Անկապ օրագիր

[Ֆրեյա]

Երբ նոր էի աշխատանքի ընդունվել, ինձ համար միակ փրկությունը երաժշտություն լսելն էր: Փրկություն ինչից՞

Չորանալուց: Հա՛, հենց չորանալուց: Աշխատանքային մթնոլորտը ուղղակի խեղդող է: Դադարում ես մարդ լինել:
Օրվա մեջ ուղեղդ անդադար աշխատում է ու ժամանակ չի լինում սովորական, մարդկային էմոցիաների. ուրախություն, ժպիտ, տխրություն, թախիծ, կարոտ, սեր, զզվանք, կծու, դառը, քաղցր, կարմիր, կանաչ, երկնագույն, վառ լույս, մութ...

Ամբողջը մոխրագույն է. պատերը, համակարգիչը, սեղանը, կողքիս նստածը, մոնիտորիս միջինը...

Եթե ունիվերսալ, միջինացված արարած չլինես, գործ չես կարող անել, անընդհատ պետք է շեղվես:

Միակ բանը, որ հիմա ինձ կապում է արտաքին աշխարհի հետ ու օրվա մեջ գոնե ինչ-որ չափով սովորական մարդկային մոցիաներ է տալիս /որ չդադարեմ ՞ապրել՞ վերջնականապես/ ականջակալների երաժշտությունն է ու աշխատանքային սեղանիս վառ նարնջագույն դդումներով նկարը:

Օֆիսը չի հանդուրժում ինդիվիդուալություն: Այդ պատճառով, բոլոր աշխատողների սեղաններին տարբեր հուշանվերներ, խաղալիքներ են շարած: Դա միակ առարկաներն են, որոնցով նրանք տարբերվում են պատերից, սեղաններից ու աթոռներից ու միմյանցից:
Էմոցիա
Էմոցիոնալ

Առանց էմոցիաների մարդը թոշնում է:

[Դեկադա]

Մի քանի օրից ինձ համար փաստորեն մինի տոն ա: Լրանում ա ակումբում գրանցվելուս 3 տարին: Ու քանի որ մայր բնությունը համբերություն տալու գործում շատ քձիբ ա գտնվել իմ նկատմամաբ ես էլ բնավորությանս համաձայն հիմի եմ գրում: Ինչ անեմ թե ասում են օրից առաջ ընկնել չի կարելի:

... հա ինչ էի գրելու: Հիմի չեմ սկսի թվարկել թե ակումբը սենց -նենց, ինձ էս տվեց, էն տվեց: Բայց դե մի բան արձանագրվել ա: Եթե էսքան գնալ գալուցս հետո էլի դեռ ստեղ եմ ուրեմն մի բան տվել ա: Քիչ- շատ կարևոր չի. կարևորը տվել ա: Եվ քանի որ հոբելյար եմ բնականաբար տոնի խորհուրդից ելնելով սիրում եմ երբ տալիս են: Տալիս են օր. ....ծիծիկներ... թուհ... վարկանիշ:

Դե սա հիշեցի որովհետև էսօր ինձ համար պարզեցի, որ ակումբի բնակիչները ծիծիկի տակ նաև աստղիկ են հասկանում: Իսկ ես գոնե էս հարցում նորմալ կնոջը վայել տեսք չունեմ.. գոնե երկու ծիծիկ... թուհ... աստղիկ չունեմ:: Հիշում եմ երևի առաջի տարին էր, որ մեր ադմինից վարկանիշ ստացա...պահ, պահ, հոմ փայլելու չէի փայլում: Բայց հետո ինձ շատ նրբանկատորեն հասկացրեցին, որ մեր ադմինը սիրում ա նորեկներին շահագռգռի: Սենց ասած բեխի տակով անցնի էլի: Բայց դե բեխերի հարցում բախտս բերել ա... չունեմ... Հա ի դեպ ադմինին կխնդրեմ ոստիկանի դեր չստանձնի: Անուններ չեմ հրապարակի:


