Չուկ ջան, իմ թշվառ կարծիքով քաղբանտարկյալներին ազատելը, մարտի մեկի զոհերին փոխհատուցելը, հետքննություն անելը դա վերաբերում է ոչ թե պատճառներին, այլ հետևանքներին: Այսինքն «պայքարի» էությունը բավականին անհասկանալի է (ուզում էի ասել՝ «էր»): Տպավորություն է, որ եթե մարտի մեկի զոհերն ու քաղբանտարկյալները չլինեին, ՀԱԿ-ը պայքարի թեմա չէր ունենալու:
Si vis pacem, para bellum
Էլմօ ջան խաբելը էն ա որ դու մի բան ես տալիս ու դրա տեղը քեզ պայմանավորվածը չեն տալիս… կորցնում ես… մոլորեցնելն էլ էն ա որ ռեսուրսներդ տրանադրում ես գնում ես որոշակի ճանապարհ ու պարզվում ա սխալ ես գնացել ու հիմա էդ սաղ ճանապարհը հետ ես գալու…
դու սրանցից ո՞ր կատեգորիայի մեջ ես մտնում Էլմ ապեր…
Դավ, թույլ տուր քո բազմաքանակ ծանոթներից այս մեկին էլ անտեսել, որովհետև հիշում եմ, որ դու տարբեր բանավեճերում ինչ-որ կոնկրետ ծանոթներով ես օրինակ բերում, մինչդեռ ինձ նման առանձին դեպքերն ու նման առանձին անհատները ընդհանուր պատկերում չեն հետաքրքրում:
Հիմա ՀԱԿ ու Ժառանգության փոխհարաբերության մասին մի մանրամասն, որը հնարավոր է լույս սփռի թե ինչու չեն աջակցել, չեն ողջունել:
Մարտի 3-ին քաղաքապետարանի մոտ եղավ միջադեպ, բախում Ժառանգության պատգամավորների ու ոստիկանների միջև: Նույն օրը երեկոյան Ժառանգության գրասենյակ են գնում Դավիթ Շահնազարյանը, Լևոն Զուրաբյանը, Դավիթ Մաթևոսյանն ու Անդրանիկ Քոչարյանը: Կարծում եմ ակնհայտ է, որ սա շարքային դելեգացիա չի, այլ բավական լուրջ դելեգացիա, որ նման կազմը գնում է կոնկրետ համագործակցության եզրեր փնտրելու: Սա հավաստին է: Թե կոնկրետ ինչ են քննարկել՝ հավաստի տեղեկություն, լուսաբանում չկա (թերևս չէր էլ կարող լինել): Մինչդեռ շրջանառվող լուրերն ասում են, որ քննարկվել է ՀԱԿ ու Ժառանգություն հետագա համագործակցության հնարավորությունը, ու, մասնավորապես, մարտի 17-ին ամեն գնով «Ազատության» հրապարակ համատեղ մտնելու հնարավորությունը: Կարծես թե համագործակցության այս առաջարկը մերժվում է, իսկ մարտի 15-ին Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հանկարծ որոշում է հացադուլ անել ու դա անել հատկապես «Ազատության» հրապարակում:
Եթե ՀԱԿ առաջնորդները մտնելուն պես մոտենային Րաֆֆիին կամ ողջունեին, ապա տպավորություն էր ստեղծվելու, որ Րաֆֆին է սկսել այդ նվաճումը, որ նրա քաղաքացիական վարքի շնորհիվ դա հաջողվեց: Մինչդեռ ՀԱԿ-ը չմոտեցավ՝ փաստացի ցույց տալով այդ երկու իրադարձությունների իրար հետ առնչություն չունենալը, միաժամանակ արժանանալով հասարակության բուռն քննարկմանը: Բայց չնայած նրան, որ ՀԱԿ-ը փաստացի ցույց տվեց, որ այդ իրադարձություններն իրար հետ կապ չունեն, մարտի 18-ին Լարիսա Ալավերդյանը (ժառանգությունից) տարածում է հայտարարություն, որը հեռարձակվում է, այստեղ ուշադիր, նաև Հ1-ով ու այնտեղ, մասնավորապես, ասված է.
