եթե լուրջ, արդեն որոշակի մտքեր կան, ու մոտակա ժամանակում իրագործվելու են: Ինչքան շատ խելոք ինֆորմացիա ունենանք, էնքան մեր օգուտն ա, աշխատելու դաշտը ավելի հստակ ա երևում:
Հ.Գ. Էն վերջի գրածդ կարդալով գիտես ինչ հիշեցի՞...
Նոր հայերը հիշում ես մի համար ունեին, որ յանի "Ռոմեո և Ջուլիետ"-ն են բեմադրում... բեմադրող-ռեժիսյորը մի պահ դրվագում հրահանգ ա տալիս թե՝
- Семья Капулетти ненавидит семью Монтекки, а семья Монтекки ненавидит семью Капулетти...
Ու սկսում են բեմի վրա իրար ֆշշցնել, իբր ատում են իրար... ընենց հավես են ֆշշցնում, իրանց կոտորելով...![]()
![]()
Ժող, ես ՊՄ-ով իրար հայհոյելը, կամ անպատվելը, կամ հաշիվ մաքրելը համարում եմ շատ վատ… "քյառթուություն"… ես չեմ ասում թե ձեզանից որևէ մեկը "քյառթու ա"… էս ֆորումի էս բաժնում մենք բոլորս գրառումներ ենք անում ընդհանուր ցավերի ու խնդիրների մասին ու դրանց լուծման մասին ու ես համոզված եմ որ ոչ մեկն այստեղ իր շահերից ելնելով առաջարկներ չի անում, ես կասեի անկախ արտահայտած մտքերի այստեղ մեր ժողովրդի լավագույն մասն է հավաքվում ու ես այստեղի մարդկանց անշահախնդրությանն ու ազնվությանը չեմ կասկածում…
ֆորումում՝ քաղաքականության մեջ քլնգեք իրար, հողին հավասարեցրեք, քննադատեք ամենասուր ձևով, բայց անձնականում սաղս իրար քուր-ու-ախպեր ենք… էս ղալմաղալը որ քննարկում ենք սրա համար ա, որ մտածենք ազատ-անկախ-յուրովի, որ լինենք միասին… հա գիտեմ… հակասական չի ու հենց էն ա ինչ որ մենք անում ենք… քաղաքական հայացքների համար չարժե որ մարդիկ իրար թշնամանան… ՊՄ-ով միայն լավ բաներ իրար, ոչ մի թշնամություն… ինձ էլ են գրել ու ես էլ եղել ա որ դուրս եմ եկել հավասարակշռությունից, բայց դե, ես ել եմ սխալ արել…
Դավ ջան, ստեղ հնչած բոլոր գաղափարներն էլ իրականացման արժանի են… ու բոլորն էլ պետք ա իրագործվեն, որովհետև լուծումը մի եզակի ճանապարհի/ուզզու մեջ չի այլ բազմաթիվ ուղիների, բազմաչափողական (multidimensional) մոտեցման մեջ ա… շատ հեշտ կլիներ եթե մի ճանապարհ լիներ, բայց չկա,Երվանդ ջան, խոսքը մեր մեջ, գրածդ ճանապարհը իր դեմագոգիկ բնույթով չի զիջում ստեղ առաջարկված ցանկանած ճանապարհին… Ես չեմ կարծում, որ դու հույս ունես, որ մեր ազգը թեկուզ 50 տարի հետո կիրթ կլինի, կամ թեկուզ լավ ու լեգիտիմ կառավարության պայմաններում կիրթ կլինի: Խոսքը ազգի մասին է, այլ ոչ թե անհատների: Էդ ուտոպիա ա:
Հ.Գ. Ժողովուրդ, էս երկրագնդի վրա կիրթ ազգ կա՞:
ա. Երվանդն առաջարկում ա կրթությունը (ո՞վ կարա ասի հրատապ ու կարևոր չի)
բ. Վիշապն ասում ա օրենքի իմացություն ու նոր կուսակցություն ազնիվ սկզբմունքներով ու լիդերով (ո՞վ կարա ասի հրատապ ու կարևոր չի)
գ. Բիձեն ասում ա մարդիկ համախմբվեն ու միասին իրենց ընդհանուր շահերը պաշտպանեն, շալանգով ա թե ոնց ա չգիտեմ (ո՞վ կարա ասի հրատապ ու կարևոր չի)
դ. Աստղը շատ կարևոր բաներ ա առաջարկում…
