նախ ձեր բոլորի անտեղյակությունը պատեր է քանդում, քանի որ Աստվածաշնչագիտությունը մեռյալ գիտություն չէ, այն զարգանում է այնքան արագ, որքան մեքենաշինությունը, արդյունաբերությունը և Տեղեկատվական տեխնալոգիանները, և դա շնորհիվ այն բանի որ անընդհատ գնվում են նորանոր ձեռագրեր, օրինակ 1947-1956թ ընկած ժամանակահատվածում 900 ձեռագրերե են գտնվել Մեռյալ ծովի ափին...իսկ ժամանակակից Աստվցածաշնչագիտության մեջ լավագույն ձեռագրեր են Սինայան, Վատիկանյան և Ալեքսանդրյան կոդեքսները, քանի որ գոյություն ունեն բազմաթիվ այլ ձեռագրեր ևս ապա Աստվածաշնչագիտույան մեջ առաջացավ ստեղծել մի գիտաքննական տեքստ, որը կմիավորեր բոլոր ձեռագրերը և դուրս բերելով տարընթերցումները կստացվի մի ավալի հուսալի գիտաքննական տեքստ, և ահա ժամանակակից Աստվածշագիտույան մեջ գիտաքննական տեքստեր են համարվում Վեսկոտտ-հորտ և Նեստլե-Ալանդ տեքստերը, քանի որ այս տեքստերի ճշգրտությունը ընդունում են բոլոր մասնագետները, ըստ էության այն թարգմանությունները որոնք չեն կատրվում այս տեքստերից ապա կեղծ են համարվում, օրինակ ռուսական Սինոդալ թարգմանությունը Վեսկոտտ-հորտ տեքստից տարբերվում է միայն նոր կտակարանի մասով շուրջ 6000 անգամ, այսինքն մասնագիտական առումով Ռուսական սինոդալ թարգմանությունը խայտառակություն է, քանի որ չի համապատասխանում սինայան և Վատիկանայան կոդեքսներին...Ավելացնեմ նաև Վեսկոտտ-Հորտ տեքստը իր մեջ ներառում է Սինայան և Վատիկանյան կոդեքսները