Այսինքն, կոպիտ ասած, ՀԱԿ-ի երկարատև ծրագրած ու քայլ այլ քայլ հասած այս նվաճումը փորձ է արվում վերագրել Րաֆֆիի թրաշվելուն ու հացադուլին: Այստեղ որոշակիորեն նշմարվում քաղաքական ոչ ազնիվ խաղը ու իմ կարծիքով սա է պատճառը, որ չողջունեցին:«Ժառանգության» առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Մեծ Պահքի ոգուն համահունչ, ընտրեց պայքարի անձնուրաց ձեւը՝ ծոմապահությունը։ Մարտի 17-ին «Ծոմ ազատության» բողոքը ոչ թե շնորհիվ, այլ ի հեճուկս հանրային պահանջին հակասող որոշ քաղաքական ուժերի ցուցադրական կամ թաքուն պայմանավորվածությունների, պսակվեց առաջին հաղթանակով՝ Ազատության հրապարակը վերադարձվեց ժողովրդին:
Ես պարզապես իմ դատողություններն եմ ներկայացնում:
Ու նաև ասում եմ. ինքս այցելել եմ Րաֆֆիին (մարտի 16-ին), եթե լինեի Լևոնի տեղը՝ կմոտենայի, համարում եմ, որ ճիշտ կլիներ, որ ողջուներ՝ առնվազն այս բոլոր խոսակցությունների դեմն առնելու համար:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Վազգեն, ես ոչ թե հավատում եմ, այլ պրոցեսներին նայելով լրիվ հնարավոր եմ համարում արտահերթ ընտրությունները, թեև ավելի հավանական եմ համարում, որ կգնանք հերթական ընտրությունների:
Ինչ վերաբերվում է պահանջների կատարմանը, ապա նախորդ գրառումներումս այդ մասին խոսվել է, նպատակահարմար չեմ գտնում կրկնելը, որովհետև դա քիչ առաջ է արվել:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չեմ կարծում… Կարող էր և «վարդակակաչների» կամ «երգի-պարի» հեղափոխություն լինել, եթե ասենք կես միլիոն մարդ հավաքվեր Մաշտոցի պողոտայում, ինչի մասին որ երազում է ՀԱԿ-ը: Ես դեմ չէի լինի: Պարզապես կես միլիոն մարդ հավաքելու համար առնվազն պիտի երեք միլիոնի շահերից խոսես ու իսկապես խոսես, ու ոչ թե ասես՝ բլա բլա բլա, հավատացե՛ք, սա ձեր շահերից էր ժողովուրդ: Այսինքն ծրագրերիդ մեջ օրինակ ոստիկաններն էլ պիտի տեսնեին իրենց շահը, ոչ թե բաժանում մտցնեիր, թե՝ ոստիկանները ավազակապետության հենարանն են: Բա չէ, բարդակիդ հենարանը պիտի լինեին:
Si vis pacem, para bellum
Շնորհակալություն թշվառ կարծիքդ ներկայացնելու համար:
ՀԱԿ-ը պայքարի թեմա ունեցել է և ունի: Ցավոք սրտի երկիրն այնպիսին է, որ ստիպված ենք առաջնահերթ խնդիրներ դնել քաղբանտարկյալների խնդիրը: Եթե քո երկրում նման իրավիճակ է, ապա նվազագույնը դեմագոգիա է դա անտեսելն ու առաջ անցնելը: Բայց միաժամանակ պայքարը չի դադարել որևէ ուրիշ ֆրոնտում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Տրիբուն (20.03.2011)
ապեր, իմ համբալ կարծիքով (էս արտահայտությունդ շատ ա դուրս եկել… չես նեղանա չէ որ ես էլ օգտագործեմ) երբ որ ասում են "ամեն գնով" դա նշանակում ա որ ցանկացած նորմ՝ բարոյական, քրեական ու այլ նորմեր անտեսվելու են… ես դրան համաձայն չեմ… մեր նպատակը դրա վերականգնումն ա, մինչդեռ միջոցների առաջ խտրականություն չդնողը յա Սերժ ա, յա էլ Ռոբ…
ապեր ես էս խմորումները լրիվ ուրիշ ձև եմ տեսնում ու դրա հիմքերն ունեմ… չեմ ուզում ու ոչ էլ կարամ ինչ որմեկին ստիպեմ որ նույն ձևի տեսնի էս ամեն ինչը…
ապեր, 3 միլիոնի շահերից կարաս խոսաս եթե 3 միլիոնն էլ նույն ձևի ապրեն ու մտածեն ու ունենան նույն արժեքները… դու սկի էս ֆորումի էս բաշնում 3 հոգի չես գտնի տենց… 3 միլիոնը կմոբիլիզանա եթե ադրբեջանւ հարձակվի… նույնիսկ դա ա կասկածելի… 100 000-ը շատ էլ լավ թիվ ա ընգեր եթե հաշվի առնենք որ շրջաններից չեն թողել… եգիպտոսը մի քանի միլիոն էլ հանել դուրս ամբողջ երկրում էն դեպքում երբ իրանք 82 միլիոն են… հիմա ինչ ուրեմն մարդիկ չէին ուզու՞մ…
ապեր, ծրագրերի մեջ ի՞նչ կա որ ոստիկանությանը տենց ձեռ չի տալիս… ի՞նչն ա բաժանում… այ կբաժաներ երբ ժողովրդին կտանեին ու կկանգնացնեին ոստիկանների բեմ լարված… ու կտային իրար… շատ էլ ճիշտ ասում որ ոստիկանությունը ավազակապետության հենարանն ա ու սա պետք ա իրանց մտածել տա… ապեր բաներ կա որ իրանք էլ պտի մտածեն, մենակ շահ պաշտպանելով չի…
Վերջին խմբագրող՝ Mephistopheles: 20.03.2011, 00:29:
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