... է՜հ...ի՞նչ է ինձ համար ակումբը...մի անեկդոտ կա է, որ հիմարը գնում ա հարսանիք ասում ա ստեղ լավա քանց մեր տանը: Երբեմն ես հայտնվում եմ էտ հիմարի կարգավիճակում: Բայց նաև ուրախանում եմ, որ հարսանքատանը երկար չեմ մնում: Ցանկացած տանը երկար մնալուց անպայման ասել տատիս մի Ճ-ը հայտնվում ա, ու սկսում ես հետդարձի ճանապարհ փնտրել: Թեկուզ դա լինի հարսանքատուն... տունը մութ անտառ ա: Բայց դե մեդալի մյուս երեսն էլ կա...հաճախ տնից հարսանքատուն վազելու անհագ ցանկություն էլ ա առաջանում: Ու էտ ժամանակ լույսերը վառվում են: Կուզեմ, որ երկու տեղում էլ լույսերը միշտ վառ մնան: Կուզեմ, որ ես երբեք չվարանեմ թե որտե՞ղ կարելի է վերջնականապես հանգրվանել: Կուզեմ, որ երկուսնն էլ ինձ համար դառնան իմը...

... մի տեսակ չեմ ուզում ասել թե ակումբը ինձ ինչ չի տալիս ու գրեթե համոզված էլ եմ, որ չի տա երբեք: Բայց ինչքան էլ ծննդյան տոները տխուր լինեն, ի վերջո մեծանում ենք, միշտ կա մի փոքրիկ հույսի կտոր...համենայնդեպս էտ օրվան սպասում ենք


... ցնդաբանություն էր սկզբից մինչև վերջ, բայց չեմ ջնջելու:

[*e}|{uka*]

Ո՞վ եմ ես... ես թեյ եմԿանաչ, սև, մրգային, ցեյլոնական, լիմոնով, թունդ... տարբեր եմ: Նայած թե դու ինչպես ես սիրում: Ցրտին ինձ խմում ես ու տաքանում, շոգին՝ սառը վիճակում, զովացնում եմ: Ինքս շատ քիչ եմ փոխվում: Փոխում ես ինձ դու: Ուզես ինձ կխմես ինչպիսին կամ, ուզես շաքար կավելացնես, որ համով լինեմ, կամ խմիչք, որ ինչ որ բան ասեմ: Խմիր ինձ դանդաղ, կամ արագ՝ մեծ կումերով: Մեկ ա, երբ ուզես նորից կարող եմ հայտնվել ու տաքացնել: Լցրու իմ մեջ դարչին, լիմոն, մեխակի հատիկ, խմիչք: Ես իմ դերը դրանից չեմ կորցնի...էլի կտաքացնեմ, բայց արդեն ես «ես» չեմ լինի: Մի քիչ ուրիշ կլինեմ, համս էլ ուրիշ կլինի:
Ու դու- մարդիկ, համարյա բոլորդ սիրում եք ինձ, քանի որ համարյա բոլորդ սիրում եք թեյ:

Ես սուրճ եմ...

[Հարդ]

Ինչի՞ ա նենց, որ երբ մեկն ուզում ա իրա վարկանիշն ու հարգանքը շրջապատում բարձրացնի, ըսկսում ա էշշություններ անել :ձ

[Էլիզե]

ԲԱՆԿՈՒՄ....


-Աղջիկ ջան, ինձ զանգել էիք... պլաստիկ քարտ պետք ա տրամադրեիք...
-Այո, իհարկե, ես եմ Ձեզ զանգահարել.. հիմա մի րոպե սպասեք...
- Իիի՜հ.. աղջի՜կ ջան, գիտես քանի հատ տենց պլաստիկ քարտ եմ ունեցել..հեհե...լիիի՜քը... ինչքան բանկ կա, սաղ դրանց քարտերից ունեմ... հեհե... հիմա էլ ձեր բանկի քարտը... բանկի լավ հաճախորդ եմ էլի... շատ բանկեր կերազեն իմ պես հաճախորդ ունենալ...
-Ահա, խնդրեմ, սա Ձեր պլաստիկ քարտը...
-Հմմմ.... աղջիկ ջաաան... մի բան հարցնեմ էլի... հիմա էս ոնց ա՝ էս քարտը դնեմ հեռախոսիս մեջ, սաղ մեջի փողերը խոսամ-պրծնեմ, հետո գամ բանկ՝ լիցքավորեմ , չէ՞...

