Ինչքա՜ն երազներ և հույսեր անթիվ
Այսօր այրվել են՝ դառնալով ածուխ…
Սիրուս բուխարին էլ չի կայծկլթում…
Կրակս հանգավ…
Մնաց միայն ծուխ…
Լցվում է աչքերս ու արցունք բերում
Առանց այն էլ թաց սրտիս աչքերից…
Հպվում մրմուռով հոգուս լարերին
Ու արյուն քամում հոգուս հևքերից…
Կտրելով շունչս ինձ սպառնում է մահ,
Ծխնելույզի մեջ հառաչում լացով…
Մրրիկի վազքով շուրջս պտտվում
Ու սուրում երկինք Աստծո հետքերով…
Էությունս ողջ դողում է տենդից,
Թռիչքը հոգուս զսպում եմ հազիվ…
Կուզեմ համբարձվել, թողնելով այստեղ
Մտքեր,
Երազներ,
Եվ հույսեր անթիվ…
Մեջբերել
Էջանիշներ