Ծառը ճանաչում են պտուղներով: Եթե աստված ուժ չունի սանձահարելու սեփական ծառայողներին` արդյոք արժե նման աստծո ծառայել: Կամ էլ եթե աստծո ծառայողն ուժ ու պատասխանատվություն չունի` կատարելու պատվիրանները:Ես մեր սուրբ եկեղեցու դոկտրինը կասկածի տակ չեմ դնում, ուղղակի ասում եմ, որ նախ և առաջ սովորական հավատացյալն է եկեղեցու հիմքը: Ու ասենք, եթե ինչ-որ կաթոլիկ հոգևորական երեխայա բռնաբարել, ուրեմն ողջ եկեղեցին անբարոյակա՞ն է:
Իսկ դե քո բերած օրինակի նման դեպքերը մի հատ չեն, ու մի քանի հատ չեն: Բավականին շատ են, որ մարդ որոշակի տենդենց նկատի: Ընդ որում անպայման չի մենակ սեքսուալ բնագավառում` հոգևորականները շատ հաճախ մոռանում են նաև այլ պատգամները:
Իհարկե դուրս չի գա: Օրինակ ես էս առավոտ չինական ալքիմիկ պրակտիկաներ եմ արել: Դա ինձ հավասարացնումա ավազակներին ու մարդասպաններին?Դու մի երկու պապիրուսից մեջբերումներով ու ինչ-որ կասկածելի բարձրաքանդակով պնդում ես, թե Ավետարանը գրվել է մոգության ազդեցությամբ, իսկ երբ ես համեմատում են Ա/չն ու Ղուրանը, դու բերում ես դավանաբանական տարբերություն: Հիմա ես էլ բերեմ մի քանի գրառում վերև արածս մեջբերումները (ուր մոգությունը մահացու մեղք է) ու ասեմ դա հիմք է: Էէէ՜ տենց բանավեճ դուրս չի դուրս գա:
Եթե այո` ապա ասա ինձ գոնե մի պատճառ, ըստ որի ես մեղսավորս պետքա շարունակեմ բանավիճել ինձ մարդասպան/ավազակի հետ անհիմհ համեմատող մարդու հետ:
Կրկնվեմ ևս մեկ անգամ` էդ մարդկանց պատկերացմամբ, ընդ որում անպայման չի հեթանոս, Հիսուսը շատ քիչ էր տարբերվում էդ վախտվա մոգերից: Դա շատ ավելի բանա ասում, քան արդեն միջնադարում դզած փչած քրիստոնեական դոգմատները:Դե էդ ամենը բնական բաներ են, որոշակի ասիմիլիացիոն փոխազդեցություն կարող է լինել անգամ անտագոնիստական կրոնական համայնքների միջև: Դե հիմա արի պատկերացնենք, որ էդ քանդակի հեղինակը ապրել է հեթանոսների, մոգերի կամ չգիտեմ ում շրջապատում: Նրա պատկերացմամբ մարդուն կենդանացնում են փայտիկով (), ու ըստ այդմ էլ քանդակում կհայտներ էդ մոգական ռիտուալներին բնորոշ էդ տարրը: Իսկ ասենք Ավետարանի խոսքերը, թե «Ես Աստծո որդին եմ». հիմա, որ Հիսուսն իսկապես Աստծո որդին է, պիտի էդ մասին չասեր ինչ ա մոգերն էլ էին տենց ասում:
1. Զարմանալի չի, որ հռոմեական իշխանությունները վտանգավոր էին համարում մարդկանց, որոնք էն կարծիքի էին, որ գրադարաններ վառելը ու կին գիտնականների քարկոծելը հաճելիա իրենց աստծուն:Իսկ կոտորածների ու վանդալիզմի այլ դրսևորումների պահով ասեմ. չնայած ես չեմ արդարացնում էդ ամենը, բայց պետք չի մոռանալ, որ օրինակ Հռոմի հեթանոս կայսրերից ասենք Ներոնը, Դոմիցիանոսը, հատկապես Տրոյանոսը, Մարկոս Ավրելիոս Մտածողը/Փիլիսոփան ու էլի շատերը ոչ պակաս հավեսով կոտորում էին քրիստոնյաներին: Մահմեդակնների մասին էլ չասեմ: Կարծում եմ, որ դրա պատճառը մարդու բնազդային վատ վերաբերմունքն է իրենից տարբերների հանդեպ ու էդ դեպքում կրոնը լոկ պատրվակ է:
2. Քրիստոնյաները պակաս կայտառ սրան նրան չեն կոտորել: "Սպանեք բոլորին, Աստված կջոկի, ովա իրանը" արտահայտությունը պատկանումա ոչ մահմեդականի, ոչ էլ հեթանոսի: Կատարների դեմ խաչակրաց արշավանքներից մեկի ժամանակ եպիսկոպոսներից մեկնա ասել` երբ իրան հարցրել են, ոնց տարբերեն գրաված քաղաքի քրիստոնյաներին հերետիկոսներից: Խաչակիրները դիմեցին խորհրդին ու մորթեցին քաղաքի ողջ բնակչությանը` կանանց ու երեխաներին ներառյալ:
Մեջբերել
Էջանիշներ