Կարոտի Փնջեր
Արցունքը աչքիս գլորվեց հանկարծ,
Անձրևի տարափ կաթիլների հետ,
Ձուլվեց մայթերին ու դարձավ օտար,
Անձրևի տարափն իր երգը ասաց,
Մաքրեց իմ հոգին ցավոտ հույզերից,
Նա ինձ հետ կիսեց կարոտը սրտիս,
Ու կապեց փնջեր ծաղիկներից վառ,
Որպեսզի բերի գիշերով թաքուն,
Ու քեզ նվիրի իբրև փունջ կարոտ,
Եվ բույրը անվերջ հիշեցնի քեզ ինձ,
Անձրևի հետ միշտ քեզնից խորհելիս...
Արամ Մ... 19.07.2011 02:48
GinAni (26.07.2011), Kanamar (29.07.2011), Lusinamara (26.07.2011), Գեա (26.07.2011)
Քո աչքերը
Երկնքի կապույտ քողի ստվերում,
Քո աչքերը ջինջ,
Աչքերդ լուսե ու աստղաթաթախ,
Աչքերդ մանկան երազի պես պարզ,
Գիշերվա փակված դռներն է բացում,
Ասես բանալի թաքուն հուշերի,
Ու լուռ պահապան չասված խոսքերի,
Քո աչքերը սեր, աչուկներդ թաց,
Իմ մութ տողերին լույս է ընծայում,
Գուցե չգրված մի տող էլ իմը կմնա,
Գուցե ես կարդամ այն քո աչքերում,
Կամ գուցե նայեմ լուռ, ինչպես անցյալում,
Փնտրեմ երազս դեռ չգտնված,
Աչքերում քո ջինջ ու աստղաշաղախ…
Արամ Մ... 26.07.2011 16:15
Arpine (26.07.2011), Lusinamara (26.07.2011)
Քո աչքերը
Երկնքի կապույտ քողի ստվերում,
Քո աչքերը ջինջ,
Աչքերդ լուսե ու աստղաթաթախ,
Աչքերդ մանկան երազի պես պարզ,
Գիշերվա փակված դռներն է բացում,
Ասես բանալի թաքուն հուշերի,
Ու լուռ պահապան չասված խոսքերի,
Քո աչքերը սեր, աչուկներդ թաց,
Իմ մութ տողերին լույս է ընծայում,
Գուցե չգրված մի տող էլ իմը կմնա,
Գուցե ես կարդամ այն քո աչքերում,
Կամ գուցե նայեմ լուռ,
Ինչպես անցյալում,
Փնտրեմ երազս դեռ չգտնված,
Աչքերում քո ջինջ ու աստղաշաղախ,
Քո աչքերն օտար, քո աչքերը իմ,
Ասես նկարված վրձինով իմ հին,
Քո աչքերը պարզ, գարնան առավոտ,
Իմ մութ անցյալի լույսը ավետող,
Աչուկներդ սեր, աչքերդ խնդուն,
Ասես աստղիկներ երկնակամարում,
Ու չգրված տողերս կիսատ,
Ես գտնեմ գուցե քո աչուկներում…
Աչքերում քո սեր…
Արամ մ... 26.07.2011 16:15
Գեղեցիկ է փոխանցված անձրև - արցունք միախառնումը. տպավորիչ է...DarkPrince-ի խոսքերից
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
DarkPrince, կարելի՞ ա մի հարց. դու ինչու՞ ես գրում:
DIXIcarpe noctem
Թեթևություն եմ զգում գրելուց հետո...
Իսկ կարելի՞ա ես էլ իմանամ ինչու՞ ես հարցնում
Վերջին խմբագրող՝ DarkPrince: 28.07.2011, 03:04:
Ախր ի՞նչն է տպավորիչ: Անձրեւ - արցունքներից ավելի ծեծված թեմա այս պահին չեմ հիշում:Գեղեցիկ է փոխանցված անձրև - արցունք միախառնումը. տպավորիչ է...
Համամիտ եմ...
Lem (28.07.2011)
Մի հատ հասկանամ ի՞նչ է նշանակում ծեծված _ բազմաթիվ անգամներ գրված, կիրառված տեղի-անտեղի՞, հիմնականում անտեղի՞...
