Քո վրդովմունքը հիմա տեսնելովՀայկօ-ի խոսքերից
Կուզեմ ծաղկեցնենք թեման տկարած.
Չարժե սպանել մուսան անխռով՝
Պոետ ես քանզի… դեհ ի՞նչ արած…
Քո վրդովմունքը հիմա տեսնելով
Կուզեմ ծաղկեցնենք թեման տկարած.
Չարժե սպանել մուսան անխռով՝
Պոետ ես քանզի… դեհ ի՞նչ արած…
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
E-la Via (20.10.2011)
Օհո՛, պոետ, էն էլ Լուսին,Քո վրդովմունքը հիմա տեսնելով
Կուզեմ ծաղկեցնենք թեման տկարած.
Չարժե սպանել մուսան անխռով՝
Պոետ ես քանզի… դեհ ի՞նչ արած…
Չմնացի ես իմ հույսին:
Դե մի պայծառ թեմա հուշի
Ու հանգ երկնենք դրա մասին:
DIXIcarpe noctem
E-la Via (20.10.2011), Lusinamara (19.10.2011)
Լքել է ինձ իմ մուսան հավիտյան,
Հավերժ թափառող հրեայի նման
Կորել է անհայտ հեռաստաններում,
Խիղճս տանջում է ինձ ու չի ներում:
Arpine (20.10.2011)
Թեմա հուշելում ես մի քիչ թույլ եմ,
Լավ է, այս անգամ դու միտքը ուղղի,
Թե որ ինձ նայես՝ կերևա ծույլ եմ
Ու «չափածոն» այս կերթա փակուղի:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Arpine (20.10.2011)
Չէ, սենց չեղավ, դու պոետ չես,
Ոչ էլ նույնիսկ սազանդար.
Փոխանակ քո մեջ ամաչես՝
Բողոքում ես անդադար:
DIXIcarpe noctem
Arpine (20.10.2011)
Կար-չկար մի չինացի,
Ով ուներ մի գետաձի:
Մի օր էս մեր չինացին
Վեր կացավ, գնաց հնձի...
DIXIcarpe noctem
Դու ես կոչել՝ պոետ Լուսին,Չէ, սենց չեղավ, դու պոետ չես,
Ոչ էլ նույնիսկ սազանդար.
Փոխանակ քո մեջ ամաչես՝
Բողոքում ես անդադար
Դու էլ տար բողոքներս -
Վատն է կյանքը, փուչ է, սին,
Քամիներ են մտնում ներս,
Պատուհանը փակե՛ք, շո՛ւտ՝
Հոկտեմբերի վերջերն են,
Անձրևներ են թակում սուտ:
Համ էլ սազանդարը դու ես:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Պառկած իր փափուկ բարձին`
Մտածում էր գետաձին.
«Չհելնե՞մ, գնամ հացի,
Մինչև տուն գա չինացին»:
Գնաց, որ դուռը բացի
Տալով մի հուժկու քացի:
Չինացու կին չինացին
Հետևում էր գետաձիին,
Մինչև մարդը հնձից գա,
Իրար հետ նստեն հացի:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Քացին կպավ սղոցին
Ու էս ախմախ գետաձին
Գոռաց «Ֆու ձին տաո ցի՜ն,
Ես քու մաման, չինացի՛»:
DIXIcarpe noctem
Բայց մեր հպարտ չինացին
Ուզում էր կնգան սանձի
Ու գետաձու հետ հանգիստ
Հարբի վաղ լուսաբացին:
DIXIcarpe noctem
Տրվելով անզուսպ լացին,
Մղկտում էր գետաձին,
Էդ ընթացքում չինացին
Բերեց արդյունքը հնձի:
Չինացու կին չինացին,
Լինելով շատ խելացի,
Իր մոտ պահում էր կացին`
Լուծումը ամեն հարցի:
- Կնի՜կ, նայի-նախանձի
Գոռաց անսանձ չինացին
Հլը ինչ սանձ եմ բերել,
Էնքան հարմար ա, փորձի՛:
DIXIcarpe noctem
Ինչ մեղկ էին այս գետաձին,
Հնձվոր եղբայր այս չինացին,
Մի՞թե հայը չունի -ացի, նման հանգով` հայաստանցի
Ու չի՞ պահել նա աշխետ ձի:
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
E-la Via (20.10.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