բանն այն է որ առանց մեկի մյուսներն իրականացնելն անհնար է, ու ստեղ հակասություն չկա… շրանցից ոչ մեկն էլ 100% անոց չեն իրականացվելու (ու ոչ մի տեղ էլ տենց բան չկա) բայց անգամ 20% մեր վրա երևալու ա ու լավ ա լինելու…
…Ես ողջունում եմ բոլոր առաջարկները…, բայց էդ չի նշանակում որ չեմ քլնգելու…
Հ.Գ. Բացի Տրիբունի գաղափարներից… լոմով գլուխ ջարդել, գիլիոտինով մարդկանց բուժել և այլն…
Tig (12.10.2010)
Առաջներում քաղաքական հարթություններ ու մամուլ դուրս բերած շատ ու շատ հարցերի կողքին, էսօր, հենց էս թեմայի ասելիքն էլ եմ ավելի լայն շրջանակ դուրս բերել :
http://www.7or.am/hy/news/2010-10-11/18425/
Մեֆ ջան, համաձայն եմ, ցանկացած եզակի լուծում թերի է, քանի որ էդ լուծումը վերաբերում է 3 մլն ժողովրդի, ու ուզես թե չուզես պիտի բաց համակարգում աշխատես՝ ներառելով մի քանի գործոններ… Ասել քեզ՝ երանի չէր միակ լուծում ունենայինք:
Բայց մի հարց: Տիրբունի առաջակրը ինչի՞ դուրդ չի գալիս: Մենակ կարճ, հակիրճ էլի (ինչքան հնարավոր է)
---------- Ավելացվել է՝ 21:18 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:17 ----------
Բիձա, Վարդան Գիրգորյանը դու ես՞՞
Մեֆ, ստից տեղը ինչի քո գլխին պիտի խփեն... կամ ինչ ա նշանակում սխալի չափ… եթե բանը հասել ա նրան, որ լոմերն ենք հանում գոտիների արանքից, ուրեմն սխալի չափ հարցնող չկա…
Հ.Գ. չէ, համաձայնվելու խնդիր չկա, չընդունելու մասին էր խոսքը...
Ես հայտնի լինելու համար չէի հարցնում...մեր հարևան ԿԳԲ-շնիկ Աշոտ ձյան էր ուզում անունդ իմանար...
![]()
![]()
ասեմ Դավ ջան, անկախ նրանից թե ում գլուխն ա լոմով ջարդվում, ես չեմ ուզում որ երկիրն անցնի էն մարդու ձեռը որը կարա լոմով մարդու գլուխ ջարդի… դրանք արդեն երկրի գլխին են էսօր… բա հետո դրանց ձեռից ով ա վերցնելու լոմը… մի հատ ուրիշ լոմով գլուխ ջարդո՞ղ…
ես նույնիսկ համաձայն չեմ որ սրանց գլուխը ջարդվի… ես ուզում եմ որ իրանք իրանց բերանով ժողովրդին պատմեն թե ոնց են թալանել ու սպանել… սա շատ ավելի դաժան ա ու էֆֆեկտիվ… էն մարդը որ վայրագաբար սպանվում ա ու զոհ ա դառնում, նա շատ հաճախ մարդկանց համակրանքն ա շահում…
Հ.Գ. իսկ ո՞վ ա որոշում ստից տեղն են խփում թե իսկական, կամ ո՞վ ա որոշում սխալի չափը… եթե լոմով խփողն ա՞ որոշում… ես խիստ կասկածում եմ նրա դատողությանը…
Վերջին խմբագրող՝ Mephistopheles: 11.10.2010, 20:57:
լոմով գլուխջարդողը պետության գլուխ չի էլ կանգնի, պետության գլուխ կկանգնի էն անհատը կամ թիմը, ում համար գլուխեն ջարդել: Իսկ եթե էդ թիմը կարողացել է այնքան վստահություն ու քաղաքական համակրանք ձեռք բերել, որ նրա համար գլուխեն ջարդում, ուրեմն հալալ ա, լավ են անում` ջարդում են: Հա, ինչի չէ որ... եթե ինքը էնքան ապուշ ա, որ պիտի երկիրը հասցնի էն վիճակին, որ իր համար հանած լոմը ուղղեն հենց իր գլխին, ուրեմն էդպես էլ թող լինի, խի չէ որ...