[Արևհատիկ]

Ակումբցիները ինձ էլ հանգիստ չեն թողնում երազում:
Մի քանի օր առաջ Շինարարին ու Հրաչին էի տեսել:

Էսօր էլ Յեղոյանը, Վելվետը ու Միքոն հեծանիվներով եկել էին գործիս տեղը Ամբողջ աշխատանքային օրվա ընթացքում սպասեցի, տենց էլ չեկան

[E-la Via]

Մարդկանց համառությունը երբեմն հիմարության է վերածվում:

Ապշում ես, երբ տեսնում ես, որ մարդիկ համառորեն կառչում են հնից, անիմաստ պայքարում եղածի, իրականության դեմ, ոչ մի կերպ չեն ընդունում կայացած փաստը: Ամեն անգամ զարմանում եմ, երբ լսում եմ նմանատիպ հարցեր.
“Լավ, ինչի՞ էդպես եղավ”, “Ինչի՞ արեցիր այդպես”, “Չեմ կարողանում հասկանալ, ի՞նչը քեզ դրդեց այդ քայլին”, “Ինչի՞ էիր դրանով ուզում հասնել”…. Ու այս հարցերը տալիս են այն դեպքերի վերաբերյալ, որոնք կատարվել են մոտ մի տաս տարի առաջ: Լավ գոնե դա վերաբերվերվեր ոչ վաղ անցյալին, էլի կհասկանայի, բայց տա՞՞՞՞ս ...

Այ մարդ, որ մինչև հիմա չես հասկացել, որ մինչև հիմա չես գտել քեզ համար այդ հարցերի պատասխանը, կամ որ մինչև հիմա չես ընկալում այն պատասխանները, որ քեզ հարուրերորդ անգամ է տրվում, հիմա՞ պետք է հասկանաս: Միևնույնն է, չես հասկանա, հասկանալու դեպքում էլ, չես ընդունի եղածը, էլի քո համար այլ պատասխաններ կփնտրես, միայն թե խուսափես ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՒՑ, որովհետև դա քո ուղեղում չի տեղավորվում, որվհետև այն քո միանգամ, բայց հավերժ անփոփխ տեսակետներին համահունչ չի, որովհետև տեսնելով իրականությունը, դու կբախվես քո իրականության հետ ու էդ հաստատ քեզ դուր չի գա:

Համ էլ՝ քեզ ինչ??? Ինչի՞ է քեզ այդքան հոզում ինձ հետ կատարվածը, եթե այն ինձ անգամ չի հուզում: Ախ հա, մոռացել էի, դու իմ լավն ես ցանկանում, իմ մասին ես մտահգվում, ինձ ես ուզում հասկանալ: Այ մարդ, պետք չի էդ ամենը, էդ ես եմ քեզ ասում: Ես էլ եմ քո մասին մտածում, դրա համար եմ ասում: Վերջ տուր, բավական է, համակերպվիր ու առաջ գնա, ինձ էլ մի փորձիր անցյալի էդ մաշված թելերով կապել ու հետ քաշել:

Բայց դե մեկա դու ունակ չես դրան: Դե ուրեմն` համառորեն կառչիր անցյալիցդ, կառչիր երևակայածդ ապագայից, մեկա կանգնելու ես կոտրած տաշտակի առաջ, բայց դե դա տեսնելու համար էլ, չէ՞, աչքերը բացել ա պետք: Իսկ տեսնելու համար ԸՆԴՈՒՆԵԼ է պետք:

Ամենազոր ԸՆԴՈՒՆՈՒՄ… Հա ասում եմ ընդունում, բայց նոր մտածեցի, որ էս գրառումս հեչ էլ եղածը ընդունողի գրածռում չի : Ուրեմն թող լինի ինձ ուղերձ …

[AniwaR]

Ուֆ: Ոնց եմ տրաքում անգրագետ դասախոսներից: Ահավոր վտանգավոր երևույթ են: Պլյուս դրան՝ թանկագին ժամանակ ուտող կամ տուֆտա բացակա դնող: Ուֆ:

[Chuk]

Ընկերներիցս մեկը դեմք ա:
Չէ.. իմ շատ ընկերներ են դեմք, բայց էս մի ընկերս էս ուղղությամբ դեմք իմ միակ ճանաչածն ա:

«Հեռախոսների գործով» ա զբաղվում: Ու իրա դեպքում «հեռախոսների գործով» զբաղվելը նշանակում ա, որ 2-5 օրը մեկ նոր հեռախոս ա առնում: Չէ, հարուստ չի: Ուղղակի հինը (հին ասածն էլ 2-5 օր առաջ առածն ա) ծախում ա, նորն ա առնում, սրա բոլոր հնարավորությունները լավ ուսումնասիրում ա, հետո ծախում ա (երբեմն հաջողացնում ա ծախել ավելի թանկ, քան առել ա) ու նորն ա առնում:

Տուարեգ էր քշում: Պատճառների մեջ չխորացա, չհարցրի թե կոնկրետ ինչի, բայց երկու օր առաջ ծախեց ու մի հատ փոքրիկ, կոմպակտ, քիչ «բենզին խմող» ավտո առավ, կարծեմ Օպել Վեկտրա (ա դե ես ավտոներից բան չեմ հասկանում, իսկի դրանց անունները չգիտեմ, որ սխալ կգրեմ, կներեք): Երեկ շնորհավորեցինք, մաղարիչ արեց, կոնյակ-տորթ-մորթ: Հետո էլ սկսեցինք հումոր անել, թե արդեն հեռախոսներից անցար ավտոներին, հիմա հերթը ավտո ծախել նորն առնելունն ա հասել, էսպես ուրախացանք, շնորհավորեցինք: Էսօր իրան տեսա, ասեց.
- Արտ, թազա ավտոս տեսա՞ր:
Ասեցի.
- Հա, ո՞նց չէ, բա չե՞ս հիշում, որ երեկ թրջելով, բանով շնորհավորեցինք:
- Չէ, - ասում ա, - էդ երեկ իրիկունը ծախեցի, Գոլֆ եմ առել, արի ցույց տամ

[Kita]

Ինչ-որ բան ջնջելու պրոցեսից ինչ կայֆ հանգստություն ես ստանում, բա ոնց ես հավաքվում մեկից
Դզեց

[Shah]

Որպեսզի օրագիրը շատ տխուր չլինի ուզում եմ ես մասին էլ հիշեմ, որ մենակ Աֆրիկայում էր հնարավոր սա... Ասում են Ռուանդա..
Կցորդ 50292
Հույսով եմ գոնե ժպիտ կառաջանա...

[Դեկադա]

Էնքան լավ ա, որ զարթնում ես ու օրը սկսվում ա անակնկալներով՝ հաճելի անակնկալներով, ու ստիմուլ ստացած սկսում ես ապրել…

Անչափ շնորհակալ եմ Մելիքին

[My World My Space]

Հոգնել եմ անվերջ հոգ տանելուց.....

Շատ հաճախ սեփական ցանկությամբ սկսում եմ հոգ տանել այս կամ այն մարդու մասին, ու շատ շուտ հասկանում եմ, որ այն վերածվել է արդեն մի պարտականության....որից արդեն չեմ կարող խուսափել....
Իսկ մարդիկ.... նրանք հաճախ նման են այն անկուշտ փիսոներին, որոնց երբ մի երկու անգամ հաց ես տալիս, սկսում են ամեն քեզ տեսնելուց աղիողորմ մլավելով պտտվել կողքերդ.... Ու արդեն չգիտես ինչ անել....
Ուֆ
Հոգնել եմ.....
Ամենավատն էն ա որ էդքանից հետո մարդիկ նաև փիսոների պես ճանկ գցել գիտեն.....

[Նարե]

Ուժեղ ամպրոպից հետո միշտ էլ ծիածան է դուրս գալիս կամ չկա չարիք առանց բարիք շարքից:
Ինչ լավ է, որ երեկվա օրն անցավ ու եկավ ծիածանի կամ բարիքի ժամանակը սկսվեց:
Երեկ իմ հերթն էր, որ ծնողներս մեղադրեն ինձ աշխարհի տակ գոյություն ունեցող բոլոր սխալների ու սխալ քայլերի մեջ: Սկսած ալֆայից վերջացրած օմեգայով: Էլ տակը բան չմնաց, ինձ մի պահ արդեն թվում էր, որ անգամ ես եմ եղել դրախտի օձը, որ համոզեցի Ադամին ու Եվային խնձորն ուտեն: Բայց դե լավն էլ կա, էտ օրն էլ անցավ, մի երկու ամիս հաստատ հանգիստ կապրեմ:

[AniwaR]

Վա՜յիիի: Գլխային ձայնս էս ի՜նչ բարձր ա: Ականջներս + մեր շենքում բնակվող բոլոր ականջները խլացան: