Շուուն ավարտեց, պարոնայք:
Ես էստեղ շնորհակալական խոսք ունեմ, չէ՞, սպասեք թղթիկս հանեմ:
Առաջին շնորհակալությունը Չուկին՝ էս մրցույթի համար: Հավես նախագիծ էր, մերսի շատ:
Էլ ե՜րբ էր եղել, որ համ առաջին տեղը գրավեի, համ երկրորդ ու որ իմ գրածների շուրջ էսքան քննարկում լիներ: Էդքան գովեստ ու թուքումուր էլ երբ էի ստացել, մերսի բոլորին շատ-շատ:
Ճիշտն ասած՝ մի քիչ զամացա, որ հեքիաթի մրցույթ սկսվեց. ես դետեկտիվի էր տրամադրվել: Ու սկզբում որոշել էի, որ չեմ մասնակցելու էլ ոչ մի հեքիաթի. ինչքան կարելի է նույն ոճի հեքիաթներ գրել... Արդեն չորս տարի է Ակումբում դրանով եմ զբաղված , թեև վերջին ժամանակներս նոր բան չէի գրել՝ «Փանոսի մրցույթը» չհաշված:
Բայց վերջին գիշերը հասկացա, որ սենց չի լինի՝ հեքիաթի մրցույթ, ու ես չեմ մասնակցում: Համ էլ ես էս մրցույթներից նենց ազարտի եմ ընկնում... Ու նստեցի, մինչև լուսաբաց գրեցի...
«Տխուր արքայազնը» իմ ոճի հեքիաթ չի, հատուկ էս մրցույթի համար եմ գրել, որ թաքնված մնամ ու չճանաչվեմ: Բայց ինչ մեղքս թաքցնեմ, ինձ իմ գրածը դուր է եկել...
Մերսի բոլոր նրանց, ովքեր էդքան պայքարեցին էս հեքիաթի հաղթանակի համար: Հատուկ շնորհակալություն Արէային, համ ել ես քեզ շատ սիրեցի, հավես տիպ ես:
Լիլ ջան, քեզ լիքը պաչիկներ: Թեև impression-ին Տխուր-ի հեքիաթը դուր էր եկել, անկապ չի քվեարկել, բայց դե «Սխալ հեքիաթն» էլ էր ինքը հավանել: Ուղղակի ուզեցինք, որ մի քիչ թատրոն լինի, ես ու ինքը իրար հետ «թեթև ընդհարում» ունենանք, որ ինտրիգներն ու քննարկումները ավելի հավես լինեն:
Բայց հեչ չէի մտածում, թե սենց վիճաբանության կվերածվի ամբողջ քննակումը, ու մարդիկ բանակների կբաժանվեն: Թե ինչ էիք էդքան կռվում, չհասկացա, հո ասեցի ձեզ՝ ինչ տարբերություն առաջին, թե չորրորդ, միևնույն է բոլոր ճանապարհները Հռոմ են տանում:
Ես ոչ ոքից ոչ վիրավորվել եմ, ոչ նեղացել, ընդհակառակը, էս քանի օրը շատ բարձր տրամադրությամբ եմ:
Ազնվության համար պիտի ասեմ, որ եթե էս ամբողջ «կռիվը» չլիներ, Տխուր-ի ռեյտինգը էդքան չէր բարձրանա, ու ինքը երկրորդ տեղում դժվար թե հայտնվեր: Էնպես որ, Բյուր ջան, երկրորդ տեղը իրականում քոնն է:
Ինչ վերաբերվում է «Սխալ հեքիաթին», ես իրեն շատ եմ սիրում: Չգիտեմ՝ նկատեցիք, թե չէ, բայց էնպես էր գրված, որ երևար՝ Օլիի սխալ հեքիաթի բոլոր հերոսները իրեն էին ինչ-որ բանով նման, իր «սխալներն ու խելառություններն» ունեին. դժվար թե էդ ամբողջը կարողանայի ավելի կարճ տեքստով ներկայացնել: Ու դե իմաստն էլ էն էր, որ «սխալ լինելն» ու «սխալ ապրելն» էլ հեչ վատ բան չի:
Գիտեմ, որ լիքը մարդու դուր չի եկել իմ գրածը. էդպես էլ պիտի լիներ, դա բնական է: Բայց նաև համոզված եմ, որ իմ օգտին բոլոր քվեարկողները իսկապես հավանել են հեքիաթը: Քվերակողների մեջ և իմ գրելու ոճը ճանաչողներ կային, և էնպիսիներ, որոնք ընդհանրապես ոչ ինձ գիտեն, ոչ իմ հեքիաթներին են ծանոթ:
Բառապաշարը հատուկ էր էդպիսին, թող ներեն միաjն գրական հայերեն ընդունողները: Փողոցային արտահայտություններ ես երբևէ չեմ օգտագործում, բայց բարբառ սիրում եմ, ու իմ կարծիքով, դրանից հեքիաթը չի տուժում, այլ ճիշտ հակառակը:
Մերսի Անուկին, որ հուշեց «շԸփթԸփ»-ի ը-երի մասին: Դա իմ հաճախ կրկնվող սխալներից է. ը-եր չեմ դնում նման բառերի մեջ: Ու իրականում չգիտեի, որ էդ բառում ը-եր են պետք, հիմա իմացա:
Ասեմ, որ եթե նախատոնական նոր մրցույթ լինի, ես հաստատ չեմ մասնակցելու, ճամփորդությունների մեջ եմ լինելու, չեմ կարող. էնպես որ, էլ կռիվ չանեք, խելոք կխաղաք:
Պաչիկներ բոլորին:
Մեջբերել
Էջանիշներ