davidus-ի խոսքերից
Մեֆ, ես ցավում եմ, որ դու չես կարողանում չափանիշ սահմանես ու քեզ համար որպես պլանկա հանդես ա գալիս ինչ-որ մի ադրբեջանցի պրոֆեսոր։ ՈՒ ազգությունն ու թշնամանքը էս դեպքում բացարձակ կարևոր չեն։
Տիր, մի անգամ էլ նույնը կխնդրեմ. նորից կարդաս էդ հոդվածը։ Լրագրողի հոդվածը խիստ տարբերվում ա սովորական քաղաքացու «օրագրից»։ Դու շատ լավ գիտես սա։
Ամբողջ խնդիրը էն ա, որ էս խնդիրը արտաքին քաղաքականության խնդիր ա։ Ու չգիտես ինչի, մարդիկ անընդհատ մոռանում էն սա։ Հասարակ բան. հունգարիայի ժողովուրդը ինչքան էլ հիմա իրեն մեջտեղից պատռի, չի կարողանալու տեղի ունեցածը հետ բերել, ու համարյա ոչ ոք երբևէ չի ասելու՝ սաֆարովին տվեց ոչ թե հունգարացին, այլ հունգարական կառավարությունը։ Չէ, մի բառով են ասելու՝ սաֆարովին Ադրբեջանին տվեց Հունգարիան։ Վերջ։ Թե քանի պրոֆեսոր ու քանի ՀԿ ինչքան հայտարարություն կտարածեն՝ ոչ մեկի մրգին դա չի լինելու։ Մի հատ ստից հոդված պարապ-ոգևորվողների համար ԲԲՍ-ում կդնեն (եթե իհարկե դնեն), կպրծնի կգնա։ Իսկ մեր պարագայում, երբ մենք հենց հիմա հանդես ենք գալի բառիս ամենաիսկական իմաստով պահանջատիրոջ կարգավիճակով, երկրորդ կարծիք արանքից սպրդելու իրավունք չունի։ Սա պետական շահ ա, հանրային շահ ա, ինչը հասկանալը պիտի որ մեծ մտավոր ունակություններ չպահանջի։ Պիտի լինի միասնական մեկ կարծիք, ինչը շատ ավելի կարևոր ա, քան սաղ աշխարհին ապացուցելը, որ Հայաստանում էլ, видите ли, այլակարծություն կա։
Մեջբերել
մենք ընդանրապես "կոտորվելուց ու մազոխիստական կայֆերից բացի" մի անօրինական բան արել ենք՞ աշխարհի երեսին, որի համար պետք ա ամաչենք՞՞՞՞ չէ, ախպար, մենք շինանրար ազգ ենք, ու մենակ խաչքարեր ենք քանդակել ու եկեղեցիներ ենք սարքել... էտ "խաչագողի հիշատակարան" էլ թաթարների մասին ա գրած:
Էջանիշներ