Մեջբերում davidus-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Մեֆ ջան, արի մի հատ մասնավոր օրինակ քննարկենք, տեսնենք ինչ դուրս կգա... ենթադրենք, ես Արցախի հավաքական կառավարությունն եմ (Աստված էլ բեթարից ազատի), դու Հայաստանինը: Հիմա, պատերազմից հետո նստել ենք դրանց հետ բանակցությունների, ու քանի գնում, ինձ բանի տեղ չեն դնում՝ որպես առանձին բանակցող կողմի (եթե մարդ կգտնվի, որ կհերքի սա, համեցեք, մեծ հաճույքով կընդունեմ): Հիմա կարաս ինձ ասես, թե ես իմ ձայնը ոնց տեղ հասցնեմ, ավելի բա՞րձր գոռամ, թե՞ քեզ ասեմ, դե ռազ ուժ որ ինձ չեն լսում, դու տեղս խոսա: Դու, գոնե, թե դե ֆակտո, թե դե յուրե (քո սիրած) ճանաչված հանրապետություն ես: Նամանավանդ, որ մեր նպատակները ավելի քան համընկնում են:
Էլի եմ ասում, մերոնք պիտի թույլ չտային, որպեսզի Արցախը բանակցությունների սեղանից դուրս մնար: Բայց...
Շատ պարզ… ես՝ Հայաստանս կասեմ "Ադրբեջան ջան, ես քո հարևանն եմ ղուրբանդ ըլնեմ, բայց եթե դու պռոբլեմ ունես քո ասելով քո տարածքի մի հատվածի հետ, գնա իրա հետ էլ խոսա… դու չե՞ս համաձայնվել որ Ղարաբաղը հակամարտող կողմ ա… Ղարաբաղն ինչ ասեց մենք համաձայն ենք, բայց մի բան… գիտես չէ՞ իրանք էլ են հայ, մենք էլ… հանկարծ եթե մեկի գլխից մի մազ պակասեց, կամ մի բողոք լսեցի Սայաթ-Նովի արև կգամ մի հատ ընենց կհաքնեմ որ վրես կսիրահարվես… մնացածը, ջիգյար, ոնց ուցում ես հետները պայնամանորվի… իմ կոմից խնդիր չկա ես դաժե քո հողային ամբողջականությունն եմ ճանաչում"