Սլիմ-ի խոսքերից
Ես չեմ հավատում, որ սերը կարա մարի, ուրեմն չի էլ եղել: Զզվում եմ , որ ասում են , սիրում էի, բայց մարելա: Սիրելը ունակությունա, ուրեմն էտ մարդնա էտ ունակությունը կորցրել: Սերը չի մարում, կարողա կիրքը հանդարտվի, բայց եթե սերը կա , ուր պիտի կորի? Սերը կարա փոխակերպվի, բայց չի կորի, հիշի ինչ համար ես սիրել էտ մարդուն, կամ ինչնա իրա մեջ քեզ խելքահան արել: Մի բաժանվի, էտ միշտ էլ կհասցնես, եթե էլ ուրիշ ճար չլինի, երևի հոգնել ես, էտ բնականա, համբերի, պայքարի, փորձի ինքդ քո մեջ արթնացնել էն ինչ քնելա, որովհետև եթե կար չի կարա կորի: Կոտրելը հեշտա, փորձի պահես, քեզ թանկ մարդա չէ?
զոհաբերություններ:
Մեջբերել
): Հենց նույն հայկական տարբերակով: Քո կարծիքով, էդ պրոբլեմն ունեցող մարդը (որի ընտանիքը պահող միակ ուժը, նշեմ, ուրիշների առաջ տված խոստումն ա), քո կարծիքով սիրո հետ կապված բավականաչափ փորձ ունեցե՞լ ա մինչև հարսանիքը, որ իմանա՝ սերն ինչ ա: Կամ էլ, ասենք, երկա՞ր ա մտածել, նախքան համաձայնություն տալը:
ամեն ինչ կորա՞ծ ա, թե՞ չէ:
Էջանիշներ