Մեֆ լավ էլի, լավ էլի... այ մարդ, դու քո ասածներին հավատում ես... էսօր նախկին իշխանությունը ընդդիմություն ա, ու իրա սխալների մանրամասները չի ուզում հրապարակ հանի` որ գոնե դրանով քավություն ստանա, այլ ասում ա` կներեք, սխալ եմ արել... դու ուզում ես որ Սամոն քեզ կանգնի ու պատմի, թե ոնց ա ապրանք կամ դեղ կեղծում... չէ, Մեֆ ջան, չլնող բանա, չեմ հավատում, ինչքան էլ վայրագաբար սպանվեն, մեկա կեղտը մնում ա կեղտ, ինքը չի կարա հերոսանա, եթե հատուկ ագիտացիա չտարվի, բայց սրանց դեպքում էդ ագիտացիան էլ չի օգնի, որովհետև ամեն ինչ ժողովրդի աչքի առաջ ա տեղի ունենում, ու՞մ պիտի խաբեն: Կամ ով պիտի սրանց օգտին ագիտացիա անի...
Դավ, տենց բան չի լինում, միամիտ չլինես… էն մարդը կամ թիմը որի համար գլուխ են ջարդում՝ նրանք էլ նույնն ինչ որ էսօր կա… էդ լոմը հետո շուռ ա գալու ժողովրդի գլխին… չկասկածես Դավ, պատմությունը ցույց ա տվել… երբ որ լոմն ա քաղաքական խաղի մեջ մտնում, ապա ղեկավարում ա նա ու ձեռքին ա լոմը… մեր խնդիրը լոմը քաղաքական դաշտից հանելն ա…
Հավատում եմ Դավ ջան, որովհետև ալտերնատիվը էն ա ինչ որ էսօր ունենք ու եթե էսօրվանը փոխարինելու ա գալիս մեկ ուրիշ արյունախում տարբերությունը ո՞րն ա… եթե արդյունքում մի գալավարեզի գլուխը կտրում ա մեկ ուրիշ գալավարեզ ու նստում տեղը, խի՞ իզուր տեղը էս գալավարեզի գլուխը ջարդենք…Մեֆ լավ էլի, լավ էլի... այ մարդ, դու քո ասածներին հավատում ես... էսօր նախկին իշխանությունը ընդդիմություն ա, ու իրա սխալների մանրամասները չի ուզում հրապարակ հանի` որ գոնե դրանով քավություն ստանա, այլ ասում ա` կներեք, սխալ եմ արել... դու ուզում ես որ Սամոն քեզ կանգնի ու պատմի, թե ոնց ա ապրանք կամ դեղ կեղծում... չէ, Մեֆ ջան, չլնող բանա, չեմ հավատում, ինչքան էլ վայրագաբար սպանվեն, մեկա կեղտը մնում ա կեղտ, ինքը չի կարա հերոսանա, եթե հատուկ ագիտացիա չտարվի, բայց սրանց դեպքում էդ ագիտացիան էլ չի օգնի, որովհետև ամեն ինչ ժողովրդի աչքի առաջ ա տեղի ունենում, ու՞մ պիտի խաբեն: Կամ ով պիտի սրանց օգտին ագիտացիա անի...
