Հոպարները
Էլի անցնենք մարդկանց էն դասակարգումներին, որոնք հաճախ են հանդիպում Երևանում: Խոսենք հոպարների մասին: Հոպարը տղամարդ ա: Բայց ամեն տղամարդ չի, որ հոպար ա:
Հոպարը շրջապատի մարդ ա, ինքը ունի շատ ընկերներ, որոնց հետ հաճախ գնում ա գարեջուր խմելու: Հոպարը ընկերների հետ կազմակերպում ա նարդու կամ շախմատի կամ կարտի առաջնություններ ու խիստ նեղվում ա, եթե ինքը չի հաղթում: Հոպարը խաղալուց միշտ աչքով ա անում նայողներին ու ասում` նայեք հեսա սրա կաշին ոնց եմ քերթելու:
Հոպարը հասնող ա: Դրանով ա հենց ինքը հոպար: Հոպարի համար իր ընտանիքն ամենակարևորն ա: Հոպարն իր ընկերներին հասնելու համար ամեն ինչի պատրաստ ա: Հոպարին հարգում են, ու դա հենց նենց, խոսքերով ասվող հարգանք չի: Իսկականից են հարգում:
Իրեն "հոպար" դիմում են ոչ միայն եղբայրների, այլև ընկերների երեխաները: Տարիքով փոքր ընկերներն էլ են հոպար ասում իրեն: Հոպարը ուտաղ, խմող կերպար ա, բայց մնացած ուտող խմող կերպարներից տարբերվում ա ջիգյարով: Հոպարը սիրտ ունի: Հոպարը խմած ժամանակ երգում ա, հոպարը լիքը հուշեր ունի, սիրում ա հիշել:
Ընտանիք պահող տեսակ ա: Երբեք ոչ ոք չի իմանա, որ ձեռքը գուցե փող չկա: Երբեք չի նվնվա: Ընտանիքին մեքենայով մի տեղ տանելուց կկանգնի մի անկապ ծառի մոտ ու կնոջը կդիմի` հիշում ես, էրեխեն չորս տարեկանում էս ծառի տակ չիշիկ արեց: Հին լուսանկարներ նայելուց աչքերը կլցնի: Իր հարազատին նեղացնողի կոկորդը կկրծի:
Դեմք ա հոպարը:
Ես ունեցել եմ տենց հոպար: Ու հոպարի կերպարը տենց գիտեմ: Հոպարը իմ ամենասիրած բառերից ա:
կարոտել եմ...
Էջանիշներ