Շնորհակալ եմ գոնե ինչ-որ կերպ արձագանքելու համար հովարս:
Այս ամսի 13-ին ես մեկնեցի Մոսկվա ու չնայած նրան որ պլանավորել էր առաջին գիշերը անց կացնել հյուրանոցում իսկ երկրորդը լուսացնել բաց երկնքի տակ, այնուամենայնիվ մեկնելուց թ օր առաջ ինձ հետ է կապնվում իմ ծանոթ ... ինչու միայն ծանոթ - իմ նախկինում միայն ծանոթ իսկ հիմա ևս մի ընկերը ու ասում "ինչքան հիշում եմ, դու շամանակին ուզում էիր գաիր ... ինչպե՞ս են պլանները" , իսկ ես մինչ այդ իրա հետ խոսացել էի միքանի ամիս առաջ և դրանից հետո ոչ մի ձայն... Նա ինձ դիմավորեց, տեղավորեց և արեց դա ամենայն անկեղծությամբ:
Շաբաթ օրը մինչ օրվա երեկոի գլխավոր իրադարծությանը մեկնելը ես պլանավորել էի այցելել Sretensky Monastery և Danilov Monastery, ինչպես նաև Կրեմլ ... որը այդպես էլ չգնացի:
Կասեմ մի բան որպեսի լինեմ հակիրճ - Danilov Monastery՛ն դա մի վայր էր որտեղ կար տաքություն ... դա այն տեղերից էր որտեղ մտնում ես և ակամայից չես ուզում դուրս գալ
Կլինի իմ պարտքը ամեն անքամ Մոսկվա մեկնելուց այցելեմ հենց այդ վայրը: Ժամը 4-անց կեսից 5-ի կողմ գրավեցի իմ տեղը այնտեղ որտեղից պետք է սկսվեր Քրիստոս Ամենափրկիչի Տաճարի մուտքը: Ոստիկանության անձնակազմը սկզբում ասեց որ կսկսեն ներս թողնել 7-ին, սակայն հետո դա դառավ 9-ը: Ամենահուսալքիչը պետք է լիներ այն որ ես իմացա որ մուտքը հատուկ քարտերով է (նման հրավիրատոմսերի) ու առանց դրա հնար չկա մտնելու... ու տենց էլ կար:
Ես ուղակի նայեցի Տաճարին, Տաճարի խաչերին և ամբողջ իմ այնտեղ սպասման միքանի ժամը աննդհատ խնդրում էի Տիրոջը որ "եթե Քո կամքն է, թույլ տուր ներս գամ Քո Տաճար": Կան այնտեղ նաև այլ մարդիկ, տոմսով և առանց: Ես չեմ մանրամասնի ու տրվի բացատրություններին թե ես ինչ և ոնց եմ հասկանում (իրադարձությունները) սակայն կատարվեց այն ինչ Տիրոջ կամքն էր, Նա մի տարեղ տիկնոջ ձեռքով տվեց ինձ այն ինչով ես կարողացա մտնեմ այն տեղը որի համար անցել եմ այդքան ճանապարհ և տոնեմ այդ տոնը որը ես ոչ մի անքամ մինչ այդ դեռ նման կերպ չեմ դիմավորել...
Հասկանալով որ գերիշխող մեծամասնությունը այստեղ ուղակի կանտեսի իմ գրածը միայն այն պատճառով որ ես չեմ ներկայացնում Հայ Առաքելական Եկեղեցի ... ես ներկայացնում եմ ձեզ իմ պատմության հակիրճ տարբերակը.
Այս Մեծ Պահքը ինձ համար մեծ փորձություն էր առաջին հերթին հոգևոր կողմից ... եղան պահեր որ ես վայր ընկա, բայց ինզ օգնեցին վեր կենամ, եղան պահեր որ թևեր էին պետք - ինձ դրանք չտվեցին, սակայն տվեցին ինքնաթիռի տոմս որպեսի գնամ ճիշտ շանապարհով ...
ես անցա այս փորձությունը ... սակայն դրանք չավարտվեցին, այլ միայն ավելացան
Մեջբերել
Էջանիշներ