Եթե արդյունքում մենք չենք աշխատելու ազատ անկախ դատարաններ, գործադիր ու օրենսդիր մարմիններ ունենալու վրա ապա չարժե տնից դուրս գալ… իսկ էն քաղաքական ուժը որը կոչ ա անում լոմով գլուխ ջարդել, նա դադարում ա քաղաքական ուժ լինելուց, դառնում ա կրիմինալ…
Փաստորեն ընդունում ես, որ էսօրվա ընդդիմությունը նույնն ա, ինչ իշխանությունները… Շատ լավա, առաջխաղացում տեսնում եմ, քանի որ եթե դու հիմա ասես, որ մարտի մեկին մարդիկ պատրաստ չէին մի մի քանի հոգու գլուխը լոմել, ուրեմն ես մեծագույն պատասխանատվությամբ կասեմ, որ դու սուտ ես խոսում... Սակայն համոզված եմ, որ նման բան չես ասի…
Հետևաբար եթե բանը հասնի լոմելուն չպիտի անենք, որովհետև սկզբունքային տարբերություն չի լինելու նոր եկացածի և հնի միջև… Մեֆ բայց շանս կա, չէ, որ էդ տեղը նստողը կարող ա բ**ի տղա չլնի.. թեկուզ չնչին, բայց էդ շանսը կա... Մեֆ. լոմը ընդամենը իշխանությւոնը բռնի խլելու գործիք ա... հիշում ես Ալ Կապոնեի հայտնի խոսքերից մեկը... «Ատրճանակով և բարի խոսքով կհասնես շատ ավելի լավ արդյունքի, քան միայն բարի խոսքով»... Համաձայն չես, որ փայլուն ա, հանձարեղ ա: Բարի խոսքով եկածը պատասխանատու ա միայն իր ասած բարի խոսքերի համար, իսկ բարի խոսքերով ու ատրճանակով եկածը ոչ միայն պատասխանատու է իր բարի խոսքերի համար, այլ նաև դրանց արդյունքում այդ նույն ատրճանակից փամփուշտ չստանալու վախի առաջ... Իսկ վախն ու պատասխանատվությունը փայլուն մոտիվատորներ են:
Դե սըբանիք էլի, սաղդ օֆտոպում եք, ես էլ կոֆտոպեմ:
Միանգամից ասեմ. եթե կայֆ ա շահարկել իմ ջերմ հարաբերությունները Երվանդի հետ, ցավդ էլ տանեմ՝ շահարկի: Երվանդը իմ ընկերն ա, բայց իրա ստացած տուգանայինները համարժեք են քոնին: Եթե չես հավատում, մեքմ ասած՝ մի հավատա: 203-րդ գրառումը չի ջնջվել, որովհետև էդ գրառումը իմ կարծիքով ոչ ոքի չի վիրավորում ու ոչ մի կետով չի հակասում հակասում Ակումբի կանոնադրությանը. կարող ա և սխալվում եմ, բայց, եթե ջնջել չջնջելու գործը ես եմ անում, ուրեմը ստիպված եմ անել ըստ իմ ընկալման: Դեմ չեմ լինի, եթե Չուկն էլ աչքի տակով անցկացնի, կընդունեմ, եթե հակառակ կարծիքի լինի ու ջնջի:
Էս քո գրառումն էլ՝ մոդերատորականի մեջբերումով, շատ լավ գիտես, որ թեմայից դուրս ա: Եթե բողոքներ կան, համեցիր «բողոքի գիրք»:
Mef, Էս քո գլխին չկպնելու թեզը արդեն 20 տարի է մեր քաղաքական ընդիմադիր տեսության քոքն է դառել, որը իմ կարծիքով և բերել է մեր այժմյան այս ծանր վիճակին:
Քանի որ այս կարծիքը դիտվում է որպես տեսական անսասանելի ճշմարտություն, երևի պետք է գոնե մատների վրա, գոնե պրիմիտիվ տեսականով քննարկել այն, որ հասկանանք, թե ինչն ինչոց է:
Գլուխ ջարդելը դա կոնֆլիկտի հանգուցալուծման վերին էտապների գործիքներից է: Մի անգամ երկար- բարակ կոնֆլիկտի էսկալացիայի շղթան քննարկել էի, երևի լրացուցիչ պարզաբանումների կարիքը կա:
Առհասարակ ցանկացած կոնֆլիկտի քննարկման մեխը դա կողմերի սուբյեկտայնություն է: Անիմաստ է որևէ խոսակցություն, եթե մենք որպես կոնֆլիկտի մի կողմ դիտում ենք իր գործողությունների մեջ որևէ սահմանափակում չունեցող իշխանությանը, իսկ որպես հակադիր կողմ՝ դիտում ենք կաղապարների մեջ պարտակված և նոր, ռելսերից շեղված որևէ գործի անընդունակ ընդիմադիր մարդուն:
-Մտածելու և գործողությունների մեջ սահմանափակված մարդը արդեն սուբյեկտ չէ: Հետևաբար կոնֆլիկտի կողմ չէ: Հետևաբար նույնիսկ տեսականորեն հայաստանում կոնֆլիկտ չկա: Իսկ եղածը դա ոչ թե կոնֆլիկտ է, այլ իշխանություն-ժողովուրդ առօրյա հարաբերություններ:
-16 տարի է ընդիմությունը աղաչում -պաղատում, շնչելու մի ծակ է մուրում իշխանություններից: Փոխարենը իշխանությունները մինչև վերջ են ձգել գայկեքը, աջ ու ձախ կրակում են, թքած ունեն իրենց անհատական շահին խփող ցանակացած մտքի, առաջարկի, բարի կամքի, փեշներից քարը թափելու, ազգովի բարիշելու, նստածներին ազատելու-վոբշեմ ամենատարրական ու ազգի ու ժողովրդի համար խիստ անհետաձգելի խորհուրդների ու պահանջների վրա:
1994-ից իշխանությունը չի փոխվել հայաստանում, դրա համար ես համասեռ կբերեմ ժամանակագրությունը:
94-ից իշխանությունները սկսեցին արդեն ֆիզիկապես նեղել ընդիմությանը՝ մեր նախկին «հերոսներից» մեկի՝ Աշոտ Նավասարդյանի «օրհնանքով»:
Ընդիմությունը առաջնորդվելով հենց քո ասած փիլիսոփայությամբ ձեն չհանեց: Հետագա տարիներին սկսեցին ընդիմության գլուխները ջարդել, մինչև արունլվան, էլի ընդիմությունը չարձագանքեց: 96-ին մի երկու իշխանավորի գլուխ չանգռվեց, և դա վերածվեց Հ1-ով ու մնացած մանկլավիկներով բեմադրվող համազգային սուգի՝: Բա թե տեսեք, թե անգրագետ, քաղաքականապես տհաս հայը – մյուս, իշխանական լավ հայի վրա ձեռ բարձրացրեց- սահմանադրականը մի կողմ թողած:
Հետագա թատրոնները մի կողմ թողնենք ու հասնենք 99-ին: 99-ին աբսուրդը վերջնականապես մտավ մեր ուղեղները ու շրջեց ամեն մի տրամաբանականը: Հիմա արդեն մենք ունենք պատմական սրբագրված հերոսներ, պիտակավորված խիստ հատ ու կենտ բոբոներ, մի քանի ԲՏ ու վսյո:
Մեֆ ջան, ախր նաղդ 10 հոգու սպանել են, 100 էդքան նստցրել, աջ ու ձախ, դոդլֆիկանոցներով մարդկանց կալմեջ արած հոտի պես ուր ուզում քշում են:
Դու հասկանում ես, որ իրենք կոնֆլիկտի մեթոդայնության աստիճանը դեռ 1994-ից են բեսպրեդելը սարքել: ՞ Հասկանում ես, որ բեսպրեդելից դեն, այսինքն մարդ սպանելուց, ահաբեկելուց, բանտելուց, համատարած վախի ու տեռորի մթնոլորտ ստեղծելուց դեն էլ ուղղակի այլ մեթոդական տեսականի չկա, գոյություն չունի: Եթե ունենային՝ հաստատ կկիրառեին:
Այսինքն ըստ գաղափարական ասպեկտի, վռոդե իշխանություն-ընդիմությունը հայաստանում իբր նորմալ կոնֆլիկտի մեջ են: Բայց իրական, մեթոդական ու գործունեության առումով, հայաստանում փաստացի ընդիմություն չկա:
Մեֆ ջան: Դու ու քո կողմնակիցները հենց էս դիրքի վրա եք: Դուք ու սահմանադրական ընդիմությունը կոնֆլիկտի մեթոդաբանական ու հետևապես նաև գործնական առաջին փուլի վրա եք զմռսված մնացել, իշխանությունները վերջինի վրա են, դինամիկ գործում են ու մտածում են, թե էլ ինչ ձև գտնեն մասսային կզցնելու:
Էնպես որ լոմի դեմ մի խոսա այ ախպեր: Լավ, գոնե վերապահումներով խոսա:
Այլապես Տրիբունն էլ է ձենը կտրել, ես էլ մեկ- մեկ արձագանքում եմ ու մտածում, թե լավ, էլ ինչ արգումնետ կա էս պարզության օգտին:
Մտածում եմ,բայց նորը չեմ գտնում:
Երևի բախտ բացողի խնդիր է դառել մեր ապագան:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 11.10.2010, 22:01:
Tig (12.10.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