մերից արագա գնում, իմ աղջիկն էլ ասում էր, որ սխալվումա, ու երբ մի օր ես իմ մեքենայով իրանց մեքանային անցա ու եկանք տուն, աղջիկս դուրս եկավ ու էն երեխուն ասեց. "Տեսա?ր, տեսա?ր, որ իմ պապայի մեքենան ձեր մեքենայից արագա գնում",- ու հրճվում էր դրանով: Հիմա քոննա առանց տարբերության:
Ունեցաք էլի ձեր չշմարտությունով, մայկեքիդ վրա կպցրեք ման եկեք:
Հա ապեր լոմկայա արել ու դա ուրախանալու առիթ չի, դա շատ ոռի բանա ու առավել ոռիա,որ մեկը դու էտի դրոշակ ես սարքել ու ամեն գրառում անելուց գրում ես:
Սպանիք էլի, հասկացանք, բայց մեկա դրան գումարած մերոնք ինչ արել են ԼԱՎ
են արել,դրան էլ գումարած ճիշտ են արրել: Պտի սամալյոտը տրաքացրած լիներ աերոպորտի հետ, որ մի քիչ եվրոպաից էլ վերանար: Ուրիշ????????????????

[Tig]

Եթե սա իրոք ճիշտ է, ապա ես այլ կանխարգելիչ գործողություններ չեմ պատկերացնում: Ի՞նչ անեին, տարբեր մակարդակներում ու տարբեր կառույցներում շուխուր դներին, որ մենք հարցում ենք արել ու հավաստիացում ենք ստացե՞լ... այլ հարց է, որ հավաստիացում չստանաին: Նորից կրկնեմ, եթե այս պնդումները ճիշտ են:

[Ձայնալար]

Բագ ջան, առաջարկս զուտ վերացական բնույթիա, հիմնված նրա վրա, որ ադրբեջանում էլ կան ադեկվատ մարդիկ:
Լրիվ ճիշտ ես ասում Բագ` "երբ որ", գիտես? հոգնել եմ, զզվել եմ, էլ չեմ ուզում էդ "երբ որ"-ին սպասեմ, ասեմ ավելին, տենց բան չի լինում, դա անիրական երազանքա:
Ճիշտա, պիտի երկիրը հզորացնենք ու բանակը հզորացնենք, իսկ հզորանալու համար գիտես ինչ ա պետք Բագ, դուխ տալ, ԴՈՒԽ, էդ դուխ տալը նմանատիպ փթիր հոդվածներ գրելով չի, դու պատկերացնում ես? բանակում ծառայող 18 ամյա գյուղացի տղան, որ մանուկ հասակից հողի գործա արել, ինքը կարդումա էդ հոդվածը, դու կարաս պատկերացնես էդ զինվորի հոգեվիճակը, էն բանից հետո,երբ ինքը ամբողջ հոգով հավատումա, որ պոստին կանգնածա, որ սաֆարովները հանկարծ չհաբռգեն:
Հիմա էսքանից հետո, որ էդ զինվորը կոտրվեց, ինքը արդեն վսյո, էլ չի կարա լինի նախկին զինվորը, նախկին թեկուզ շատ չափազանցրած բայց հայրենասերը:
Բոլոր երկրներում, բոլոր բանակներում էլ լինում են նմանատիպ դեպքեր, ընդունում եմ, որ դա ավելի մեծ վտանգա, բայց Բագ ջան կներես, համամտությունդ էս դեպքերի համար չի, քանզի սաֆարովը դա արելա մենակ նրա համար, որ հայի ա սպանել, իսկ բանակային սպանությունները տարբեր դրդապատճառներ ունեն:
Մի գրառման մեջ կարդացի, կարծեմ Արտակն էր գրել, որ զինվորը պոստում սպանել էր 2 քնած զինվորի, էդ գիտես ինչիցա, որ մարդուն ստորացնում են, հասցնում են էն վիճակի, որ մարդը գնումա էդ քայիլին ու սրանց տարբերությունը զգալիա ու մենակ էն, որ հայա սպանվել թշնամու կողմից դա պետքա լինի հարցի հիմքը:
Ճիշտ ես, ռեստորանում լսվումա էն երգը, որը որ պատվիրումա շատ փող ունեցողը, բայց էս պարագայում, դա հաստատ ժողովրդին էլ ա օգուտ, քանի որ առիթա համախմբվելու հզորանալու, իսկ մենք դրա փոխարեն պառակտվում ենք, մենք` հսիստերկներս և դուք` ադեկվատներդ:
Չէ ախպեր, տենց հարցը չի լուծվելու, էս էն հարցնա, որ մարդասիրականաքաղաքականաբարոյականա ինստիտուցիոնալ մոտեցումներախառը ատյաններն ու կառույցները չեն օգնելու, սա մեր` իմ ու քո լուխելու հարցնա:

Հով ջան, անկեղծ եմ ասում, մտքիդ թելը չեմ բռնում։ Ախպեր ջան հիմա էդ աղջկա գրածի դեմ ի՞նչ ունես, անկեղծ չեմ հասկանում։ Սխա՞լ ա գրել, ասա ինչն ա սխալ։ Թե՞ ճիշտ ա գրել, բայց զինվորը պոստում դրանից կնեղվի։ Չի՛ նեղվի ախպեր, հաստատ չի նեղվի, կամ ասա, թե հատկապես ո՞ր մասից պիտի նեղվի։ Հիմա կարամ ասեմ, թե զինվորը պոստում ինչից ա նեղվում, բայց ինձ թվում ա ինձանից լավ ես ծանոթ մեր բանակի խնդի

Համախմբվելու, բռունցք դառնալու և այլնի մասով, միքիչ վերացական ա էդ համախմբվելը, այսինքը հարաբերական ա։ Ամեն մարդ էլ ուզում ա, որ բոլորը համախմբվեն նրա շուրջ, ինչն ինքը ճիշտ ա համարում, բայց դե մարդիկ տարբեր հայացքներ ունեն էդ նորմալ ա։ Դրա համար տենց մեխանիզմ ա ստեղծված առաջադեմ երկրներում, որ մեծամասնության հայացքները որոշիչ են դառնում։ Կոնկրետ էս դեպքերի հետ կապված պառակտում չեմ տեսնում, բոլորը դատապարտում են Հունգարիայի ու Ադրբեջանի գործարքը, բոլորը դատապարտում են Սաֆարովի արարքը։ Ոչ բոլորն են կողմ Հունգարիայի դրոշը վառելուն ու ուրիշ նմանատիպ քայլերի և փառք Աստծո։ Ոչ բոլորն են արդարացնում Վարուժան Կարապետյանի արարքը, բայց սա ուրիշ թեմա ա, չնայած ինչ-որ զուգահեռ ա տարվել էն սիրուն աղջկա հոդվածում։ Զուգահեռը էնքանով ա տեղին, որ երկու դեպքերում էլ անմեղ զոհ/զոհեր կան, երկու դեպքում էլ վրեժխնդրություն ա ու մարդասպանը ազատվել ա ու հերոսացվել հայրենիքում։ Հիմա ասա հարցը ո՞նց լուծենք, ինչո՞վ պետք ա արտահայտվի մեր՝ «պառակտիչներիս» ու Ձեր՝ հայրենասերներիդ համախմբումը