Որովհետև ես չեմ ընդունում «ծեծված» տերմինը, քանզի յուրաքանչյուր ստեղծագործության մեջ կարելի է սկզբունքորեն նոր տարր մտցնել, ներկայացնել յուրովի, ներկայանալ յուրովի...
Լեմ ջան, տպավորչությունն արտահայտելու ժամանակ, մեծապես ազդեցություն է ունենում հոգեվիճակը, այնպես որ, եթե այդ պահին ես գրեցի «տպավորիչ է...», չի նշանակում նույկերպ կզգամ ժամեր անց կամ առավոտյան...
...Քեզ հետ ապրել եւ հավատալ կյանքի ուժին ու ոգուն, չտրտնջալ ոչ ցավերից, ոչ տանջանքից, ոչնչից,
լքե՜լ, լքե՜լ հաճույքները փափկամեղկ ու մորմոքուն, լինել քեզ հետ, քո թռչունը, պղնձանալ քո շնչից:
Ռազմիկ Դավոյան
Arpine (28.07.2011)
Ծեծված ասելով նկատի ունեի բազմաթիվ անգամներ գրված: Իմ կարծիքով անձրեւ-արցունք զույգը չափազանց շատ է չարչրկվում ստեղծագործություններում: Սա ասում եմ հենց համամիտ լինելով քո նշած մտքին.Մի հատ հասկանամ ի՞նչ է նշանակում ծեծված _ բազմաթիվ անգամներ գրված, կիրառված տեղի-անտեղի՞, հիմնականում անտեղի՞...
Որովհետև ես չեմ ընդունում «ծեծված» տերմինը, քանզի յուրաքանչյուր ստեղծագործության մեջ կարելի է սկզբունքորեն նոր տարր մտցնել, ներկայացնել յուրովի, ներկայանալ յուրովի...
Լեմ ջան, տպավորչությունն արտահայտելու ժամանակ, մեծապես ազդեցություն է ունենում հոգեվիճակը, այնպես որ, եթե այդ պահին ես գրեցի «տպավորիչ է...», չի նշանակում նույկերպ կզգամ ժամեր անց կամ առավոտյան...
Ու խոսքը միայն DarkPrince-ի տվյալ ստեղծագործությանը չի վերաբերում: Ցանկացած ստեղծագործության մեջ եմ անձրեւ-արցունք տեսնելիս կրկնության նույն զգացողությունն ունենում: Իսկ կյանքն ասում է, որ թեժ արեւի տակ էլ ոչ պակաս սիրահարված կամ դժբախտ կարելի է լինել:յուրաքանչյուր ստեղծագործության մեջ կարելի է սկզբունքորեն նոր տարր մտցնել, ներկայացնել յուրովի
Lusinamara (28.07.2011)
Հոգ չէ երբ նույնիսկ միտքս է կորչում,
Երբ լույսն է հանկարծ ինքն իրեն հանգչում,
Հոգ չէ քանի որ ինչ էլ ես գրեմ,
Ինչքան էլ ճգնեմ, ինչան էլ փնտրեմ,
Իմ տողերն անձև անմիտ ու տկար,
Քո խորը հոգու անտակ անդունդում,
Մոլորվելու են ու անէանան,
Հոգ չէ երբ հիմա, անգամ ինքս չգիտեմ,
Ինչպես շարունակեմ տողերս կիսատ,
Ինչպես ավարտեմ միտքն իմ անկենդան,
Ինչպես տամ թևեր, որ ճախրեն օդում,
Հոգ չե մինչև իսկ անգամ, եթե ես պատռեմ,
Կամ ասենք այրեմ թուղթը այն սպիտակ,
Որին տանջում եմ հիմար բառերով,
Բայց միտքս ավաղ չեմ կարող այրել,
Չեմ կարող ջնջել հետքերը թողած,
Բայց չմտածես հոգ չէ, ինչ է որ,
Հոգ չէ, դու կարդա ու միշտ մտածիր,
Որ չկա հանգեր, չկան նոր բառեր,
Չկաս և դու, բայց ես կլինեմ,
Կամ եթե նույնիսկ անգամ չլինեմ,
Հոգ չէ, ես կասեմ` <<Կանգ Առ Ակնթարթ>>...
Արամ Մ. 08.06.2011 02:16
Arpine (29.07.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