Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Հենց քո գրածով պատասխանեմ փաստորեն "Դուրս գա նրանց հոգին" անկապ ա գրված, որովհետև հոգի չկա



Սուտ է, գիտությունը չի հերքում, պարզապես համարում է , որ հոգու գոյկությունը ապացուցված չէ՝ հաստատված չէ: Իսկ հերքելը նույնպես ապացույց է պահանջում՝ գիտության կանոնը դա է:
Ի դեպ նույն գիտնականները չեն կարողանում բացատրել,
1. թե ինչու է մարդու քաշը մահվանից հետո պակասում
2. Ինչու է կնդանի բջիջը կենդանի, եվ ինչու է կենդանի բջիջը մահանում՝ առանց ոչնչացման: Ինչն է բջջին ստիպում, որ նա գործի, այլ ոչ թե ոչնչանա?:

Իսկ այս պահը ուղղակի բառացիորեն ու տառացիորեն թխած է արևելյան կրոններից

Փաստորեն ֆիզիկական մակարդակով, նույնիսկ Աստվածաշնչի տեսանկյունից մարդու և անասունի միջև տարբերություն չկա: Այդ դեպքում ինչումն է արտահայտվում կենդանի ժամանակ մարդու մենաշնորհը Աստծո կողմից? Միայն հավերժական կյանքին հասնելու ունակությամբ? Թե մեկ այլ բանով էլ?

Հ.Գ.
Անձամբ ես չեմ հավատում, որ հոգիները գնում են դժոխք կամ դրախտ, քանի որ իմ մոտ հոգու պատկերացումը ու սահմանումը այլ է, քան եկեղեցիների մոտ:

հոգի բառը Աստվածաշնչում նույնականացնում է անհատի հետ, անհատի գիտակցության հետ, բայց ոչ թե ինչ-որ անտեսանլի արարածի հետ...թե ինչու է կենդանի բջիջը կենդանի դա շատ պարզ է և թե ինչու է մահանում ասեցի, քանի որ ծածկագրված է գեներում, գեներից հրահանգը ստանում է և բջջի մեջ առկա ֆունկցիաները դադարում են գործելուց...բջիջը անընդհատ ինքնավերատադրրվող մարմին է...